|
||
|
نویدنو:26/01/1386 صفحه قابل چاپ است |
||
|
و. آ. شیلوف - قهرمان کار پداگوژیکی - برگردان :ا. م. شیزلی مقاله حاضر تنها گوشه ای از حـقـیـقـت و قدرت سوسیالیسم اتحاد شوروی، توانائی و لیاقـت رهبران و مردم آن را بیان می کـند. هدف از ترجمه و تقدیم آن، آگاه سازی دشمنان و مخالفان عدالت اجتماعی نیست و قصد دادن آگاهی به معتقدان سوسیالیسم علمی را هم نداریم. چرا که، هم دسته اول و هم گروه دوم با علم وآگاهی به حقانیت و درستی آن، در دو سوی متخالف قرار گرفـته اند. همچنین، ما را با مرتدان و مخربانی که به درون جنبش چپ رسوخ داده شده اند و در تند پیچ تاریخ خیانت کرده اند،کاری نیست. در اینجا، سخن ما با جماعتی است که از روی کم اطلاعی و درک سطحی از علم رهائی انسان، در دام دروغهای متعفن تبلیغاتی ارتجاع و امپریالیسم افتاده و در این آشفـته بازار به اصطلاح سیاسی، در میان حلقه بسته کلمات «مقدس» و بی محتوا «یاهو گویان» به گرد خویش می گـردند. مقصود ما این است که با «چپ نو» سخن بگوییم و بگوئیم که، این نو، خود سوسیالیسم علمی است. منظور ما نشان دادن حقیقتی است که سوسیالیسم در زیر ضربات سهمگین و ویرانگر سیاسی، نظامی و تبلیغاتی، دشمنان رشد و تعالی انسان،در طول دو دهه سازندگی از هفتاد سال عمر خویش، همیشه آغازگر راهی نوین برای بشریت بوده است.
ما نباید فراموش کنیم که، در
اتحاد شوروی با تسخیر فضای کیهانی و فرستادن اولین انسان به فضا، همچنین به
دنبال پرواز اولین زن فضانورد، والنتینا تروشکوا به فضا، صف جوانان، دختران
و زنان مشتاق کیهان نوردی طولانی و طولانی تر شد. اما امروز، با بازگشت
استعمار و ارتجاع امپریالیستی به این کشور شهید، صف جویندگان مشاغلی از
قبیل، محافظ شخصی، رانندگی، نوکری، گماشتگی، خانه شاگردی و کـنیزی برای
الیگارشها و کارکنان شرکتهای «خارجی»، شرکتهای استعماری، بسی طولانی تر از
آن شده است که بتوان تصور کرد. در دیگر طرف، صف طولانی تر فروشندگان و
دلالان سکس، به عبارت قابل فهم عمومی، صف فاحشگان، این قربانیان فاجعه
اجتماعی و قرمساقان، هرچشم بینائی را آزار می دهد. حرف ما این است که، در
نظام اجتماعی ــ اقتصادی مبتنی بر عدالت استعداها شکوفا می شوند و...
و اینک ترجمه مقاله: پیشگامان تسخیرکیهان در سال ٢٠٠٧، هم ما و هم کل بشریت، دوجشن باشکوه: اولی، چهارم اکتبر، پنجاهمین سالگرد فرستادن اولین ماهواره مصنوعی جهان توسط اتحاد شوروی به مدار زمین و دومی، ١٢ آوریل، چهل و ششمین سالروز پرواز اولین انسان به فضا را برگزار می کـنیم. اتحاد شوروی پیشگام این دو رویداد و آغازگـردوران جدید فضائی در تاریخ بشری بود. اولین فرستاده زمین به فضا، شهروند اتحاد شوروی، کمونیست، قهرمان اتحاد شوروی، خلبان – فضانورد، یوری آلکسی اویچ گاگارین بود. «رفـتیم»، کلمه مشهور او در همه جهان به پرواز درآمد. این پرواز، پیروزی واقعی علم و تکنولوژی شوروی، پیروزی همه خلقهای خلاق اتحاد شوروی بود. با پرواز گاگارین،آرزوی والری پاولویچ چکالوف، خلبان کـبیر دوره شوروی، «آه! اگر می توانستم بدور زمین پرواز کـنم»، تحـقـق یافـت. نیل آرمسترانگ، فضانورد آمریکائی اولین کسی که به کره ماه قدم گذاشت، با احترام عمیق از گاگارین یاد می کند وحتی علاقمند است که او را برادر ستاره ای گاگارین بنامند. بمناسبت پرواز گاگارین، یونسکو روز ١٢آوریل را روز جهانی فضانوردی واکتشافات کیهانی اعلام کرد. و کلمه روسی «سپوتـنیک»(ماهواره)، با وارد شدن به زبانهای مختـلف،به یک کلمه بین المللی تبدیل شد. راه بشریت به سوی فـضا، همیشه طولانی، دشوار و ناهموار بوده است. بیش از همه، با پیروزیها و موفـقـیتها، انفجار و سوانح در قمرهای مصنوعی و سفـینه های فضائی و تجهیرات، خالی شدن کپسولها، فاجعه مرگ کیهان نوردان و فضانوردان همراه بوده است. بلی، همه اینها، قربانیان و تلفات ناگزیر بشریت برای جستجوی راهی کاملا تازه و ناشناس به سوی کشف فضای کیهانی پراز رازها و اسرار غیر منتظره، خطرناک، فاجعه آمیز و با موانع ناشناخته بود. کیبالچیچ، انقلابی کبیر، مخترع و دانشمند با استعداد روس، محکوم به اعدام به جرم شرکـت در قـتل الکساندر دوم، تزار روسیه، در جستجوی این راه بود. او در بند اعدامی ها، در زیر چوبه دارهم با محاسبات ناتمام خویش، درفکـریافـتن راهی به سوی کهکشان ومدار زمین بود.
کنستانتین ادوارداویچ
تسیولکوسکی، معلم
ریاضیات شهر کالوژیسک، که آن وقتها فرد ناشناسی بود و ماموران و نوکران
دستگاه تزاری او را نیمه دیوانه می خواندند، راه کـیبالچیـچ را در
زمینه اکتشافات فضائی، ادامه داد. بخاطر طرحها و کتاب دست نوشته اش در مورد
آینده تسخیر فضای کیهانی، بعدها، (در دوره شوروی) به حق او را « پدر
فضانوردی میهن» می نامیدند. پرتاب پیروزمندانه سـفـینه های فضاپیمای با
سرنشین اتحاد شوروی، آمریکا، روسیه و چین، پرواز موفـقـیت آمیز آمریکائیها
به کره ماه، خروج آلکسی لئونوف انسان شوروی، کمونیست، دوبار قهرمان اتحاد
شوروی به فضای باز کیهانی برای اولین بار، و به دنبال آن، کار علمی ـ
مونتاژی چندین ساعـته فضانوردان دیگر در فضای آزاد کیهانی، دیدار و پیوستن
موفـقـیت آمیز« سایوز» اتحاد شوروی و «آپالون» آمریکا، دیدارهای متقابل و
دوستانه فضانوردان اتحاد شوروی و آمریکا، حضور و کار چندین ساعته، و سپس
چندین روزه و چندین ماهه (یک سال و نیم و بیشتر) فضانوردان در ایستگاه علمی
ــ فضائی «مـیـر» و پس از ساقط کردن آن، در ایستگاه علمی ــ فضائی بین
المللی، که امروز نیز ادامه دارد، آغاز توریسم بین المللی و نهایت اینکه،
طرح مشترک آمریکا و روسیه برای رفتن به کره مارس، این سخن او را که
گفت:«بشریت تا ابد در روی زمین نمی ماند، ابتدا با ترس و دلهره به مدار
زمین وسپس به اعماق کهکشان خواهد رفـت»، تائید و ثابت کـردند. در دوره حاکمیت شوروی، در شهر نواسیـبیـرسک، مهندس ــ طراح و دانشمند مخترع با استعدادی بنام دیمیتری کاندراتیوک زندگی و کار می کرد. وی خط سیر پرواز به کره ماه را با دقـت ریاضی ترسیم کرده بود. دانشمندان و فضانوردان آمریکا در سازماندهی پرواز موفـقـیت آمیز خود به ماه و باز گشت سلامت به زمین، محاسبات وی را بطور کامل بکار بستند. در شهرنواسیـبیـرسک مجتمع موزه یادبود منحصر بفـرد فضاپیمائی و هوانوردی،لایق توجه و افتخاری بنام د. کاندراتیوک تاسیس شده است. بجاست اگر درمیدان مقابل همین موزه نیز، که بنام ایشان نامگذاری شده است، مجسمه یادبود کیهان نوردان میهن ما که به ماه رفته اند، با کمکهای مالی داوطلبانه فضانوردان،نصب شود. آمریکائیها هم بدون کمک کاندراتیوک ما، مشکل بود بتوانند در کره ماه «قدم بزنند». سرگـئی پاولویچ کارالیوف، بطور معجزه آسائی از خطر گرسنگی وتصفیه های سیاسی مرگ بار نجات یافت. حتی وی زمانیکه درشرایط «سخت» توپولوسکی مشهور قرار گرفته بود، به کار خویش برای ساختن موشک ادامه می داد. کارالیوف بعد برائت، به مقام سر طراح موشکهای بالستیک قاره پیما و فضاپیما، قـمرهای مصنوعی، تجهیزات اتوماتیک کیهانی برای مطالعه وپژوهش کرات ماه، مارس و مریخ، سفـینه های بی سرنشین و با خلبان اتحادشوروی منصوب شد. کمیته نوبل دوبار خواستار معرفی وی برای اعطای جایزه شد ولی، بدلایل روشنی، اتحاد شوروی نمی توانست کارالیوف را که هنوز در قید حیات بود، علنی سازد و به همین سبب، در جواب کمیته نوشت: همه مردم اتحاد شوروی، سازندگان تکنولوژی فضائی ما هستند. در واقعیت امر، چنین هم بود. اتحاد شوروی، برای اولین بار در جهان، ایستگاه علمی ـ فضائی« مـیـر» را ساخت که فضانوردان کشورهای بسیاری به آنجا رفتند. «مـیـر» را پس از ١۸سال کار موفـق در فضا،علیرغم اعتراض دانشمندان، فضانوردان، نمایندگان دومای دولتی و جامعه، قبل از بهره گیری از همه توانائیهایش، به پائین کشیده و در اقیانوس غرق کردند. این عمل، براساس «پروژه روسی» مبنی برتحقیقات استراتژیک که در سالهای ٩٠قرن گذشته با سفارش سیاسی و دیکته آمریکا بمنظور تضعیف و تخریب کامل روسیه و از جمله نابودی توانائیهای علمی ــ فضائی کشور انجام گرفته بود، به اجرا درآمد. تخریب جنایتکارانه و خیانتکارانه اتحاد شوروی بواسطه مخالفان داخلی و خارجی، تاثیر ویرانگری بر علوم کیهانی میهن ما گذاشت. امروز، صرفنظر ازمشکلات مالی ــ اقتصادی و محرومیتها، و برخلاف محاسبات غلط سیاسی ونظامی ــ استراتژیکی و اشتباهات رهبران بورژوای روسیه، هنوز هم توانسته ایم برتری خود را درعلوم کیهانی حفظ کـنیـم. اینک، چین هم با برنامه های فضائی خود از راه رسیده است. پرواز هند، برزیل و ژاپن به فضای کیهانی چندان هم دور نیست. اما، درآینده، حتی در بهترین و مناسب ترین شرایط ، بشریت فراموش نخواهد کرد که، اتحاد شوروی، علم، تکنولوژی و پیش از همه خلقهای آن، برای اولین بار، راه کیهان را بروی انسان گشود و اولین راهی این راه بود. و برتری فضائی ما را، هیچ کس و هیچ گاه نمی تواند انکار کند. و. آ. شیلوف قهرمان کار پداگوژیکی شهرنواسیـبیـرسک بر گرفته از روزنامه سووتسکایا راسیا شماره۵١( ١٢٩٦۳)،١٢آوریل٢٠٠٧ ا. م. شیزلی ١۵ ⁄ ٤ ⁄ ٢٠٠٧
|
||
|
