برای آزادی ، دموکراسی ،صلح، استقلال و عدالت اجتماعی                         آزادی زندانیان سیاسی 
نویدنو -  کتاب - رحمان هاتفی  درباره ما -  بایگانی

2020-03-22

نویدنو 02/01/1399           Print Friendly, PDF & Email      چاپ مطلب

 

  • اثر کووید 19 در چین به نحوی برای لوپین وهمه افراد دیگر بسیار واقعی بوده است که بقیه ما تنها در هفته ها و ماه های آینده آن را درک خواهیم کرد. اما همان طور که  تجربه  ووهان نشان می دهد امکان این که از بحران گذر کرده و رهایی یابیم وجود دارد. لوپین می گوید :« زندگی  یه جورایی هنوز ادامه دارد، خیلی شگفت آوراست که انسان ها این قدر می توانند با محیط سازگارشوند.»

     

 

 

 

 

 

 

ساکن ووهان : چین بحران ویروس کرونا را ملی کرد؛ غرب کم کاری می کند.

 نویسنده : سی.جی آتکینز- برگردان : ف. برنا

برای دومین روز متوالی، در شهر چینی ووهان، جایی که مرکز اصلی شیوع کووید 19 بود فقط یک مبتلا به کرونا شناسایی شد. در همین زمان در سرتاسرآمریکای شمالی و اروپا تعداد مبتلایان، و نیز سطح دلواپسی ها نسبت به اثربخشی تدابیر دولتی به صعود ادامه می دهد. چین در حال خروج از بدترین روزهای مبارزه خود علیه ویروس کرونا است، در حالی که بقیه دنیا تازه از خواب بیدار می شوند و می فهمند که در این دو ماه گذشته چقدر زمان برای آمادگی از دست رفته است.

مردم در غرب برای آغاز آن چه به نظر می رسد هفته ها پناه گرفتن در خانه برای اجتناب از عفونت باشد، خالی کردن قفسه های خواربار فروشی ها و روی هم انباشتن نسخه ها را آغاز کرده اند. اما در ووهان گرفتاری تقریبا دو ماهه در تله خانه واقعیت زندگی مردم بوده است.

در اوایل فوریه، نشریه جهان مردم (People's World) با لوپین ـ مرد 26 ساله ای که با خانواده اش در ووهان زندگی می کند ـ مصاحبه کرد. او در تورنتو کانادا مشغول به کار است اما برای تعطیلات جشن سال نوی چینی در هفته آخر ژانویه به زادگاهش سفر کرده بود. او درست زمانی پا به ووهان گذاشت که دولت برای جلوگیری از شیوع ویروس کووید 19 شهر11 میلیونی ووهان را قرنطینه کرده بود.

از زمان صدور دستور قرنطینه، لوپین با والدینش در خانه مانده است. روز سه شنبه، هفدهم مارس، او دوباره درباره چگونگی زندگی نزدیک به شش هفته ای خود پس از آخرین مصاحبه با ما گفت و گو کرد. او می گوید روزها و هفته ها در خانه ماندن، مخصوصا هنگامی که با اخبار منفی به ظاهر بی پایان محاصره شده اید به شدت یکنواخت بوده است. او به دنیای مردم (People's World) می گوید " حفظ امیدواری و خوش بینی در این شرایط بسیار دشواراست ،اما این  وضعیت باعث شده است که درباره درک ارزش زندگی تامل کنیم."  

لوپین و خانواده درجه یک او تاکنون خوش شانس بوده اند. همگی آنها هنوز در امان، سالم و بدون عفونت هستند. اما این وضعیت برای همه کسانی که آنها می شناسند صدق نمی کند. " متاسفانه یکی از دوستان پدرم و همبازی او در بازی های هفتگی  ماهجونگ که نزدیک شصت سال داشت به علت ابتلا به ویروس جان خود را از دست داده است."

خانواده این مرد تاکنون نتوانسته اند مراسم خاکسپاری را برگزار کنند؛ به منظور حفظ سلامت عمومی اجساد مستقیما برای سوزانده شدن به مراکز مرده سوزی فرستاده می شوند و بقایای اجساد تنها زمانی قابل بازگرفتن هستند که قرنطینه به پایان برسد. برای محدود کردن گستره مشارکت های اجتماعی، مسئولان در حال به تعویق انداختن کلیه خدمات یادبود هستند. لوپین می گوید: « برخلاف تعداد زیاد مرده ها، در این شهر هیچ اثری از مراسم تشییع جنازه دیده نمی شود. آنها حتی نتوانسته اند جعبه های خاکستر (درگذشتگان) را ببینند.»

اثر کووید 19 در چین به نحوی برای لوپین وهمه افراد دیگر بسیار واقعی بوده است که بقیه ما تنها در هفته ها و ماه های آینده آن را درک خواهیم کرد. اما همان طور که  تجربه  ووهان نشان می دهد امکان این که از بحران گذر کرده و رهایی یابیم وجود دارد. لوپین می گوید :« زندگی  یه جورایی هنوز ادامه دارد، خیلی شگفت آوراست که انسان ها این قدر می توانند با محیط سازگارشوند.»

هفته های نجات قرنطینه

اگرچه تعداد موارد تایید شده ی ابتلا و تلفات درجهت درستی قرار دارند ؛ اما قرنطینه ووهان به طور کامل ادامه دارد. بر اساس گفته ی لوپین دولت حتی برخی اقدامات را تشدید کرده است.

با اینکه خروج از خانه برای تهیه غذا و دارو تا اوایل فوریه مجاز بود، اما اکنون، دیگر به ساکنان شهر جز در مواقع اضطراری اجازه خروج از خانه داده نمی شود. "اگر شما را در حالی که بدون دلیل منطقی در حال پرسه زدن در خیابان دستگیر کنند بلافاصله به یک مرکز قرنطینه اعزام می کنند. " مقامات بهداشت عمومی برای جلوگیری از عفونت و محافظت بیشتر از جمعیت با روش قاطعانه ای به مبارزه ادامه می دهند.

تهیه خوراک در دوران قرنطینه هرگز یک چالش جدی نبوده است، اما تنوع و فراوانی انتخاب به خاطر هماهنگی دولت و همکاری جامعه بهبود یافته است. درروزهای اولیه اگر مایل بودیم که امکان انتخاب بهتری داشته باشیم باید برای دریافت سهمیه های محدود روزانه از فروشگاه های مواد غذایی مبارزه می کردیم. گزینه های دیگربسته مخلوط سبزیجات و گوشت یخ زده بود که توسط کمیته های ساکنین شهر آماده می شد.

لوپین می گوید :« اخیرا، منابع غذایی افزایش یافته است ما تقریبا می توانیم هر آنچه را که نیاز داریم به کمیته اطلاع دهیم تا آن را برای ما آماده کنند. در مورد لوازم پزشکی و نسخه ها داوطلبان یک سیستم جمعی خود سازمان یافته دستورات را می گیرند و پیغام ها را از طرف همه در حوزه خاصی اجرا می کنند. "این روحیه ی همکاری اجتماعی به صورت واقعی  همه را در بحرانِ این بار متحد کرده است."

در مورد تاثیر اقتصادی تعطیل شدن طولانی مدت کسب و کار ها و زندگی عمومی هنوز چیزی مشخص نیست. همانند بیشتر کشور های آسیایی ، فرهنگ کار در خانه (دور کاری) هنوز در چین رواج زیادی ندارد. به همین خاطر بیشترمردم - به جز آنهایی که در بیمارستان ها، مغازه های خواربار فروشی و یا داروخانه ها مشغول به کار هستند-  در دوران قرنطینه به هیچ وجه کار نمی کنند. لوپین می گوید که دولت بر مهار ویروس متمرکز است و به همین خاطر در رسانه ها درباره اثر طولانی مدت و ضرر اقتصادی آن کمتر بحث می شود. او داستان هایی درباره اخراج ها، ورشکستگی ها و کاهش تا 30 درصدی حقوق ها شنیده است.

درباره چگونگی پرداخت صورتحساب ها، این موضوع به شرایط شخصی افراد بستگی دارد. هنوز هیچ اطلاعیه ای درباره وام مسکن یا تعویق اجاره و مانند آن ها در ایتالیا، ایران و برخی کشورهای دیگر منتشر نشده است.

به برخی اجاره های تجاری به صورت محلی تخفیف هایی داده شده است، اما افراد بسیاری پس اندازهایشان را خرج می کنند یا از دوستان و خانواده شان پول قرض می کنند تا بتوانند زندگی کنند. برخی از مردم که در شرایط اقتصادی وخیمی قرار دارند  برای کاهش پرداخت ها یا  پرداخت های معوق با صاحب خانه ها و بانک ها در حال مذاکره هستند.

پاسخی "ملی شده" به بحران

یکی از جنبه های این بیماری همه گیر، که ذهن بسیاری از افراد طبقه کارگررا در ایالات متحده درگیر می کند که :چگونه باید از پسِ مخارج آزمایش ویروس و درمان آن بر آمد تا حد زیادی در چین غایب بوده است. لوپین می گوید:« چین وعده داده است که تمام هزینه های مربوط به بیماری از سوی دولت تامین خواهد شد. تا الان به وعده خود عمل کرده است .هیچ کس به علت ترس از هزینه های آزمایش از انجام تست ویروس محروم نمانده است.»

لوپین در چین بزرگ شده است، اما بخش قابل توجهی از زندگی خود را در کشوری غربی یعنی کانادا گذرانده است. او در مقایسه ی پاسخ گویی دولت ها در چین و غرب، می گوید که برای مقامات آمریکای شمالی زمان زیادی طول کشید تا تهدید را جدی بگیرند.

"یک ماه قبل بسیاری از کشورها اوضاع حاکم در چین را به سخره گرفته بودند گویی این وضعیت هیچ گاه به مسئله ای در کشورهای "جهان اول" تبدیل نخواهد شد. اکنون همان کشورها امیدوارهستند که چین به نجات آنها خواهد آمد. "- دقیقا همان اتفاقی که هم اکنون در ایتالیا روی می دهد، که تیم هایی از متخصصان چینی برای کمک به آنجا وارد شده اند. 

او می گوید که " گردن فرازی یک مانع واقعی بوده است." زمان طلاست اما تا همین حالا هم برای آمریکای شمالی خیلی دیر شده است دریابد که مشکلی وجود دارد. لوپین با توجه به آنچه در ایالات متحده و کانادا رخ می دهد، از این که اقداماتی که تا کنون اتخاذ شده از کفایت وسرعت کافی برخوردار باشد تعجب می کند.

با این که رئیس جمهور ترامپ و جاستین ترودوو نخست وزیر، می گویند برای مبارزه با ویروس و حفظ اقتصاد همه گزینه ها روی میز است اما تاکنون  بیشترین تاکید روی سر پا نگه داشتن بازارهای مالی بوده است. اقدامات اتخاذ شده برای تقویت کسان دیگربسیار آهسته تر بوده است." زمانی که گزینه ها مطرح شد، چین بازار را در راستای اولویت دادن به سلامتی قربانی کرد " امابا شیفنگی مشخص ترامپ به بازار بورس، تصور آن که او همان گزینه را انتخاب خواهد کرد دشوار است.

لوپین می گوید که دولت های "کشورهای سرمایه داری مانند کانادا و ایالات متحده  شرایط و اولویت های متفاوتی نسبت به چین دارند " اما زمانی که فاجعه ای مانند این (بیماری کرونا) ضربه می زند، هر کشوری اعم از سوسیالیست، سرمایه داری و یا کشوری که اقتصاد مختلط دارد،  به همان تجهیزات قرنطینه، ابزار حافظتی و کادر آموزش دیده پزشکی و درمانی نیاز دارد.

ترامپ و فرمانده ویروس کرونای او، مایک پنس معاون اول ، در کنفرانس های مطبوعاتی و تلویزیونی مدیران عامل شرکت های بزرگ و بخش خصوصی را به عنوان ناجی معرفی می کنند. چین موضع مخالفی گرفته است.  لوپین ادعا می کند" چین از همان آغاز این بحران را ملی کرد و آن را در راس هر چیز دیگری به اولویت کشور تبدیل کرد. ما با همبستگی 1.4 میلیارد نفر و همکاری کل تشکیلات حزب کمونیست چین توانستیم از تاریک ترین لحظه گذر کنیم."

اجتماعی کردن پاسخ بحران چیزی است که غرب ممکن است به زودی مجبور به کپی کردن آن شود. ترامپ عصر چهارشنبه اعلام کرد که او طرف دار قانون تولید دفاعی است که به دولت آمریکا توانایی کنترل تولید و توزیع اقتصادی و نیز کنترل قیمت ها و دستمزد ها را می دهد. کارمندان کاخ سفید در اواخر فوریه در حال بررسی این گزینه بودند اما توسط ترامپ از کار برکنار شدند.

لوپین می گوید که " شاهد گستره تلاش هایی که دولت چین و شهروندانش انجام دادند" بوده است .اوبا نگاهی به غرب اعتقاد دارد " کارهایی که آمریکا و کانادا در حال انجام دادن هستند هنوز درهیچ موردی نزدیک به اقدامات دولت چین نیست."

پیش به سوی آینده

هنوزمعلوم نیست قفل درِ ووهان چه زمانی  باز خواهد شد.  با تعلیق بیشتر سفرهای هوایی بین المللی  و بسته شدن مرزهای کشورها، به نظر نمی رسد که لوپین به این زودی ها بتواند به آمریکای شمالی بازگردد. کانادا مرزهای خود را به روی  ورودی های بین المللی بسته است، اما از آنجایی که لوپین یک شهروند دارای اقامت دائم کاناداست، در صورت پیدا کردن راهی برای بازگشت به او اجازه ورود به کانادا داده خواهد شد. اگر چه این بدان معنی نیست که او می خواهد برگردد.

"خوشبختانه من از این ممنوعیت ها معاف هستم، اما اشتیاق چندان زیادی برای بازگشت در اولین فرصت ممکن ندارم." او مطمئن نیست که لزوما در آمریکای شمالی امن تر خواهد بود. "من برای اولین بار دیدم که چگونه همه چیز می تواند به سرعت گسترده و همه گیر شود و اکنون می ترسم که تاریخ دوباره خود را در کانادا تکرار کند." در بعضی از مناطق ایالات متحده مانند ایالت واشنگتن به نظر می رسد که این اتفاق در حال افتادن است.

در حال حاضر او سعی می کند خود را میان کسالت ناشی از قرنطینه، سرگرم و مشغول کند. او برای سالم نگه داشتن بدنش هر کاری را انجام می دهد. از آنجایی که رفتن به باشگاه در این شرایط گزینه چندان مناسبی نیست او ترجیح می دهد که پله های طبقه بیستم آپارتمان خود را بالا و پایین برود. "بعضی وقت ها بازی های کامپیوتری دوران کودکی ام را پیدا کرده و بازی می کنم و یا کتاب هایی برای خواندن پیدا می کنم ... به مادرم در آماده کردن شام کمک می کنم."

او سعی می کند در قرنطینه کارهای امیدوار کننده ی غیر منتظره ای پیدا کند " این کار ها فرصت نادری برای تقویت پیوندهای خانوادگی است."

او در روز های آفتابی بیرون از خانه در بالکن می نشیند و به جیک جیک پرندگان گوش می دهد؛ صدایی که وقتی ووهان یک کلان شهر شلوغ بود کمتر به گوش می رسید.

روزهای خوشایندی نیستند مخصوصا با اخبار بدی که 24 ساعت هفته به گوش می رسند. " حفظ خوشبینی می تواند دشوار باشد، اما من اغلب  به  روزهای خوب گذشته فکر می کنم" اما هنوز چیز های زیادی برای نگاه به آینده نیزوجود دارد ، بحران ویروس کرونا سرانجام به پایان خواهد رسید. مردم ووهان احتمالا بیشتراز هرکسی به مراحل نهایی آن نزدیک هستند.

" داشتن امید در چنین لحظه ای چیز زیبایی ست و اکنون همه دنیا به آن نیاز دارند. "

18 مارس 2020

درباره نویسنده:سی.جی. آرتکینز سردبیر نشریه پیپلز ورلد است. او دکترای علوم سیاسی از دانشگاه یورک کانادا در تورنتو است و نیز سابقه تحقیق و تدریس اقتصاد سیاسی و سیاست و اندیشه های چپ امریکایی را دارد. او در حال حاضر علاوه بر کار خود در نشریه پیپلز ورلد به عنوان معاون اجرایی مدیر پراود پالیتیکس کار می کند.

سرچشمه : دنیای مردم. نشریه حزب کمونیست امریکا

 

 

از این قلم :

Share

Comments System WIDGET PACK

ادامه:

آرشیوماهانه

نقل مطالب نوید نو با ذکرمنبع آزاد است

 

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید

انتشار اخبار، مقالات و بیانیه ها در این صفحه الزاماً به معنای تایید آن‌ها نیست