|
پرونده هسته
ای: تحرک ديپلماتيک, فضای انتظار و بدبينی
*پرونده هسته ای يکی از محورهای اصلی رويارويی آمريکا با ايران است که اگر
چاشنی انفجاری آن بسرعت با پذيرش تعليق غنی سازی اورانيوم و يا توافق بر سر
طرح های ميانگين کشيده شود, می تواند ابعاد خطر رويارويی نظامی و تحريم های
اقتصادی شديد را کاهش دهد.هر فشاری در جهت خنثی کردن اين چاشنی اکنون بويژه
برای ايرانيان در داخل و خارج از کشور...اهميت فوری و حياتی يافته است.
روشنگری:در حالی که مهلت باقی مانده برای تصميم گيری جديد شورای امنيت در
رابطه با پرونده هسته ای به سرعت به پايان می رسد, فضای انتظار, درآميخته
با بيم و بدبينی در رابطه با فرجام اين پرونده حاکم است. انتظار از اين که
بالاخره رژيم اسلامی دست از لجاجت بردارد و غنی سازی اورانيوم را ولو به
طور موقت متوقف کند يا طرح های ميانگين نظير طرح کنسرسيوم هسته ای يا
مجموعه پيشنهادی کشورهای پنج باضافه يک, يا طرح جديد شفاهی سوئيس و يا طرح
البرادعی مبنی بر تعليق همزمان تحريم ها از سوی شورای امنيت و غنی سازی
اورانيوم ايران برای بازگشت به پشت ميز مذاکره که همه در روزهای اخير
دوباره مطرح شده اند و با تحرک ديپلماتيک تازه ای از سوی نمايندگان رژيم در
کنفرانس مسکو و اجلاس مونيخ همراه شده اند مورد قبول آمريکا و اتحاديه
اروپا قرار گيرد. آمريکا تاکنون فعالانه با هر گامی در مسير کاهش تنش بر سر
پرونده هسته ای و بازگشت به پشت ميز مذاکره جلوگيری کرده است و می خواهد
همچنان خرخره ايران در شورای امنيت را به عنوان يک برگ برنده در دست داشته
باشد و تحريم ها را وسيع تر و شديدتر به جريان بياندازد تا در اولين فرصت
آن را به تهاجم نظامی پيوند بزند.
و رژيم اسلامی عليرغم نرمش در لفظ و شيوه برخورد و اعلام آمادگی دائم برای
بازگشت به پشت ميز مذاکره و حتی علامت زنی دائم از طريق اشاره های رفسنجانی
به آمريکا در اين رابطه همچنان بر ادامه غنی سازی اورانيوم تاکيد می کند.
در حقيقت دليلی برای خوشبينی وجود ندارد و تغيير لحن ديپلماتيک دو طرف اصلی
يعنی رژيم اسلامی و آمريکا در يکی دو روز اخير جايی برای خوشبينی باقی نمی
گذارد؛ چنان که پيش از اين نيز احتمال مذاکره مستقيم رژيم و آمريکا در
رابطه با عراق مطرح شد, اما به جای مذاکره مستقيم سرانجام حمله به کنسولگری
رژيم در اربيل و اعلام دستگيری و مجازات نفوذی های رژيم در عراق و وجود سند
از مداخله رژيم در مبارزه مسلحانه داخلی عراق از سوی آمريکا مطرح شد. به
عبارت ديگر عليرغم فراز و فرودها بحران در مجموع وخيم تر شده است و نزديکی
به مهلت مقرر شورای امنيت اگر چه ممکن است به تحرک ديپلماتيک شتاب بيشتری
بدهد, اما در صورتی که گره اصلی اين پرونده ناگشوده بماند, فقط می تواند
بحران را بدتر و عميق تر کند.
روشن است که حوزه های رويارويی رژيم با آمريکا تنها به پرونده هسته ای
منحصر نيست و مقامات آمريکايی رسما بر تعدد گزينه ها در رابطه با ايران
تاکيد کرده اند. با اين حال پرونده هسته ای يکی از محورهای اصلی اين
رويارويی است که اگر چاشنی انفجاری آن با تعليق غنی سازی اورانيوم و يا
توافق بر سر طرح های ميانگين کشيده شود, می تواند ابعاد خطر رويارويی نظامی
و تحريم های اقتصادی شديد را کاهش دهد.
هر فشاری در جهت خنثی کردن اين چاشنی اکنون بويژه برای ايرانيان در داخل و
خارج از کشور که دود ناشی از رويارويی نظامی آمريکا و ايران بيش از همه به
چشم آنها خواهد رفت,اهميت فوری و حياتی يافته است. بيان هر چه گسترده تر و
سازمانيافته تر اعتراض به سياست های ماجراجويانه جمهوری اسلامی در خارج از
کشور در حالی که رژيم با انحصار جريان واقعی اطلاع رسانی, ابعاد و پيامدهای
واقعی تحريم ها و خطر حمله نظامی را از مردم پنهان می کند, می تواند در جلب
توجه آنان و تقويت صداهای اعتراض در داخل کشور موثر باشد.
|
