2020-05-10

نویدنو 21/02/1399                چاپ مطلب

• سیمون پیرینی پدری اهل بولونیا می گوید " مشکل فقط آن نیست که کودکان برای دیدن دوستانشان تلاش می کنند. اضطراب، ترس،  جیغ کشیدن و گریه کردن هم وقتی که بیرون رفتن از خانه می رسد وجود دارد. برخی از کودکان بزرگتر به اشکالی دچاراعتیاد به بازی های (کامپیوتری) شده اند."

   

والدین بحران زده، در انتظار طرحی برای فرزندان

 ندو لومباردی - هاتف رحمانی

والدین به سخنرانی کنته (نخست وزیرموقت ایتالیا) گوش می دهند ، نوشته های خلاصه کنفرانس های مطبوعاتی را می خوانند و باز خوانی می کنند- اما اصلا چیزی ، هیچ ذکری از کودکان  در آن ها وجود ندارد .

پدری اهل بولونیا که روز چهارشنبه در آستانه خانه خود با در دست داشتن نشانه ای که نوشته شده است " در اینجا کودکان زندگی می کنند" دست به اعتراض خواهد زد توضیح می دهد "قطعا گفتن آن که مدرسه ها در سپتامبر بازگشایی خواهند شد کافی نیست ." این شیوه او برای "اعتراف عمومی" به وجود کودکان خواهد بود، چون به نظر می رسد دولت تمایلی به جدی گرفتن آن ها ندارد .

چیارا گیزپژوهشگر کار ناپایدار، جامعه شناس و مادر دختری 5 ساله و پسری 3 ساله می گوید " هیچ طرح و هیچ چشم اندازی وجود ندارد، کارهای اندکی انجام داده اند تا (موضوع کودکان) از گفتمان عمومی ناپدید شود."

او مانند بسیاری دیگر به پرسش تلفنی انجمن "سیننیکا"( مرکز مشاوره  آزاد برای شهری باب طبع کودکان- مترجم) در بولونیا پاسخ خواهد داد تا در مشاوره عمومی داوطلبانه برای شهری باب طبع کودکان مشارکت کند. شرکت کنندگان نشانه ای را در آستانه هر در نگه خواهند داشت، به صورت بر خط (آنلاین) عکس ها را همرسانی خواهند کرد وخواسته های خود را برای شنیده شدن و به حساب آمدن توضیح خواهند داد. چرا آن ها اعتراض می کنند؟ او توضیح می دهد " دختر من دیگر بی تفاوت نیست ، در حالی که برخی کودکان دوستانم  در ارتباط با قرنطینه (تعطیلی) دچاراشکالی از اضطراب شده اند.

والدین عصبانی می گویند چه اقدام هایی برای بر خورد با همه این مشکلات به "مرحله دو" اضافه شده است؟ تا کنون، اصلا هیچ چیز.

صفحه فیسبوک مشاوره عمومی بولونیا می نویسد" مشکلات کودکان ما به این خاطر که حضور آن ها کلا با گفتمان عمومی که در اطراف این فوریت شکل گرفته است مناسب نیست  نباید پاک شود. کودکان ما تنها به این دلیل که مدارس تعطیل خواهند شد ناپدید نمی شوند ."

خدمات آموزشی از الان تا سپتامبر(شهریور) تعطیل است، بازگشایی کارخانه ها و ادارات، پدرو مادر بزرگ هایی که اگر حتی وجود داشته باشند، باید از سلامت خودشان مراقبت کنند چون ویروس یقینا از بین نرفته است، تابستان نزدیک است ، روز های مرخصی که پیش از این برای مواجهه با هفته های اول انزوای کودکان مورد استفاده قرار گرفته بود، حق العمل پرستار کودک که به سرعت در حال به آخر رسیدن است.  چه کسی از کودکان مراقبت خواهد کرد؟" فاز دوم " برای آن ها کجااست ؟ زوج ها و تک والدین با وظیفه غیر ممکن مربع کردن دایره رو در رو شده اند. 

سیمون پیرینی پدری اهل بولونیا می گوید " مشکل فقط آن نیست که کودکان برای دیدن دوستانشان تلاش می کنند. اضطراب، ترس،  جیغ کشیدن و گریه کردن هم وقتی که بیرون رفتن از خانه می رسد وجود دارد. برخی از کودکان بزرگتر به اشکالی دچاراعتیاد به بازی های (کامپیوتری) شده اند."

ماتیلدا پسکالی  دارای شغل آزاد با سه فرزند است. دختر 4 ساله او " بعد از یک ماه قرنطینه خانگی پسرفت کرده و اکنون مانند زمانی که 2.5 ساله بود صحبت می کند."

دو فرزندان بزرگتر او، شاگردان کلاس های دوم و پنجم ، هرکاری که می توانند انجام می دهند. "فرزند کوچک هرهفته یک ساعت درس های ویدیو را انجام می دهد ، ودر موارد دیگر با آموزگارانش با ای میل ارتباط برقرار می کند."

"اما فرزند کلاس پنجم اغلب  باید روزی سه ساعت جلو کامپیوتر صرف کند." یا حداقل، اگر نوع خاصی از اختلال آموختن نداشته باشد که اورا از متمرکز شدن جلو صفحه نمایش باز دارد مایل است که صرف کند. ماتیلدا نتیجه می گیرد" ما پنج نفر در یک محل 80 متری زندگی می کنیم. هم خانه ی من و من قطعا قادر به ادامه این وضع نخواهیم بود و دیر یا زود یکی از ما به ادامه این وضع خاتمه خواهد داد. ما در حالی که منتظر فاز دو بودیم از قوانین حمایت و پیروی کرده ایم. و اکنون دولت چه می گوید؟ حتی (دراین باره) یک کلمه  هم به ما نمی گوید ."

از این قلم :

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید