نویدنو:03/05/1387                                                                     صفحه قابل چاپ است

ضرورت پایان دادن به تشنج، دست یابی به صلح، لغو تحریم ها و حفظ منافع ملی
 

نامه مردم795
حوادث تند سیاسی هفته های اخیر، از جمله اعلام آمادگی ناگهانی آمریکا برای مذاکره با ایران و همچنین دیدار خاویر سولانا با سعید جلیلی توجه افکار عمومی جهان را بار دیگر متوجه تحولات منطقه خصوصاٌ مسئله جنگ و صلح در خاورمیانه کرد.

پیش از تحولات روزهای اخیر و به دنبال ارایه بسته پیشنهادی گروه 5+1 و بحث پیرامون چگونگی پاسخ به آن در میان جناح های مختلف حاکمیت، تحریم های جدیدی از جمله تحریم بانک ملی ایران توسط اتحادیه اروپا، و نیز اعمال فشار به صنایع نفت و گاز و از جمله وضعیت قرار داد شرکت توتال، در مجموع وضعیت نگران کننده ای را پدید آورده بود.
بر این مجموعه خبری نیز باید خبر رزمایش گسترده نیروی هوایی اسراییل در حوزه دریای مدیترانه، با استفاده از امکانات دولت یونان، به عنوان عضو اتحادیه اروپا و پیمان نظامی ناتو را افزود که با عکس العمل متقابل جمهوری اسلامی و سپاه پاسداران، در قالب یک برنامه قدرت نمایی کاذب رزمایش موشکی، بارتاب پیدا کرد. پاسدار فیروزآبادی، رییس ستاد کل نیروهای مسلح درخصوص این اقدام سپاه یادآورشد: “دشمنان از ترس رزمایش سپاه اعلام کردند با ایران جنگ ندارند.“ علاوه بر این جانشین نماینده ولی فقیه درسپاه پاسداران نیز تاکید کرد:“اولین پاسخ ایران قلب اسراییل و 32 پایگاه آمریکا را هدف قرار می دهد.“
در پی برگزاری دیدار سولانا با جلیلی، خاویر سولانا در کنفرانس خبری مشترک با سعید جلیلی در ژنو تصریح کرد مهمترین مسائل هنوز بدون پاسخ مانده است. نماینده اتحادیه اروپا خاطر نشان کرد: ”ما بسته پیشنهادی را به ایران ارائه کردیم و در قالب نامه چند روز پیش پاسخ ایران را دریافت کردیم. البته تاکنون پاسخ آشکاری برای مهمترین مساله دریافت نکرده‌ایم.“
”شان مک کورمک“، سخنگوی وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا، نیز اندکی پس از پایان دور نخست این مذاکرات، در گفت‌وگو با خبرنگاران، اظهار داشت: ”ما امیدواریم مردم ایران درک نمایند که رهبران آنها چاره‌ای جز انتخاب میان همکاری و یا انزوای بیشتر ندارند.” معاون وزیر خارجه روسیه، ”سرگئی کیس لیاک“ نیز که در این مذاکرات حضور داشت در گفت‌وگو با خبرگزاری ”نووستی“ اظهار داشت ”ما طی دو هفته باقی مانده این مذاکرات، انتظار شنیدن پاسخی منطقی از سوی ایران را داریم.“
اوضاع بحرانی کنونی که شماری از مفسران سیاسی آن را اوضاع ”نه جنگ و نه صلح“ ارزیابی می کنند، درمجموع و به دلایل کاملا مشخص به شدت به زیان مردم میهن ماست و منافع ملی کشور را به شکل جدی تضعیف می کند.
اعمال فشارها، تحریم ها، نارضایتی جدی وعمیق قشرها و طبقات مختلف جامعه مانند کارگران و زحمتکشان قشرهای میانه حال و لایه هایی از طبقه سرمایه دار ایران را که با تولید داخلی سروکار دارد، برانگیخته است. این طبقات و لایه ها و نمایندگان سیاسی آنها به حق با این وضعیت مخالف بوده و خواستار پایان یافتن آن و لغو تحریم ها هستند. این خواست ها درکنار مخالفت با تجاوز نظامی به کشور به درستی دروظایف و اولویت های شورای ملی صلح، که اخیرابا تشکیل مجمع موسسان فعالیت رسمی خود را آغاز کرد، بازتاب یافته است.
طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان ایران به دلایل کاملا عینی و مشخص سیاسی و صنفی با اعمال فشار خارجی و تحریم ها مخالف بوده و با آن مبارزه می کند. اعمال تحریم های مالی اقتصادی تاکنون ضربات جدی به منافع زحمتکشان وارد آورده است، به علاوه تحریم ها بیش از پیش به اقتصاد دلالی دربرابر یک اقتصاد سالم مبتنی بر تولید میدان داده و امکان تقویت آن را فراهم آورده است.
احتکار کالاها، گرانی کمر شکن، ورشکستگی مراکز صنعتی-تولیدی و جز اینها، به همان اندازه که به سود اقشار انگلی، دلالان و محتکران و سرمایه داری بزرگ تجاری است، فقر، گرسنگی و نابودی امنیت شغلی کارگران و زحمتکشان و توده های محروم جامعه را به دنبال داشته و دارد. به لحاظ سیاسی نیز تحریم ها و فشار خارجی امکان سرکوب و ایجاد فضای پلیسی را برای ارتجاع حاکم مهیا می سازد که این امر به سود زحمتکشان نیست.
دراوضاع ناگوار کنونی که براثر سیاست های مخرب دولت احمدی نژاد، صدها واحد تولیدی و کارخانه های مختلف درحال رکود و تعطیلی هستند وعلاوه بر مساله حقوق و دستمزد های معوقه خطر بیکاری و بی خانمانی زندگی زحمتکشان را تهدید می کند، تحریم ها ی اقتصادی و گسترش دامنه آن به عامل تشدید فشار اقتصادی و نابودی امنیت شغلی کارگران تبدیل می شود!
این واقعیتی است که تحریم ها صنعت وتولید میهن ما را سخت تحت فشار قرار داده، درحالی که واردات مواد اولیه صنعتی و کالاهای واسطه ای و ماشین آلات و دیگر نیازهای فنی با سد تحریم ها برخورد می کند، واردات بی رویه کالاهای بنجل مصرفی بدون کوچکترین مانع از کشورهای غربی به سوی بازارداخلی روان است و به این ترتیب عده ای تاجر آزمند و غارتگر به ثروت های افسانه ای دست پیدا می کنند و درهمان حال تولید کنندگان و صنعتگران داخلی ورشکسته و نابود می شوند. این ورشکستگی و اضمحلال زندگی کارگران و زحمتکشان را زیر تاثیر مخرب خود می گیرد. پایگاه خبری ”دسترنج“، 7 اسفند ماه 1386درگزارشی با عنوان ”کارخانه های خصوصی درسایه تحریم“ نوشت:“علاوه برشرکت های بزرگ دولتی، صنایع کوچک و متوسط نیر فشار (تحریم ها) را آشکارا حس می کنند. از جمله قربانیان تحریم های تجاری و مالی درایران، کارخانه ها، کارگاه های تولیدی، پیمانکاران غیر دولتی رده دوم و سوم هستند. سفارش دهندگان عمده این بنگاه های تولیدی، کارخانجات و واحدهای صنعتی دولتی اند که برخی با آسیب ناشی از تحریم ها یا درآستانه ورشکستگی هستند و یا با حداقل ظرفیت خود کارمی کنند.“
در ادامه گزارش مدیر عامل کارخانه بزرگ صنعتی پارسیان به خبرنگار دسترنج می گوید: “روز به روز کارها مشکل تر می شود همه فرسوده و خسته شده ایم. کاری که رقبای ما درکشورهای دیگر با یک انرژی انجام می دهند ما با سه انرژی انجام می دهیم برخی اقلام درتحریم است و اجازه فروش نمی دهند، باید برویم و با هزار دردسر از جاهای دیگری منابع پیدا کنیم. پولادها و ورقه هایی هستند که الان درتهران ما 50 درصد از بازار جهانی گران تر می خریم. قالب های پولادی محصول استراتژیک صنعتی است اما ما به عنوان کارخانه قالب پولادی و تایر عجالتا نمی توانیم مواد لازم برای تولید را به ایران وارد کنیم:“
اعمال تحریم تجاری-ملی همچنانکه پیدا است فقط وفقط به سود دلالان و تجار عمده بازار است!
از دیگر سو، درکنار تحریم های خارجی و اعمال فشار کشورهای قدرتمند سرمایه داری جهانی، سیاست دولت ارتجاع و سیستم بانکی جمهوری اسلامی نیز همسو و هماهنگ با تحریم ها، تولید کنندگان و کارگران و زحمتکشان را به ورطه نابودی کشانده است.
طبق گزارش پایگاه خبری ”دسترنج“، 7 اسفند ماه 86، مدیر شرکت روشن صنعت می گوید:“سیاست بانکی داخلی نیز مزید بر علت تحریم های خارجی است، بانک مرکزی برای مهار تورم، سیاست معینی را پیش گرفته و از تامین منابع مالی شرکت های بزرگ و کوچک خودداری می کند و این موجب شده است که شرکت ها نتوانند تعهدات مالی خود را انجام دهند، ما به جای بانک و تسهیلات بانکی، باید از جاهای دیگر پول بگیریم(احتمالا رباخواران ونزول خواران بازار دراین زمینه پیش قدم هستند) تا بتوانیم هزینه ها واز جمله دستمزد کارگران را پرداخت کنیم. ما هم مشکل مالی داریم از داخل وهم مشکل تامین مواد اولیه و ابزارآلات داریم از خارج.“این وضعیت سبب شده است که صدها واحد تولیدی علیرغم حضور موثر کارگران و فعالیت خستگی ناپذیر آنان به دلیل مشکل مالی درحال رکود قرار بگیرند و لذا مسئله ای به نام دستمزد های معوقه به بلای جان هزاران کارگر تبدیل شود! خبرگزاری دانشجویان ایران ایسنا اوایل تیرماه امسال نوشت:“در استان اصفهان (بعنوان یکی از مراکز اصلی صنعتی ایران) درحال حاضر مطالبات کارگران با تاخیر چند ماه پرداخت می شود، علت آن نیز این است که تسهیلات اعتباری به واحدهای صنعتی و تولیدی پرداخت نشده است فقط درکارخانه قند اصفهان 800 کارگر با تاخیر چند ماهه حقوق دریافت می کنند. وضعیت ذوب آهن و پولاد مبارکه و پالایشگاه اصفهان نیز بهتر از کارخانه قند نیست.“
سئوال اساسی این است که سیاست رژیم ولایت فقیه در قبال دشواری های کنونی چیست؟ ما در هفته های اخیر شاهد موضوع گیری های متناقض سران رژیم و از جمله تقابل سیاسی ولایتی، مشاور ولی فقیه در امور بین المللی با مواضع دولت احمدی نژاد بودیم که قابل تأمل است. روزنامه اعتماد، 23 تیرماه، در مقاله ای با عنوان ”مصالحه درشرایط صلح مسلح“، از جمله نوشت:“درشرایطی که رییس جمهور به عنوان عالی ترین مقام اجرایی و دومین مقام رسمی کشور بر موضع تغییر ناپذیری برنامه هسته ای ایران سخن می گوید و فرماندهان ارشد نظامی هم به تهدیدهای نظامی واکنش نشان می دهند، اما ... مراکزی چون وزارت خارجه، دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی، مشاوران رسمی سیاست خارجی کشور ونیز نهادی مانند مجلس ماموریت مذاکرات انعطاف پذیر را عهده دار شده اند. این مراکز ماموریت دارند درپس پاسخ های صریح و روشن مقامات ارشد سیاسی و نظامی به تهدیدهای موجود به نوعی مصالحه با غربی ها دست یابند، آن هم به گونه ای که درافکار عمومی (ایران و جهان) این تلقی ایجاد نشود که ایران از مواضع خود عدول کرده است.“
ما قبلا گفته بودیم و تکرار آن ضروری است که ادامه شرایط خطرناک کنونی بازی با آتش در منطقه است. پایان دادن به تنش های خطر آفرین، دوری جستن از اقدامات و تحریکات خصمانه و بی پشتوانه و آغاز مذاکره سازنده توام با تعامل و رفتاری منطبق بر منافع ملی ایران راه واقعی برون رفت از بحران کنونی است. نباید منافع ملی کشور را فدای مانورها و بازی های سیاسی خطرناک کرد. باید با مذاکرات جدی، ضمن حفظ حقوق ملی به بحران و تنش های کنونی پایان داد.

 

  | می توانید نظرات خودرا اینجا ابراز نمایید .

 

بازگشت به صفحه نخست         

                            

Free Web Counters & Statistics