 |
"جنگ بر ضد تروریسم" آمریکا و"تروریسم اسلامی" دست پرورده پاکستان
نویدنو:01/9/1385
"جنگ بر ضد تروریسم" آمریکا و"تروریسم اسلامی" دست پرورده پاکستان
آذین داد-
* در شهریور ماه پاکستان در یک توافق "سئوال برانگیز" ، قرارداد صلحی را با
«طالبان» امضا کرد
* سئوال اصلی در رابطه با اهداف پاکستان از انعقاد چنین قرارداد صلحی اینست
که «طالبان» از دیرباز به مثابه مخلوق سازمان امنیت نظامی پاکستان (
آی.اس.آی) محسوب می شده است.
* ژنرال مشرف مدعی است که: " توافق با طالبان در شمال «وزیرستان»، به
بازگشت صلح در افغانستان یاری خواهند رساند. اما اولین تبعات این قرارداد
حکایت از این دارد که شمال «وزیرستان» در حال حاضر به محلی امن برای طالبان
بدل شده تا به سازماندهی مجدد خود بپردازند تا بتوانند عملیات خود را در
شرایطی بهتر سامان دهند.
سفر تونی بلیر، نخست وزیر انگلستان، با هدیه ای به ارزش 400 میلیون پوند
استرلینگ به پاکستان برای برنامه «رواج اعتدال در مدارس مذهبی» این کشور که
همزمان با گزارش دستگیری یک رهبر پاکستانی الاصل نیروهای «طالبان» در
افغانستان توسط خبرگزاری های جهان منتشر شد، نظرها دگرباره متوجه نقش دولت
نظامی پاکستان در رشد پدیده «تروریسم اسلامی» در منطقه و در همسایگی
کشورمان نمود.
گرچه تونی بلیر در کنفرانس مطبوعاتی مشترک خود با پرویز مشرف در روز 28
آبان ماه در شهر لاهور از توافق نظر بین دو کشور سخن گفت، ولیکن سران دولت
انگلیس که نقش اصلی در کارزار نظامی «ناتو» بر ضد سر بلند کردن دوباره
طالبان ایفاء می کند، در ماه های اخیرنگرانی های عمیق امپریالیسم در رابطه
با تبعات سیاست های ماجراجویانه پاکستان در کشورهای همجوار خود، را پنهان
نکرده اند.
در شهریور ماه پاکستان در یک توافق "سئوال برانگیز" ، قرارداد صلحی را با
«طالبان» امضا کرد که مورد انتقاد برخی محافل غربی قرار گرفت. سئوال اصلی
در رابطه با اهداف پاکستان از انعقاد چنین قرارداد صلحی اینست که «طالبان»
از دیرباز به مثابه مخلوق سازمان امنیت نظامی پاکستان ( آی.اس.آی) محسوب می
شده است. پاکستان از سال های دهه 1980 میلادی کانال استراتژیک مداخلات
نظامی ایالات متحده و متحدان ناتویی آن در افغانستان و حامی اصلی «مجاهدین
افغانی» و بنیادگرایان اسلامی «طالبان» تا سقوط آنان از قدرت حکومتی در
کابل در آبانماه 1380 بود. در سال های اخیر و از مقطع سقوط «طالبان» گزارش
های موثق متعددی در رابطه با بسیج نیرو و تجدید سازماندهی آن ها در پاکستان
و به ویژه در استان های شمالی این کشور منتشر شده است.
و این در شرایطی می باشد که دولت نظامی پرویز مشرف در دوسال گذشته زیر فشار
متحدان غربی خود و بر رغم جو سیاسی داخلی این کشور مبنی بر ادامه حمایت از
«طالبان»، مشرف در همکاری با نیروهای نظامی ایالات متحده، حملات مشخصی را
علیه نیروهای طالبان صورت داده بود. اما در خرداد ماه، بر پایه یک آتش بس
موقت، پاکستان حملات خود علیه طالبان ها را متوقف ساخت و سرانجام در
شهریورماه نیز، در یک توافق نامه ی کامل، در ادامه ی این روند، قرارداد
صلحی را با «طالبان» به امضا رساند ، که بر اساس آن نیروهای این جریان
ارتجاعی به حملات خود علیه نیروهای آمریکایی و متحدان آن در مرزهای بین این
کشور و افغانستان، پایان خواهند داد.
رئیس جمهوری نظامی پاکستان وعده داده است که : " توافق با مبارزه گران
(طالبان) در شمال «وزیرستان»، به بازگشت صلح در افغانستان یاری خواهند
رساند." (گاردین 29 سپتامبر 2006 ) اما اولین تبعات این قرارداد حکایت از
تاثیر معکوس آن دارد. با امضای این قرارداد، شمال «وزیرستان» در حال حاضر
به محلی امن برای طالبان بدل شده و فرصت مناسبی را برای آنها ایجاد کرده
است تا به سازماندهی مجدد خود بپردازند تا بتوانند عملیات خود را در شرایطی
بهتر سامان دهند.
گاردین به نقل از ژنرال "جان پارادایس" ، سخنگوی نظامی ایالات متحده ، می
نویسد: " سربازها گزارش کرده اند که پس از امضای قرارداد صلح، تعداد حمله
ها در طول مرزها به دو تا سه برابر افزایش یافته است، به ویژه در مناطق
جنوب شرقی، در امتداد شمال «وزیرستان»."
توافق نامه ی صلح بین پاکستان و طالبان، در پنجمین سالگرد رخداد تروریستی
11 سپتامبر، حادثه ای که ایالات متحده به بهانه ی آن و به بهانه ی دست
داشتن بن لادن و بنیادگرایان اسلامی حاکم در آن، افغانستان را مورد هجوم
قرارداد و حکومت «طالبان» را ساقط کرد، به امضاء رسید. ایالات متحده
«طالبان» و متحدین آن در «القاعده» را در زمره ی تروریست های و از مروجین
تروریسم در جهان می داند، در عین اینکه پاکستان به عنوان اصلی ترین متحد
آمریکا در منطقه عمل می کند و کشوری است که بنا به اعتراف مشرف در همکاری
مستقیم و استراتژیک با آمریکا ، تروریست های اسلامگرا را از سال 1379 به
بعد بر ضد دولت قانونی افغانستان و متحد آن، اتحاد جماهیرشوروی سوسیالیستی
سابق، سازمان دهی کرده بود، با آنها قرارداد صلح امضا می کند و از آنها به
دفاع می پردازد.
همه ی این فعل و انفعالات در دوره ای رخ می دهند که نیروهای وابسته به دولت
افغانستان و نیروهای نظامی آمریکا و ناتو ، در مقابله با «طالبان» تجدید
سازمان شده دچار مشکل جدی شده اند و نتوانسته اند "ثبات " و "امنیت" وعده
داده شده را در افغانستان برقرار سازند. حقیقت اینست که دولت مرکزی منتصب
از سوی ایالات متحده پایگاه اجتماعی قابل ملاحظه ای در افغانستان ندارد و
به دلیل سیاست های ضدمردمی دولت حمید کرزای، که عمدتاٌ دیکته شده از سوی
آمریکاست، نارضایتی ها و نابسامنی در میان مردم و حتی متحدان سابق آن در
«ائتلاف شمال» افزایش یافته و این فرصت را به «طالبان» داده است تا به بهره
گیری از این شرایط به سازماندهی مجدد و نفوذ در برخی از مناطق بپردازند و
کنترل بخشی از مناطق جنوبی افغانستان را به دست بگیرند. قرار داد صلح
منعقده بین دولت پاکستان و «طالبان» در عمل به زیان نیروهای ناتو تمام شده
و به اختلافات بین پاکستان و دولت مرکزی افغانستان دامن زده است.
در همین رابطه، حمید کرزای و پرویزمشرف در واشنگتن با جرج بوش دیدار داشتند
تا به حل اختلافات فی ما بین خود بپردازند. در جریان این ملاقات مشرف ،
کرزای را متهم کرد که حاضر نیست ضعف های دولت خود را ببیند و در مصاحبه با
رساه های گروهی آمریکا گفت که کرزای " به مانند کبکی است که سرش را زیر برف
کرده است." (گاردین 29 سپتامبر 2006)
مشرف پس از بازدید خود از ایالات متحده به لندن پرواز کرد و در دیداری با
تونی بلر، نخست وزیر انگلستان، سعی به توضیح نتایج طولانی مدت سیاست اتخاذ
شده از سوی دولت خود نمود. وزارت دفاع انگلستان عمیقاٌ از عملکرد دولت
پاکستان و سازمان جاسوسی و امنیت آن،« آی.اس.آی.» نگران می باشد. بنا به
مدارکی که به ادعای وزارت دفاع انگلستان در اختیار آن است، « آی.اس.آی.» (ISI
) ، به طالبان کمک می رساند و اینکه پاکستان در حال حاضر فاقد ثبات بوده و
در مرز بحران قرار گرفته است.
در جریان مذاکرات بین تونی بلر و مشرف در رابطه با "مبارزه با تروریسم" و
تحولات افغانستان، به گزارش بی بی سی، مشرف از اخبار بی بی سی مبنی بر وجود
مدرک در مورد "همکاری سازمان جاسوسی پاکستان با تروریست ها" عصبانی شده و
آن را بی پایه خواند.
نه تنها انگلستان، بلکه دولت هند نیز در اطلاعیه ای رسمی که در مورد حادثه
ی بمب گذاری در "مومبای" ، صادر کرد، سازمان امنیت و جاسوسی پاکستان، «
آی.اس.آی.»، را به دست داشتن در این حادثه متهم کرد.
بنا به اظهارات رییس پلیس "مومبای" ، " این حمله توسط سازمان جاسوسی
پاکستان طراحی و به وسیله ی گروه مسلح اسلامی مستقر در پاکستان(لشکر طیبه)
به اجرا در آمده است.(اسوشیتد پرس 30 سپتامبر 2006)
رییس پلیس مومبای تشریح کرد که مواد منفجره مورد استفاده چگونه و توسط چه
کسی از پاکستان به هند منتقل شده اند .
در این بمب گذاری ها که در خطوط آهن شهر "مومبای ، مرکز اقتصادی و تجاری
هند ، صورت گرفتند ، بیش از 200 نفر کشته و 700 نفر زخمی شدند. در همین
رابطه 15 نفر دستگیر شده اند که 11 نفر آنها پاکستانی هستند.
در شرایطی که ایالات متحده و متحدان آن، و به ویژه انگلستان، مدعی عزم جدی
در"مبارزه با تروریسم" را می باشند، مسئله تجدید سازمان و بالا گیری عملیات
«طالبان» و حمایت از آن توسط یک متحد استراتژیک به مثابه معظلی کلیدی
سیاستگزاران غربی را به خود مشغول کرده است. دولت انگلستان به شدت نگران
است که موج حملات تروریستی ای که ریشه در پاکستان داشته و در سال گذشته
لندن و شهرهای بزرگ این کشور را هدف قرار داده ادامه پیدا کند. عقد قرارداد
صلح با «طالبان» توسط دولت پرویزمشرف که متحد استراتژیک آمریکا در منطقه
محسوب می شود، در عمل شرایط بهتری را برای فعالیت های براندازنده
بنیادگرایان اسلامی در افغانستان مهیا می سازد. البته باید در ضمن در نظر
داشت که این قرار داد بخشی از سیاست حساب شده دولت مشرف برای کاهش مشکلات
داخلی اش است و این که بتواند از فشارهای سران منطقه ای و طایفه ای، به
ویژه در مناطق شمالی کشور و در هم مرزی با افغانستان، بکاهد.
اما آنچه که قابل توجه و افشاء گرانه است اینکه چگونه پاکستان، این متحد
استراتژیک آمریکا در "مبارزه با تروریسم" به شیوه آمریکایی، خود با کمک به
نیروهای افراطی اسلامی و تقویت آنها توسط سازمان جاسوسی خود، امکان گسترش
«تروریسم اسلامی» را فراهم می آورد . سئوال اینست که ایالات متحده چگونه می
تواند مدعی مبارزه با «تروریسم اسلامی» باشد در حالیکه متحد استزاتژیک آن
با پشتیبانی از قدرتگیری دوباره «طالبان»، "تروریسم اسلامی " را پرورش و
رواج می دهد، امری که ایالات متحده به بهانه ی آن و در همکاری با متحدان
خود، از جمله پاکستان، در سالیان اخیر به افغانستان و عراق حمله کرده و
آنها را به خاک و خون کشیده است.