2020-07-29

نویدنو04/05/1399                چاپ مطلب

• کووید-19 دروغ اقتصاد های سنتی را آشکار می کند. برای سرمایه دارها تولید و ذخیره مقدار کافی از تست ها، ماسک ها، دستکش ها وغیره  برای آمادگی در برابر ویروس سود آور نیست.

   

کووید-19 ضعف نظریه ای مهم مورد استفاده برای توجیه سرمایه داری را افشا می کند

ریچارد. د . ولف – داود جلیلی

یک شالوده اقتصاد های سنتی( ارتودوکس) این ایده است که تصمیم های سرمایه داران نسبت به سرمایه گذاری و تولید ذاتا "کارآمد" هستند. معنی این حرف آن است که سرمایه دار ها در میان همه مسیرهای آلترناتیو برای عمل مسیرهایی را انتخاب می کنند که هزینه هایشان حداقلی و سودهایشان حداکثری است. حفظ هزینه در کمترین سطح ممکن درعین تولید کالا و خدماتی که بیشترین در آمد ممکن را سبب می شوند، تفاوت بین هزینه ها و درآمدها همان چیزی است که سود را حداکثر می سازد. به ما گفته می شود، سرمایه داری، بهترین سیستم است چون کسانی را که مسئول تولید هستند( مالکان و مدیران ارشد شرکت ها) برای حداکثر کردن سود و از این رو کارامدی اقتصاد هدایت می کند. سرمایه دار ها سود در یافت می کنند، و بقیه ما از کار آمدی تولید در داخل یک سیستم سرمایه داری سود می بریم .

کووید-19 دروغ اقتصاد های سنتی را آشکار می کند. برای سرمایه دارها تولید و ذخیره مقدار کافی از تست ها، ماسک ها، دستکش ها وغیره  برای آمادگی در برابر ویروس سود آور نیست. با معلوم بودن هزینه تولید این کالاها، راهی برای دانستن آن که قبل از آن که درخواست خریدی برای آن ها باشد چه مدت لازم است انبارشوند وجود ندرد. هزینه های انبار داری، همین طور پایش انبارها برای فساد کالا و جایگزین کردن انباشته های فاسد یا (هزینه های) بیمه در برابر فساد. به طور خلاصه، هیچ راهی برای دانستن ( و از این رو توان محاسبه) هزینه به شیوه مشخص از سوی اقتصاد های سنتی وجود ندارد.

همین طور، برای سرمایه دار ها هیچ راهی برای دانستن یا محاسبه قیمت هایی که آن ها می توانند برای فروش کالاهایی که انبارمی کنند دریافت کنند وجود ندارد. اگر بیماری غیر مهمی پیش آید، درآمدها می تواند خیلی اندک و برای تحقق (درآمد)زمان زیادی ببرد. اگر بیماری همه گیری بیاید، قیمت های بالا می تواند اعمال شود، آما کی؟ اگر یک اضطرار ملی اعلام شود در دولت به عنوان تنها خریدار چنین کالاهایی( که بعدا به صورت رایگان به افراد نیازمند داده می شود) ، قیمت ها به احتمال زیاد باید خیلی ارزانتر باشد. اگر ایالات متحده با دیگر کشور ها در تولید و توزیع چنین کالاهایی همکاری کند، و اگر چنین شراکتی قیمت گذاری را دربر بگیرد، آن هم می تواند روی درآمدهای فروش آن ها تاثیر بگذارد. به طور مختصر،سرمایه دار ها نمی توانند درآمدها را بدانند یا آن را به شیوه ارائه شده از سوی اقتصادهای سنتی محاسبه کنند.

سرمایه دار ها به طور کلی- و سرمایه داران امریکایی به ویژه- حساب می کنند که سود باید در دیگر سرمایه گذاری ها نسبت به سرمایه گذاری در تولید اقلام مورد نیاز برای آمادگی و کنترل کووید-19 بیشتر باشد. نتایج (درآمدهای منفی) عدم آمادگی و کنترل ناکافی کووید-19 هزینه های بسیار بیشتری از آن چه ممکن است هزینه آمادگی کافی داشته باشد در بر دارد. کارآمدی در برخورد با بیماری همه گیرچیزی نبود که سرمایه داری به آن دست یافت بلکه کاملا بر عکس.

اکثر کتاب های درسی اقتصادهای سنتی- کتاب هایی که عملا در اکثر دوره های دانشگاه ها و دانشکده های اقتصاد استفاده می شوند-  فکر ساده ی "مدل" هزینه – سود، یا هزینه – در آمد را به نحوی که تصمیم گیری سرمایه داران را تسخیر می کند آموزش می دهند. سرمایه داری حداکثر سازی سود به این شیوه توجیه می شود، چون جامعه" کارآمد " بیشترین سود را برای کمترین تلاش به دست می اورد. تردستی جادویی در اینجا مستلزم آن است که به دانشجو ها گفته می شود که "مدل" جوهر آن چه را سرمایه دارها عملا انجام می دهند تسخیر می کند. 

اما دروغ است. مدل چیزی از ناشناخته و غیر قابل درک غیر قابل ساده سازی هم در هزینه ها و هم در درآمدها را تسخیر نمی کند. در عوض، مدل با مسرت مخالف آن را فرض می کند، که هزینه ها و درآمد ها به طور کلی قابل شناخت و شناخته شده هستند. کتاب های درسی تنها با این فرض می توانند ادعا کنند که سرمایه داری کارآمد است. و آن نقطه ای از مدل و کتاب درسی برای توجیه و عقلانی کردن یک سرمایه داری است، که در غیر این صورت باید خطر آن چه را که کووید-19 اکنون انجام می دهد بپذیرد. 

سرمایه داران فعال به خوبی می دانند چگونه باید پیوسته هزینه ها و در آمد ها را حدس بزنند، چگونه حدس های آن ها اغلب نادرست است ، وچگونه فرصت های شرکت های آن ها در مقابله حدس های آن ها با واقعیت ها دچار نشیب و فراز می شوند. تفاوت بین کتاب های درسی اقتصادی و واقعیت سرمایه داری تفاوت بین دپارتمان های دانشگاهی اقتصاد و "مدارس بازرگانی" را توضیح می دهد. اکثر دانشگاه های امریکا هر دو را شامل می شود. آن ها دو تاریخ یا انسان شناسی یا دپارتمان های انگلیسی ندارند. این یک دلیل برای دو دانشکده مجزا است: در دپارتمان های اقتصادی، سرمایه داری با "مدل" هایی مانند مبتنی بر محاسبه هزینه ها و در آمدها توجیه و عقلانی می شود . در مدارس بازرگانی، مدل ها عمدتا به سود بررسی چگونگی اداره عملی شرکت ها در مقابله با نا دانسته های ناگزیر ( نه تنها در هزینه ها و درآمد ها بلکه در مدیریت فردی، سازمان شرکت، و امور مالی) نا دیده گرفته می شوند. 

یک تلاش جداگانه اقتصادهای سنتی برای دور کردن نا شناخته از مدل هایشان ارزش توجه را دارد چون ظاهرا برخی را متقاعد می کند. آن ها باید بپذیرند که هزینه ها و در آمد هایی که به آن ارجاع داده می شود قطعا معلوم نیستند، اما "احتمال" هزینه ها و درآمد های ویژه در حال وقوع می تواند معلوم باشد. آن ها به ما می گویند ما در آن زمان می توانیم از هزینه ها و در آمد هایی که 50،30 یا یک درصد قطعی هستند صحبت کنیم، و این که همان موقع بر اساس احتمال نتایج معلوم می توانیم به تصمیم های کارآمد سرمایه داری اجازه دهیم.

این هم باز تردستی جادویی دیگری است. مثلا در نظر بگیرید، دانستن احتمال هر هزینه و در آمد خاصی مستلزم آن است که ما محدوده کامل هزینه یا درآمد های ممکن و این که هزینه های ویژه اغلب چگونه رخ می دهند را بدانیم (هزینه ها در سراسر تمام احتمال ها چگونه "توزیع" می شود) اما آن دقیقا همان چیز ناشناخته یا غیرقابل شناخت است. بیچاره سرمایه دارها: در حقیقت، آن ها نه می دانند هزینه ها و در آمدهایشان چیست و نه می دانند تمام هزینه ها و در آمدهای احتمالی چه می تواند باشد ، و نه می دانند کدام احتمال به هر یک از آن ها وصل می شود. عدم قطعیت و نا شناختگی قابل تقلیل نیستند و همیشه وجود دارند. 

بنا براین سرمایه داری تولید نمی کند ؛ چه رسد به تضمین کارآمدی. تمام آن یک سراب توجیه ایدئولوژیک است. سرمایه داری اول و پیش از هر چیزی به سرمایه دارها خدمت می کند. آن اقلیت اکثر جایگاه های مسلط را در جامعه یا اشغال می کند یامستاجران آن را انتخاب می کند. در این مورد آن ها شبیه برده دارها وارباب ها در جامعه های برده داری و فئودالی هستند. در آن جامعه ها، توجیه خود اقلیت های مسلط آن ها به برتری فیزیکی، ذهنی یا اخلاقی و/ یا روابط ویژه آن ها با خدایان نسبت داده می شد. جامعه های سرمایه داری که از پیشینیان برده داری و فئودالی گسستند سیستم های توجیه خود آن ها را نیز رد کردند. سرمایه داری باید نوع دیگری از توجیه خود رامی یافت.

یکی را پیدا کرد: فانتزی "کارآمدی" تضمین شده با حداکثر کردن سود سرمایه دار ها. ما همه تصور می کنیم باید به سرمایه داری به شیوه ای که  اجداد ما به صاحبان برده دار، اربابان فئودال و پادشاه ها تعظیم می کردند تعظیم کنیم . کووید-19آن چه را در ادامه باور به این فانتزی در مخاطره است افشا می کند.

قرن ها، سرمایه دار ها سرمایه گذاری هایی را به عهده گرفتند که سود آور بودند چون نمی دانستند و ( و از این روی) تمام هزینه های شامل اکولوژیکی را غلط برآور می کردند یا نادیده می گرفتند. سرمایه دار ها بودند که شرکت ها را برای سود های بالاتری که نمی شناختند( و بنا براین ) هزینه های اجتماعی و انسانی درگیررا به حساب نمی آوردند از یک قسمت دنیا به قسمت دیگر دنیا منتقل کردند. سرمایه دار ها بودند که سرمایه گذاری ها را سود آورتر از تدارک و ذخیره ابزار های مورد نیاز برای دفاع از سلامتی در برابر کووید-19یافتند. آن ها هیچ یک را نمی دانستند.

به علاوه، تا حد زیادی اعتقاد به این فانتزی - که شرکت خصوصی مبتنی بر سود "کارآمدترین" سیستم اقتصادی است- بود که دولت های سراسر جهان را به درد کشیدن وادار کرد. آن ها بسیار کمتر از آن چه می توانستند و باید انجام می دادند تا شکست سرمایه داری را به اندازه کافی جبران کنند تا برای ویروس آماده باشند یا آن را کنترل کنند انجام دادند. در سراسر جهان، کسانی که بیشتر در دام آن فانتزی افتادند( مثلا در امریکا، بریتانیا و برزیل)،  وضعیت مرگ و ویرانی کووید-19 بدتر بود. جایی که به دام افتادن کمتر بود(مانند نیو زیلند، ویتنام، و ژاپن) – بعضی اوقات به خاطر آن که رقابت ارزش های سنتی هنوزبا فانتزی سرمایه داری جایگزین نشده است- مرگ و ویرانی حداقل بود. 

یک نتیجه مثبت مصیبت ویروس کرونا می تواند درک گسترده تروضعیتی باشد که خودمان را ازسرمایه داری که مستلزم رد کردن ایدئولوژی توجیه خود کارآمدی آن است آزاد می کنیم.

سرچشمه : اقتصاد برای همه

برگرفته از افق اقتصاد

http://economicshorizon.com/default.aspx?mode=Product&ProductID=82&CID=14&PID=1

از این قلم :

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید