برای آزادی ، دموکراسی ،صلح، استقلال و عدالت اجتماعی                         آزادی زندانیان سیاسی 
نویدنو -  کتاب - رحمان هاتفی  درباره ما -  بایگانی

2022-07-14

نویدنو23/04/1401         Print Friendly, PDF & Email      چاپ مطلب

 

  • کشورهای امپریالیستی بدون ده‌ها هزارکارگری که برای جنگ به خاطرامپراطوری‌های خود استخدام و مسلح می‌کنند نمی‌توانند برای قدرت جهانی جنگ راه بیندازند. اگر سربازان شورش کنند و با ارتشی‌های مخالف دوست شوند می‌توانند به جنگ‌ها خاتمه دهند. سربازان با فرار، خرابکاری تجهیزات و سرپیچی از دستورات قدرت قابل توجهی دارند. گزارش‌هایی در باره فرار سربازان روس وجود دارد، بیش از 3.000 نفرکشته شده‌اند.

 

 

سربازان باید برای پایان دادن به جنگ از جنگ خودداری کنند

کارین پومرانتز- هاتف رحمانی

کشورهای امپریالیستی بدون ده‌ها هزارکارگری که برای جنگ به خاطرامپراطوری‌های خود استخدام و مسلح می‌کنند نمی‌توانند برای قدرت جهانی جنگ راه بیندازند. اگر سربازان شورش کنند و با ارتشی‌های مخالف دوست شوند می‌توانند به جنگ‌ها خاتمه دهند.

سربازان با فرار، خرابکاری تجهیزات و سرپیچی از دستورات قدرت قابل توجهی دارند. گزارش‌هایی در باره فرار سربازان روس وجود دارد، بیش از 3.000 نفرکشته شده‌اند. اخبار کسب و کار بین‌المللی( 22 ژوئن 2022) گزارش کرد که 200 سرباز روس به جای جنگ در روستایی پنهان شدند. افسری برای اجتناب از جنگ به پای خود شلیک کرد، و ژنرال دیگری با تانک خود افسری را زیر گرفت. ارتش روسیه 100 نگهبان را که از دستورات سرپیچی کرده بودند مرخص کرد. سرباز دیگری به گزارشگرگفت که "هیچ یک از ما جنگ نمی‌خواستیم." 

طبقه کارگر تمام کشورها درجنگ اوکرایین نباید طرف کسی را بگیرند. روسیه، امریکا و اتحادیه اروپا برای کنترل منابع طبیعی، معادن، نفت، گاز، دانه‌های خوراکی، و خطوط لوله انتقال نفت می‌جنگند. هدف امریکا تضعیف قدرت روسیه و گسترش تعداد پایگاه‌های نظامی ناتو در اطراف روسیه است. روسیه به این تهدیدها با حمله دهشتناک به غیرنظامیان پاسخ داده است.

اگر سربازان هردو سمت از جنگ خود داری کنند، می‌توانند مانند جنگ درویتنام، که درادامه تشریح می‌شود، به جنگ پایان دهند. شورش سربازان درجنگ های جهانی اول و دوم به انقلاب در روسیه و چین منجرشد، اما انقلاب‌های موفق به تعهد مردم به مساوات و ضدیت با نژادپرستی، و سازمان یابی کارگران، دانشجویان و نظامیان دریک حزب نیاز دارند.

نمونه تاریخی از شورش سربازان

جنگ ویتنام، 1962-1973

امریکا از سال 1962تا1973 برای بهره کشی ازنیروی کارارزان، منابع و بازارهای ویتنام برای سرمایه گذاری امریکا جنگی را علیه ویتنامی‌ها به راه انداخت.

جنبش ضد جنگ عظیمی در امریکا به وجود آمد. صدها هزار نفر، از جمله سربازان، در واشنگتن دست به راه پیمایی زدند. داشجویان سازمان دهی شدند وبا درخواست پایان دادن به قراردادهای تحقیق و توسعه(R&D) دانشگاه‌ها با وزارت دفاع محوطه دانشگاه‌ها را اشغال کردند. آن‌ها در برابر ساختمان‌های دولتی و محل آموزش افسران ذخیره دست به اعتصاب و تحصن زدند و خواهان پایان دادن به تبانی با ارتش و اشغال فضای دانشگاه شدند.

اتحادیه جهانی لنگرگاه‌ها وانبارهای گمرکی، اتحادیه‌ای رادیکال با تاریخی سرشاراز اقدام‌های ضد جنگ و ضد نژادپرستی از بارگیری یا تخلیه همه مواد جنگی خود داری کرد.      

در طی سال‌های جنگِ دهه‌های 60 و 70، جنبش ضد نژاپرستی رشد کرد. شهرها زمانی که مارتین لوترکینگ پس از مرتبط دانستن سیاست خارجی امریکا به نژاد پرستی داخلی با گلوله یک آدمکش ترور شد منفجرشدند. دهه‌ها نژادپرستی سبب شده بود کارگران سیاه پوست شرکت‌ها را به آتش بکشند و با پلیس بجنگند. هزاران نفربا تقاضای کار، بهداشت و مسکن و پایان دادن به فقر، بی رحمی پلیس، و تبعیض به خیابان‌ها ریختند.  فعالان سیاه پوست حزب پلنگان سیاه را برای دفاع مسلحانه از خود و خدمات اجتماعی را سازمان دادند. شعبه‌هایی در 68 شهربه وجود آمد وتعداد اعضا به 5.000 نفر عضوفراروئید که دوسوم آن‌ها زنان بودند. پیش کسوتان نظامی سیاه پوست در جنوب افسران مسلح تابع کلیسا را برای دفاع و عدالت و برای دفع حملات کوکلوس کلان‌ها بر حقوق مدنی کارگران تشکیل دادند.

این قیام‌ها و جنبش رشد یابنده حقوق مدنی روی جنبش ضد جنگ در نیروهای مسلح تاثیرگذاشت. ضد نژادپرستان "بیگانه" خواندن ویتنامی‌ها را رد کردند. همان‌طور که در نقل قول معروفی ژنرالی گفت، " هرگز هیچ ویتنامی مرا کاکا سیاه نخواند". سربازان سیاه پوست اقدامات رزمی را در ویتنام و پایگاه‌های امریکا هدایت می‌کردند.  آن‌ها زندان‌های نظامی، قهوه خانه‌ها راسازماندهی می‌کردند، و در میدان نبرد، از دستورات سرپیچی می‌کردند و" درمیدان جنگ ازآن سرپیچی حمایت می‌کردند"، یعنی با افسران درباره مسیر اقدام گفتگو می‌کردند. سربازان هم محل‌های امنی را برای نشستن می‌یافتند واز" پی جویی و نابودکردن" افراد ویتنامی خودداری می‌کردند. مصرف مواد مخدر شایع بود که سربازان را کاملا غیرقابل اطمینان می‌ساخت. در واکنش به رفتارهای نا خوش آیند و دستورهایی که جان سربازان را به خطر می‌انداخت، ژنرال‌های بسیاری با استفاده ازنارنجک‌های خود افسران خود را می‌کشتند. تعداد افسران کشته شده در این رخ‌دادها از 100تا بیش از 1000 نفر بر آورد می‌شود. ارتش به افسران برای تعداد افرادی که کشته بودند جایزه می‌داد که این امر ژنرال‌ها را در موقعیت‌های جنگی خطرناک و نا لازمی قرار می‌داد. کشتار 500 روستایی می لی در سال 1968 تجسم یکی از نژادپرستانه ترین تهاجم‌ها علیه افراد ویتنامی بود. فساد در میان افسران و منافع طبقاتی آن‌ها( استقرار شش ماهه و یک ساله) خشم علیه افسران ارشد و دولت را شعله ورمی‌کرد. 

وقتی که افسرارشد پایگاه فورت هود، تگزاس به ژنرال‌ها دستور سرکوب هر"شورشی" را که ممکن بود در محله‌های سیاه پوست نشین شیکاگو درهنگام همایش (حزب) دموکرات رخ دهد داد، ژنرال‌ها همایش 100 نفره ای را ترتیب دادند و برای مقاومت در برابر این دستورها برنامه ریزی کردند. دادگاه ارتش 43 نفر را تنبیه کرد اما برای اجتناب از شورش های بیشترمحکومیت‌های کوتاهی را برای آن‌هادرنظرگرفت.

بیست وهفت سربازدراعتراض به قتل ژنرال سیاه پوست در پایگاه پریسیدو دست به "اعتصاب" زدند. درپایگاه فورت دیکس، نیوجرسی سربازان بخشی از حصار را برای اعتراض به بی رحمی نگهبان‌ها، غذای نا مطلوب، و رفتار نژادپرستانه با زندانیان سیاه پوست وپورتوریکایی به آتش کشیدند. زنان سازماندهی شدند وراهپیمایی 1000 نفر را در پایگاه هدایت کردند. زنان سازماندهندگان کلیدی ضد جنگ بودند. آن‌ها به اداره کردن آموزش سیاسی با ژنرال‌ها، نوشتن بروشورها و مقاله برای روزنامه‌ها کمک می کردند ، و راهپیمایی‌های بزرگی را در سراسر کشور برنامه ریزی می‌کردند.  

سربازان در ناوهای هواپیما برهم شورش کردند. شورش‌ها در کشتی‌های لنگرانداخته در بنادر امریکا رخ داد و به ساحل ویتنام کشیده شد. "کشتی‌های را ما را متوقف کنید(اس او اس) دعوت به عمل بود. سربازان تجهیزات را با انداختن ابزارهایی به موتورها، ازکارانداختن کشتی‌ها خراب می‌کردند، وسبب میلیون ها دلار هزینه برای تعمیر آن‌ها می‌شدند. آچارفرانسه‌ای در موتور یک ناو هواپیمابرحرکت کشتی را بیش از سه ما به تاخیر انداخت. آن‌ها به تعدادی از هواپیماها هم خسارت وارد کردند و گستاخانه ازارائه خدمات به بمب افکن‌هایی که از روی ناوبرها بر می‌خاستند خودداری کردند. نیروهای مسلح در سال 1971تعداد 488 اقدام خرابکارانه را گزارش کردند.

این اقدام‌های شورشی به جنگ پایان داد. وزارت دفاع برآورد می‌کند که از سال 1966 تا 1973تعداد 503.926 ژنرال کنارگذاشته شدند. در سال 1973، امریکا به خاطر این شورش‌ها و شجاعت، استقامت‌ و شیوه‌های جنگ چریکی مردم ویتنام، که با موفقیت فرانسه را در سال 1954 و امریکا را در سال 1973 دفع کردند نتوانست نیروی مسلحی را درویتنام حفظ کند.

زمانی که خلبان‌ها، گروه ممتاز درارتش، در سال 1973از بمباران ویتنام و کامبوج  خودداری کردند، کار برای دولت نیکسون تمام شده بود، جبهه رهایی بخش ویتنام پیروزمندانه وارد سایگون شد و امریکا خارج شد. این شکستی جدی برای طبقه حاکم امریکا و یک پیروزی برای طبقه کارگر جهانی بود.

مخالفان جنگ امپریالیستی باید گسترده شوند و در میان سربازان وغیرنظامیان از امریکا واتحادیه اروپا تا روسیه و اوکراین رشد کنند و به جنگ پایان دهند. درخاتمه، سربازان اگر اقدامات ضد جنگی را که توانایی قدرت‌های امپریالیستی برای به راه انداختن جنگ را تضعیف می‌کند ایجادکنند جنگ پایان خواهد یافت.

کارین پومرانتز همکارنویسنده وبلاگ multiracialunity.org است.

https://countercurrents.org/2022/07/soldiers-must-refuse-to-fight-to-end-the-war/

 

از این قلم :

 

Share

Comments System WIDGET PACK

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

 

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید

انتشار اخبار، مقالات و بیانیه ها در این صفحه الزاماً به معنای تایید آن‌ها نیست