|
هم‌بستران بیگانه امپریالیسم جدید
پترآنیانگ نیونگو-هاتف
رحمانی
August 21, 2022
امپریالیسم جدیدی درجهان سوم قدم می‌زند. این امپریالیسم درعطش سیری
ناپذیربرای کار، زمین، موادمعدنی وآب ما با امپریالیسم قدیمی شریک است.
اگر استعمار به راهبردهای تفرقه بینداز وحکومت کن وابسته بود،
امروزامپریالیست‌ها دیگرمجبوربه حکومت نیستند. آن‌ها درعوض به نخبگان
محلی که به ازای سهمی ازغارت‌ها مشتاقند به بهره کشی از خلق‌ها یاری
رسانند تکیه می‌کنند- روندی که با زبان سرمایه‌گذاری‌ها، معاملات تجاری
و شراکت‌هابهداشتی نموده می‌شود.
این امپریالیسم برای بهره‌ورترشدن باید راهی را که تاحدودی اجتناب پذیر
بود پیدا می‌کرد. بیانیه پان افریقا درکنگره سال1945درمنچسترانگلستان
شفاف بود: " ما از دموکراسی اقتصادی به‌عنوان تنها دموکراسی واقعی
استقبال می‌کنیم." به محض آن‌که پان افریقانیسم برجستگی کسب کرد
روشنفکرانی مانند ویلیام ادوارد بورگارت دو بویز(1868-1963)، همراه با
بازیگران سیاسی، کارگران، وکشاورزان، ازاتحاد مردم افریقا برای هدف
رهایی از سرکوب سیاسی و آزادی از بهره‌کشی اقتصادی از امپریالیسم و
سگ‌های دست نشانده آن حمایت کردند.
سه رئیس‌جمهور آینده افریقایی در کنفرانس 1945 حضورداشتند: هاستینگز
کاموزو باندا (1898-1997) ازمالاوی، جوموکنیاتا(1897-1978) ازکنیا، و
قوام نکرومه (1909-1972) ازغنا. هرسه این مردان ملت‌هایشان را به
استقلال هدایت کردند اما با سرنوشت‌های متفاوتی رو به رو شدند. باندا و
کنیاتا در زمان ریاست‌جمهوری خوشنود از هم‌سویی با امپریالیست‌ها، تا
دم مرگ برکشورهایشان حکومت کردند. نکرومه، مانندمیلتون اوبوته
(1925-2005) پان افریقانیست که خیلی دیرتر ازاو با دشمنی نیروهای محلی
مور حمایت غرب مواجه وازقدرت کنارگذاشته شد، از قدرت برکنارشد.
ضایعه رهبرانی مانند نکرومه بخشی ازدوران مخوف ترورها وکشتارهای
اسرارآمیزی بود که روشنفکران پان افریقانیست و ضدامپریالیست را در
سراسر جهان از بین برد. کنفرانس دیگری در آکرا شاهد انتخاب توماس جوزف
مبویا (1930- 1969) ازکنیا به عنوان رئیس اولین کنفرانس تمام خلق‌های
افریقا بود. مبویا در سن 28سالگی برای جلب حمایت مارتین لوترکینگ
جوان(1929-1968) و جان اف کندی(1917-1963) از"انتقال هوایی" معروف
دانشجویان کنیایی برای دسترسی به آموزش عالی در امریکا به امریکا
پروازکرد. هرسه رهبربا گلوله ترور به خاک افتادند: مبویا و کینگ برای
ایستادن در برابر امپریالیست‌ها ، و جان اف کندی برای ایستادن درکنار
جنبش حقوق مدنی.
توماس سانکارا(1949-1987) رئیس‌جمهور پان‌افریقانیست بورکینافاسو گفت:"
اگرچه انقلابیون را به عنوان افراد می‌توانید به قتل برسانید، اما
نمی‌تونید افکاررا بکشید." کلمات سانکارا به صورت غم‌انگیزی پیامبرانه
ازکار درآمد. سانکارا به‌عنوان "نکرومه جدید" مورد استقبال قرارگرفت و
با پیش بردن پان‌افریقانیسم و مقاومت در برابر بدهی‌های نامشروعی که
ملت‌های افریقا را بنده سرمایه‌داران امپریالیست نگه می‌داشت قدرتی را
که امپریالیسم فرانسه درغرب افریقا داشت تهدید کرد. او هم درسال
1987درکودتایی با پشتیبانی فرانسه و امریکا کشته شد. هرزمانی که افریقا
برای تعیین آینده خودتلاش کرده است، تلاش‌های آن خنثی شده است.
در زمان بحران کووید-19، افریقا برای آینده‌ی خود کاملا به دنیای غرب
وابسته بود، که شکنندگی قاره را در نظم سیاسی و اقتصادی جهان مطرح
می‌کند. بزرگ‌راه‌های عظیم، کارخانه‌های غول پیکر، و موضع میلیاردرها
هیچ شانسی دربرابر ویروس طغیان‌گر نداشت. چگونه است که جزیره کوچکی چون
کوبا، با 11 میلیون جمعیت که تولید اصلی کشاورزی آن نیشکراست توانست
موثرتراز کل افریقا به کووید-19 پاسخ دهد؟ پاسخ ساده است : درحالی‌که
افریقا برای واردات واکسن چشم به غرب داشت، کوبا سه واکسن خود را
تولیدکرد و پیشنهاد اشتراک آن‌هارا با ملت‌های دیگر داد.
زمانی که امریکا با تحریم‌ها برای منزوی کردن کوبا از بقیه‌ی جهان تلاش
می‌کرد، کوبا به مردم خود روکرد. کوبا با تاکید برخودکفایی، صنایع
داروسازی و بیوتکنولوژی خود را، در عین تمرکز بر انترناسیونالیسم پزشکی
به پیش برد.
کوبا نمونه‌ای برای افریقا است. کشورها و دولت‌ها نیستند که به آزادشدن
نیازدارند، بلکه مردمی که در کشورهای مختلف تحت رژیم‌های سیاسی متفاوت
زندگی می‌کنند نیازبه آزادی دارند به نحوی که بتوانند با آزادی،
استقلال، احترام و برابری زندگی کنند. درحقیقت ما باید توده های
افریقایی را سازماندهی کنیم تا رهایی بخشان خود شوند. ما باید با کارو
ابتکارجمعی خود با واسطه اتحادیه‌های کارگری، گروه‌های کمک متقابل،
جنبش‌های اجتماعی، واحزاب سیاسی قدرت را به تصرف درآوریم.
به همین خاطر من به پیوستن به شورای جهانی ترقی(سازمانی که جنبش ها و
سازمان های چپ گرای جهان را بسیج و متحد می کند.این سازمان رسما
در11ماه مه سال 2020 آغاز به کارکرد. افرادی مانندنائومی کلاین، کورنل
وست،فرناندو حداد، نیکی اشتون و آدا کولائو دراین شورا فعالیت می کنند-
مترجم)که بیانیه آن‌ها باشفافیت اعلام می‌کند که انترناسیونالیسم به
معنای ضدامپریالیسم است افتخارمی کنم. بیانیه می‌گوید: "
انترناسیونالیسم ما باتمام اشکال امپریالیسم: ازجنگ و تحریم‌ها گرفته
تا خصوصی‌سازی و «تعدیل ساختاری» مخالف است. این‌ها نه تنها ابزارهای
سلطه برخی کشورها بر کشورهای دیگرندبلکه ابزارهای تفرقه برای قراردادن
خلق‌های جهان دربرابر یک‌دیگر هستند."
آزادی سیاسی مردم افریقا و رهاسازی اقتصاد ما نمی‌تواند مسئله کشوری
واحد باشد. این امر مستلزم جنبشی پان‌افریقایی است که باید درهمبستگی
بین‌المللی با نیروهای اجتماعی مترقی باشد. این تنها راه قابل دوامی
است که از طریق آن به همگرایی اقتصادی و سیاسی منطقه ای و قاره ای دست
یافته خواهد شد.
(پتر آنیانگ بیونگو سیاست مدار و نویسنده کنیایی
که درحال حاضر فرماندار کیسوموکانتی هست. او در"افریقا یک کشوراست" که
سایتی ازنظریات، تحلیل و نوشته های نودرباره چپ افریقا و از سوی چپ
افریقا است هم می نویسد.)
منبع:
جاناتاهفتگی نشریه سوسیالیست های هند
|
