|
وصيت نامه
تقديم به بنديان زير شکنجه
آريل دورفمان - ترجمه باقر مومنی
وقتی به تو می گويند
که من در زندان نيستم
باور مکن !
بايد روزی اين را اعتراف کنند !
وقتی به تو می گويند
که من آزاد شده ام
باور مکن !
روزی بايد اعتراف کنند که دروغ گفته اند
وقتی به تو می گويند
که من به خودم خيانت کرده ام
باور مکن !
روزی بايد اعتراف کنند که من به حزبم وفادار بوده ام
وقتی به تو می گويند که من در فرانسه بوده ام
باو مکن !
باور مکن ،
وقتی به تو نشان می دهند شناسنامه جعلی مرا
باور مکن !
باور مکن ،
وقتی که به تو نشان می دهند
تصوير جنازه مرا .
باور مکن
وقتی به تو می گويند که ماه ، ماه است
که اين صدای من است بر نوار
که اين امضای من است بر کاغذ
اگر به تو بگويند که يک درخت درخت نيست
باور مکن !
باور مکن هيچ چيز را
از هر آنچه به تو می گويند ،
هيچ را از آنچه به تو قول می دهند ،
هيچ چيز را از انچه به تو نشان می دهند .
و سرانجام روزی می رسد
که از تو می خواهند بيايی
جنازه مرا شناسايی کنی
و تو در پيش روی خويش مرا می بينی
و صدايی به تو می گويد :
او از شکنجه جان به در برده است ،
او مرده است !
وقتی به تو می گويند
که من
بتمامی ،
مطلقا
برای هميشه مرده ام ...
باور مکن !
باور مکن !
باور مکن ! |
