|
زندگی زنان کارگر در چنگال استثمار و تبعیض
نقل از نامه مردم 763
بر پایه گزارش های منتشره در رسانه های همگانی، زنان کارگر با توجه به سقوط
سطح زندگی کارگران و زحمتکشان برای تامین حداقل معیشت با دشورای های جدی رو
به رو می شوند و همین امر سبب پدید آمدن آن چنان وضعیتی برای آنان است که
حتی مطبوعات حکومتی از آن به عنوان ”بیداد در حق“زنان کارگر یاد می کنند.
چندی پیش برخی پایگاه های اینترنتی از جمله ایسنا، در گزارشی که کمتر
بازتاب داشت، اعلام داشتند که، بسیاری از زنان کارگر شاغل در کارگاه کوچک
که اینک از چتر حمایتی قانون کار خارج شده اند، نه تنها دستمزدی کمتر از
میزان مقرر دریافت می کنند، بلکه از بیمه درمانی و تعطیلی آخر هفته نیز
محرومند. در این خصوص، در مورد کارگاه های تولید پوشاک گزارش شده، زنانی که
برای تامین زندگی خود و خانواده هایشان در اینگونه کارگاه ها به کار اشتغال
دارند گاه دستمزدی برابر با 30 تا 40 هزار تومان در ماه دریافت کرده و از
دیگر مزایای قانونی برخوردار نیستند. بعلاوه محیط های آلوده این کارگاه ها
سلامتی آنان را به خطر انداخته و ساعات طولانی کار همراه با دستمزد ناچیز
باعث بروز انواع بیماری های جسمی و روحی در آنان شده است.
اغلب زنان کارگر به صورت قرارداد موقت استخدام شده اند و بخش قابل توجهی از
آنان نیز با به اصطلاح قرارداد شفاهی که هیچ گونه مبنای قانونی ندارد، در
کارگاه ها مشغول به کار هستند. اینان از مزایای تامین اجتماعی بی بهره اند
و مدام در معرض توهین و تحقیر و سوء استفاده های مختلف کار فرمایان قرار
دارند.
علاوه بر این گزارش ها، در بسیاری از مراکز تولیدی و کارخانه ها به ویژه
صنایع نساجی، از زنان کارگر به هنگام شروع کار، چک و سفته (بین 1 تا 3
میلیون تومان) امضاء شده می گیرند تا به این وسیله بتوانند مانع از اعتراض
آنان بر ضد بی عدالتی در پرداخت دستمزد شوند.
در این مراکز تولیدی و خدماتی دستمزد زنان کارگر کمتر از همکاران مرد
آنهاست. نگرانی از آینده خود و فرزندان یکی از دلایل اصلی تن دادن زنان
زحمتکش به قراردادهای اجباری و توهین و تبعیض کلان سرمایه داران است.
به طور مثال در شرکت فیروز کوه نیشاپور، زنان کارگر ماهیانه فقط حدود 50
هزار تومان دستمزد دریافت می کنند، قراردادهای آنان موقت و شفاهی است و
هنگام استخدام نیز مجبور شده اند سفته های 2 میلیون تومانی امضاء و پرداخت
کنند. حق بیمه آنان نامشخص و هیچ ارگانی نیز پاسخگوی این وضعیت نیست! و
تازه زنان برای پیدا کردن کار و اشتغال در همین نوع کارگاه ها و مراکز
صنعتی در رده پس از مردان قرار دارند و در مقایسه با آنان از شانس کمتری
برای استخدام شدن برخوردار هستند.
زنان کارگر در ضمن پس از آنکه به کار مشغول شدند، در نخستین صف اخراج ها
قرار می گیرند و فقط در این زمینه ”شانس“ بیشتری نسبت به مردان دارند!
زنان کارگر میهن ما، بر اساس آمارهای موجود، از اولین قربانیان سیاستهای
تعدیل نیروی انسانی و خصوصی سازی هستند. در تمام سالهای اخیر به موازات
اجرای برنامه اصلاح ساختار اقتصادی بر پایه نسخه های بانک جهانی و دیگر
نهادهای سرمایه داری جهانی و با خصوصی سازی مراکز تولیدی و تسلط لایه های
انگلی و غیر مولد سرمایه داری بر شریان های اقتصادی کشور، زنان کارگر و
زحمتکش نخستین قربانیان بوده اند و بیشترین لطمات به زندگی و امنیت شغلی
آنان و در نتیجه به خانواده های محروم آنان وارد آمده است. کودکان و
فرزندان همین زحمتکشان گرفتار فقر و قربانی آسیب های یک جامعه ناعادلانه و
نا برابر هستند.
مبارزه زنان کارگر برای تامین حقوق برابر و رفع تبعیض بخشی از پیکار سراسری
طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان ایران برای تامین حقوق سیاسی و صنفی است. از
این رو حضور موثر زنان کارگر در جنبش سندیکایی و توجه فعالان این جنبش به
منافع و حقوق آنان یک اولویت اساسی در اوضاع کنونی است!
|
