|
||
|
نویدنو:1/08/1387 صفحه قابل چاپ است |
||
|
نویدنو ضمانت پائینی ها به جای بالایی ها نوشته ی: اسکات مارشال-برگردان: مینا آگاه
شاید بزرگترین خطای طرح نجات به چالش کشیده شده (احتمالا زمانی که این مقاله را می خوانید به تصویب رسیده باشد) این است که گفته شود آرامش دادن به وال استریت منجر به انتقال این آرامش به طبقه ی کارگر ضربه خورده ی کف شهر ها می شود.
وقتی دلایل ریشه ای مسائل پشت پرده در شیوه پرداخت وام های رهنی غارتگرانه و دیوانه وار و ایجاد حباب مسکن، عنوان نشده باشد، نتیجتا ضمانت نمی تواند مسئله را حل کند. با مردم که صحبت می شود، به نظر می رسد آن ها چندان اعتمادی ندارند ضمانت بتواند سرعت افزایش بیکاری، سقوط دستمزدها و سلب مالکیت خانه ها را کاهش دهد. اما اگر طرح ضمانت مسیر دیگری را طی کند، چه می شود؟ چه می شود اگر مالیات دهنده گان خود مستقیما ضمانت شوند و منافع این کار نصیب آن ها شود؟
چگونه می توان این کار را کرد؟ هر کس که درعرض سال گذشته از وی سلب مالکیت شده، یا دارد خانه اش را از دست می دهد، یا قسط خانه اش عقب افتاده، مستقیما از طرف خزانه داری ضمانت بگیرد. این تزریق مستقیم نقدینگی به بازارمالی است - جریانی از پول نقد از سوی قربانیان، مشتریان، و ... به سوی بانک ها و موسسات مالی. و این موج بلافاصله حرکت اقتصادی را باعث خواهد شد. این عمل فشار بر درآمد را برای خانواده های کارگری کاهش می دهد و بی عدالتی حاصل از اعمال وامدهی ناعادلانه و غارتگرانه ی شرکت های بزرگ مالی در وال استریت را تصحیح می کند. شاید کنگره، اگر این روش کارائی داشته باشد، بخواهد این را به وام های اتومبیل و وام های بزرگ دیگر نیز تسری دهد و به جای 25 میلیارد دلاری که طبق قانون مصوب کنگره به صنایع اتومبیل سازی تزریق می شود به خریداران و از طریق آن ها به این صنایع تزریق شود.
من می توانم واکنش جناح راست به این پیشنهاد را تصور کنم. "شما چگونه می توانید به کسانی که درست محاسبه نکردند و پیش از توانائی خود قرض گرفتند، جایزه دهید؟" خوب ... آیا این همان چیزی نیست که در طرح فعلی که در واقع ضمانت وال استریت است اجرا شده؟ لازم به ذکر نیست که حباب مسکن که ما را گرفتار این مخمصه کرده، با وام های پر مخاطره و غارتگرانه شروع شده است. اما اکنون با بحران فزاینده، وام های منطقی را هم دربرگرفته و به کسانی که به موقع قسط های خود را پرداخت کرده اند نیز ضربه زده است. آیا ضمانت چند هزار دلاری میلیون ها نفر، مصرف و گردش پول را بیشتر افزایش می دهد تا ضمانت میلیاردها دلاراز چند دوجین شرکت بزرگ وام دهی؟
این حتی می تواند خدمات بهداشتی را هم دربرگیرد. بجای ضمانت بیمه های خونخوار نظیر اآی جی، یا طرح های احمقانه ی اعتبارمالیاتی برای خرید خصوصی بیمه، چرا تمام حق بیمه بدون هیچ کم وکسر برای هر کسی در آمریکا پرداخت نمی شود؟ ( ممکن است آن را پرداخت کننده ی منفرد نامید) در نتیجه خانواده های طبقه ی کارگر( یک اکثریت قابل ملاحظه) باز برای مصرف و گردش- میلیاردها دلار نقدینگی پول بیشتری خواهند داشت. و شرکت ها میلیاردها دلار هزینه ی بهداشتی را صرفه جوئی می کنند و سرمایه گذاری و ایجاد اشتغال و توسعه صنایع خود، میزان زیادی سرمایه آزاد خواهند کرد. کنگره ممکن است تشخیص دهد که غارتگری " دلالان" شرکت های بزرگ مالی، مانند شرکت های بیمه خصوصی، واقعا نقش مفیدی ندارد- و می تواند از کار خدمات بهداشتی خارج شود.
احتمالا 700 میلیارد دلار نه تنها برای ضمانت پائینی ها کافی ست، بلکه احتمالا بازار جهانی را سریع تر آرام می کند، زیرا که می تواند به ریشه ی اصلی این بحران اقتصادی نفوذ کرده، حسن نیت آمریکا را نشان داده و تصویربهتری از آن به دنیا ارائه دهد. این نشان خواهدداد که حتی تحت حکومت دیوهای سرمایه داری و با تمام نابرابری ها، هنوز امکان مبارزه و به پیروزی رسیدن راه حل های انسانی، منطقی، و مردم گرا وجوددارد.
من می توانم بشنوم که دوستان محافظه کار اکنون می گویند: "این برنامه به دولتی گسترده تر منجر خواهد شد و مردم به فکر ملی کردن شرکت های بزرگ نفتی و انرژی، سیستم های بانکی، آموزش و مهد کودک های رایگان، و غیره و غیره خواهند افتاد." خوب این به هیچوجه خواسته های بدی نیست ..
|
||
|
|
