|
انتشار بیانیه بهمن ماه آقای سید حسین موسوی واکنش های مختلفی را
برانگیخت. ما در این قسمت اعلامیه های حمایت از بیانیه را به اطلاع
خوانندگان گرامی می رسانیم.
بیانیه‌ی جمعی از
نواندیشان دینی در حمایت از «همه‌پرسی تغییر قانون اساسی»
زیتون–
جمعی از نواندیشان دینی با اشاره به «پیام تازه
میرحسین موسوی از حصر» حمایت خود را از «همه‌پرسی تغییر قانون اساسی»
اعلام کردند.
این بیانیه به امضاء هاشم آقاجری، حسن یوسفی اشکوری، محمدجواد
اکبرین، رضا بهشتی معزّ، میثم بادامچی، رضا علیجانی، احمد علوی، علی
طهماسبی، حسن فرشتیان، علیرضا رجایی، سروش دباغ، رحمان لیوانی، عبدالله
ناصری طاهری، داریوش محمدپور، مهدی ممکن و یاسر میردامادی رسیده است.
متن کامل این بیانیه که برای انتشار در اختیار زیتون قرار گرفته در
ادامه می‌آید.
ضرورت تغییر بنیادین و ساختاریِ نظام جمهوری اسلامی ایران مضمونی تازه
نیست. با این حال، هنگام شکل‌گیری جنبش سبز پس از انتخابات مخدوش ریاست
جمهوری سال
۸۸،
در ذهن و ضمیر بسیاری از شهروندان معترض ایرانی این ایده هنوز چندان
جای‌گیر نشده بود. در نظر شماری از معترضان
۸۸
هنوز کوره‌راهی برای تغییر در درون ساختار فعلی حکومت میسر بود. دوران
کوتاه‌مدت اعتبار حسن روحانی با دولت مستعجل برجام، که در زمین‌گیر شدن
آن علل گوناگون داخلی و خارجی سهم داشتند، راه را بر چرخش به سوی ضرورت
همه‌پرسی و تغییر ساختاری هموارتر کرد.
تا پیش از کشتار و سرکوب‌های گسترده‌ی سالیان
۹۶
و
۹۸
که با سکوت معنا‌دار حسن روحانی رخ داد، قالب نیمه‌جان اصلاحات که
میراث دوران ریاست جمهوری سید محمد خاتمی بود، هنوز گهگاهی عرض وجود
می‌کرد. از دوره‌ی دوم حسن روحانی تا اضمحلال کامل صندوق رأی در
انتخابات
۱۴۰۰،
که با انتصاب فرمایشی یکی از بی‌کفایت‌ترین زمام‌داران تاریخ جمهوری
اسلامی ایران همراه بود، مرزبندی جناح‌های حاکم سیاسی ایران یکسره در
هم شکست. ایران انبار باروتی شد که مسئولان عالی‌رتبه‌ی نظام و معتمدان
خاص رهبر مادام العمر و مطلق العنان‌اش با سیاست‌های ماجراجویانه‌ی
دشمن‌محور، به جای دوستی و همکاری جهانی و منطقه‌ای کبریت زیر این
انبار باروت می‌کشیدند و همواره از حمایت بی‌دریغ رهبر در این تهدیدهای
امنیتی برخوردار بودند.
پیام تازه‌ی میرحسین موسوی از حصر ظالمانه‌ی دوازده‌ساله، مبنی بر
ضرورت همه‌پرسی و تغییرات ساختاری نشان از عبور دلیرانه‌ی میرحسین
موسوی از «اجرای بدون تنازل قانون اساسی» به «نیاز به قانون اساسی
جدید» است؛ تصریحی انکارناپذیر که نشان از تغییر الگوی فکری (پارادایم
شیفت) در رویکرد میرحسین به سیاست ایران دارد. پیام میرحسین نه تنها
جنبش «زن، زندگی، آزادی» را به رسمیّت می‌شناسد که در راستای آن حرکت
میکند و آن را سکوی پرشی برای تصرف قدرت نمی‌بیند.
روشن است که نظام جمهوری اسلامی و تصمیم‌گیران اصلی‌اش هیچ عبرتی از
چند ماه اعتراض و نارضایتی مردمی نگرفته‌اند و «جز لجاجت و اصرار بر
روش‌های سرکوبگرانه به جای گفت‌وگو و اقناع» سر سوزنی حاضر نشدند
صداهای برخاسته از گوشه-گوشه‌ی ایران را به رسمیت شناسند. میرحسین
موسوی با اشاره به «زایش دلهره‌آور فاصله‌های طبقاتی، اثرات سیاست‌های
ماجراجویانه دشمن‌محور به جای دوستی و همکاری جهانی و منطقه‌ای، فساد
گسترده در نهادهای پولی و مالی، خفقان گسترده فرهنگی، فقدان آزادی‌ها و
سرکوب وحشیانه زنان و مردان و حتی کودکان» مهم‌ترین ویژگی‌های نظام
سیاسی فعلی ایران را تحت رهبری مادام العمر و مطلق العنان کنونی نشان
داده است.
تازه ترین نمونه‌‌ای که بستر فساد اقتصادی را بیش از پیش گسترش می‌دهد
طرح فروش (بخوانید: چوب حراجِ) اموال دولتی است تا پول آن خرج نهادهای
سرکوب و مغزشویی شود؛ فروشی بدون نظارت افراد و نهادهای ذی‌صلاح، بدون
طی کردن مراحل قانونی که تنها با تأیید رهبری و مصونیت قضایی فروشندگان
اموال دولتی انجام می‌گیرد، به‌ویژه آنکه مشخص نیست خریدارانِ این
اموال کدام اشخاص، نهاد‌ها و شرکت‌ها هستند.
بر اساس تجربه‌ی شکست اصلاحات و مقاومت حاکمیت در برابر هرگونه تغییر،
میرحسین پیشنهادهای سه‌گانه‌ی خود را مطرح میکند:
۱.
همه‌پرسی تغییر قانون اساسی، و در صورت موافقت مردم
۲.
تشکیل مجلس مؤسسان از سوی نمایندگان همه‌ی مردم برای تهیه‌ی پیش‌نویس
قانون اساسی جدید و
۳.
به همه‌پرسی گذاردن قانون اساسی جدید.
پیام میرحسین با اذعان به ابهامات گذار از وضع کنونی پایان می‌یابد:
«کمترینش آنکه چه کسی قرار است آن را بپذیرد یا به اجرا بگذارد. از آن
بالاتر چه باید کرد تا چهل سال بعد از نو به همین نقطه باز نگردیم و از
سوی آیندگان سرزنش نشویم. از آن مبرم‌تر، چگونه به توانایی‌مان برای
عبور از این مرحله ایمان بیاوریم».
موسوی خود یا هم‌فکران‌اش را منجی راه آینده‌ی ایران معرفی نکرده است؛
این فروتنی خصلتی است کلیدی. خردمندی میرحسین در اینجا خود را نشان
می‌دهد که او درِ باغ سبز نشان نداده است. او می‌پرسد که چه کنیم تا
جمهوری اسلامی با این روش‌ها و تنگ‌نظری‌ها دوباره در لفافه‌ای جدید
تکرار نشود. این نگرانی‌ها را هم اکنون در میان جمعی از مخالفان و
منتقدان جمهوری اسلامی در داخل یا خارج از کشور هم می‌توان دید. مهم‌تر
از همه این‌که موسوی به توانایی مردم ایران برای عبور از این مرحله
ایمان دارد. برای او این مقطع بن‌بست نیست. برای مردمی
جان‌به‌لب‌رسیده، زجرکشیده، شادی‌باخته، سرکوب‌شده و زندگی‌بربادرفته
چیزی عظیم‌تر از این نیست که کسی آینه‌ای در برابرشان بگیرد و به آن‌ها
بگوید: شما می‌توانید و حق دارید روزگاری شاد، آزاد و برخوردار داشته
باشید.
ما امضا کنندگان این بیانیه، که دل در گرو ایران و ایرانی داریم، حمایت
کامل خود را از پیشنهادهای سنجیده و دلیرانه‌ی میرحسین موسوی اعلام
می‌کنیم. ما همراهی خود را در رفتن به سمت تغییرات کلیدی برای عبور از
نظام فروبسته‌ی کنونی از رهگذر همه‌پرسیِ تغییر ساختاری و بنیادی ابراز
می‌کنیم.
هاشم آقاجری
حسن یوسفی اشکوری
محمدجواد اکبرین
رضا بهشتی معزّ
میثم بادامچی
رضا علیجانی
احمد علوی
علی طهماسبی
حسن فرشتیان
علیرضا رجایی
سروش دباغ
رحمان لیوانی
عبدالله ناصری طاهری
داریوش محمدپور
مهدی ممکن
یاسر میردامادی
بیانیه جمعی از
زندانیان سیاسی در حمایت از میرحسین موسوی
حق تعیین سرنوشت ملت‌ها، حقی مسلم و مستمر است و هیچ جامعه‌ای را
نمی‌توان از این حق محروم کرد. بسیاری از ملت‌ها تلاش می‌کنند که بر
پایه خرد جمعی و با بهره‌گیری از مقاومت خشونت‌پرهیز، دولت‌ها را به
تمکین از این حق وادار کنند.
ملت ایران از یکصد و پانزده سال پیش تا انقلاب
۵۷،
در
۴۵
سال پیش تلاش کردند تا به اتکای حق تعیین سرنوشت، استبداد را مهار و
حکمرانان را به حاکمیت قانون عادلانه وادار کنند.
در شرایط کنونی که بحران‌های دامنه‌دار سیاسی، اقتصادی و اجتماعی به
نارضایتی عمومی گسترده از نظام حکمرانی منجر شده و جامعه ایران را در
برابر تهدیدها و مخاطرات جدی داخلی و خارجی آسیب‌پذیر کرده است، به
باور ما تنها راه خروج از بن‌بست، تسلیم شدن حاکمیت به حق تعیین سرنوشت
مردم توسط خود آنان است زیرا ایران و ایرانیان آماده و نیازمند تحولی
بنیادین‌اند که خطوط اصلی‌اش را جنبش پاک “زن زندگی ازادی” ترسیم کرده
است.
بر این اساس، امضا کنندگان این بیانیه جمعی از زندانیان سیاسی، در
شرایط فعلی از ابتکار ملی و دموکراتیک محصور مقاوم جنبش سبز، مهندس
میرحسین موسوی برای ارائه برنامه سه مرحله‌ای
۱)
برگزاری همه‌پرسی آزاد و سالم در مورد ضرورت تغییر یا تدوین قانون
اساسی جدید
۲)
در صورت پاسخ مثبت مردم تشکیل مجلسی مرکب از نمایندگان واقعی ملت از
طریق انتخاباتی ازاد و منصفانه و
۳)
همه‌پرسی در مورد متن مصوب ان مجلس به منظور استقرار نظامی مبتنی بر
حاکمیت قانون، حمایت کرده و تمامی تلاتش خود را برای پیشبرد این برنامه
و گذار مسالمت‌آمیز و خشونت‌پرهیز به ساختاری کاملا دموکراتیک و ایرانی
توسعه یافته اعلام می‌دارند.
جمعی از زندانیان سیاسی
مصطفی تاج‌زاده، امیرسالار داودی، حسین رزاق، مهدی محمودیان، سعید
مدنی، مصطفی نیلی، فائزه هاشمی
***
«بیانیه آقای موسوی
گامی مثبت و راهگشا است»؛
بیانیه
جمعی از جمهوری‌خواهان ایران
زیتون-۸۵
نفر از فعالان سیاسی جمهوری‌خواه با انتشار بیانیه‌ای مواضع میرحسین
موسوی را «مثبت و رو به پیش» خوانده و بر «نقش و و اثر و پایگاه
اجتماعی» او تأکید کردند.
میرحسین موسوی، آخرین نخست‌وزیر جمهوری اسلامی، که در حصر به‌سر
می‌برد، در روزهای گذشته خواستار تشکیل مجلس موسسان و تدوین قانون
اساسی جدید شده است.
در بخشی از بیانیه فعالان جمهوری‌خواه همچنین آمده است «ما نیازمند
نگاه جبهه ای هستیم و نه نگرش مرکز ـ پیرامون. به گمان ما هر رویکرد
مبتنی بر مرکز ـ پیرامون نسبت به دیگر گرایش ها، از سوی هر نیروی سیاسی
در داخل و یا خارج از کشور، خود می تواند به یکی از موانع شکل گیری
همبستگی عمومی و رهبری جمعی مبارزات مردم ایران تبدیل شود».
متن کامل این بیانیه که برای انتشار در اختیار زیتون قرار گرفته، در
ادامه می‌آید.
نیاز به «رویکرد جبهه‌ای» به سیاست و پرهیز از هر نوع «نگاه مرکز ـ
پیرامون»
آقای میرحسین موسوی در آخرین بیانیه خود ضمن اشاره به بحران های متعدد
کشور تصریح کرده است که «بحران بحران ها» ساختار غیرقابل دوام نظام ج.ا
و قدرت غیرپاسخگو و غیر مسئول است. وی همچنین تاکید می کند “ایران و
ایرانیان نیازمند و مهیای تحولی بنیادین اند که خطوط اصلی اش را جنبش
پاک “زن ، زندگی، آزادی” ترسیم میکند. این سه کلمه بذرهای آینده روشن
اند، آینده ای پیراسته از ظلم و فقر و تحقیر و تبعیض…”
موسوی با همدلی با «اعتراضات به حق مردم و حوادث خونبار ماه ها و سال
های اخیر» نتیجه گرفته است که «جامعه از اصلاح در چارچوب ساختار موجود
ناامید شده است». میرحسین موسوی همچنین با اشاره به سیاست های داخلی و
خارجی ضد ملی ج.ا گفته است «شعار اجرای بی تنازل قانون اساسی که سیزده
سال پیش بدان امید می رفت، دیگر کارساز نیست».
وی بر اساس این مبانی جدید پیشنهاد همه پرسی در باره ضرورت تغییر یا
تدوین قانون اساسی جدید، تشکیل مجلس موسسان (شامل همه مردم ایران از هر
قوم و گرایش فکری و سیاسی)، برای تهیه پیش نویس قانون اساسی جدید و
بالاخره همه پرسی ملی برای تصویب نهایی آن را داده است.
موسوی در پایان مباحث مهمی را در باره نحوه عملیاتی کردن این ایده های
کلی، اما مثبت و راهگشا، به خرد جمعی سپرده است.
ما امضا کنندگان این بیانیه از گرایش‌ها و طیف‌های مختلف سیاسی (که
معتقد به جدایی دین و حکومت، یکپارچگی سرزمینی ایران و بدنبال ایجاد یک
جمهوری دموکراتیک با رعایت منشور حقوق بشر هستیم)، بیانیه آقای میرحسین
موسوی را موضعی مثبت و رو به پیش برای تقویت همبستگی در فضای سیاسی
رنگین کمانی ایرانیانِ خواهان گذار از جمهوری اسلامی می‌دانیم. ما از
نقش و اثر ایشان در ارتقاء سیاسی پایگاه اجتماعی‌شان و به خصوص تاثیر
این موضع راهبردی بر بخش‌هایی از جریان‌های سیاسی و نیروهای نظامی درون
قدرت آگاهیم.
در همین راستا ما معتقدیم باید هر چه بیشتر به نگاه ها و رویکردهای
مروج همبستگی ملی دامن زد و مانع مواضع افراطی، تفرقه‌افکنانه و
انحصارطلبانه شد. ما نیازمند نگاه جبهه ای هستیم و نه نگرش مرکز ـ
پیرامون.
به گمان ما هر رویکرد مبتنی بر مرکز ـ پیرامون نسبت به دیگر گرایش ها،
از سوی هر نیروی سیاسی در داخل و یا خارج از کشور، خود می تواند به یکی
از موانع شکل گیری همبستگی عمومی و رهبری جمعی مبارزات مردم ایران
تبدیل شود.
گرایش های نزدیک تر سیاسی می توانند عزم شان را برای تشکیل بلوک های
سیاسی جزم کنند. این بلوک ها در یک روند تدریجی و طبیعی می توانند با
یکدیگر در راه اهداف بزرگتری همسویی و همکاری داشته باشند.
طیف‌های متنوع فکری، سیاسی، صنفی و اتنیکی در ملت ایران چنان فراگیر و
گسترده‌اند که جا برای هیچ فرد و نیرویی که به نجات ایران می اندیشد
تنگ نیست و سرسختی و قساوت حاکمان مستبد و خونریز در میهن مان آن قدر
شدید است که نیروهای دلسوز مردم و میهن نباید هیچ ظرفیت و توانمندی را
نادیده بگیرند.
به امید آزادی و رهایی کشور و مردم ایران و دست دادن به مهر برای آباد
ساختن این سرزمین کهن و رفع تبعیض هایی که در لایه لایه مردم و جای جای
کشورمان گسترده است.
اسامی امضا کنندگان به ترتیب حروف الفبا:
ئالان توفیقی
احمد پورمندی
احمد سرشار
احمد علوی
اصغر ممبینی
الهه امیرانتظام
امیر ممبینی
امیرعلی رضازاده
آناستازیا صدرحاج سید جوادی
ایمان آقایاری
بهروز خلیق
بهنار کیانی
بهنام چگینی
تقی علیجانی
توران همتی
جعفرصادق محمدزاده
جلال کیابی
جواد رحیم پور
جواد وفائی بصیر
حسن زهتاب
حسن صمدیان
حسن فرشتیان
حسن یوسفی اشکوری
حسین کشوردوست کلتی
حسین مجاهد
حمید احمدزاده
حمید آصفی
درسا رزازیان
رحمان لیوانی
رزا روزبهان
رضا اکبری
رضا جوشنی
رضا شیرازی
رضا علیجانی
رضا قرشی
رضا ممبینی
سجاد خداکرمی
سعید شاهسوندی
سمیه قضات
سید ابوذر علوی
سید عبدالمجید الهامی
سیده سمیه علوی
سیده لیلا علوی
سیده مینا علوی
طهماسب وزیری
علی ایزدی
علی حدیثی
علی سرنوشیان
علی شاکری
علی کلائی
علیرضا همتی
فرزانه بذرپور
فرشاد نوروزیان
فرشته جمشیدی
فواد کعبی
کاظم علمداری
کامران امیری
کیارش کاظمی
گودرز اقتداری
مجید زرگر
مجید عبدالرحیم پور
محسن مصدق
محمد اولیایی فرد
مریم تنگستانی
مریم سطوت
مسعود حکمت
معصومه چراغی
معصومه شاپوری
منصور فرهنگ
منصوره شجاعی
مهتاب ممبینی
مهدی جامی
مهدی شعبانی
مهدی فتاپور
مهدی ممکن
مهدی نخل احمدی
مهدی نوربخش
مهرزاد وطن آبادی
ناصر شجاعی نائینی
نیره توحیدی
هادی زمانی
هاشم باروتی
هژیر عطاری
یاسر میردامادی
یونس رستمی
|
