2021-12-26

نویدنو 05/10/1400              چاپ مطلب

• قابل تصورنیست که باید عواملی مانند دموکراسی، حقوق بشر و صلح درمبارزه طبقه کارگر صندلی عقب را اشغال نماید. اما، ازسوی دیگر، باید دریافت با راهبردی که به سرمایه‌داری حق حیات می دهد و مشروعیت می بخشد، دسترسی به هرموفقیت قابل توجهی را باید فراموش کرد، آن راهبرد حتی به پیشگیری ازدست رفتن مواضعی که محصول حرکت‌های انقلابی قرن بیستم هستند قادرنخواهد شد.  

اکنون زمان مطرح کردن بدیل سوسیالیستی است

کمال اوکویان – ترجمه: هاتف رحمانی

 توضیح مترجم:

 «همایش بین‌المللی حزب‌های کمونیست و کارگری» با شرکت هیئت‌های نمایندگی ۷۳ حزب از سراسرجهان در روزهای10 تا 12 دسامبر 2۰۲۱(  19 تا 21 آذر ۱۴۰۰) به‌دلیل محدودیت‌های همه‌گیری کرونا به صورت آنلاین برگزار شد. این همایش‌ها که دربیش از دودهه‌ی اخیر(به استثنا سال 2020 که به دلیل همه‌گیری جهانی کووید-19 برگزارنشد)  در پاییز هر سال به طور حضوری در یکی از کشورهای جهان برگزار شده است، امسال با دستورکار «تحولات اقتصادی، سیاسی، و نظامی بین‌المللی. تجربهٔ مبارزهٔ حزب‌های کمونیست و کارگری و ملّت‌ها. همبستگی با کوبا، با مردم فلسطین، و با همهٔ ملّت‌هایی که با تحریم‌ها، توطئه‌ها، و تجاوزهای امپریالیستی مبارزه می‌کنند.» به میزبانی مشترک احزاب کمونیست یونان و ترکیه ، به صورت تله کنفرانس برگزارشد. آن چه در ادامه می‌خوانید متن سخنرانی افتتاحیه رفیق کمال اوکویان دراین رخ داد مهم بین المللی است.

***

  رفقای گرامی

دوسال پیش، زمانی که ما در ازمیر همایش موفقیت آمیزی را به انجام رساندیم و موافقت کردیم که در سال 2020 در پیونگ یانگ پایتخت جمهوری دموکراتیک خلق کره با هم دیدارکنیم، هیچ یک ازما نمی‌توانست پیش‌بینی کند که اندکی پس ازآن همایش، جهان می‌تواند درگیریک بیماری همه‌گیربی سابقه شود. بدون شک، هریک ازما بی ثباتی و ساختار بحران‌زای سرمایه‌داری را می‌شناسیم، و نیز می‌دانیم که در مبارزه طبقاتی موازنه‌ها به سرعت می‌توانند تغییر کنند. به‌علاوه، به‎عنوان بخشی از ماهیت مسئولیت‌هایمان، برای رو دررویی با تغییرات رادیکال آماده ایم، و به‌طورکلی تحرک را به سکون ترجیح می‌دهیم.

رفقای گرامی

مایلم از سوی حزب‌کمونیست ترکیه، این را بگویم. " قطعیت انقلاب" همیشه شعار اصلی حزب ما بوده است، از این‌رو، ما ابتکارهای سیاسی و سازمانی خود را، حتی در تیره‌ترین روزها، زمانی‌که درحال آماده شدن بودیم به راه انداخته‌ایم، ما هرگز نگفتیم " فکرکردن درباره سوسیالیسم درترکیه هنوز خیلی زود است" اما، بیماری همه‌گیر به ما نشان داده است که ما به اندازه کافی هوشیار نیستیم، که ممکن است درمبارزه طبقاتی با تحولاتی مواجه شویم که هرگزنمی‌توانستیم آن‌را از قبل پیش بینی کنیم. بدیهی است که، حزب کمونیست ترکیه، مانند بسیاری ازاحزاب دیگری که دراینجا حضوردارند، در مقابله بابیماری همه‌گیر از حقوق کارگران دفاع کرد، از آن‌ها حمایت کرد، کارزارهای کمک‌رسانی را سازمان داد، دربرابر طبقه سرمایه‌دارایستاد، دربرابرموهومات و دشمنی با علم ایستاد، از چشم‌اندازی رادیکال رفتار سلطه‌جویانه انحصارات داروسازی را در حوزه بهداشت و رفتار سلطه‌جویانه کشورهای امپریالیستی را مورد پرسش قرار داد.  

اما، دراینجا کمبود وجود یک جنبش جهانی کمونیستی است که درماندگی و فرسودگی سرمایه‌داری را به آگاهی بخش‌های بزرگ جامعه برساند، وازبحران‌های چند بعدی که در طی آن برای قیام انقلابی ورزیده می‌شود استفاده کند. متاسفانه، باید بپذیریم که پرداخت تاوان برای این کمبود امکان پذیر نیست. در تاریخ سیارۀ ما هرگز دوره‌ای که نابرابری و بی‌عدالتی را این چنین عریان آشکار کرده باشد و به صورت آشکارتری ثابت کند که نظم مستقر چقدر احمقانه است وجود نداشته است. متاسفانه، نمی‌توانیم بگوییم که ازاین دورۀ تاریخی، که گشایشی برای گزینه سوسیالیستی بود تا احساس وجود خود را قوی‌تر سازد به درستی استفاده کرده ایم.

اما، این دوره هنوزبه پایان نرسیده است. درحقیقت، دلایل زیادی وجود دارد تا بیندیشیم که همه‌گیری کرونا روح سال‌های آینده را به خوبی بازتاب می‌دهد. بی ثباتی، بحران‌های چندلایه، جنگ‌های منطقه‌ای، تهدید جنگ بزرگ‌تر، نژادپرستی، جنبش‌های عظیم مهاجرت، فرسودگی سریع احزاب و رهبران سیاسی، بی نواسازی شدید، حرکت‌های سرمایه با سرعت‌هایی بی سابقه، عرفان گرایی، نابودی محیط زیست...ازیک چشم انداز، تمام این‌ها می‌تواند به مثابه  دلایلی دیده شوند که به خاطرآن طبقه کارگرباید در موضع "دفاعی" باقی بماند. وبنا براین، جنبش کمونیستی باید راهبردی متمرکزبرگسترده‌ترین اتحادنیروها را، به‌عنوان وظیفه اولیۀ خود درمبارزه برای حقوق‌بشر، وارتقا مطالبه‌ی صلح مطرح نماید.

همه ما می‌دانیم که این راهبرد جدید نیست. هریک از نکاتی که من پیش از این برشمردم بدون شک مهم است. قابل تصورنیست که باید عواملی مانند دموکراسی، حقوق بشر و صلح درمبارزه طبقه کارگر صندلی عقب را اشغال نماید. اما، ازسوی دیگر، باید دریافت با راهبردی که به سرمایه‌داری حق حیات می دهد و مشروعیت می بخشد، دسترسی به هرموفقیت قابل توجهی را باید فراموش کرد، آن راهبرد حتی به پیشگیری ازدست رفتن مواضعی که محصول حرکت‌های انقلابی قرن بیستم هستند قادرنخواهد شد.  

دست‌آورد تاریخی واحدی که بتوانیم برای توجیه موضع دفاعی/پدافندی جنبش جهانی کمونیستی ازآن استفاده کنیم وجود ندارد. کسی نمی‌تواند بگوید که ما در ازای دست شستن از هدف سوسیالیسم، دموکراسی گسترده‌تر، جهان صلح آمیزتر، و محیط آزادی‌های بیشتری به دست آورده‌ایم.

احتمالا، کسی در اینجا فکر نمی‌کند که حزب‌کمونیست ترکیه راهبردی ماجراجویانه، حساب‌نشده، بی مسئولیت وخیالی را در توازن معین نیروها پیشنهاد می‌کند. البته، ما می‌دانیم که انقلاب نمی‌تواند با تلاش‌های اراده گرایانه تحقق یابد، و می‌دانیم ‌که احتمالات عینی که باید به وجودآید نمی‌تواند بدون دست‌یابی به قدرتی ریشه‌دار و گسترده درداخل طبقه کارگرسنجیده شود.

اما، نباید فراموش کنیم که با توجه به شرایط امروز، پوشاندن هدف سوسیالیسم و تمرکز بر دست‌آوردها برای سرمایه‌داری مخاطره بزرگتری برای بشریت است.

کسی نمی‌تواند پیش بینی کند که مسیر بی ثبات کنونی سرمایه‌داری کی به شوک‌های گسترده و انفجارهای اجتماعی منجرخواهد شد. خوب، اگرجنبش کمونیستی، حامل پرچم سوسیالیسم، دستورکار طبقه کارگررا کناربگذارد واین نزول را بپذیرد آیا می‌توانیم بگوییم که طبقه کارگرمی‌تواند نشان خود را روی چنین تحولی بکوبد؟ 

نه، نمی‌توانیم این‌را بگوییم. اگرکمونیسم امروز وزن ایدئولوژیک و سیاسی خود را درعرصه جهانی قابل لمس نسازد، روشن است که نارضایی گسترده و خشم امروز درداخل (جنبش‌های) نژادپرستی، پوپولیسم دست راستی، و شاید فردا در فاشیسم جریان خواهد یافت.

امروز، تنها راه برای کسب وزن ایدئولوژیک و سیاسی برای کمونیسم مخالفت با سرمایه‌داری با یک پروژه روشن/ساده اجتماعی است. این پروژه باید الهام‌بخش اطمینان ومحرک هیجان باشد. دهه‌ها پس از فروپاشی اتحاد شوروی، این احساس که "سوسیالیسم درهرحال منهدم شد" به‌صورت گسترده‌ای پذیرفته شده بود. اما، ماهیت ویرانگر سرمایه‌داری و شکست آن این احساس را تغییرداد. به‌علاوه، برای نسل‌های جوان‌ترِامروز، تجاوز ضد انقلاب وامپریالیسم تنها واقعیتی است که آن‌ها می‌شناسند. و از این‌رو، ناامیدند، نا امید.

اکنون زمان مطرح کردن بدیل سوسیالیستی است.

امروز ترکیب مبارزات روزانه با توجه به آن‌که خصومت با مالکیت خصوصی برابزار تولید آشکارا بیان می‌شود، وبا توجه به آن‌چه یک نظم اجتماعی برابری طلب می‌تواند درموضوعاتی مانند آموزش، بهداشت، حمل ونقل، تغذیه و مسکن انجام دهد آسان‌تر است.

حزب‌کمونیست ترکیه، سال‌های بسیاری برای اصلاح برخی خطاهایی که حزب را از توده‌های کارگر دور می‌کرد، و برای تغییر زبان و شیوۀ کارخود تلاش می‌کرده است. می‌توانم بگویم که ما گرفتن نتیجه را آغاز کرده ایم. اما تازه شروع کرده ایم.. حزب ما در سراسر کشور گسترش یافت، در زمان همه‌گیری در بیش از 50محله کارگری، خانه‌های بخش جدیدی را بازکرد، اقدام‌‎های پیشگامانه عظیمی را آغازکرد، و درحال برگزاری کارزار موثری برای ایجاد تمرکز در سیاست‌های کشور ورای سیاست‌های دو بلوک بورژوازی است که پیش روی مردم گذاشته شده اند.

در حین انجام تمام این کارها، ما شاهد بودیم که تاکید روی سوسیالیسم و قطعیت انقلاب ما را از مردم جدا نکرد. بلکه بر عکس، پتانسیل سازمانی ما را در داخل طبقه کارگر افزایش داد، زمینه‌ای را فراهم کرد که ما با ابزارهای درستی به عمل خود ادامه دهیم. 

رفقای گرامی

بحران اقتصادی در ترکیه با میزان باورنکردنی کاهش ارزش لیرترک وارد مرحله جدیدی شده است. حزب‌کمونیست ترکیه در محلات کارگری اعتراض‌های خیابانی را سازمان می‌دهد و هم زمان، برای روزهای دشوارآینده، برای ارتقا ظرفیت سازمانی طبقه‌ی کارگر در کارگاه‌ها می‌کوشیم. و دراین تلاش‌ها شاهدیم که کارگران بسیاری که قبلا محافظه‌کار، اسلامگرا یا حتی متمایل به ملی‌گرایی بودند اکنون به توضیح ساده و سرراست از سوسیالیسم گوش می‌کنند وبه آن صحه می‌گذارند.

ما روند دشوار انتخاباتی را پیش روی خود داریم. البته، حزب‌کمونیست ترکیه می‌داند که بلوک اپوزیسیون بورژوای شکل گرفته علیه اردوغان می‌تواند از احساسات ضد اردوغانی در جامعه به عنوان کارت ترامپ استفاده کند و گزینه انقلابی را مسدودکند. در این رابطه، ما همچنین می‌دانیم که حزب‌کمونیست ترکیه‌ای که سرخود را درانتخابات بالا نگه می‌دارد، در دوره دشواری که بلافاصله پس از انتخابات، صرف‌نظر از نتایج انتخابات، پدیدارمی‌شود، به سرعت به مرکز جذابیت تبدیل خواهد شد. به‌همین دلیل، ما هرگز بخشی از بلوک بورژوایی که با هدایت کشورهای امپریالیستی و طبقه سرمایه‌دار تشکیل شده است نخواهیم شد. 

نشان دادن چراغ سبز برای راه حل‌هایی که برای سرمایه‌داری است وظیفه کمونیست‌ها نیست. ما با این عزم به شما درود می‌فرستیم.

پیروز باد مقاومت مردم و کمونیست‌های کوبایی در برابر امپریالیسم!

پیروز باد مردم فلسطین و تمام کسانی که در تمام بخش‌های جهان برای برابری و آزادی مبارزه می‌کنند.!

مرگ بر نظم بربرمنشانه ای که امپریالیسم خوانده می‌شود!

ادامه مبارزه ما قرین پیروزی باد، رفقا....

*- عنوان سخنرانی از مترجم است.

سرچشمه : سولیدنت

از این قلم :

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید