2019-11-24

نویدنو  25/08/1398                چاپ مطلب

• آشویتس تنها اردوگاه مرگ آلمان نبود. اگر ارتش سرخ شوروی ماشین جنگی نازی را نابود نکرده بود، هیتلری‌ها حتی نقشه‌هایی برای ایجاد اردوگاه‌های مرگ بزرگ‌تری در سرتاسر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی داشتند. جهت ساخت اردوگاه‌ها نقشه‌هایی آماده کرده بودند که آشویتس دربرابر آن‌ها کوتوله ای بیش نبود، هردو، هم ازنظر تعدادی‌که باید نابود شوند و – مهم‌تر از آن- از نظر شمار کارگران برده ای که می‌بایست در آنجا کار می‌کردند.  

   

سرمایه داری برده‌داری‌ست

سرمقاله گاردین (ارگان حزب کمونیست استرالیا)- برگردان: آمادور نویدی

هنگامی‌که رهبران دولت‌های آمریکا و اتحادیه اروپا، انتقاد از اسرائیل را به‌عنوان ضدسامی محکوم کرده و انزجارو تنفر خویش ‌را از هولوکاست ابراز می‌دارند، برخی از حقایق اساسی را یا به حاشیه می‌رانند و تحریف می‌کنند، و یا نادیده می‌گیرند.

باپیش‌روی ارتش سرخ، که با دادن هزینه های بی‌کران انسانی و مادی، ماشین جنگی نازی را نابود کرده بود، کمپ (اردوگاه) آشویتس (۱) در روز سرد ۲۷ ژانویه ۱۹۴۵، آزاد شد. ارتش سرخ شوروی فقط ۷۶۵۰ نفر بازمانده را پیدا کرد که هنوز دراردوگاه بودند. نازی‌ها ده روز پیش‌تر از آن، دیگر زندانیان باقی‌مانده را به داچائو، ماوتاوسین (۲) و اردوگاه‌های دیگر منتقل کرده بودند.

کشتار و پاک‌سازی نازی‌ها محدود به یهودیان نبود. نازی‌ها با کشتار کمونیست‌ها، سوسیالیست‌ها و فعالان اتحادیه‌های کارگری شروع کردند. آن‌ها با کشتن کولی‌ها و بیماران روانی ادامه دادند، بعد یهودیان و سپس به سراغ «بلشویک‌‌های مادون انسان» اروپای شرقی رفتند.

درواقع، بادرنظرگرفتن فعالیت‌ واحدهای ویژه مجازات نازی‌ها، از کامیون‌های اطاق گاز سیار، با شعله افکن جهت زنده سوزاندن کل جمعیت روستاها و دیگر چنین بربریت‌های خالصی استفاده شد، که این منجر به قتل میلیون‌ها نفر از نژاد اسلاو- روس‌ها، لهستانی‌ها، اکراینی‌ها، و بلاروسی‌ها شد – که بطور سیستماتیک توسط «طاعون قهوه ای جامگان» هیتلر نابود گشتند.

اگر بپرسیم که چرا در غریو رسانه های غربی حرفی از نسل‌کسی هم‌زمان علیه بسیاری از اسلاوها و دیگران  زده نمی‌شود، آیا نسل‌کشی وحشتناک علیه یهودیان را زیر سئول برده ایم؟

نازی‌ها قربانیان «غیرآریایی» خویش ‌را هم‌چون‌ «انسان پست»، و بنابراین، نالایق برای هرگونه ترحم یا ملاحظه انسانی درنظر می‌گرفتند.«وحشی‌گری» که ارتش و پلیس آلمان تشویق به اانجام آن می‌شدند، توان‌ست آزادی انجام هرکاری را به چنین «موجوداتی» بدهد.

هم‌چنین، چیزی‌که با پشت‌کارترین نحوی نادیده گرفته شده است، این واقعیت است که اردوگاه‌های مرگ نه فقط درباره کشتار مردم، بل‌که درباره «راه حل نهایی»، و بنابراین، درباره سود و کسب و کار بزرگ بود.

در واقع آشویتس متجمعی از ۳ اردوگاه نزدیک بهم بود. آشویتس۱، کوچک‌ترین بود که اول (در آوریل ۱۹۴۰) ساخته شده بود. این اردوگاه عمدتا برای زندانیان سیاسی بکارگرفته می‌شد.

آشویتس۲، به خوبی به عنوان اردوگاه مرگ شناخته شده بود و نزدیک روستای بیرکینو(۳) بود، که در اکتبر ۱۹۴۱ بازشده بود. آشویتس۳، نزدیک روستای دُوری (۴) بود، که ازماه مه ۱۹۴۲، یک اردوگاه کار بردگی- اجباری بود.

آشویتس۳، کارگران برده را برای کارخانه‌های بزرگ شیمیایی و لاستیک مصنوعی- ترکیبی ازجمله، کارخانه آی جی فاربن (۵) ارائه می‌داد که به آسانی در دست‌رس بود. کارخانه آی جی فاربن، هم‌چنین پول زیادی به جیب زد و به دولت آلمان گاز سمی ارائه داد تا در اتاق های گاز نابودی انسان‌ها در آشویتس۲ و دیگر اردوگاه ها استفاده نماید.

زندانیانی‌که به آشویتس می‌رسیدند ، به دو دسته جدا می‌شدند. کسانی‌که که مناسب کار بودند و کسانی‌که نبودند. سال‌مندان و بیماران و کودکان در دسته دوم قرار می‌گرفتند. آن‌ها را گرسنگی می‌دادند، حلق آویز و تیرباران می‌کردند، یا با گاز به سوی مرگ می‌فرستاند. کفش‌ها، موها، دندان‌های طلا و یا دیگر دارایی آن‌ها را مصادره می‌کردند که به خزانه رایش افزوده شود.

دیگران، «خوش‌شانس‌ها» ی آن‌ها به اردوگاه‌های کار اجباری فرستاده می‌شدند. دراین‌جا، در ارتباط با بدشانس‌ها (بویژه آن‌هایی‌که از شرق اروپا بودند)، آن‌ها مجبور بودند که در آلمان یا سرزمین‌های اشغالی کار بردگی انجام دهند. آن‌ها رسماً (منطبق با پروتکل دولت نازی) «تاسرحد مرگ کار می‌کردند».

محاکمات دادگاه نورنبرگ بدرستی این استثمار را مبتنی بر «مفهوم نابودی» توصیف نمود.

مطابق دستور صادرشده توسط ژنرال تام الاختیار آلمان برای نیروی انسانی، گفته شده است که تمام کارگران خارجی منصوب شده به کار اجباری «باید تغذیه شوند، مسکن داده شوند و بگونه ای با آن‌ها رفتار شود که بتوان آن‌ها را تا بالاترین حد ممکن با کم‌ترین میزان قابل تصورهزینه استثمار نمود.»

سرمایه‌داری پنج‌گانه.

تمام شرکت‌های بزرگ آلمان مصرانه خواهان دست‌رسی به کار بردگی بودند – این می‌خواهد ازطریق اردوگاه‌ها باشد یا از طریق ارسال کارگران برده که مستقیما از کشورهای اشغال شده ارائه می‌شدند.

آشویتس تنها اردوگاه مرگ آلمان نبود. اگر ارتش سرخ شوروی ماشین جنگی نازی را نابود نکرده بود، هیتلری‌ها حتی نقشه‌هایی برای ایجاد اردوگاه‌های مرگ بزرگ‌تری در سرتاسر اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی داشتند. جهت ساخت اردوگاه‌ها نقشه‌هایی آماده کرده بودند که آشویتس دربرابر آن‌ها کوتوله ای بیش نبود، هردو، هم ازنظر تعدادی‌که باید نابود شوند و – مهم‌تر از آن- از نظر شمار کارگران برده ای که می‌بایست در آنجا کار می‌کردند.  

مردم اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی و ارتش آن‌ها جهت خنثی نمودن تدابیر ترسناک آلمان هیتلری هزینه غیرقابل تصوری پرداختند. آن‌ها نه فقط آشویتس را آزاد ساختند، بل‌که کل بشریت را از طاعون فاشیسم رها کردند.

زیرنویس ها:

Auschwitz(۱)

Dachau, and Mauthausen(۲)

Birkenau(۳)

Dwory(۴)

IG Farben(۵)

بازگشت به صفحه نخست

مطلب را به بالاترین بفرستید:

نامه ها ومقالات خودرا به نشانی webmaster@rahman-hatefi.net  بقرستید