|
بازجويان در ايران وقتيكه زنان را به بازجويى مى برند از روابط خصوصى شان
سوال مى كنند.
كانون زنان ايرانى :"چگونه است
گفتارى كه خود را ضد بى حجابى و بد حجابى مى داند به خود اجازه مى دهد كه
زنان را به طرز فجيع در خيابان كتك بزند،سوارمينى بوس شان كند و در زندان و
هنگام بازجويى از آنان سوالات خصوصى بكند؟"
فاطمه صادقى استاد دانشگاه اين سوال را خيلى صريح مطرح مى كند و از گفتارى
سخن مى گويد كه قصد تحقير كردن جنبش زنان را دارد:" بسيارى از دوستان ما را
وقتى به بازجويى مى برند از روابط خصوصى شان سوال مى كنند.."
او در مراسم بزرگداشت هشت مارس روز جهانى زن سخنانش را در قالب نقد گفتار
كنونى حاكم بر دولت نسبت به مطالبات و جنبش زنان ايران مطرح مى كند.
او با تاكيد بر اينكه مطالبات زنان ايران در قالب يك جنبش مى گنجد مى
گويد:, برخى از افراد نمى خواهند حركت زنان ايران را به عنوان جنبش به
رسميت بشناسند.كه به نظر من اين تخفيف دادن مطالبات زنان ايرانى است.,
او از گفتارى سخن مى گويد كه در حال حاضر بر ضد مطابات و جنبش زنان شكل
گرفته است و اين كه اين گفتار از كجا نشات گرفته است؟:, يكى از موثرترين
راهها براى بلوكه كردن و ناديده گرفتن مطالبات و جنبش زنان اين است كه اين
مطالبات را غربى جلوه دهد و آن را گفتارى ضد اخلاقى و مروج فساد اخلاقى
جلوه دهد.
او مى گويد:,جالب اينجاست كه گفتارى كه ادعا مى كند ضد مطالبات زنان غربى
است، خود گفتارى جاهل و تحريف شده است . اين گفتار در ابتدا زن ايرانى را
تحقير مى كند و دانايى او را زير سوال مى برد ،به ويژه آنكه علما نمى دانند
كه بسيارى از اسناد بين المللى زنان بر آمده از دل جوامع اسلامى است مثلاً
كنوانسيون رفع تبعيض عليه زنان ابتكار زنان افغانى است.,
صادقى با بيان اين مثال ،برغربى نبودن مطالبات زنان ايرانى تاكيد مى كند و
مى گويد:,اين كنوانسيون به شكل فجيعى به مجلس برده و عنوان شد كه غربى است
؛حتى يكى از علماى شوراى نگهبان در آن زمان گفت كه تلخ ترين روزهاى زندگى
اش روزهاى بررسى كنوانسيون بوده است.بنابراين بايد گفتارى را كه قصد دارد
مطالبات زنان را غربى جلوه دهد و ازاين طريق مطالبات زن ايرانى را تحقير مى
كند؛نقد كرد.,
به گفته اين استاد دانشگاه اين گفتار مى خواهد زنان را بى اخلاق جلوه دهد
:,در اين گفتار نوعى بى اخلاق كردن زنان موجود است؛در حاليكه نه تنها
مطالبات زنان غير اخلاقى نيست بلكه بسيار بسيار اخلاقى است .
اين فضاى ياس آلود نيز مى گذرد
"روز پيروزی ما روزی است که حقوق زن و مرد مساوی باشد و حقوق بشر رعايت
شود."
بابک احمدی با بيان اين مطلب مى گويد:"هنگامی که بر خلاف اصول قانون اساسی
حاکم برکشور، اين چنين با تجمعات افرادی که سلاحی جز هدف و آرمانشان ندارند
برخورد می شود،اين آغاز زوال تاريخی ماست."
به گفته او اين فضای سخت ياس آلود نيست چرا كه اين سختيها و مرارتها و
توهين ها خواهد گذشت و به دليل ايستادگی و تحمل دردها و رنجها نهايتا پيروز
خواهيم شد.
او مى گويد:"امروز شاهديم که چگونه يک تجمع آرام در اعتراض به نابرابری
بدين شکل پراکنده می شود. امروز حاکمان بخشنامه می کنند که در هيچ دانشگاهی
مراسم 8 مارس برگزار نشود، امروز در ميان ما زنانی هستند که از زندان می
آيند و توهينها و آزارهايی را تحمل کرده اند. و سال گذشته بر سر اين زنان
زباله ريختند و سخنان پليدی را که خود در درجه اول لايق آنند به زنان نثار
کردند."
او مى افزايد:"من امروز در ميان زنانی هستم که همه در زندان هستند، زندان
يک جامعه مردسالار با قوانين عقب افتاده ای که ربطی به زندگی امروزی ندارد.
اين ظلم همه جانبه به زنان، انان را در خط اول مبارزه قرار داده است."
بابك احمدى ادامه مى دهد:" امروز ما از زبان زنان و دخترانی که در اين يک
هفته محبوس و تحقير شدند خطاب به حاکمان خود اين جمله را می گوييم هنگامی
که شما بر خلاف اصل 27 قانون اساسی اين چنين با تجمعات افرادی که سلاحی جز
هدف و آرمانشان ندارند برخورد می کنيد اين آغاز زوال تاريخی شماست. ما تا
اخر سعی می کنيم که شمارا قانع کنيم که حقوق شهروندان را رعايت کنيد اما
هيولاهايی که امروز تجمع کنندگان را کتک می زدند نمی توان قانع کرد و لاجرم
اينگونه تصادمهای اجتماعی ايجاد می شود اين تصادمها ناگوار است اما نا
اميدکننده نيست."
مسئله زن ايرانى را در حوزه خصوصى بايد جست
مسئله زنان در ايران چيست؟ شهلا اعزازی ،استاد دانشگاه اين سوال را مطرح مى
كند و مى گويد:"متاسفانه مسئله اصلی زنان در ايران بقدری پيش پا افتاده است
که شايد برای نخبگان مهم نباشد . مسئله اصلی عامه زنان ايران وجود آسيبهای
اجتماعی در خانواده و خشونت در خانواده است. مسئله عمده زنان ما در سطح
خانواده و حوزه خصوصی است."
به گفته او مسئله ديگر زنان چه در ايران و چه در جهان موقعيت نابرابر زنان
و مردان در اجتماع است. در ايران دسترسی زنان به سلامت، اعتبار اجتماعی و
قدرت کمتر از مردان است. در کل جهان سهم زنان از درآمد جهانی به 10 درصد
نمی رسد. سهم زنان در استان سيستان و بلوچستان از درآمد 5درصد است و 95
درصد درآمد به مردان تعلق دارد. در ايران 38 درصد زنان تحصيلات ابتدايی
دارند و تنها 5 درصد زنان ايرانی تحصيلات عاليه دارند. بيکاری زنان همواره
دوبرابر مردان بوده است زنان ايرانی با تحصيلات دبيرستانی 44 درصد و با
تحصيلات عاليه 22 درصد بيکاری دارند تنها نرخ بيکاری در زنان روستايی
ايرانی کم و نزديک به 10 درصد است اما 60 درصد اين زنان در قبال کارخود
مزدی نمی گيرند و اعتبار و قدرت اجتماعی ندارند.
او مى گويد:" زنان ما امروز تغيير کرده اند و تبعيض را قبول نداشته، می
خواهند زندگی خود را تغيير دهند . عامه زنان ايرانی امروز واگذاری قدرت
خانواده به مرد را رد می کنند در حاليکه قوانين ما هنوز مرد را در اين مورد
به رسميت می شناسد. امروز زنان ما ديگر ازدواجهای سنتی را قبول نداشته و
ازدواجهای معاشرتی را مورد توجه قرارمی دهند آنها می خواهند درس بخوانند و
کار کنند. اين در حالى است كه قانون ما بر سنتها و فرهنگهايی تکيه دارد که
متعلق به يک جامعه کشاورزی بوده است و به استناد آن نمی توان مسائل امروزی
را حل کرد."
بازجويى مردان،تهديدى براى زنان
"بازجويان جهت ارعاب به زنان جوان بازداشتی گفته اند: اينجا محلی است که از
زهرا کاظمی بازجويی صورت می گرفته است."
نسرين ستوده، عضو کانون مدافعان حقوق بشر و وکيل مدافع زنان بازداشتی با
اشاره به سابقه تضييع حقوق زنان از تجمع 8 مارس سال گذشته تا کنون مى گويد:
"در تجمع دادگاه انقلاب که بنده از نزديک شاهد بودم پليس با ضرب و شتم که
منجر به خونريزی دهان يکی از زنان شد افراد را بازداشت و به اوين منتقل
کرد."
ستوده با انتقاد شديد از عدم استفاده وزارت اطلاعات از بازجوی زن برای
بازجويی از زنان مى افزايد: "چرا دختران جوان توسط بازجوهای مرد در نيمه
های شب و در اتاقهای دربسته بازجويی های طولانی تا صبح صورت می گيرد و چرا
دختران جوان بايد اينگونه تهديد شوند که اين اتاقها همان جايی است که از
مرحومه زهرا کاظمی بازجويی صورت می گرفته است."
ستوده با اشاره به ازادی 30 فعال زن مى گويد: "متاسفانه در 48 ساعت گذشته
فشارها امنيتی از سر گرفته شده و با 7 تن از فعالان زن تماس تلفنی تهديد
آميز صورت گرفته . ماموران شبانه وارد خانه دو فعال زن شده اند و حتی پدر
يکی از فعالان جنبش زنان را تهديد به بازداشت کرده اند در حاليکه بستگان
متهم از هرگونه تعرضی مصون هستند.. و ما اين فشارها را مغاير با قانون
اساسی و اعلاميه جهانی حقوق بشر می دانيم. "
اين مراسم را کميسيون زنان دفتر تحکيم وحدت و سازمان دانش آموختگان ايران
در دفتر سازمان دانش آموختگان عصر پنج شنبه برگزار كردند .تعداد زيادی از
فعالان از بند آزاد شده زنان از جمله آزاده فرقاني،نسرين افضلي، نيلوفر
گلکار،پرستو دوکوهکي، زينب پيغمبرزاده،شهلا انتصاري، فريده انتصاري،مريم
ميرزا، ناهيد کشاورز سميه فريد در اين مراسم حضور داشتند و زينب پيغمبر
زاده نماينده آنها از دوران بازداشت گفت:"ما روز يکشنبه برابر دادگاه
انقلاب رفتيم تا به مقامات قضايی بگوييم که اگر قصد برخورد با تعدادی از
فعالان زن را داريد بايد با همه برخورد کنيد چرا که ما همه در جريان
تصميمات و اقدامات جنبش زنان هستيم و همه با هم بايد پاسخگو باشيم. تجمع ما
کاملا آرام بود بگونه ای که به در خواست پليس ما از خيابان به پياده رو
رفتيم و حتی بعد از اينکه ماموران پلاکاردهای ما را ضبط کرده و پاره کردند
شعاری نداديم اما پليس نهايتا به ما حمله کرد و به شکل وحشيانه ای حاضران
را مورد ضرب و شتم قرار داد بگونه ای که نمونه اين رفتار را در تجمع 22
خرداد ميدان هفت تير هم نديده بوديم.
پيغمبر زاده ادامه داد: "از ابتدای ورود ما به اوين توهينها و تحقيرها آغاز
شد و شهلا انتصاری را به انفرادی بردند و بعد از دو شب ما تصميم به اعتصاب
غذا گرفتيم ولی ماموران به روی خودشان نمی آوردند که ما در اعتصاب غذا
هستيم اما نکته مهم آنجا بود که ما جو سنگين 209 را شکستيم چرا که ما 33
نفر بوديم و بجای اينکه ما تحت فشار باشيم اين آنها بودند که زير فشار
بودند چرا که اگر کوچکترين فشاری بر يکی از زنان وارد می کردند 32 نفر بقيه
شروع به اعتراض و سروصدا می کردند اين درحالی بود که بازجوها تلاش موذيانه
ای برای ايجاد تفرقه ميان ما ميکردند. آنها برای شکستن اتحاد ما، عده ای را
به بند عمومی و گروهی را به سوئيتهای 209 بردند. و ما در اين سوئيتها که
قوه قضاييه بدان افتخار می کند تا صبح بدون پتو از سرما لرزيديم و 3 نفر از
زنان که بيماری داشتند موفق به معاينه توسط دکتر نشدند آنها بجای دکتر زنان
را پيش بازجوها می بردند. "
|
