آرایه های زبان وزبان سیاسی پس رفت- 2

جیمز پتراس – برگردان : هاتف رحمانی

نظم بازار- عبارت دو پهلوی "نظم" بر شخصیت جدی شدیدا وظیفه شناس رو در روی رقابت ها ی  رفتار بی مسئولیت و واقع گریز دلالت می کند.  در واقع ، وقتی که  "نظم" با "بازار" جفت می شود ، به بهره برداری سرمایه داری از کارگران بیکار واستفاده از نفوذ سیاسی وقدرت اخراج جمعی برکارگران وترساندن شاغلین باقی مانده به بهره کشی بیشتر و کار اضافه اشاره می کند، که بدان وسیله سود بیشتری را در برابر پرداخت کمتری تولید می کنند. هم چنین ظرفیت ارباب های سرمایه دار را در بالابردن نرخ سود با کم کردن هزینه های اجتماعی تولید ، مثل حفاظت کارگران ومحیط زیست ، پوشش بهداشتی ومستمری ها پنهان می سازد .

"شوک بازار"- این عبارت به گرفتاری سرمایه دار ها در بی رحمی عظیم ،بیکار سازی ناگهانی ، کاهش دستمزدها وبریدن طرح های بهداشت ومستمری ها در راستای  بهبود قیمت های بورس ، سود های تکمیلی وتامین حق امتیازهای بزرگ تر برای رئیس ها اشاره می کند. با ارتباط دادن اصطلاح ملایم وبی طرف "بازار" به " شوک" مدافعین سرمایه داری هویت کسانی را که مسئول این اقدام ها هستند ، پی آمدهای بی رحمانه انها و سودهای کلانی را که نصیب طبقه ممتازمی شود ، تغییر قیافه داده و پنهان می کنند.

"تقاضای بازار"- این عبارت بدیل نما برای انسانی کردن یک مقوله اقتصادی ، انتشارانتقاد به دور از گوشت وخون واقعی صاحبان قدرت ، منافع طبقاتی آنها وادامه مستبدانه غیر قانونی آن بر کارگران طراحی شده است .  به جای اصطلاح "تقاضای بازار" باید  آن را عبارت " طبقه سرمایه داربه کارگران دستور می دهد دستمزدها وسلامتشان را برای تضمین سود بیشتر برای شرکت های چند ملیتی قربانی کنند" خواند. – مفهوم روشنی که به احتمال زیاد خشم آنهایی را که به طور آشتی ناپذیری تحت تاثیر قرار گرفته اند بر می انگیزد.

"رقابت آزاد" – یک عبارت دو پهلوی به هم چسبیده از دو مفهوم واقعی : اقتصاد آزاد برای سود خصوصی و رقابت آزاد . مدافعان سرمایه داری با حذف تصویر اساسی درآمد خصوصی برای تعدادی اندک در برابر منافع افراد بسیار ، مفهومی را اختراع کرده اند که  در برابر فساد های واقعی اقتصادی حرص وبهره کشی بر پاکی فردی "سرمایه گذار" و " آزادی" تاکید می نماید . 

"بازار آزاد"- یک عبارت دو پهلو است که با استناد به  رقابت آزاد ، منصفانه و برابر در بازار های بی کنترل  برای آراستن واقعیت بازار سلطه از سوی انحصارها والیگارش های وابسته به کمک هزینه های عظیم دولتی در دوران های بحران سرمایه داری به کار می رود .

"بهبود اقتصادی" – این عبارت دوپهلوبه معنی بهبود سود برای شرکت های عمده است . آن عبارت فقدان کامل بهبود استانداردهای زندگی برای کارگران وطبقه متوسط ، واژگونی منافع اجتماعی و زیان اقتصادی رهن گذاران ، بدهکاران ، بیکاری درازمدت وورشکستگی صاحبان کسب وکار کوچک را پنهان می سازد . آن چه در عبارت "بهبود اقتصادی" آراسته می شود آن است که چگونه انبوه بی چاره سازی به شرط کلیدی بهبود سود های شرکتی تبدیل می شود.

"خصوصی سازی"- این اصطلاح انتقال دارایی های دولتی ، معمولا دارایی های سودآور،را به سرمایه دار های خصوصی خوب وصل شده ودر مقیاس یزرگ به قیمت هایی بسیار پایین تر از ارزش واقعی آن ها بیان می کند ، که به از دست رفتن  خدمات دولتی ، استخدام با دوام دولتی و هزینه های بالاتر برای مصرف کننده ها منجر می شود چون مالک های خصوصی جدید قیمت ها را بالا می برند و کارگران را– همه هم به نام حسن تعبیری دیگر، به نام "بهره وری"  - اخراج می کنند

"بهره وری"- بهره وری در اینجا تنها به اظهار نامه های یک سرمایه گذار اشاره می کند، بهره وری هزینه های سنگین "خصوصی سازی" تحمل شده از سوی بخش های مربوط اقتصادی را بازتاب نمی دهد . مثلا ، "خصوصی سازی " حمل ونقل هزینه هایی را به کسب وکارهای بالا دستی وپایین دستی اضافه می کند وآن ها را در مقایسه با رقابت کننده های کشورهای دیگرکمتررقابتی می سازد ، "خصوصی سازی" خدمات را در منطقه هایی که کمتر سود آور هستند حذف می کند ، به فروپاشی اقتصاد محلی وانزوا از بازار های ملی منجر می گردد. به تکرار ، مقام های دولتی که با سرمایه دار های خصوصی هم ترازهستند ، از روی عمد در موسسه های عمومی تایید نخواهند شد وافراد سیاسی نالایق بعنوان بخشی از سیاست های حمایتی در راستای تنزل خدمات وتحریک نا رضایی عمومی منصوب خواهند گشت . این امر افکار عمومی مطلوبی برای " خصوصی کردن" بنگاه های اقتصادی ایجاد می کند. به عبارت دیگر ، " خصوصی سازی" آن گونه که ایدئولوگ های سرمایه دار دوست دارند دلیل بیاورند ،نتیجه ذاتی نا شایستگی موسسه های دولتی  نیست ، بلکه  یک رفتار سیاسی عمدی طراحی شده برای افزودن به درآمدهای سرمایه خصوصی به هزینه رفاه عمومی است .

نتیجه گیری

زبان ، مفهوم ها و عبارت های دو پهلوی حسن تعبیرسلاح های مهمی در مبارزه طبقاتی هستند ، که از بالا توسط روزنامه نگاران واقتصاد دان های سرمایه دار برای حداکثر کردن ثروت وقدرت سرمایه طراحی می شوند . تا درجه ای که ترقی خواه ها وچپ گرا ها این حسن تعبیر های دو پهلو وچارچوب ارجاع آن ها را می پذیرند، انتقاد آن ها وبدیل هایی که پیشنهاد می کنند با لفاظی سرمایه محدود می شوند . گذاشتن "علامت سوال" در گرداگرد حسن تعبیر ها ممکن است  نشان عدم رضایت باشد اما این هیچ کاری برای پیش برد یک چارچوب تحلیلی متفاوت مورد نیاز برای مبارزه طبقاتی موفق " از پایین" انجام نمی دهد . به همان اندازه مهم ، از نیاز به یک گسست بنیادی از سیستم سرمایه داری از جمله زبان فاسد شده ومفهوم های فریبنده آن جلو گیری می کند. سرمایه دارها دست آورد های بسیار بنیادی طبقه کارگرراواژگون کرده اندو ما به سوی حاکمیت مطلق سرمایه عقب نشینی می کنیم . این امر باید  از نو مسئله تغییر سوسیالیستی دولت ، اقتصاد وساختار طبقاتی را بر افرازد. یک بخش جدایی ناپذیرآن فرایند باید رد کامل حسن تعبیر های دو پهلوی مورد استفاده ایدئولوگ های سرمایه دارو جایگزینی سامانه مند آن ها با عبارت ها و مفهوم هایی باشد که واقعیت خشن را به درستی بازتاب دهد ، که به روشنی شرکای جرم این تنزل را شناسایی کند و نمایدگی های اجتماعی برای تغییر سیاسی را تعریف نماید .     

آرایه های زبان وزبان سیاسی پس رفت- 1

 

                       

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید: