طرح بحثی در برآمد چپ

 مهربان

اگر دولت رفاه در اروپا و نیودیل در آمریکا  برای دوره ای کوتاه چهره سیستم سرمایه داری را اندکی بزک کرد و رادیکالیسم انقلابی چپ را برای براندازی این سیستم از طریق جلب توجه توده های مردم با مشکل مواجه نمود، در مقابل، نئولیبرالیسم با پیامدهای فاجعه بار خود هم برای زندگی اجتماعی مردم و هم برای زیست کره، هیچ تردیدی باقی نگذاشت که تنها راه بقای بشریت، براندازی این سیستم ضد انسانی و جایگزین کردن آن با یک سیستم اجتماعی و اقتصادی پاسخگو به نیازهای انسانی و دوستدار محیط زیست است. اندیشه انسان دوستانه و عدالتخواهانه چپ انقلابی در فضای تسلط سرمایه داری نئولیبرال، زمینه های اجتماعی و اقتصادی فراوانی را برای فعالیت و کنش اجتماعی، ترویج آگاهی و سازماندهی طبقه کارگر در برابر خود دارد. چپ از این فرصت تاریخی برخوردار است تا با کار هوشمندانه و برنامه ریزی شده در این عرصه ها ، توجه توده های مردم را به اندیشه انسانی سوسیالیسم جلب نماید. اما این کار نیازمند تلاش برنامه ریزی شده و هوشمندانه ایست که بتواند اولا سمپاشی های آنتی کمونیستی دهه های گذشته علیه دستاوردهای نظری و تجربی سوسیالیسم را خنثی کند. و ثانیا بدیلی ملموس و دست یافتنی به جای سیستم ضد انسانی سرمایه داری به توده های کار و زحمت معرفی کند. 

با توجه به اینکه نئولیبرالیسم از طریق خصوصی سازی، برون سپاری،  و بیکاری تکنولوژیک ناشی از روبوتیزه کردن تولید و...، بر انسجام اجتماعی طبقه کارگر آسیب جدی وارد کرده است، کار اثربخش تبلیغی و ترویجی چپ نیازمند شناخت به روز از ساختار اجتماعی و تحولات جامعه شناختی جامعه معاصر و در شرایط نئولیبرالیسم است. اهمیت موضوع آنجاست که شمار طبقه کارگر در مفهوم کلاسیک و رایج آن  (نه مفهوم آن در جامعه شناسی مارکسیستی) و با نماد کارگران یقه آبی و اجتماعات هزاران نفری آنها در بسیاری از صنایع نه تنها با رشد همراه نیست، بلکه در نتیجه توسعه بخش خدمات در اقتصاد، روبوتیزه شدن تولید و... با تقلیل نیز همراه بوده است. اما طبقه کارگر در مفهوم اجتماعی گسترده آن شامل طیف وسیع مزدبگیران در حال افزایش است. چپ باید این تحول اجتماعی را درک کند و مخاطبان خود را فقط به  کارگران یقه آبی محدود نکند.

از سوی دیگر دستاوردهای گسترده فناوری اطلاعات ، ابزارها و روش های بسیار نوآورانه  ای را برای برقراری ارتباطات و کار ترویج و تبلیغ در دنیای امروز ایجاد کرده است که بسیار مورد توجه توده های مردم است و کم توجهی چپ به آنها ،  ارتباط چپ را با توده های مردم به شدت تضعیف می کند. در عین حال، در این به روز شدن،  چپ نباید از آن طرف بام بیافتد و ارزش های  انسانی، عدالتخواهانه و روش های تحلیلی علمی و دیالکتیکی ماتریالیستی  خود را کنار بگذارد و به مصرف کننده خوراک ارائه شده از سوی رسانه ها و محافل بورژوایی تبدیل شود.

در زمانی نه چندان دور ، چپ بودن نماد روشنفکری، آزادی خواهی،  فداکاری،  عدالتخواهی،  باسوادی و بسیاری صفات زیبایی شناسانه مشابه بود. چپ باید در سلوک اجتماعی امروز خود نیز این تصویر را از خود به توده های مردم نشان دهد. چپ با تمرکز صرف بر آرمان های انسانی خود قادر به جلب نظر کارگران و توده های مردم نخواهد بود . چپ باید بتواند در حوزه های آکادمیک،  در عرصه های اجتماعی ، سیاسی و... توانمندی و مزیت خود را بر نظریه های لیبرالی و نئولیبرالی نشان دهد.

چپ برای مطرح شدن مجدد باید از خود مایه بگذارد. باید با کار برنامه ریزی شده و پیگیر و سخت کوشانه به کنشگری، تحلیل ، ترویج و تبلیغ و سازماندهی بپردازد. بی شک هستند رفقای چپی که با تمام وجود و با عشق و پشتکار قابل تحسین زندگی و مبارزه شان در هم آمیخته شده است، اما حقیقت آن است که نیاز جنبش کارگری و چپ امروز به تعداد به مراتب بیشتری ازاینگونه رفقاست.

چپ برای برخوردار شدن از جایگاه بهتری در توازن قوای اجتماعی باید قادر به ارائه تحلیل مشخص از شرایط مشحص جامعه باشد، تضادهای اجتماعی و وزن آن ها را به درستی تشخیص دهد، نیروهای اجتماعی مترقی را بشناسد، برای حفظ و توسعه ارتباط خود با آنها برنامه عملی داشته و این برنامه ها را دنبال کند. در همین ارتباط باید علاوه بر کارگران، بر مسائل جوانان و زنان توجه و تمرکز ویژه ای داشته باشد و از این طریق توجه آن ها را به خود جلب کند. .

چپ باید از یک نیروی واکنشی به یک نیروی کنشی و proactive تبدیل شود و این کنش‌گری را نیز در عرصه های مختلف اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، هنری، آکادمیک و... دنبال کند.

امید است باز انتشار گفتگوها و مقاله ای که یک سال از عمر آن ها می گذرد سبب توجه بیشتر پویندگان چپ به موضوعات مطرح شده در این نوشته ها گردد.

مهربان

تیر99