|
||
|
نویدنو:06/10/1387 صفحه قابل چاپ است |
||
|
نویدنو
درسوک بم علی رضا جباری (آذرنگ)
خروش قهرابلیس ازژرفنای خا ک برانسان سلاله ی زمین که او خود از سجده اش به فرمان خداوندگارخویش سربرکشیده بود درازل
بم شاخه گلی درحصار ِکان های یاقوت سربرزده ازخاک دردل کویر
آماج تیغاتیغ زهرآگن حادثه نادیده ازهرسودرکمین
آدمی زادگان رنجکش به آرمشی شبانه تن از رنج روز رهانندگان در زیر سا یبان ها از خشت و کاهگل
شهر دیرین سا ل با ارگ آن یادمان زنده ی ایستادگی سر برخاک نهاده به نیایشی شبانگاهی درغربت کویر
تن لرزه های بی امان خشم زمین درزیرشلاق دردناک ابلیس و فروریختن خاک وخاشاک برتن آرمیدگان بی گناه بی پناه ویرانی دست های کارورنج در زیرآواری به وسعت یک شهر
رودارود مادران هجراوای مهربانا ن زجه های زنان بی پناه مویه های معصومانه ی کودکان بی گناه ونمایانی دگرباره ی گورهای جمعی این بار، به رسمی تازه
دو، چار،هشت هزار نه بیست، بیست وهفت هزار شاید افزون تر آماراین عصیان تازه ی شیطان را تنها خداست که می داند.
آهای، شیطان! برمن این پیرو سر به فرمان خویش بتاز! و تازیانه ی آتشین ات را برگرده ی نحیفم فرود آور شاید هم غرق گناهانی باشم که گفته اند
امٌا مخواه اشک درشت فوج یتیمان را درساحت فراخ کبر وغرورت عجایب شهر 9/10/82
|
||
|
|
