برای آزادی ، دموکراسی ،صلح، استقلال و عدالت اجتماعی                         آزادی زندانیان سیاسی 
نویدنو -  کتاب - رحمان هاتفی  درباره ما -  بایگانی

2020-03-31

نویدنو 12/01/1399           Print Friendly, PDF & Email      چاپ مطلب

 

  • آمارهایی که دولت ها و دیگر نهادها تهیه می کنند می تواند به توصیف انتخاب های آن ها کمک کند. برعکس، راه کارهای مورد استفاده برای شمارش و سازماندهی نیز به اقداماتی که به توجیه نیاز دارند وابسته است. و این امر نیز به چیزی که ما درمان آن را لازم می بینیم بستگی دارد.آیا آن (چه لازم است درمان شود) بیماری در فرد خاص است ؟ آیا یک بیماری همه گیر در یک جمعیت است؟ و اگر چنین است، آن بیماری در چه جمعیتی به درمان فوری نیاز دارد و در چه جاهایی باید کمتر مراقب آن باشیم؟

     

 

 

 

 

 

 

ویروس کرونا و مسئولیت دانش سازی

کامیل موباخ - برگردان : هاتف رحمانی

 

این که چند نفر به ویروس کرونا آلوده اند هیچ کس به درستی نمی داند. دولت ها و سازمان های آن ها روزانه آمارها را منتشر می کنند، اما چیزی در باره این که چند نفر عملا حامل ویروس کرونا هستند چیزی نمی گویند. دانستن  دقیق این ارقام می تواند غیر ممکن باشد، چون شیوه ای که با آن این دانش تولید می شود کاملا پیچیده است. در این نوشته من به صورت مختصر نشان خواهم داد که هیچ عینیتی در این ارقام نیست . به عنوان یک بدیل ، من مفهوم "خوانایی" را به عنوان یک نظر در باره آن چه ارقام می توانند برای جوامع و دولت ها انجام دهند مطرح خواهم کرد. من این مفهوم را به موضوع مسئولیت و سیاست ها مرتبط خواهم کرد.

نقطه آغاز من این نمودار افزایش روزانه موارد ثبت شده در داخل و خارج چین خواهد بود.

 نقطه اوج تند دراین نمودار نتیجه تغییرتعریف دولت چین از موارد ویروس کرونا در 12 فوریه برای شامل کردن افراد دارای علائم بود که هنوز تست نشده بودند.  رقم افرادی که در بیمارستان های چینی درمان شده بودند تغییر نکرد، بلکه از این روز به بعد بسیاری از آن ها به عنوان بیماران کرونایی به حساب آمدند. به تازگی، دولت های بسیاری تست گرفتن از کسانی را که علائم  بیماری را دارند متوقف کرده اند. هم زمان، بسیاری از آن ها تنها ارقام مبتنی بر نتایج مثبت تست را منتشر می کنند. تست نکردن با واقعیت محدودیت ظرفیت تست توجیه می شود. اما انتشار مداوم آمار بر اساس نتایج تست در باره تعداد حال حاضر بیماران ویروس کرونا عدم شفافیت به بار می آورد. به عنوان مثال در هلند،موسسه بهداشت عمومی دولت هلند در 15 مارس 1135 مورد را گزارش کرد، در حالی که خدمات بهداشت شهرداری گفت آن ها تعداد آلوده ها در کشور را حدود 6.000 نفر بر آورد می کنند.

دانش آماری، مانند ارقامی که مورد بحث قرار گرفت، حوزه ای است که در آن رفتار دولت ها و علم به صورت تنگاتنگی به هم تنیده اند. جیمز سی اسکات در کتاب  دیدن مانند یک دولت خود مفهوم خوانایی  را برای تئوریزه کردن این در هم تنیدگی توسعه می دهد (1998). کتاب مثال های بسیاری از آن که کشورها چگونه  مقوله های دانش رسمی را برای دانستن بیشتر در باره مردم خود توسعه دادند ارائه می کند. نمونه ها اندازه گیری ها و وزن ها، زمین سنجی، نقشه کشی وساختمان شهرها و سرشماری استاندارد شده را در بر می گیرد. اسکات می گوید مقوله هایی که دولت برای خوانا شدن چیزها از آن استفاده می کند فقط توصیف چگونگی چیزها نیست ، بلکه به تعیین کردن این که مردم چگونه زندگی کنند، زمین چگونه سازماندهی می شود و مردم چگونه مشارکت و منابع را مبادله کنند هم می پردازد. اما اکنون آن ها برای ما طبیعی به نظر می رسند، چون نام های خانوادگی، و نیز روزهای تولد محصول مصنوعی شیوه های سر شماری تحمیل شده بر اجداد ما در قرن ها قبل است.

در مورد ویروس کرونای کنونی ،دولت باید ابزارهای طبقه بندی را برای تعریف افراد معین به عنوان آلوده مطرح و افراد را در دسته های محتلفی از ریسک طبقه بندی کند. اوج رقم موردهای ویروس کرونا در چین در 12 فوریه نمونه ای از آن است که دولت چگونه با طبقه بندی های مختلف  تفاوت را می شناسد.  دستگاه کاملی پشت ارقامی که در رسانه ها نشان داده می شوند وجود دارد. افرادی هستند که تست ها را اداره می کنند، آزمایشگاه هایی که تست ها را بررسی می کنند، دولتی که آهنگ ارقام را حفظ می کند، و در همه ی این مراحل و ارتباط های فرآوری، درباره چگونگی جریان لازم است انتخاب هایی صورت گیرد. این (انتخاب) می تواند منجر به آن شود که افراد معینی ، مثلا چون در هفته های گذشته در منطقه های پر خطر نبوده اند مورد تست قرار نگیرند. علاوه بر این ،آن چه "مناطق پر خطر" به حساب می آید تقریبا روزانه تغییر می کند. ظرفیت محدود ابزار های تست  به معنی آن است که فرضیاتی در نمایش آن که چه کسی می تواند بیمار کرونایی تعریف شود وجود دارد . در راس همه ،شیوه های متعددی برای تست یک نفر وجود دارد : مثلا، تست هایی وجود دارند که نشانه های مولکولی عفونت را پیدا می کنند، تست هایی که برای یافتن پادتن ها در برابر ویروس تلاش می کنند و نیز ستی اسکن ها از ریه های بیمار. استاندارد های توافقی وجود دارند که تنها استاندارد های ممکنی که می توانستند اختیار شوند نیستند.  

هیچ یک از این ها به معنی آن نیست که بیماران ویروس کرونا رده ای ساختگی هستند. برعکس، بحث شیوه های شناخت در باره ویروس کرونا نشان می دهد که ساخت دانش عملی پیچیده است. اما چیزی که من در اینجا می خواهم روی آن تمرکز کنم ، شیوه ای که با آن بیماران مفرد رده بندی می شوند نیست، بلکه آن است که در باره یک جمعیت آگاهی چگونه ایجاد می شود. در مورد اوج قبلا ذکر شده، دولت چین باید اقداماتی را که برای جلوگیری از گسترش ویروس اتخاذ کرده بود توجیه می کرد. آن دولت این کار را تنها با اقناع  افکار عمومی، سازمان ها، دیگر نمایندگان مجلس و بازیگران خارجی که اقداماتی که او اتخاذ کرده بود موجه بودند می توانست انجام دهد. جمعیت به بیماری تبدیل شد که لازم بود در راستای تصمیم گیری و توجیه آن چه می توانست "پزشکی" درست باشد رده بندی شود.  

توجیه اقدامات معینی براقدامات دیگر به آن بستگی دارد که (آن اقدامات) چقدر خوانا شده اند. استفاده از روشی که منجر به ارقام کمتری می شود ممکن است منبع الهام انفعال باشد، در حالی که استفاده از روشی که منجر به ارقام بالاتر می شود ممکن است منبع الهام اقدامات عجولانه ای باشد که در بر دارنده گسترش است. بنا براین خوانایی دو عملکرد در هم تنیده را فراهم می آورد : دولت ها را قادر می سازد تا نسبت به افراد و چیزهایی که قدرت انجام آن را دارد شناخت پیدا کند، واقدامات موجهی برای سیاست هایی که اتخاذ می کند فراهم آورد. مردم و گروه ها در باره این که کدام اقدامات موجه هستند متفاوت فکرمی کنند. چون داستان های بسیاری وجود دارند که در اطراف آن چه رخ می دهد ، چه تعداد (آلوده)می تواند وجود داشته باشد و اقدامات بعدی دولت چه می کند جریان دارد، پیدا کردن یک حکایت قطعی باور کردنی دشوار است.

آمارهایی که دولت ها و دیگر نهادها تهیه می کنند می تواند به توصیف انتخاب های آن ها کمک کند. برعکس، راه کارهای مورد استفاده برای شمارش و سازماندهی نیز به اقداماتی که به توجیه نیاز دارند وابسته است. و این امر نیز به چیزی که ما درمان آن را لازم می بینیم بستگی دارد . آیا آن (چه لازم است درمان شود) بیماری در فرد خاص است ؟ آیا یک بیماری همه گیر در یک جمعیت است؟ و اگر چنین است، آن بیماری در چه جمعیتی به درمان فوری نیاز دارد و در چه جاهایی باید کمتر مراقب آن باشیم؟ شاید سیستم بهداشت یک کشور خاص است که به درست شدن نیاز دارد. برای انجام این کار می توانیم برای" صاف کردن منحنی" تلاش کنیم، یعنی گسترش بیماری در زمانی طولانی تر، برای آن که از ظرفیت بیمارستان فراتر نرویم. اما، انجام این کار، در مقابل حفظ اداره کشور به سودآورترین شیوه قرار می گیرد. برای نجات کسب و کار ها از بحران، پایین آوردن زمان تعطیلی می تواند بهتر باشد. در عوض، اقدام های سبک تر می توانست با آوازه گری مفهوم "ایمنی گله ای" برای (نجات کسب و کار) انتخاب شود. دولت ها می توانند از اقتصاد هم حمایت کنند، اما پول های به تازگی ایجاد شده خود را به چه کسانی خواهند داد؟ به کسب و کار های بزرگ؟ به افراد خویش فرما؟  به کسب و کار های کوچک ؟

با داشتن این نگرانی ها در ذهن، می بینیم که آمارهای منتشر شده در باره ویروس کرونا ممکن است به نگرانی ها و ترس های مختلفی پاسخ دهد. این امر این پرسش را مطرح می کند که ما ارقام در باره موارد در سراسر جهان، در قاره های خاص، در مناطق یا کشورهای ویژه را باید چگونه منتشر کنیم. این که ما ارقام را در باره کدام "واحد افراد" منتشر می کنیم و کجا بین این واحد ها مرز می کشیم  با پاسخ های ممکن در رابطه می ماند. پس ، خوانا ساختن بیماری همه گیر ویروس کرونا، تنها چیزی نیست که باید برای ایجاد دانش انتزاعی انجام داد، بلکه انجام مسئولیت در جهت ملاحظات معینی است.    

اگر چه ،دراینجا باید انتخاب صورت گیرد. ما نمی توانیم پاسخ گوی تمام ملاحظات ممکن در باره بیماری فرا گیر باشیم، چون برخی از آن ها (با هم)بر خورد می کنند. ما نمی توانیم عملکرد اقتصاد را آن چنان که هست حفظ کنیم و هم زمان از گسترش بیماری جلوگیری کنیم . به علاوه ، توجه به برخی ملاحظات، مانند حفظ عملکرد سیستم سلامت هلند ، توجه را از ملاحظات دیگر، مانند گسترش ویروس در اردوگاه های پناهندگان دور می کند. به عبارت دیگر، ملاحظه ای برای موقعیت های بسیار دور از خانه در صورتی که به درستی اندیشه کند ممکن است به ملاحظه ها در باره منطقه خود فرد مربوط باشد. دولت های اروپایی  زمانی که ویروس هنوز به اروپا گسترش نیافته بود به وضعیت چین کاملا بی توجه بودند. شیوه ای که در آن وضعیت پیش رفت نشان می دهد که  چنین بی توجهی در جامعه های جهانی شده ما هیچ گزینه ای نیست.

با به حساب آوردن این اندیشه ها، مطالبه دسترسی عمومی به شیوه ای که در آن ارقام در باره بیماری همه گیر ایجاد می شود مهم است. مثلا در تارنگاشت وزارت امور اجتماعی اتریش ، دولت تعداد کسانی را که تست شده اند و تعداد کسانی را که تست آن ها مثبت بوده است منتشر می کند. تارنگاشت توضیخ می دهد تست زمانی گرفته می شود که "یک ماموربهداشت" یک مورد بالقوه بیماری را گزارش می کند.  اما توضیح نمی دهد که این مامور چه تصمیم هایی را باید اتخاذ کند تا تصمیم بگیرد که آیا از یک بیمار بالقوه باید تست گرفته شود یا نه .مهم است که چنین اطلاعاتی قابل دسترسی باشد تا توجیهاتی که دولت ها برای کاربست اقدام های مشخص مورد استفاده قرار می دهند ارزیابی شوند. وقتی مقامات دولتی نمودارهای معینی را برای توجیه اقدامات خود نشان می دهند ، ما باید بدانیم این نمودار ها چه چیزی را، در باره آن چه در نمودار نشان داده شده - یا کاهش موارد حاضر در بیمارستان ها، مریض های تست شده، یا برآوردی از تعداد بیماران نشان می دهد.

مشاهده بحث در باره آن که در دوره باقی بیماری فراگیر و در طی پس از آن یک پاسخ مناسب ارزشمند هست یا نیست بسیار جالب خواهد بود. شیوع بیماری ترک های نابرابری اجتماعی را که  برای تمام جامعه های سراسر جهان اگر نگوییم آشکارا خطر ناک، اما غیر اخلاقی بوده اند باز کرده است. مثلا ، مردم وقتی دسترسی به مراقبت بهداشتی ندارند، بیماری سریع تر گسترش می یابد. اگر مردم مجبورمی شوند در حالی که بیمارهستند یا در معرض بیماری قرار دارند به کار ادامه دهند، آن ها خطر یا احتمال گسترش ویروس را بیشتر خواهند کرد. اگر بیمارستان ها بر انگیخته می شوند تا در یک "بازار مراقبت بهداشتی" رقابت کنند، به صورت فزاینده ای ظرفیت اضافی خود برای برخورد با وضعیت های اضطراری را از دست خواهند داد. به علاوه، خواهیم دید دولت ها برای کدام جمعیت ها مایل به اتخاذ اقدامات و صرف پول هستند و برای کدام جمعیت ها نیستند. کدام بازیگران اقتصادی برای از دست رفتن ظرفیت تولیدی در هفته های گذشته جبران دریافت خواهند کرد و کدام یک نه؟

پرسش بزرگ دیگر پیش روی ما آن است که بحران کنونی روی توجه به تهدید های آینده ای که از کشور ما دور هستند چگونه تاثیر خواهد گذاشت. این امر به بینشی مربوط است که در یک دنیای جهانی شده ،پنهان کردن و محافظت از خودتان درعین حال رها کردن دیگران به اقبال خود غیر ممکن است. چگونگی روند های قابل رویت شدن بحران ویروس کرونا و پاسخ سریع به آن را با آن که بحران زیست محیطی در طی دهه های گذشته چقدر قابل رویت شده است ؟مقایسه کنید. در باره تحقیق روی نابرابری اجتماعی چطور؟ ظاهرا خوانا کردن چیزی مستقیما به اقدام از سوی دولت ها و جامعه ترجمه نمی شود. با این حال، شیوه ای که با آن ما این تهدید ها را قابل رویت می کنیم ، جایی که ما مرز هایی بین واحدهای تحلیل مانند جمعیت ها می کشیم، تاثیر عظیمی روی اقدامات اتخاذ شده در این گونه بحران های آینده خواهد داشت.

مایلم از روت فالکنبری ، هاناه ویسباخ و ایزابل فری برای انتقاد هاو پیشنهاد های بسیار یاری کننده آن ها سپاسگذاری کنم .

https://kambachmobiel.wordpress.com/2020/03/22/legibility-the-coronavirus-and-responsibility/

 

 

از این قلم :

Share

Comments System WIDGET PACK

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

 

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید

انتشار اخبار، مقالات و بیانیه ها در این صفحه الزاماً به معنای تایید آن‌ها نیست