|
نویدنو
گردهمایی
”جنبش
اجتماعی جهانی“ در برزیل
جهانی دیگر،
جایگزینی برای
”جهانی شدن سرمایه داری“، ممکن است!
نامه مردم
همزمان با نشست سالانه
سران کشورهای بزرگ سرمایه داری و کارگزاران اقتصادی آنها
در ”داووس“ ، در دامنه کوه های یخ زده سوییس، برای
بررسی جوانب و عمق بحران اقتصادی کنونی و چاره جویی برای
برون رفت از رکودی که سیاست های خود آن ها مسبب اصلی آن می
باشد، پیکارگران صلح و عدالت اجتماعی در هوای
گرمسیری شهر ”بی لم“، در منطقه آمازون برزیل، گرد هم آمده
بودند تا در نهمین اجلاس ”جنبش اجتماعی جهانی“، مخالفت خود
را با نظم کنونی جهان سرمایه داری، نو لیبرالیسم و
سیاست های ورشکسته و ضد انسانی آن ابراز کرده و اعلام
کنند که ” جهانی دیگر ممکن است“.
در داووس 40 تن ار رهبران سیاسی کشورهای
سرمایه داری و 2500 تن از سران
سیاسی و اقتصادی در اجلاسی جمع شده بودند که موضوع محوری آن
”شکل دادن به جهان پس از بحران“ اعلام شده
بود. در روز های 8 الی 12 بهمن ماه در
شهر ”بی لم“ (Belem)
، برزیل، بیش از یک صد هزار نفر به نمایندگی
از قریب پنج هزار سازمان و جنبش
اجتماعی و سندیکایی از 150کشور جهان گردهم آمدد تا ”جنبش اجتماعی
جهانی“ را بار دیگر، با اهدافی مشخص تر و وسیع تر ، برگزار
کنند.
گردهمایی در
روز 8 بهمن ماه ( 27 ژانویه) ، با راهپیمایی عظیم شرکت
کنندگان، به همراهی نوایی از موسیقی آفریقایی، جایی
که هفتمین گردهمایی متمرکز در آنجا برگزار شده بود، آغاز شد.
هشتمین گردهمایی در سال گذشته شکل غیر متمرکز
داشت ودر روز 26 ژانویه 2008 در شهرها
و کشورهای مختلف بطور همزمان برگزار شد. نه سال پیش همزمان
با انتخاب جورج بوش به ریاست جمهوری ایالات متحده،
در اولین گردهمایی“جنبش اجتماعی جهانی“، ده ها هزار
فعال اجتماعی در شهر ”پورتو آلگره“، برزیل ، گرد هم آمدند تا جنبش های مشخص
و گسترده ای را علیه نولیبرالیسم و نظامی گری،
سازمان دهند. در آن زمان در تمامی قاره آمریکا ،
تنها کوبای انقلابی، که تحت فشارهای اقتصادی و سیاسی امپریالیسم قرار
داشت، قهرمانانه در دفاع از انقلاب مردمی خود و سوسیالیسم
مبارزه می کرد و سایر کشورهای منطقه یا تابع سیاست
های تحمیلی آمریکا و یا دست نشانده های آن بودند. ”کاندیدو
گرزیبوسکی“، رئیس انستیتوی تحلیل اجتماعی و اقتصادی هدف از سازماندهی
”گردهمایی جنبش اجتماعی“ را تشویق و کمک به
پا گرفتن ”اندیشه های جدید در مورد
اینکه چگونه نظم اقتصادی جهان بر اساس یک پایه قابل دوام
اجتماعی و محیط زیستی، بازسازی شود“، اعلام کرد. در
اولین گردهمایی در سال 2001 احزاب سیاسی اجازه حضور
رسمی نداشتند و ”جنبش اجتماعی جهانی“ تنها بر گیرنده سازمان های اجتماعی
بود. اما 9 سال پس از آن چرخش جدی ای در فضای
سیاسی- اجتماعی آمریکای جنوبی و لاتین به سود
نیروهای چپ و علیه نولیبرالیسم صورت گرفته است. کشورهایی که تا چند سال پیش
بازوی سیاسی و نظامی آمریکا در منطقه بودند، اکنون،
یکی پس از دیگری، به سوی تحولات اجتماعی به سود
مردم گام بر داشته اند و دست رد به سینه سیاست های نولیبرالی
امپریالیسم زده اند. آنچه که شرایط متفاوتی را برای این
”جنبش اجتماعی ” ایجاد کرده است و در حال حاضر از
پشتیبانی نیروهای وسیعی از سازمان ها و احزاب و دولت های
مترقی برخوردار است.
از ویژگی های امسال گردهمایی ”جنبش اجتماعی
جهانی“ حضور رهبران کشورهای
آمریکای لاتین در گرد همآیی و جلسات ویژه آن با شرکت فعال ” لولا دا
سیلوا“، رئیس جمهور کشور میزبان، چهار رئیس جمهور چپگرای
دیگر: ” اوو مورالس“ از بولیوی، ” هوگو چاوز“ ، از
ونزوئلا ،“رافائل کوریا“، از اکوادور و ” فرناندو لوگو“
از پاراگوئه، بود. روسای جمهور کشورهای
آمریکای لاتین با شرکت در سخنرانی های مختلف
، با پشتیبانی و حمایت از شرکت کنندگان در این اجلاس، به
سخنرانی پرداختند. رافائل کوریا“، سخنرانی خود را
علیه نو لیبرالیسم و سیاست های واشنگتن آغاز کرد . او با
مقایسه سوسیالیسم و سرمایه داری ، گفت: ”ما در زمان
تغییرها هستیم... یک آلترناتیو مشخص وجود دارد و آن
نیز سوسیالیسم است، سوسیالیسم قرن بیست و یکم.“
” اوو
مورالس“ ، که پس از پیروزی در رای گیری برای قانون اساسی
جدید و تغییرات مترقی در آن، به این جشنواره آمده
بود، در بخشی از سخنان خود گفت :“ ما باید فرمانبردار مردم
باشیم . دولتی که ما در حال ساختن آن هستیم، دولتی است که
تابع مردم است تا بتواند با اتکا به آن تغییرات
بنیانی انقلاب را تضمین کند.“ او در بخشی از سخنرانی خود با
اشاره به همتایان خود در پلاتفرم گفت: در مقابل شما چهار
رئیس جمهور قرار دارند، چهار رئیس جمهوری که اگر به
خاطر مبارزات شما نبود، در چنین مقامی قرار نمی داشتند. ”
فرناندو لوگو“ ، که به عنوان جدید ترین رییس
جمهور آمریکای لاتین، به سایرین ملحق
شده بود، ضمن تاکید بر اهمیت جنبش به عنوان یک نیروی مبتکر
برای ایجاد جامعه ای عادلانه تر، گفت: ” باید که سد
های قدیمی را در هم کوبید... جهانی دیگر نه تنها
شدنی است بلکه در حال تحقق است.“
” هوگو چاوز“، نیز ضمن مقصر دانستن سیستم
سرمایه داری برای بحران اقتصادی کنونی و بحران محیط زیست،
سوسیالیسم را تنها راه برای آزادی دانست و در ادامه
شعار ”جهانی دیگر شدنی است“ ، گفت: ” دنیایی نو ضروری
است.“او سیستم سرمایه داری را مسبب فروپاشی اقتصادی ای
دانست که مصائب بیشماری را در سراسر آمریکای لاتین
بوجود آورده است. ”بدبختی، فقر، بیکاری در حال رشد هستند، و
سرمایه داری جهانی در اساس مسئول آن است.“ رئیس جمهور
ونزوئلا خطاب به شرکت کنندگان در گردهمایی گفت که
زمان آن فرا رسیده است که نیروهای مترقی جهان از سنگرهای دفاعی
خود بیرون بیایند و ... راه حل ارائه بدهند و ”در همه جا
تهاجمی ایدئولوژیک سیاسی اعلام کنند.“
علاوه بر نشست های سیاسی حول و حوش بحران های
کنونی در جهان و تصمیمات عملی
برای سازماندهی علیه سیاست های امپریالیسم و ایجاد حرکت های سراسری
برای صلح ، جلسات و مراسم متعددی نیز در زمینه های موسیقی،
تئاتر، شعر و مسایل اجتماعی، برگزار شد. در سراسر
دوره گردهمایی، مسئله فلسطین جایگاه ویژه ای داشت. به
ویژه در رابطه با حملات جنایتکارانه اخیر رژیم صهیونیستی
اسراییل به نوار غزه و کشتار بی رحمانه مردم آن.
گردهمایی جهانی در بیانیه پایانی خود ضمن محکوم کردن
سیاست های تجاوز کارانه اسراییل، پشتیبانی خود را از مردم
فلسطین اعلام کرد. اجلاس در آخرین روز با بیانیه
پایانی به کار خود خاتمه داد . در این بیانیه ازجمله آمده
است: ” ما هزینه این بحران را نخواهیم پرداخت. ثروتمندان
باید آن را بپردازند ! ما، فعالان جنبش های اجتماعی
، از سراسر جهان در ”بی لم“ ، آمازون، در نهمین دوره جنبش
اجتماعی گرد هم آمده ایم ، در سرزمینی که مردم آن در برابر
اقدام برای تاراج منابع، زمین و فرهنگ شان ، به
مقابله پرداخته اند... ما با یک بحران جهانی روبرو هستیم که
نتیجه مستقیم سیاست های سیستم سرمایه داری است و به همین
دلیل نمی توان راه حلی در چارچوب این سیستم برای آن
یافت... سیستم کنونی بر پایه استثمار، رقابت، تامین منافع
فردی در قبال پایمال شدن منافع عمومی و انباشت دیوانه وار
ثروت در دست مشتی آدم پولدار است. نتیجه آن جنگ های
خونین، نژاد پرستی و افراطی گری مذهبی است.
...برای اینکه بتوان
بر این بحران ها غلبه کرد ، ما باید بطور ریشه ای با
آن مبارزه کنیم و هر چه سریع تر به سوی ایجاد یک آلترناتیو
رادیکالی که بتواند سلطه سیستم سرمایه داری و پدر
سالاری را برچیند، حرکت کنیم. ما باید در جهت ایجاد جامعه
ای حرکت کنیم که نیاز های اجتماعی را بر آورده سازد... در
همین راستا ، ما باید به یک سری اقدامات، که بتواند
به مقیاس هرچه وسیعتر به ایجاد بسیج مردمی کمک کند، دست
بزنیم ، از جمله:
ملی کردن بانک ها، بدون پرداخت ”غرامت“ و تحت
نظارت کامل اجتماعی
کاهش ساعات کاری، بدون کم کردن دستمزدها
خاتمه دادن به جنگ ها، خروج
نیروهای نظامی از کشورهای اشغالی و برچیدن پایگاه های
نظامی خارجی
به رسمیت
شناختن استقلال و حق حاکمیت مردم و تضمین حق آنها برای خود
مختاری
تضمین حقوق
برای داشتن کار، بهداشت، تحصیل و زمین
دمکراتیزه کردن امکان دسترسی به دانش و
وسایل ارتباط جمعی
بر همین اساس ، ما به سازمان دهی یک هفته
حرکت های اجتماعی علیه جنگ و
سرمایه داری در فاصله بین روزهای 28 مارس تا 4 آوریل 2009 (8 تا 15
فروردین 1388) ، اقدام کرده ایم.
روز 28 مارس (8 فروردین) ، بسیج برای اعتراض
علیه ”گ – 20“ ، 30 مارس (10 قروردین) علیه جنگ و بحران،
30 مارس (10 فروردین) همبستگی
با مردم فلسطین و در جهت بسیج برای عدم سرمایه گذاری و بایکوت اقتصادی
اسرائیل، روز 4 آوریل (16 فروردین) در رابطه با شصتمین
سالگرد ناتو.
سعی در
افزودن بر موقعیت های ممکن برای بسیج در سراسر سال و از
جمله: 8 مارس ( 17 اسقندماه) روز جهانی زن، 17
آوریل (29 فروردین) روز حق برخورداری از غذا، اول ماه
مه (11 اردیبهشت ماه )، روز جهانی کارگر، و 12 اکتبر (20
مهرماه) بسیج جهانی برای دفاع از کره زمین، بر علیه
استعمار و مصرفی کردن زندگی بشر، و....“
|
