2021-03-19

نویدنو   28 /12/1399                چاپ مطلب

• پیام های شادباش

  حزب توده ایران، حزب چپ ایران(فدائیان خلق)، کانون نویسندگان ایران، سازمان اتحاد فداییان خلق، سازمان راه کارگر

   

سال نو مبارک

پیام های شادباش

حزب توده ایران، حزب چپ ایران(فدائیان خلق)، کانون نویسندگان ایران، سازمان اتحاد فداییان خلق، سازمان راه کارگر

شادباش نوروزی کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران

کمیتۀ مرکزی حزب تودهٔ ایران فرا رسیدن نوروز و آغاز سال ۱۴۰۰ خورشیدی را به مردم زحمتکش و شریف میهنمان شادباش می‌گوید. نوروز جشن استقبال از فرا رسیدن بهار، نو شدن طبیعت، و تجدید عهد با سنّت‌های مردمی در تاریخ کهن‌سال ایران است که سران مرتجع رژیم ولایت فقیه همواره با آن دشمنی آشکار داشته‌اند.
مهین ما سالی بسیار دشوار را پشت سر گذاشت. سال ۱۳۹۹:
• سال همه‌گیری دهشتناک کووید-۱۹ و جان باختن ده‌ها هزار تن از هم‌میهنان ما به دلیل بی‌برنامگی و سیاست‌های نابخردانهٔ سران جمهوری اسلامی و بی‌توجهی آنها به سلامت مردم و کادر پزشکی بود؛
• سال تشدید فقر و محرومیّت طاقت‌فرسا به دلیل ادامهٔ سیاست‌های فاجعه‌بار اقتصادی-اجتماعی جمهوری اسلامی و تحریم‌های ضدانسانی امپریالیسم آمریکا بود؛
• سال ادامهٔ ظلم و فساد گستردهٔ دستگاه‌های اداری، اجرایی، قضایی، و قانون‌گذاری جمهوری اسلامی بود؛
• سال ادامهٔ سرکوب خشن و خونین و به بند کشیدن دگراندیشان آزاده و سال ادامهٔ اعدام آزاداندیشان میهن توسط بیدادگاه‌های رژیم ولایی بود؛
• سال ادامهٔ بی‌حقوقی زنان و جوانان میهن و سرکوب خشن خواست‌های انسانی آنان بود؛
• سال ادامهٔ سرکوب پیگیر و خونین خلق‌های میهن و اقلیّت‌های مذهبی توسط حکومت اسلامی بود؛
• سال ادامۀ مبارزۀ دلیرانهٔ کارگران و زحمتکشان و مردم میهن بر ضد رژیم ولایت فقیه و در راه استقرار آزادی، دموکراسی و تحقق عدالت اجتماعی بود.

کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران ضمن شادباش مجدد به مناسبت فرا رسیدن سال نو و نوروز ۱۴۰۰، امیدوار است که سال نو:
• سال کاهش اساسیِ و پشت سر گذاردن بحران کووید-۱۹؛
• سال پایان تحریم‌های ضدانسانی امپریالیسم که بیشترین فشار آن بر گردهٔ زحمتکشان است؛
• سال کاهش فشارهای کمرشکن اقتصادی بر ده‌ها میلیون تن از جمعیت کشور؛
• سال توانمندی و کامیابی جنبش‌های مردمی؛
• سال تحقق آزادی همه زندانیان سیاسی و عقیدتی؛
• سال برداشتن گام‌هایی بلند در راه اتحاد نیروهای ضداستبدادی ملّی و آزادی‌خواه، و
• سال تشدید و کامیابی مبارزه بر ضد استبداد حاکم و طرد رژیم ولایت فقیه از حاکمیت ایران باشد که سدّی اساسی بر سر راه تحوّل‌های پایه‌یی، دموکراتیک، و پایدار در میهن ما است.

نوروزتان پیروز!
با هم به سوى تشكيل جبههٔ واحد ضدديكتاتورى!
براى آزادى، صلح، استقلال، عدالت اجتماعى، و طرد رژيم ولايت فقيه!

کمیتهٔ مرکزی حزب تودهٔ ایران
۲۸ اسفند ۱۳۹۹

در آستانه ورود به قرن پانزدهم خورشیدی، نخستین نوروز را به یاد همه سروهای آزاده ای که جان در راه آرمان های انسانی شان دادند، به زنان و مردان کشورمان، به ایرانیان دور از وطن در هر کجا که هستند و به انسان هائی که در سراسر جهان آئین نوروز را پاس می دارند، شاد باش می گوئیم.

در پایانه آخرین سال قرن چهاردهم، سال سیاهی را پشت سر گذاشته ایم. ویروس مرگزای کووید 19 نزدیک به دو میلیون هفتصد هزار تن از انسان ها را به کام مرگ کشانده و بسیاری از مردم جهان را در ماتم از دست دادن عزیزانشان در اندوه نشانده است. اقتصاد بزرگترین مراکز صنعتی جهان در نتیجه این پاندمی به هم ریخته است. میلیون ها انسان خصوصا در کشورهای توسعه نیافته بدون حداقل تامین اجتماعی از کار برکنار شده اند. نابرابری در برابر این ویروس خطرناک بازهم چشم گیرتر شده است.

اما هم‌زمان در آخرین ماه‌های سال واکسن این بیماری کشف شد و جهان از نگرانی و بی چشم اندازی خارج گردیده و امید به زندگی در سراسر گیتی دوباره دارد جان می گیرد. امید آن است که بشریت پس از کرونا و بر بستر و زمینه این تجربه، توجه به مسائل عموم بشری را تقویت کند و این واقعیت که سرنوشت همه‌ی انسان‌ها در این زمانه به یکدیگر گره خورده، هر چه بیشتر در چشم جهانیان پدیدار شود. کرونا نشان داد که جهان با همه‌ی تمایزات و شکاف‌هایش، در برابر خطر واحدی قرار گرفته‌است، از این‌رو، مقابله با آن تنها با همبستگی جهانی ممکن است.

سالی که گذشت سال سخت و رنج‌باری برای مردم ایران بود. علاوه بر کرونا جمهوری اسلامی نیز هم‌چون بختکی، سایه‌ی شوم خود را بر روی مردم ایران تداوم بخشید. در این سال اعدام و سرکوب و زندان هم‌چنان تداوم داشت و حکومت تا آن‌جا که تیغش برید، لبه‌ی تیز آن‌را به روی گردن مردم کشور نهاد. قتل کولبران کرد را با به رگبار بستن سوخت‌بران بلوچ تکمیل کرد و در شرایط کرونائی بازداشت فعالان اجتماعی، فرهنگی، سیاسی و كارگری را تداوم بخشید و دستگیر شدگان را با صدور احكام سنگین زندان مواجه نمود. فشارها بر زنان، اقلیت های مذهبی و مردم مناطق ملی قومی و دگراندیشان افزایش یافت. تحریم و گرانی کمر مردم را شکست و سفره‌ی تهیدستان تهی‌تر شد. در کنار این همه، در درون حکومتگران نیز دامنه فساد و دزدی و اختلاس‌های نجومی هر چه گسترده تر شد.

اما هم‌زمان مبارزه‌ی کارگران در کارخانه ها، پرستاران، بازنشستگان، معلمان و مردم مناطق ملی قومی با قدرت تداوم یافت و حکومت را در مواردی به عقب نشاند. زندانیان در زیر شکنجه و شلاق تسلیم فشار و ارعاب نشدند و در سلول ها و زندان های رژیم پیام ایستادگی خود را به گوش جهانیان رساندند. جنبش‌های مطالباتی در هر گوشه‌ی کشور سربرآوردند. خیزش‌های مردمی هم‌چون خیزش آبان ۹۸ سرکوب شدند اما هنوز نیروی محرکه‌ این جنبش‌ها، در بطن جامعه حضور دارد و حکومت در هراس از سرگیری گسترده‌تر آن‌هاست. هراس و احساس ضعف حکومت، نشان از قدرت مردم دارد که اگر متشکل شوند، بساط استبداد حاکم را درهم خواهند پیچید.

سالی که گذشت، هم‌چون سال‌های پیش‌تر، عرصه‌ی آزمون‌های بزرگی برای مبارزه‌ی مردم ما علیه جمهوری اسلامی بود. در این سال نیز مبارزه برای زندگی بهتر و انسانی‌تر، مقابله علیه سیاست‌های جمهوری اسلامی در عرصه‌های مختلف زندگی اجتماعی و فساد فراگیر در دستگاه حکومت ادامه داشت. هر چند تحریم‌های اقتصادی آمریکا بار فقر و بیکاری را سنگین‌تر نمود، اما با تغییر دولت در آمریکا امکان لغو این تحریم‌ها و بازگشت به برجام و بر سر میز مذاکره فراهم‌تر شده‌است. روشن است که هیچ راهی جز تنش زدائی از مناسبات با آمریکا و دیگر کشورها‌، پذیرش بی قید و شرط مذاکره به‌عنوان تنها راهِ حل و تبدیل پیش‌شرط‌های طرفین به موضوع مذاکره نیست. امیدواریم که فشار مبارزات مدنی مردم کشورمان و افکار عمومی جهان، مسیر حل مشکلات را هموارتر کند.

حزب چپ ایران (فدائیان خلق) با درود به مردم ایران به ویژه زندانیان سیاسی که در بند جمهوری اسلامی گرفتارند و خانواده جانباختگان که برای کشف حقیقت و دستیابی به عدالت ایستادگی می کنند، زنان و مردانی كه علیه تبعیض و بی حقوقی و برای آزادی و برابری می رزمند، کارگران، زحمتکشان، آموزگاران و بازنشستگان، که برای خواسته های به حق خود مبارزه را تداوم می بخشند، نویسندگان و روشنفکران و هنرمندان، که پرچم آزادیخواهی را برافراشته نگهداشته اند، رزمندگان چپ و دموکرات که برای آزادی و عدالت اجتماعى جانفشانی می کنند، امیدواراست سال جدید برای مردم کشورمان سال دستیابی به مطالبات شان باشد. آرزو دارد همه انسانهای آزاده، صفوف خود را برای به خاک سپردن رژیم حاکم بر کشورمان و دستیابی به آزادی و دموکراسی فشرده تر کنند تا زمینه برای گام برداشتن در جهت عدالت و برابری مهیا گردد، شور و شوق در جسم و جان انسانها بیدار و تبعیض کم رمق و بی جان شود و بذرهای امید در دل خاک میهن جوانه زند و عطر آزادی هر چه گسترده تر در فضای کشورمان افشانده شود. به امید چنین روزی، بهاران پیروز و نوروز خجسته باد!

هیئت سیاسی- اجرائی حزب چپ ایران (فدائیان خلق)

۲۹ اسفند ۱۳۹۹ - ۱۹ مارس ۲۰۲۱

شادباش نوروزی کانون نویسندگان ایران 

 "برخیز که می‌رود زمستان" 

سالی پر از درد و رنج را پشت سر گذاشتیم؛ سالی که سفره‌های مردم کوچک و کوچک‌تر شد؛ سالی که تعدادی از اعضای کانون نویسندگان ایران به جرم نوشتن، ابراز عقیده و دفاع از آزادی اندیشه و بیان، همچون ده‌ها کنشگر مدنی و صنفی که جرمی جز بیان مطالبات خود نداشتند، روانه‌ی زندان شدند؛ سالی که مردم بارها به خیابان آمدند و خواسته‌های برحق شان را فریاد زدند، اما گوش شنوایی نیافتند؛ سالی که همه‌گیری ویروس کرونا رنجی گران بر رنج‌های مردم افزود و جان‌های بسیاری را ربود ...

با این وجود، اکنون در آستانه‌ی بهار، با الهام گرفتن از نوروز که نماد زایش و زندگی است، می‌توانیم نفسی تازه کنیم، به افق‌های آینده بنگریم و بر کوشش‌مان برای دست یافتن به زندگی بهتر بیفزاییم. چراکه به قول شاعر بزرگ ما احمد شاملو "نومید مردم را معادی مقدر نیست/ چاووشی امیدانگیز توست بی‌گمان/ که این قافله را به وطن می‌رساند." 

باری؛ کانون نویسندگان ایران نوروز را به مردم ایران و همه‌ی آنان که در سراسر جهان نوروز را جشن می‌گیرند، به شاعران، نویسندگان و هنرمندان آزاده و آزادی‌خواه، به اعضای کانون و به ویژه اعضایی که هم‌اکنون در زندان به سر می‌برند و همه‌ی زندانیان سیاسی و عقیدتی شادباش می‌گوید.

کانون نویسندگان ایران 

۱۳۹۹/۱۲/۲۹

سازمان اتحاد فدائیان خلق ایرن: بهاران خجسته باد!

سالی نو از راه میرسد، سال ۱۴۰۰. سالی که پایان قرنی کهنه را به آغاز قرنی نو پیوند میزند. قرنی به پایان می رسد همچون قرنهای گذشته، اما آنچه از پس این گذر قرنها  همیشه باقی مانده است مردمان خوب این سرزمین کهن هستند که با همه مصائبی که تحمل کرده‌اند، در آستانه بهار جامه کهنه از تن بدر می‌کنند و با جامه ای نو و لبی خندان و با ارزوهای بزرگ به استقبال آینده میروند. راهی دید و بازدیدهای نوروزی می شوند و به یکدیگر نوید «سالی به از این سال‌ها» می‌دهند.

جشن سال نو، نوروز، جشنی است کهن، بسیار کهن که مردمان فلات ایران، از هر ملیت و تباری، قرن‌ها است که این روز را مبارک داشته و بهار طبیعت را از پس هر زمستانی جشن می‌گیرند.  جشن نوروز یکی از ماندگارترین سنت‌های تاریخی قرون و اعصار است که با خود هم، پیوستگی تاریخی را به همراه دارد و هم نوید بخش آینده‌ای بهتر.

سنت بر آن است که سردی زمستان و زردی رخسار را به آتش بسپاریم، سرخی شعله هایش را به جان گیریم و با شادی به  استقبال سال نو رویم. اما بوده‌اند سالهایی آنچنان آکنده از درد و آلام که لبخند شادی را بر لبان بسیاری کمرنگ کرده اند. امسال یکی از این سال‌ها است. اگر چه از زمان روی کار امدن حکومت اسلامی، هر سال بیش از سال قبل بر مردمان ایران زمین سخت گذشته است، ولی سال ۱۳۹۹ دو چندان دشوار و پر از رنج وآسیب بود. معضل  ویروس کرونا به مشکلات  عدیده مردم نیز افزوده شده است. چه بسیار خانواده هائی که امروز به سوگ عزیزان خود نشسته اند. این ویروس همه جهان را در بر گرفته است. اما در همه جا یکسان بیداد نمی‌کند.  ویروس نه تنها بدلیل مدیران بیکفایت، بلکه بدلیل وجود نظامی که عقل و علم را نکوهش و نفی می‌کند وسیعا در ایران گسترش یافت.  مرگ دهها هزار نفر و بخطر انداختن جان میلیونها تن  و سپس ممنوع اعلام کردن استفاده از واکسن های «غربی» کرونا ، عمق فاجعه اعمال شده از طرف حاکمیتی است که جان انسانها را بی ارزش می‌شمارد. در حالی که مطالبه مردم ایران  دسترسی رایگان به واکسن استاندارد و مورد تائید سازمان جهانی بهداشت برای عموم است.

همچون چهل سال گذشته می‌توان از دشواری‌ها و رنج‌هائی که مردمان از این حکومت اسلامی کشیده اند، بسیار گفت، چنانکه بسیار گفته‌ایم. از بیکفایتی‌ها و ندانم کاری‌هایشان، از فسادها و دزدی‌های کلان، از شقاوت‌ها و سرکوبگری‌ها، از زندان‌ها و بیدادگاه‌ها، از بی حقوقی و نابرابری‌های اجتماعی و چه بسیاری دیگر. در سال ۱۳۹۹ چیزی تغییر نکرد جز آنکه بر هر آنچه تا کنون گفته شده، باید افزود.

امسال نیز نوروز در بسیاری از خانه‌ها با سفره خالی سپری خواهد شد. بدون اغراق می توان گفت که بخش بزرگی از مردم ایران در زیر خط فقر زندگی می کنند. جمهوری اسلامی شکاف فقیر و غنی را هر چه بیشتر کرده است.

امیدواریم که در سال نو ، مبارزاتی که برای رهائی از چنگ استبداد و بی حقوقی و برای رسیدن به یک جامعه آزاد و عادلانه در جریان است، راه عبور از کشتار و زندان و فقر را هموارتر سازد، تا دور نباشد نوروزی که در آن نه از زندان بگوئیم  و نه از استبداد، نه از فقر و گرسنگی بگوئیم و نه از نابرابری و تبعیض. تا باشد از مهر و دوستی و شادی بگوئیم و با چهره‌ای خندان فرارسیدن سال نو را تبریک گوئیم. باشد تا این سال پایانی سده ۱۴، سالی باشد به از سالهای دگر.

سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران فرا رسیدن نوروز را با ارج گذاری به مبارزات آزاد زنان و آزاد مردان دلیری که برای رهائی از جور و ستم استبداد در تلاش‌اند، با احترام به خاطرۀ جانباختگان راه آزادی، دمکراسی و عدالت اجتماعی و با درود به زندانیان دلیری که نهال امید را با مقاومت خود در دل‌ها می‌نشانند، شادباش می‌گوید و برای همگان نوروزی خوش و نوبهاری خجسته آرزو می‌کند.

سازمان اتحاد فدائیان خلق ایران

چهارشنبه ۲۷ اسفند ۱۳۹۹

پیام نوروزی سازمان راه کارگر:

 سال ۱۴۰۰ فرصتی تاریخی برای بزیرکشیدن رژیم متعلق به ۱۴۰۰ سال قبل

سده جدید خورشیدی را مردم ایران در حالی آغاز میکنند که بیزاری عمومی از رژیم اسلام و سرمایه – حاکمیتِ جنایت غارت و فلاکت – به اوج خود رسیده است. هیچگاه در تاریخ ۴۲ ساله رژیم سرمایه داری و در عین حال قرون وسطایی جمهوری اسلامی، اینچنین اکثریت عظیم مردم بویژه کارگران و زحمتکشان، از آن متنفر نبوده اند، آن هم خشم و تنفری که بطور روزانه در متنوع ترین اشکال مبارزه و مقاومت در جای جای این کشور بحران زده به نمایش گذاشته میشود.

این مبارزه، مقاومت و نافرمانی اگرچه – کم و بیش – در تمام دوران حیات رژیم اسلامی ادامه داشته، اما مشخصا از خیزش انقلابی دیماه ۹۶ بدینسو وارد دوره و فاز سیاسی جدیدی شده است که شبح خیزش و انقلاب را همچون شمشیر داموکلس بر فراز این رژیم فاشیستی قرار داده است.

پاسخ رژیم همچنانکه در سرکوب هولناک آبان ۹۸ و شورش اخیر مردم ستمدیده بلوچستان نشان داده است، چیزی جز کشتار و “قتل عام درمانی” و سیاست “تحمل صفر” نیست، اما غافل از اینکه استفاده از ابزار سرکوب و جنایت تا ابد قابل دوام نیست، زیرا “بر سرنیزه میتوان تکیه زد اما نمیتوان روی آن نشست” !!

اکثریت زحمتکش و تهیدستان ایران در حالی به پیشواز نوروز میروند که فقر، بیکاری، تورم، گرانی و کمبود کالاهای اساسی دارد همه رکوردها را میشکند. بخش قابل توجهی از وقت مردم در ایستادن در انواع صف ها برای تهیه خوراک و کالاهای مورد نیاز تلف میشود.

جناحبندیهای رژیم همچون گذشته سعی میکنند تقصیر را یا به گردن یکدیگر بیندازند و یا به گردن “دشمن خارجی” اما مردم کف خیابان بدرستی فریاد میزنند: دشمن ما همین جاست! نه به این خاطر که تحریمهای اقتصادی امریکا و متحدینش هیچ تاثیری روی وضعیت اقتصادی ایران برجای نگذاشته است – تردیدی در این تاثیر نیست – اما مسئله این است که بخش اساسی مشکلات و بحرانهای اقتصادی، سیاسی و اجتماعی ایران مربوط است به عملکرد ویرانگر خود رژیم اسلامی در داخل و خارج و نیز کارکرد نظام سرمایه داری کشور که این رژیم با چنگ و دندان از آن حراست میکند.

تازه ترین نمونه اش مصوبه شورای سه جانبه ضدکارگری موسوم به “شورای عالی کار” است که حداقل دستمزد را دو میلیون و ۶۵۰ هزار تومان در ماه تعیین کرده که در بهترین حالت با حق اولاد، حق سنوات، حق مسکن، بن خواربار و … ممکن است به چهار میلیون تومان افزایش یابد. ضمن اینکه در همین رابطه سخنگوی دولت میگوید که “مسئله کمک هزینه مسکن کارگران شاغل تحت شمول قانون کار هنوز به تصویب نهایی هیات دولت نرسیده است”. این رقم حتی اگر همه کارگران ایران آنرا دریافت کنند – که میدانیم میلیونها نفر از آنها بویژه کارگران شاغل در مراکز کوچک و کارگران قراردادی و سفید امضاء نخواهند گرفت – دستمزدی در حد خط مرگ خواهد بود نه حتی خط فقر.

 زیرا هم تشکل های مستقل کارگری خط فقر را بیش از ۱۲ میلیون تومان ارزیابی کرده اند و هم حتی برخی مقامات خود این رژیم و از جمله نمایندگان خودفروش “خانه کارگر” آنرا بیش از هشت میلیون تومان اعلام کرده اند. بنابراین چگونه است که دستمزی چنین تحقیرآمیز تصویب میشود؟

بحران کرونا نیز به دلیل بی لیاقتی و بی تفاوتی رژیم، بیداد میکند. وضعیت اکثریت استانهای کشور قرمز و خطرناک است و فشار طاقت فرسایی بر کادر زحمتکش بهداشت و درمان بویژه پرستاران بیمارستانها وارد میشود. رژیم حاضر نیست در ازای قرنطینه وسیع، هزینه زندگی مردم بیکار شده را تامین کند و تهیدستان و کارگران نیز مجبورند میان مرگ از گرسنگی و آلوده شدن به ویروس کرونا، دومی را انتخاب کنند. این در حالی است که رژیم هیچ اقدام جدی برای تامین واکسن و واکسیناسیون جمعی، فوری و سراسری انجام نداده و با فتوای جنایتکارانه خامنه ای و نیز تبلیغات پوچ پیرامون تولید واکسن “برکت” عملا دارد جان میلیونها شهروند را به مخاطره می اندازد.

پس همچنانکه مبارزه روزانه کارگران و بازنشستگان در هفته های اخیر نشان داده است، اکثریت عظیم مردم راهی جز گسترش مبارزات خیابانی و اعتصابات منطقه ای و سراسری ندارند. اعتراضات و اعتصاباتی که به شدت نیازمند سازماندهی، تشکل یابی و هماهنگی و همبستگی متقابل هستند.

طبقه ما – طبقه کارگر- اگر میخواهد مهر خود را بر انقلاب اجتماعی فردا بکوبد بیش از هر زمان نیازمند تقویت وحدت و تشکل است. تنها وحدتهای طبقاتی و همبستگی با همه جنبشهای اجتماعی مترقی و مردمی مثل جنبش زنان، جنبش دانشجویی، جنبش محیط زیست، جنبش ملیتهای تحت ستم و … است که میتواند موجبات سرنگونی انقلابی رژیم اسلامی را فراهم کند و فراتر از آن سد محکمی در برابر دورخیز اپوزیسیون راست بویژه – دلدادگان شاهزاده – ایجاد کند که هرازگاهی با راه انداختن کمپین هایی در صدد انحراف مبارزات اکثریت ستمدیده کشور هستند. آنها از اینکه مبارزات کنونی به یک انقلاب اجتماعی تمام عیار فرا روید و علاوه بر به زیر کشیدن استبداد سیاسی مذهبی حاکم، عبور از سرمایه داری و نابرابریهای طبقاتی را سازمان دهد، هراس دارند، بنابراین با استفاده از همه امکانات مالی، بین المللی، سیاسی و رسانه ای سعی میکنند این تحول سرنوشت ساز صورت نگیرد. آنها میخواهند با حفظ بخش عمده اپارات اصلی همین ماشین دولتی و قوای قهریه آن، تحول بی رمق و کنترل شده ای را از این رژیم “نامتعارف” به یک رژیم “متعارف” سرمایه داری تدارک ببینند. بنابراین مبارزه نفس گیر با جمهوری اسلامی نمیتواند از نقد و افشای پیگیر اهداف این اپوزیسیون راست و ارتجاعی و طرفدار تداوم نظام سرمایه داری جدا باشد.

نقش پررنگ جنبش کارگری و جهتگیری آشکارا رادیکال و ضدسرمایه داری بخش قابل توجهی از فعالین کارگری و سایر فعالین جنبشهای اجتماعی، این نوید را به ما میدهد که امکانات به مراتب افزونتری نسبت به انقلاب شکست خورده بهمن، در اختیار گفتمان چپ باشد، گفتمانی که گذار به سوسیالیسم را میخواهد با تکیه بر وسیعترین آزادیهای فردی و سیاسی و دمکراسی عمیق اجتماعی به پیش ببرد و رهایی واقعی از چنبره استبداد و استثمار را سازمان دهد.

ما معتقدیم اکثریت مردم ایران با تکیه بر نیروی لایزال خود میتوانند این رویای بزرگ را که حداقل یکصد سال برایش جنگیده اند متحقق کنند و روزی نوروز زیبا و خجسته را در جامعه ای سرشار از آزادی، برابری، شادی و ابادی، جشن بگیرند بی آنکه فقر و اختناق و نابرابری و بحران کرونا زندگی را برای آنها بدل به جهنم کرده باشد.

با امید به این صبح روشن  یعنی تلفیق بهار طبیعت با بهار جامعه، عید نوروز و آغاز بهار خجسته را به همه مردمان ایران و مردمان کشورهایی که آنرا جشن میگیرند، تبریک و شادباش میگوئیم.

هر روزتان نوروز، نوروزتان پیروز

سرنگون باد رژیم اسلامی سرمایه داری

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

کمیته مرکزی سازمان راه کارگر

اسفند ۱۳۹۹ – مارس ۲۰۲۱ 

از این قلم :

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید