2020-08-19

نویدنو  27/05/1399                چاپ مطلب

• اگر چه شکست لوکاشنکو پیش بینی نشده بود، اما حدس و گمان های یک ستیزه ی نزدیک با اپوزیسیون وجود داشت، که جمعیت زیادی را در زمان کارزار انتخاباتی جلب کرده بود. این انتخابات شبیه انتخابات های گذشته که لوکاشنکو در آن ها هرگزیک رقیب جدی و محبوبی نداشت نبود. او .کی. بهادر کمار قبل از انتخابات در یک مقاله ای در نیوز کلیک نوشت ،" لوکاشنکو به وضوح منفور است ... چرخه انتخاباتی به نظر می رسد این بار واقعا رقابتی باشد. "

   

اعتراض های بعد از انتخابات بلاروس

 عبدل رحمان- هاتف رحمانی

14 اوت 2020

انتخابات دوباره لوکاشنکو برای ششمین دوره ریاست جمهوری در 9 اوت سبب اعتراض های مهمی شده و گروه ها وشهروندان بلاروسی را به شکل بی سابقه ای متفرق است.  حداقل دو نفر جان خود را از دست داده اند و بیش از 200 نفردر خشونت های پلیس علیه اعتراض کننده هایی که خواهان برکناری لوکاشنکو بودند زخمی شده اند. تعداد زیادی از اعتراض کننده ها که خواهان تغییر سیاسی هستند با وجود سرکوب شدید دولتی به خیابان ها ریخته اند. هم زمان بخش های قابل توجهی نگران پی آمد های اعتراض ها و تغییرات مورد انتظار اعتراض کننده ها هستند و هنوز در حال انتظار به سر می برند. اعتراض ها همچنین به عنوان تلاشی از سوی نیروهای غربی برای مداخله و از بین بردن سیستم در بلاروس تلقی می شود، که امنیت اجتماعی- اقتصادی را در زمانی که بیشتر به اصطلاح دموکراسی های لیبرال همسایه آن ازنبود آن رنج می برند برای مردم خود فراهم کرده است.

انتخابات ریاست جمهوری  

اگر چه شکست لوکاشنکو پیش بینی نشده بود، اما حدس و گمان های یک ستیزه ی نزدیک با اپوزیسیون وجود داشت، که جمعیت زیادی را در زمان کارزار انتخاباتی جلب کرده بود. این انتخابات شبیه انتخابات های گذشته که لوکاشنکو در آن ها هرگزیک رقیب جدی و محبوبی نداشت نبود. او .کی. بهادر کمار قبل از انتخابات در یک مقاله ای در نیوز کلیک نوشت ،" لوکاشنکو به وضوح منفور است ... چرخه انتخاباتی به نظر می رسد این بار واقعا رقابتی باشد. "

لوکاشنکو از 1994،در قدرت است، در نهایت با بیش از 80 درصد انتخابات، طبق گزارش نتایج رسمی ، با به راه انداختن حدس و گمان هایی نسبت به کل بازی پیروز شد. نزدیک ترین رقیب او ، سوتلانا تیخانوسکایا تنها 10 درصد آرا را جلب کرد.

برخی رای دهندگان ادعا می کنند که از حوزه های رای گیری دور نگه داشته شدند یا اجازه رای دادن به آن ها داده نشد. اعتراض ها حتی قبل از اعلام نتایج رسمی آغاز شد. در ضمن کمیسیون انتخابات کشور این اتهامات را بی اساس خوانده است. در میان اعتراض ها، تیخانوسکایا با ادعای تهدید به زندگی خود کشور را ترک کرد. او اکنون در لیتونی اقامت دارد که دولت آن  به او و بچه های او پناهندگی داده است.

اعتراض ها

اعتراض مخالفان

در چهار روز بعد از آغاز اعتراض ها، مقامات دولتی بیش از 6.000 نفر را دستگیر کرده اند. میشل بوچله ، کمیسیونر عالی حقوق بشر سازمان ملل، پاسخ دولت به اعتراض ها را " نقض آشکار استاندارد های جهانی حقوق بشر" خواند.  چندین کشوراروپایی و امریکا کشور را به تحمیل تحریم های تازه تهدید می کنند.

لوکاشنکو ادعا کرده است که اعتراض ها از سوی عناصر خارجی تحریک می شوند. او با اشاره به قیام 2014 اکرایین علیه ویکتوریاناکویچ  گفت اجازه نخواهد داد وضعیت در بلاروس به "میدان" تبدیل شود.

بسیاری با فرض آن که مهندسی انتخابات  مدت طولانی بخشی از انتخابات بلاروس بوده است، وضعیت مدیریت نامناسب کووید-19از سوی لوکاشنکو را  علت پشت پرده تجلی خشم عمومی ارزیابی می کنند. کشوری با جمعیتی کمتر از 10 میلیون نفر، بیش از 70.000 مورد تایید شده مبتلا به کووید-19  با بیش از 600 کشته دارد.

برخی دیگر رکود اقتصادی و مشکلات اقتصادی جاری را مقصر اعتراض ها می دانند. اعتراض ها به عنوان شورشی علیه فقدان آزادی در کشورنیز ارزیابی می شود، مردم ، به ویژه جوانان خواهان مشاهده تغییر واقعی در رهبری سیاسی کشور هستند. با ظهور یک حوزه قوی هوادار اتخادیه اروپا در داخل بلاروس، اعتراض ها ممکن است آغاز یک  شکاف سیاسی جدی در کشوری شود که به شدت بسیاری از ساختار اقتصادی شوروی را همراه با رفاه عمومی و عدالت اجتماعی آن حفظ کرده است.اعتراض ها می تواند روی محاسبات ژئو استراژیک ناتو و امریکا در برابر روسیه متحد دراز مدت بلاروس اثر گذار باشد .

چپ متفرق

گردهمایی موافقان به دعوت نهادهای دولتی و حزب کمونیست

اگرچه بلاروس بخش بزرگی از ارثیه شوروی – اقتصاد دولتی، بخش عمومی قوی، و نزدیک به تمام اقدامات تامینی برای مردم خود- را حفظ کرده است، اما اغلب ازسوی رسانه های لیبرال به عنوان" آخرین بازمانده دیکتاتوری در اروپا" مورد انتقاد بوده است. در سال های اخیر، کشور شاهد افزایش حمایت از تغییرات اقتصادی و سیاسی در راستای لیبرال دموکراسی بوده است.

چپ در مسئله انتخاب دوباره لوکاشنکو متفرق شده است. حزب کمونیست بلاروس[1] حمایت خود از لوکاشنکو را تکرار و نامزد های اپوزیسیون را به تلاش برای تحمیل مدلی از نئولیبرال و سرمایه داری بر کشور متهم کرده است. از سوی دیگر، یک نیروی چپ مهم، دنیای عادلانه[2]، ادعا می کند که رژیم لوکاشنکو در سرکوب تمام صداهای مخالفت مقصر است، و خواستار تحریم انتخابات شده بود.

چنین تفرقی از میان اکثریت جمعیت می گذرد، که در کارزار های انتخاباتی قابل رویت بود، زمانی که راه پیمایی های تیخانوسکایا شاهد جمعیت گسترده و تحولات تازه ای در سیاست های بلاروسی ها بود. .

ژئو پلتیک ها و تهدید ها برای جمهوری

بهادر کمار خاطر نشان می کند روسیه، متحد دیرپا و شریک اقتصادی اصلی بلاروس، برای همگرایی بیشتر بین دو کشور بر پایه پیمان اتحاد امضا شده در 1999 فشار می اورد. لوکاشنکو با ترس از بالاگرفتن احساسات ضد روسی در کشور برای تاخیر در گفتگو های اتحاد تلاش می کرده است.

امریکا و ناتو، هنوز با "پرده آهنین" عصر جنگ سرد وسوسه می شوند و خواهان احاطه و منزوی کردن روسیه با متحد شدن با کشور های اطراف آن هستند. لوکاشنکو در این بازی حیاتی است چون بلاروس آخرین متحد مهم روسیه در منطقه باقی مانده است. تا کنون، غرب در کشیدن او به سمت خود شکست خورده است.

اعتراض های جدیذ می تواند فرصت بزرگی را به قدرت های غربی عرضه کند تا تغییر رژیم اکرایین در 2014 را تکرار کنند. این امر با بازکردن درها به روی نئو لیبرالیسم، با از بین بردن اقتصاد تحت هدایت دولت، و رها کردن شهروندان عادی آسیب پذیر به نیروی بازار می تواند مردم بلاروس را گرفتار فاجعه کند.

نیوز کلیک  

از این قلم :

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید