2022-02-06

نویدنو 16/11/1400              چاپ مطلب

• محاصره به پیچیده‌ترین، طولانی‌ترین و غیرانسانی‌ترین اقدام جنگ اقتصادی که تاکنون علیه هر کشوری انجام شده، تبدیل شده است. این محاصره تأثیرات محدود کننده ای برای توسعه اقتصادی کوبا دارد، زیرا هدف آن جلوگیری از روابط تجاری با کشورهای ثالث، جلوگیری از عملیات بانکی و مالی تا حد امکان، محدود کردن سرمایه‌گذاری خارجی و قطع همه منابع درآمد است.

جنایت ۶۰ ساله،144413.4میلیارد دلار زیان محاصره ی اقتصادی آمریکا علیه کوبا

اخبا روز: شصتمین سالگرد محاصره ی اقتصادی کوبا توسط آمریکا پشت سر گذاشته شد. در این شصت سال روسای جمهوری زیادی از دموکرات تا جمهوری خواه آمده اند و رفته اند و کشور کوچک کوبا همچنان زیر تحریم های خردکننده باقی مانده است.  د ولت کوبا به مناسبت شصتمین سال «محاصره ی اقتصادی جنایتکارانه» ی این کشور توسط آمریکا بیانیه ای منتشر کرده است. در این بیانیه آمده است:

دولت انقلابی بیش از ۶۰ سال محاصره اقتصادی، تجاری و مالی که به طور رسمی توسط ایالات متحده در ۳ فوریه ۱۹۶۲ تحمیل شد، را محکوم می‌کند. در آن روز، جان اف کندی، رئیس‌جمهور وقت، اعلامیه ۳۴۴۷ را صادر کرد که بر اساس بند ۶۲۰ (الف) قانون کمک‌های خارجی، تجارت با کشورمان را کاملاً «تحریم» کرد. این امر به اقدامات اقتصادی تهاجمی و یکجانبه‌ای که از زمان پیروزی انقلاب کوبا صورت می‌گرفت، وضعیت رسمی داد.

از آن لحظه به بعد، سیاست محاصره و خفقان اقتصادی به عنوان محور مرکزی استراتژی آمریکا، با هدف محدود کردن حق مشروع کوبایی‌ها برای دفاع از حاکمیت خود و ایجاد یک پروژه رهایی بخش خارج از سلطه امپریالیستی، تثبیت شد.

توجیه اصلی آمریکا در آن زمان برای این اقدام، روابط کوبا با کشورهای سوسیالیستی بود که گویا ناقض “اصول نظام بین آمریکایی” و علیه امنیت آمریکا و نیمکره بود. به مرور زمان بهانه‌ها تغییر کرده‌اند، اما اهداف ثابت مانده است.

دقیق‌ترین تعریف از اهداف واقعی سیاست در قبال کوبا قبلاً در یادداشت معاون وزیر امور خارجه لستر دی. مالوری در ۶ آوریل ۱۹۶۰ آمده بود: «برانگیختن ناامیدی و دلسردی از طریق نارضایتی و مشکلات اقتصادی (…) باعث تضعیف زندگی اقتصادی، منابع پولی و مالی این کشور می‌شود، در نتیجه دستمزدهای اسمی و واقعی کاهش می‌یابد و باعث گرسنگی، استیصال و سرنگونی دولت خواهد شد.

محاصره به پیچیده‌ترین، طولانی‌ترین و غیرانسانی‌ترین اقدام جنگ اقتصادی که تاکنون علیه هر کشوری انجام شده، تبدیل شده است. این محاصره تأثیرات محدود کننده ای برای توسعه اقتصادی کوبا دارد، زیرا هدف آن جلوگیری از روابط تجاری با کشورهای ثالث، جلوگیری از عملیات بانکی و مالی تا حد امکان، محدود کردن سرمایه‌گذاری خارجی و قطع همه منابع درآمد است.

این سیاست اساساً فراسرزمینی است، قوانین بین‌المللی را نقض می‌کند و به دنبال منزوی کردن کوبا از طریق فشار، باج‌گیری و تحریم و مجازات کسانی است که با این کشور روابط اقتصادی، تجاری یا مالی دارند. این بیان عملی قرن بیست و یکم دکترین مونرو است که آمریکای لاتین و دریای کارائیب را مالکانه به عنوان «حیاط خلوت» خود در نظر می گیرد.

محاصره هرگز کوچکترین ذره ای مشروعیت یا توجیه اخلاقی نداشته است.

این نشان دهنده نقض گسترده، آشکار و سیستماتیک حقوق بشر همه کوبایی ها است. این یک عمل نسل کشی در مفهوم کنوانسیون ۱۹۴۸ سازمان ملل در مورد پیشگیری و مجازات جنایت نسل کشی، تلقی می شود.

برای توجیه آن، دولت ایالات متحده مجبور به نشر اکاذیب است و برای سرپوش گذاشتن بر تأثیر جنایتکارانه این محاصره، کمپینی را با بودجه واشنگتن ترویج می کند که هدف آن ایجاد این تصور است که اثرات محاصره واقعی نیستند، این است که آنها واقعاً به مردم آسیب نمی رسانند. که آنها مشکل مهمی برای توسعه و ثبات اقتصادی ما ایجاد نمی کنند. این دروغی است که از طریق رسانه های قدرتمند در خدمت امپریالیسم و ​​از طریق شبکه های دیجیتال منتشر می شود تا افکار بسیاری از جمله برخی از هموطنان ما را تحت تأثیر قرار دهد.

خسارت وارد شده در این شش دهه به قیمت فعلی از ۱۴۴۴۱۳.۴ میلیارد دلار فراتر رفته است.

از سال ۲۰۱۹، اقدامات قهری اقتصادی از نظر کیفیت حتی تهاجمی تر شده است. آمریکا با اقدامات جنگی غیرمتعارف، که در زمان صلح غیراخلاقی است، تلاش می‌کند تا کوبا را از ذخایر سوخت محروم کند.

به عنوان بخشی از مبارزه با کووید-۱۹، تشدید محاصره به سطوح بی‌سابقه‌ای از ظلم، جلوگیری از اهدای کمک‌های همبستگی، تلاش برای ممانعت از توسعه واکسن‌های کوبایی و محدود کردن امکانات دسترسی به دارو و مایحتاج اولیه رسیده است. در طول همه‌گیری و در طول این ۶۰ سال محاصره هزینه‌ها و رنج‌های انسانی بی‌اندازه‌ای را به همراه داشته است که چندین نسل ما از نزدیک آن را احساس کرده‌اند.

نقاط قوت نظام سوسیالیستی کوبا و اتحاد مردم این امکان را فراهم کرده است که علیرغم محاصره، از فروپاشی اقتصادی و اجتماعی مطلوب آمریکا جلوگیری شود، بر اساس شاخص های شناخته شده سازمان ملل، به توسعه انسانی برجسته دست یابیم و پیشرفت غیرقابل انکاری را تضمین کنیم. عدالت اجتماعی و دستیابی به دگرگونی تدریجی ساختار اقتصادی و تولیدی در جستجوی توسعه پایدار. این سوال پیش می آید که چه تعداد از اقتصادهای کوچک و توسعه نیافته می توانستند از تهاجم در چنین مقیاسی جان سالم به در ببرند؟

این سیاست محاصره اقتصادی تقریباً به اتفاق آرا و به طور کلی رد شده است. علاوه بر حمایت قاطع از قطعنامه تصویب شده هر ساله توسط مجمع عمومی سازمان ملل متحد، فراخوان ها و اقدامات متعددی برای پایان دادن به این تحقیر انسان ها، سازمان ها و نهادها به طور مداوم در سراسر جهان حتی در ایالات متحده انجام می شود.   

سیزده رئیس جمهور از سال ۱۹۵۹ در کاخ سفید حکومت کرده اند. در همه موارد، تمرکز با ظرایف خاصی، بر تحریک فروپاشی اقتصادی و ناپایداری پروژه انقلابی از طریق اعمال شدید محاصره باقی ماند. ظاهراً ۶۰ سال برای درک این موضوع کافی نبوده و نخواهد بود که اهداف آن ها را برآوروده کند.

دولت انقلابی به نمایندگی از مردم کوبا بار دیگر به شدت و با قدرت خواستار پایان محاصره اقتصادی، تجاری و مالی تحمیل شده توسط ایالات متحده است. مبارزه ی ما تا رفع کامل این سیاست غیرانسانی و غیرقانونی ادامه خواهد داشت.

هاوانا، ۳ فوریه ۲۰۲۲

منبع: کوبامین رکس

از این قلم :

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید