در عراق روز به روز زنان بيشتری ربوده می شوند

نویدنو:06/10/1385

در عراق روز به روز زنان بيشتری ربوده می شوند
برگردان ناهيد جعفرپور

Ali al-Fadhily وDahr Jamail
Inter Press Service News Agency/znet
15.12.2006

بغداد: 11 دسامبر 2006
در عراق بی قانونی بر امور جاری روزمره مردم حکومت می کند و زنان بزرگترين قربانيان اين هرج و مرجند. روز بروز زنان بيشتری از سوی باندهای خلاف کار و نظاميان ربوده می شوند.
در اين کشور هيچ کسی در امنيت بسر نمی برد. برای مثال در تاريخ 1 يولی 2006 تايسر ال مشدانی وزير سنی مذهب امور زنان از حزب ال توافق از سوی اعضای ارتش مهدی وابسته به گروه مقتدا الصدر ربوده می شود. تقريبا سه ماه بعد تحت فشار های دولت و آمريکائی ها آزاد می گردد.
هزاران زن ديگراز اين شانس برخوردار نيستند. بسياری از زنان تحت سوء استفاده های جنسی قرار می گيرند و يا بقتل می رسند و بسياری ديگر بعد از پرداختن مبالغ هنگفتی از سوی اقوامشان مجددا آزاد می گردند.

کمتر زنی حاضر است در باره آنچه که بر او گذشته است با کسی صحبت کند. ام احمد از شهر بغداد بما می گويد" همين اخيرا سه روز از سوی آمريکائی ها دستگير شدم. آنها بمن گفتند که اگر نگويم که همسرم کجاست آنها به من تجاوز جنسی خواهند نمود. اما من واقعا نمی دانستم همسرم کجاست".
او در ادامه می گويد که آمريکائی ها وی را بدست گارد ملی می سپارند و آنها هم با او بد تر از آمريکائی ها رفتار می کنند.
همسر ام احمد اجبارا برای آزادی همسرش خودش را به آمريکائی ها تسليم می کند اما آنها ام احمد را برای فشار بيشتر بر همسرش آزاد نمی کنند و از همسرش می خواهند که هر آنچه را که آنها می خواهند امضا کند. ام احمد می گويد" آنها بمن گفتند اگر همسرم اقرار نکند که تروريست است آنها جلوی چشمانش به من تجاوز خواهند نمود. آنها مرا مجبور کردند شاهد شکنجه بر همسرم باشم آنقدر آزارش دادند تا اينکه هر آنچه را که خواستند امضا نمود".
سازمان برای آزادی زنان در عراق گزارش می دهد که از زمان اشغال عراق توسط آمريکائی ها تا کنون يعنی ميان فاصله زمانی 2003 تا 2006 بيش از 2000 زن در عراق مفقود شده اند.
اما به اين آمار هم نمی توان اکتفا نمود زيرا بسياری از زن ربائی ها به لحاظ ترس از رفتن آبروی خانواده اصلا گزارش داده نمی شوند.
طبق يک بررسی انستيتوی واشنگتن بروکينگ که در تاريخ 4 دسامبر 2006 علنی گشته است از تاريخ ماه مارس 2006 روزانه ميان 30 تا 40 زن عراقی مفقود شده اند.البته با توجه به واقعيت های روزانه اين امار هم باز همان آمار واقعی آدم ربائی ها نيست و تنها آنهائی را که گزارش داده شده اند مد نظر دارد. با اين وجود همين آمار رسمی هم روزبه روز به صورت دراماتيکی افزايش می يابد. طبق گزارش همان انستيتو در ژانويه 2004 آمار ربوده شدگان زن شهر بغداد روزانه 2 نفر بوده است و در دسامبر همان سال 10 نفر و امروز همانطور که در بالا اشاره شد بين 30 تا 40 نفر زن می باشد.
بسياری اعتقاد دارند که بخشی نامعلوم از اين زنان که هزاران نفر تخمين زده شده اند به لحاظ دلائل مالی ربوده شده اند و مابقی به لحاظ انگيزه های گروهی و قومی ربوده شده اند.
زنی 25 ساله که نمی خواست نامش فاش شود بما گفت که " اقوام من 30000 دلار برای آزادی من پرداخته اند".
بسياری از زنان ربوده شده زمانی که پيدا شدند يا خفه شده بودند و يا سرشان از تن جدا شده بود. از سرنوشت بسياری هم هرگز اطلاعی بدست نيامد.
ام واصم 52 ساله از بغداد طبق گزارش اقوامش از سوی سربازان آمريکائی ربوده می شود و در مرکز فرودگاه آنها زندانی می شود تا اينکه اقوامش از طريق پارتی بازی و به واسطه کشيدن افراد صاحب نفوذ او را آزاد می کنند. پسر 20 ساله او می گويد:" من آرزو داشتم که مادرم هرگز آزاد نمی شد. او در ماه مارس امسال مجددا ربوده شد و ما جنازه تکه تکه شده اش را پيدا نموديم".
بسياری از تحصيل کرده ها و مدد کاران عراقی ادعا دارند که امروزه اکثر قربانيان ربوده شده در عراق زن می باشند. شاتا ال دولامی مدد کار اجتماعی به خبرنگاران ما در بغداد می گويد که: " در گذشته زنان در عراق کار می کردند و فعال سياسی بودند. آنان دوش به دوش مردانشان کار می کردند و تحصيل می کردند و در بسياری از بخش های اجتماعی فعال بودند. تا اينکه آمريکائی ها عراق را اشغال نمودند. اين اشغال برای زنان چيزی جز رنج و مرگ دستگيری و ربوده شدن به همراه نياورد".
دولت آمريکا به زنان عراقی زندگی بهتر و امکانات بيشتری را وعده داده بود. اما واقعيت اين است که بعد از سه سال و نيم اشغال اوضاع طور ديگريست. آنها وعده دادند که 25 درصد صندلی های مجلس را به زنان اختصاص خواهند داد اما نتيجه چه بود: در انتخابات مجلس عراق در 15 دسامبر 2005 از 275 صندلی مجلس 85 صندلی را به نمايندگان زن دادند اما اين مسئله برای احقاق حقوق زنان هيچ چيزی را به همراه نياورد.
يکی از زنان نماينده مجلس که نمی خواست نامش فاش شود به خبرنگاران ما می گويد:" ما نمايندگان زن مجلس در واقعيت جزء ای از دکوراسيون آمريکائی هستيم. آنها می خواستند به جهان نشان دهند که در عراق تغييرات اساسی صورت پذيرفته است. صدای زنان عراقی شنيده نمی شود. نه در مجلس و نه خارج از مجلس".
آسمه فاضل معلم 38 ساله بما می گويد:" حقوق زنان کدامند؟ کسانی هم که در باره اين حقوق صحبت می کنند کسانی هستند که کسی به آنها توجه ای ندارد. آنها می خواهند از زنان به عنوان برده و نه بعنوان شريک زندگی استفاده کنند و دقيقا از سنت های قديم استفاده می کنند که زنان را نابود کنند و از هر گونه فعاليت اجتماعی دور سازند".
فاضل هم چنين می گويد " به مجرد اينکه زنان پا از خانه بيرون می گذارند خطر آنان را تهديد می کند. هيچ احترامی به حقوق زنان وجود ندارد. اکثر ما به هيچ وجه از خانه بيرون نمی آئيم. مگر اينکه ديگر چاره ای نداشته باشيم و بايد برای خريد مواد غذائی بيرون رويم. ما بسياری از زنان را می شناسيم که ربوده شده اندو اين در واقع مشکلی است که هر لحظه می تواند دچار هر کدام از ما شود فقط معلوم نيست چه کسی از ما زمانيکه بيرون از خانه بود گرفتار می شود؟ ".
شيخ احمد عضو جامعه روحانيون سنی به خبرنگار ما می گويد :" در اسلام هيچگاه موضوع بر سر نفی حقوق زنان به نام مذهب نيست. زنان اسلامی از تمامی حقوق برخوردارند و بايد در تمامی فعاليت های اجتماعی شريک باشند و شغل داشته باشند. اين مذهب نيست که امروز اين چنين دست و پای زنان را می بندد بلکه بيشتر سنت ها هستند".
بسياری از زنان عراق از اينکه عراق در دستان اسلاميست هاست ترس دارند و نگران آينده شان می باشند.

نقل از:روشنگری

بازگشت به صفحه نخست