|
نویدنو 09/10/1398
چاپ مطلب
"پیروزی جانسون امپراتوری را تقسیم خواهد
کرد، درسی برای همه ما"
نوشته: ماسیمو ویلونه
Massimo Villone-
برگردان: امید نسیمی
پانزدهم دسامبر 2019
"پیروزی محافظه کاران انگلیس در پنجشنبه گذشته کشور را از اتحادیه
اروپایی بیرون کشید و لندن را در برابر یک طعنه تاریخی، یعنی مستعمرگی
دوفاکتو(1) در برابر واشنگتن، بی دفاع خواهد ساخت."
پیروزی جانسون در انتخابات بریتانیا تا حد زیادی قابل انتظاربود، گرچه
نه با چنین اکثریتی، بسیار بیش از آنچه او بدان نیاز داشت. ازنظر
پارلمانی ، حاصل کار روشن تر از این نمی توانست باشد.
اما آیا این بدان معنی است که با این رویداد امپراتوری متحده
(بریتانیا)اکنون قدرتمند ترمی شود؟
اگر به این نکته توجه کنیم، به بازتاب هایی که در وضعیت مشابه
ایتالیایی اش هم صادق است دست خواهیم یافت. موضوع تعیین کنننده قطعی در
مبارزه انتخاباتی عبارت بود از برخورد بین هواداران برکسیت ولغو از سوی
کسانی که هنوز هوادار "ماندن" (دراتحادیه اروپایی) هستند.
جانسون پیام انتخاباتی اش را براین موضوع متمرکز کرد و تنها به ارائه
تصویری کلی ازبرخی موضوعات اجتماعی جاری بسنده کرد.
بعنوان مثال، او درباره بهبودبخشی به خدمات بهداشتی ملی قول هایی مبهم
داد. با این استراتژی، او تقریبا تمام حمایت حزب هوادار برکسیت نایگل
فاراژ را کسب کرد. کوربین و حزب کارگرهزینه ای سنگین را به خاطر ابهام
و تردیدشان درباره موضوع برکسیت متحمل شدند، و در پایان هیچ جبهه متحدی
برای پشتیبانان ماندن در اتحادیه باقی نماند. بقیه کار را نیز نظام
اکثریت گرای الکتورال به شدت محدود (2) برعهده گرفت.
تفاوت گرایش ها بین مناطق شهری و روستایی، و بین شمال و جنوب کشور
پیشاپیش به روشنی شناخته شده بودند ، اما، این نتیجه انتخابات بی گمان
تنش های بیشتری را در پی خواهد داشت.
در اسکاتلند، حزب ملی اسکاتلند(S.N.P.)
که پشتیبان پرتوانی برای باقی ماندن در اتحادیه اروپایی است، تقریبا
همه کرسی ها را برد و دومین پیروزی مهم در طول تاریخش را از آن خود
ساخت؛ که این پیروزی به قیمت از دست رفتن کرسی های نامزدان حزب کارگر
میسر شد.
نیکولا استورجئون، نخست وزیر اسکاتلند، بی درنگ این بحث را مطرح ساخت
که نتیجه آراء تکیه گاهی برای درخواست برگزاری یک همه پرسی درباره
استقلال اسکاتلند است. او استدلال کرد محافظه کاران در اسکاتلند به این
سبب با شکست روبرو شدند که حق اسکاتلندی ها در تعیین سرنوشت شان را
نادیده گرفته و انکار کردند.
افزون بر این خانم استورجئون اعلام داشت که دولتش در هفته آینده اسنادی
را به پشتیبانی از این نظر که قدرت تصمیم گیری درباره این که آیا
رفراندومی با موضوع استقلال برگزار شود و یا نه، باید در اختیار
پارلمان اسکاتلند باشد و نه در دست پارلمان وستمینستر، ارائه خواهد
داد.
استورجئون مصمم است که عدم موافقت قابل پیش بینی با درخواست همه پرسی
برای استقلال اسکاتلند از سوی پارلمانی با اکثریت محافظه کار را دور
بزند.
راه پیشاروی او بس دشوار است. زیرا مصوبه سال 1998 اسکاتلند ( که با
اصلاحیه ها و ضمایم بعدی شالوده قانونی برای قدرت های تفویض شده در
سامانه اداری اسکاتلند را تشکیل می دهد) به روشنی شامل "موضوعات
خاموشی"است که ورای کنش ها و مصوبات پارلمان محلی "اتحاد پادشاهی های
اسکاتلند و انگلستان" و " پارلمان امپراتوری متحده" قرار دارد.
آشکارا چنین به نظر می رسد که تصمیم به پرسش در باره استقلال از راه یک
همه پرسی ، از اختیارات و توان پارلمان اسکاتلند خارج است. در آینده
خواهیم دید که
S.N.P.
در پشتیبانی از مواضع خود کدام مباحث را پیش خواهد کشید. شاید هدف آنان
سامانبخشی به همه پرسی ای باشد که ماهیتی صرفا مشورتی دارد.
در موضوع همه پرسی استقلال، بی گمان
S.N.P.
بر روی باورهای غالب در بین اسکاتلندی ها سرمایه گذاری می کند، که
ظاهرا تقریبا بین کسانی که مخالف اسکاتلند مستقل هستند، واکثریت بزرگی
که هوادار مشورت خواهی عمومی در این موضوع اند، صریحابه دو بخش تقسیم
شده است.
چنین به نظر می آید که پیروزی جانسون امپراتوری متحده را بیشتر نامتحد
ساخته است. در ایرلند، شین فین بی درنگ فراخوان خود، برای رای گیری
عمومی با هدف احتمال وحدت مجدد ایرلند شمالی با ایرلند، را از سر گرفت.
این (فراخوان) یکی از همان دلایلی است که سبب شد جانسون، بلافاصله پس
از اخذ آراء، با تمرکز بر پایان دادن به جدایی ها، و همراهی با هم در
نگاه به آینده، بیاناتی بسیارآشتی جویانه داشته باشد.
اما، بزرگترین مانع بر سرراه چیرگی بر جداسری ها عبارت است از به هم
ریختگی های ناشی از سیستم الکتورال امپراتوری متحده در موضوع بنیانی
برکسیت در برابر ابقاء.
در جمع کردن شمار کل آرای به دست آمده محافظه کاران و حزب برکسیت به
رقمی تنها بیش از 14 میلیون و 600 هزار رای می رسیم. اما اگر آرای
ماخوذه به سود حزب کارگرو لیبرال دموکرات های طرفدار باقی ماندن در
اتحادیه اروپایی و
S.N.P.
را جمع کنیم به رقم 15 میلیون و 230 هزار می رسیم.
به این ترتیب، نمی توان گفت که اکثریت رای دهندگان– دست کم نه بنا بر
تعریف جانسون - هوادار خروج از اروپا بوده اند.
افزون بر این، حقیقتی وجود دارد که حزب محافظه کار تقریبا پنجاه در صد
کرسی ها را تنها با چهل و سه و شش دهم درصد از آراء برده است، که این
به معنای اکثریتی سنگین در پارلمان است؛ اما کماکان کشورِ به ژرفی
تقسیم شده درامتداد چندین گسل باقی می ماند.
ما در ایتالیا نیز باید به درسی که از نتایج رای گیری پنجشنبه گذشته
حاصل می شود توجه کنیم. به ویژه این نتایج باید برای بسیاری از حرفه ای
های خواستار "اصلاح طلبان" ما، نشان دهد که سیستم های الکتورال با هدف
توانایی حکومت، و سیستم هایی که برای انجام هرمقداری از خشونت تا نمایش
نسبیت کامل راضی هستند هرگز بهترین پاسخ نیستند.
البته ما نمی خواهیم سخنان آن کسانی را که به چنین سخنانی دلگرم و بر
این باورند که چنین نظام الکتورالی موجب موثر سازی حکومت و تصمیم گیری
ها خواهد شد نشنویم. زمان خود به سخن در خواهد آمد.
ترامپ با آن همه شکوه و جلال اجتماعی اش در این باره در توییتی نوشت که
او چقدر از این نتیجه شادمان شده است، و درعین حال پیش بینی کرد که داد
و ستد تجاری اعجاب آوری بین ایالات متحده و امپراتوری متحده برقرار
خواهد شد که جهان تا کنون شاهد آن نبوده است.
بگذارید نکته ای را در تقابل با این همه بیافزاییم:
ایالت متحده از درون تعدادی مستعمرات انگلیسی زاده شد که برای استقلال
علیه "سرزمین مادری" شان، که در آن زمان یک قدرت امپراتوری بود، مبارزه
می کردند. اکنون نوبت بریتانیایی ها است که در پی یک خیال پردازی برای
یافتن عظمت گمشده شان اروپا را ترک کنند.
اما به اندازه کافی طعنه آمیز، تنها چشم انداز واقع بینانه این است که
آنان سرانجام یک مستعمره دوفاکتوی (غیر رسمی)ایالات متحده آمریکا
خواهند شد ، که اکنون به طور محکم نقش امپراتوری را ایفا می کند.
1-
دوفاکتو
De Facto
واژه لاتینی است به معنای پذیرش چیزی به عنوان یک حقیقت موجود فارغ از
خواست ونظر ناظر. این مفهوم در سیاست در مواردی به کار می رود که
شناسایی یک نیرو و یا نظام سیاسی به دلایلی نمی تواند رسما صورت پذیرد.
مثلا در رژیم گذشته ایران به سبب حساسیت های مذهبی موجود در جامعه
شناسایی اسرائیل به صورت دوفاکتو بود-م.
2-
نظام الکتورال
Electoral
به این معنی است که در سطح کشور حوزه های الکتورال (انتخاباتی) تعریف
می شود و نتیجه آرای هر حوزه بعنوان رای آن حوزه فارغ از تعداد جمعیت
رای دهنده اعلام می گردد. در نتیجه، همان گونه که در انتخابات متعددی
در آمریکا و انگلستان مشاهده می شود، به دلیل تفاوت جمعیت رای دهندگان
درهر حوزه الکتورال معمولا با این که تعداد کل مجموع رای دهندگان به
یک کاندید معین بیشتر است ممکن است رقیب برنده شود، زیرا آرای رقیب در
حوزه های الکتورال پرتعداد اما کم جمعیت گرد آمده است. این شیوه در
آمریکا و انگلستان موضوع انتقاد بسیاری است-م.
منبع:مانیفستو
|
