|
نویدنو 02/03/1399
چاپ مطلب
آن چه جهان می تواند در باره سلامت روانی
از تجربه کارکنان خط مقدم پزشکی در ووهان
بیاموزد
زیکی ژیائو و یو کیان - برگردان : هاتف رحمانی
خودکشی های اخیر کارکنان مراقب بهداشت در نیویورک توجه را به پدیداری
سلامت روانی کووید-19 در امریکا و اروپا جلب کرده است. با این حال در
ووهان، نقطه صفر بیماری همه گیر جهانی ، در گزارش های ماه فوریه
کارکنان مراقبت بهداشت فرسودگی ، ضربه روحی و زجرعاطفی درمیان آن
ها دقیقا مشترک بود.
پژوهش های انجام شده در چین نشان می دهد که کارکنان خط مقدم مراقبت
بهداشت، به ویژه زنان، سطح بالایی از افسردگی، اضطراب، بی خوابی و
زجرداشتند. از آن جایی که می بینیم بسیاری ازچالش های ووهان در جاهای
دیگر تکرار می شوند، درس های آموخته شده از آن باید برای اطلاع راهبرد
هایی برای حمایت از کارکنان خط مقدم پزشکی در بخش های دیگر جهان مورد
استفاده قرار گیرد.
با تحلیل تجربه های خط مقدم در ووهان ، ما سه منبع مهم ناراحتی روانی
را در بین کارگران مراقبت بهداشت شناسایی کرده ایم . تجربه های ضربه
روحی و سلامت روانی مورد نیازکارکنان خط مقدم بهداشت در سراسر جهان
مستلزم توجه فوری است.
حکایت " رزمیدن در یک جنگ" کاملابرجسته بوده است. کارکنان خط مقدم
مراقبت بهداشت اغلب به خودشان مانند رفقایی اشاره می کنند که برای
پیروزی در حنگ کووید-19 می رزمند و با هم از تجربه نزدیک به مرگ نجات
یافته اند. در حالی که این حکایت جمعی یک "روح اتحاد" ایجاد کرد، اما
تغییر به جای پای زمان جنگ آن قدر ناگهانی رخ داد که کارکنان مراقبت
بهداشت غافلگیر شدند.
پزشک ها و پرستارهای خط مقدم گزارش کردند که زمانی که با هجوم ناگهانی
بیماران مواجه شدند فرو ریختند. بسیاری از کارکنان مراقبت بهداشت احساس
سرخوردگی ، ترس، اضطراب ، یاس و خستگی را به خاطربی خوابی اظهار داشته
اند. فقدان لوازم حفاظتی به درد روانی بیشتر منجر شد.
در مراحل اولیه قرنطینه ووهان، برخی کارکنان سلامتی حتی فاقد نیازهای
اساسی مانند غذای مناسب بودند، و به ویژه محصولات بهداشتی برای زنان
کمبود داشت. به علاوه متخصصان خط مقدم سلامت می توانستند کووید-19 را
تشخیص دهند، اما نمی توانستند درمان موثری ارائه کنند.
احساس ناتوانی آن هازمانی که شاهد از دست رفتن گسترده جان مردم بودند
افزایش یافت، اشک ریختن به تجربه مشترکی تبدیل شد. دکتر شنگ موینگ لی
که در یک واحد مراقبت بزرگ در بیمارستان تونگی در ووهان کار می کند در
گفتگویی با تاسف گفت " خیلی دردناک است. بیماران بدون حرمت یا بی آن که
دوستی در کنارشان باشد می مردند."
تجربه های این "مبارزه" می تواند سبب اختلال روانی بعد از آسیب باشد و
بدون تردید اثرات پایداری بر سلامت روانی کارکنان مراقبت بهداشت خواهد
داشت .
به علاوه برای مراقبت پزشکی، کارکنان بهداشت حمایت عاطفی گسترده ای
ارائه کردند. چون بیماران از خانواده و دوستان منزوی شده بودند، وظیفه
تسکین فشارعاطفی به دوش دکتر ها و پرستارها افتاد. آن ها برای آرام
کردن خشم، تشویق افسردگان و همدردی با مرارت های فیزیکی و عاطفی
بیماران تنها کسان در دسترس بودند.
آن چنان که آن ها بارهای عاطفی دیگران را تحمل می کردند ، کارکنان
مراقبت بهداشت هیچ مجرایی برای بار عاطفی خود نداشتند. آن ها ناچار
بودند احساسات خود را با پنهان کردن یا بی حس کردن خودشان مدیریت کنند
تا جبهه مثبتی را وانمود کنند. در یک گزارش خبری، یینگ لان لیائو،
پرستاری در بیمارستان مرکزی ووهان، گفت او ساعت ها به تنهایی گریه می
کرد و برای "پنهان کردن احساس خود و فشار برای پایین آوردن آن" تلاش می
کرد.
او مانند بسیاری از کارکنان مراقبت بهداشت، از بی خوابی رنج می برد چون
خاطرات بیمارانی که او نمی توانست نجاتشان دهد خواب را از او می ربود.
با این حال او درد خود را درونی کرد چون از نگرانی خانواده خود و
همکارانش می ترسید. این انزوای عاطفی می تواند روی سلامت روانی
کارکنان سلامتی تلفات جدی ایجاد کند.
هزینه فردی برای کارکنان خط مقدم مراقبت بهداشت فوق العاده است . دکتر
فن لی ، رئیس دپارتمان اورژانس بیمارستان مرکزی ووهان و یکی از افشا
کنندگان کووید-19، در گفتگویی گفت،" ما سه دکتر زن داریم که خانواده
های آن ها الوده شدند. یک دکتر زن، پدر، مادر، همسر و خواهراو (5 نفر)
نیز آلوده شدند.... بهایی که ما پرداختیم بسیار بالا بود."
اگر اعضا خانواده آن ها دچار بیماری می شدند، کارکنان بیمارستان باید
نقش دیگری را هم بازی می کردند - تعیین تخت های کم یاب بیمارستان برای
عزیزان خودشان . اگر عضو خانواده ای می مرد، اکثر کارکنان مراقبت
بهداشت وقتی برای سوگواری نداشتند و باید بی درنگ به کار باز می گشتند.
کارکنان پزشکی، که از داشتن اعضا خانواده سالم به اندازه کافی خوشبخت
بودند، با احساس گناه عذاب می کشیدند. برای جلوگیری از انتقال خانگی
بیماری، کارکنان خط مقدم مراقبت بهداشت جدای از خانواده زندگی می
کردند.همان طورکه دکتر فن آی در زمان شیوع هرگز به خانه خود نرفت، و
کودک نو زاد او حتی زمانی که او سرانجام به خانه رفت او را نمی شناخت.
روش های به کار گرفته شده برای سبک کردن بار کارکنان پزشکی ، مانند
جلوگیری از زمان کاری بیش از اندازه طولانی، تدارک راهنمایی های روشن،
یا ارائه حمایت تدارکاتی ومشورتی،همیشه در شیوع یک بیماری بی سابقه
امکان پذیر نیست.
زمانی که یک سازمان سلامت روانی 100 مشاور را برای ارائه خدمات برای
دکتر ها بسیج کرد، خیلی زود دریافت که کارکنان خط مقدم واقعا برای
دریافت کمک وقت نداشتند.
اما، حتی در آن زمان تیره نیز روکشی نقره ای وجود داشت - حمایت
اجتماعی. کارکنان بهداشتی که آلوده می شدند و درقرنطینه قرار می
گرفتند یک جامعه مجازی قدرتمندی را برای حمایت از یکدیگر تشکیل می
دادند. در یک دپارتمان فوریت بیش از 40 نفر آلوده شده بودند. آن ها یک
"گروه اورژانس بیمار" تشکیل دادند که بعدا به "گروه سوخت گیری اورژانس"
تغییر نام داد، که هر عضو هر روز آزمایش می شد و دیگران را در گروه
مورد تشویق قرار می داد.
داوطلب ها برای ارائه خدمات به کارکنان مراقبت بهداشتی، فراهم کردن
غذای مغذی واهدا لوازم پزشکی و محصولات بهداشتی خودشان را سازمان دهی
کردند. تشویق از جامعه بزرگتر سرازیر شد طوری که دکتر ها و پرستاران
زخم های جنگی خود را - صورت های کبود و پاهای ورم کرده - اشکار کردند.
در زمان بحران، حمایت اجتماعی حیاتی است.
به موازات تکامل های سریع وضعیت کووید-19و ادامه فراخوان بسیاری از
کارگران مراقبت بهداشت به انجام وظیفه، سلامت روانی ان ها باید مورد
توجه افکار عمومی قرار گیرد.
برای پیش رفتن، ما به توجه به نقش چندگانه تعهدات کارکنان مراقبت
بهداشت و به بار عاطفی گسترده ای که آن ها بر دوش دارند نیاز داریم .
کسانی که در خط مقدم قرار دارند به خاطر ما فداکاری می کنند، اما ابر
قهرمانان ما به اندازه ای که ما به کمک آن ها نیاز داریم به حمایت ما
نیاز دارند.
درباره نویسندگان Siqi
Xiao and Yue Qian
:
زیکی ژیائو دانش آموخته جامعه شناسی از دانشگاه بریتیش کلمبیا است.
دکتر یو کیان ، استادیار جامعه شناسی در دانشگاه بریتیش کلمبیا است. آن
ها در حال حاضر در یک پروژه پژوهشی در باره پی آمدهای سلامت روانی
قرنطینه در ووهان کار می کنند که از سوی نهادهای کاندایی پژوهش سلامت
بنیاد گذاشته شده است.
برگرفته از :
SCMP
|
