دانشجویان دانشگاه های کشور در بیانیههایی 16آذر 1401
را گرامی داشته اند. در ادامه به دو بیانیه ازدانشجویان تهران و
دانشجویان سراسر کشور توجه کنید:
***

بیانیهی مشترک دانشگاههای تهران در آستانهی ۱۶ آذر ۱۴۰۱:
فرزندان کارگرانیم،
کنارشان می مانیم
«بگذارید
این وطن دوباره وطن شود
بگذارید دوباره همان رویایی شود که بود.
بگذارید پیشاهنگ دشت شود
و در آن جا که آزاد است منزلگاهی بجوید.
این وطن هرگز برای من وطن نبود.»
فریادمان بیش از هشتاد روز است که در تمام کشور شنیده شده. آواز «زن
زندگی آزادی» امید آیندهای دیگر را در دلهایمان زنده کرده است و حال
که ۱۶ آذر فرا میرسد، باری دگر گرد هم میآییم تا نشان دهیم مقاومت
جاری است. ستمهایی که در این مدت بر دانشگاهها و تمام مردم این کشور
رخ داده بر هیچکس پوشیده نیست. کشتارها و سرکوبها از یادمان نرفته
است. احکامی که در بیدادگاهها صادر شده تا عزیزانمان را از ما
بربایند، فراموش نشدهاند. شهیدانمان را زنده میداریم! اما مگر
اعتراض ما تنها به این مدت خلاصه میشود؟
یادمان نرفته است که چطور سفرههای پدران و مادرانمان را خالی کردید و
هرگونه اعتراض آنها را با باتومهایتان پاسخ دادید. یادمان نرفته که
چگونه هرجا علیه سیاستهای اقتصادی رذیلانهتان اعتراضی شد با وحشیگری
به آنها حمله بردید. آیا زمانی که کارگران را در بند کشیدید و یا
معلمان را که برای حقوق بدیهی خود اعتراض کردند ربودید و سرکوب کردید
را از یاد بردهاید؟ امکان زیستن را از بین بردید و آن هنگام که برای
رهایی تلاشی شد، سرکوب را بر ما نواختید. ما همچنان تاکید داریم که
«فرزند کارگرانیم، کنارشان میمانیم» بوی خونهای ریختهشده در آبان ۹۸
همچنان میآید. ما از یاد نمیبریم.
برای آب اعتراض کردیم کشتید! برای نان اعتراض کردیم کشتید! ما فراموش
نکردهایم. دلاوریهای عزیزان کرد و بلوچمان را نمیتوانید پاک کنید و
ما متحدان آنانیم و همصدا با آنان فریاد میزنیم: «کرد و بلوچ و آذری
(ترک)، آزادی و برابری.» ما دانشجویان، متحد تمام آنانی هستیم که در طی
این سالها علیه زنجیرهای سلطهی شما مبارزه کردند. ما از تبار آنانی
هستیم که ظلم و جور شما را نپذیرفتند. اشتباه نکنید که امسال تنها دلیل
آمدنمان در روز ۱۶ آذر، ۸۰ روز اخیر است. ما برای تمام آن سالهایی
میآییم که دانشجویان، کارگران، معلمان و مردممان را سرکوب کردید.
با هم کلاسیهایمان سخنی داریم: ۱۶ آذر روزیست که نماد عدالتطلبی و
آزادگی دانشجویان است. البته که تاریخ جنبش دانشجویی روزهای بیشماری
دارد که تبلور آزادیخواهی و برابری طلبیمان است؛ همچون اتفاقات کوی
دانشگاه در سال ۷۸. اما ۱۶ آذر سالهاست که روزی نه برای دانشجویان که
برای تمام کسانی است که علیه سلطه ایستادگی میکنند. برای تمام آنان
که برابری و آزادی را برای آینده میخواهند. عزیزان، این روز را از
آن خود کنید نه چون برای دیگرانی میآیید، نه چون دوستانمان در بندند.
خیر! برای خودتان بیاید! این زندگی شماست که هر روز سلب میشود. این
آیندهی خودتان است که تیره میشود. این خانهی شماست که ویران میشود.
این خود شما هستید که به زنجیر کشیده شدهاید. برای خودتان به میدان
بیاید. تنها با پیوستن به یکدیگر میتوانیم این زنجیرها را تماما
بشکنیم.
از اساتیدمان نیز میخواهیم که ما را در این روز تنها نگذارند. شما نیز
زمانی دانشجو بودید. باردیگر در کلاس درس آزادی و برابری دانشجو شوید.
ما دانشجویان در اتحاد با دیگر اقشار جامعه و تمامی مردم، در این روز
به دانشگاهها میآییم و خانهیمان را از دشمنانمان پس میگیریم
«دانشجو
میمیرد، ذلت نمیپذیرد»
دانشگاههای امضاکنندهی این بیانیه:
دانشگاه تهران
دانشگاه علامه طباطبایی
دانشگاه تربیت مدرس
دانشگاه بهشتی
دانشگاه الزهرا
دانشگاه خواجه نصیرالدین طوسی
دانشگاه آزاد واحد علوم تحقیقات
***
بیانیه مشترک دانشجویان دانشگاههای کشور به مناسبت ۱۶
آذر ۱۴۰۱:
انقلاب ما، انقلاب برای زن زندگی آزادی
در
۱۶
آذر امسال و جنبش دانشجویی، از همیشه به اهداف خود نزدیکتر هستیم!
ما دانشجویان، جدا از انقلاب برای حق زندگی انسانی، مرفه و سعادتمند
برای همگان، برای آزادی بیقید و شرط بیان، برای نابودی آپارتاید
جنسیتی و برای رفع کامل تبعیض و نابرابریها در همه سطوح نیستیم. ما در
همراهی کامل انقلاب بزرگ مردم علیه جمهوری اسلامی، از همان ابتدای کار
تا امروز قوی و همبسته با سایر انقلابیون کل کشور، در سنگر ایستادهایم.
گواه این همراهی، حمایت متقابل عموم مردم و دانشجویان و دخالتگری در
ایجاد و پیشبرد این انقلاب است. گواه ما اینست که امسال برخلاف همیشه،
روز ۱۶ آذر فقط رنگ و بوی دانشجویی ندارد! بلکه در ادامه و پیشروی
انقلابمان، سه روز منتهی به شانزده آذر امسال، همراستا با اعتصاب
سراسری، اعتراضات سراسری و اعتصاب عمومی در جامعه است. ۱۶ آذر امسال
برای ما دادخواهی از کشتهشدگان انقلابمان، حمایت عملی و سراسری از
اعتصاب کامیونداران و کارگران صنایع بزرگ، گسترش اعتصاب و اعتراض به
تمام دانشگاهها و مدارس است. مدارسی که دانشآموزانش مانند نیکا و
سارینا به دست حکومت جلادها و جنایتکاران به قتل رسیدند و دانشگاههایی
که دانشجوهایش مانند آیلارها و حمیدرضاها کشته شدند و یا در ابعاد صدها
نفره در زندان هستند.
ما دانشجویان سراسر کشور، نه تنها خود بخش بزرگی از اعتراضات و
اعتصابات سراسری را به حکومت تحمیل کرده و خواهیم کرد؛ بلکه، دست در
دست هر انسان آزادیخواهی که طی این انقلاب به پا خاست میگذاریم. ما
برای رفع و نابودی هر قانون قرون وسطایی در این کشور عزم جزم کردهایم
و اجازه نخواهیم داد هیچ شکلی از ارتجاع در این کشور ادامه یابد یا عمر
دوباره بگیرد.
ما دانشجویان سراسر کشور را دعوت میکنیم تا دست در دست یکدیگر، یک
مبارزه هرروزه و سراسری را علیه حکومت کودککش و ظالم و زنستیز جمهوری
اسلامی که هیچ سنخیتی با زندگی ما ندارد، سازمان بدهیم. همچنین فراخوان
ما رو به تمام جامعه، بهخصوص کارگران، معلمان، اساتید، کادر درمان،
دانشآموزان، رانندگان، هنرمندان مردمی و بازاریان این است که همراه با
ما و به کمک اعتصابات و اعتراضات سراسری، ماشین سرکوب حکومت را از کار
بیاندازند.
ما وظیفه انسانی خود میدانیم با یک انقلاب عظیم، دیوار و حصار
زندانها را از بین ببریم. جمع کثیری از دوستان ما و تعداد نزدیک به ۲۰
هزار تن از فعالین و معترضین نسبت به وضع موجود در زندان هستند که با
توجه به مسبوق به سابقه بودن جمهوری اسلامی در زمینه اقدامات ضدبشری،
جان آنان در خطر جدی قرار دارد.
در نقطهای از تاریخ قرار داریم که اگر بخوایم جامعهمان ذرهای هم
بهتر از یک روز قبل باشد، فقط یک راه چاره داریم و آن «انقلاب» است.
ما برای پیروزی به این اتحاد سراسری در راستای انقلاب برای «زن زندگی
آزادی» نیاز داریم!
زن زندگی آزادی
نه روسری نه توسری آزادی و برابری
امضاها:
تشکل دانشجویان پیشرو
کمیته سراسری دانشجویان کردستان
اتحاد دانشگاه صنعتی اصفهان
اتحاد دانشجویان شهرکرد
دانشگاه آزاد اصفهان واحد خوراسگان
دانشگاه آزاد نجف آباد
دانشگاه آزاد واحد فلاورجان
دانشگاه آزاد واحد لاهیجان
دانشگاه اشرفی اصفهانی
دانشگاه صنعتی اصفهان
دانشگاه صنعتی نوشیروانی بابل
دانشگاه اصفهان
دانشگاه بهشتی
دانشگاه تربیت مدرس
دانشگاه علامه
دانشگاه علوم پزشکی اصفهان
|