|
||
|
نویدنو:26/12/1386 صفحه قابل چاپ است |
||
|
لیلی فرهاد پور
پيش‌پرده: تهران، اسفند1386، يك خانه، يك مادر، يك دستگاه تلفن. تلفن زنگ مي‌زند. - الو؟ - از فرمانداري زنگ مي‌زنم. درخواست تجمع شما رد شد. شما حق تجمع نداريد! پرده اول: حلبچه، اسفند 1366، دم در خانه عمر خاور. عمر خاور دم در خانه‌اش افتاده است. ديگر نفسش درنمي‌آيد. آنچه در بغل دارد بغچه نيست. جسد كودكي است در قنداق؛ پسرش. عكس او، همان‌طور كه نوزادش را در آغوش دارد و دم در خانه‌اش افتاده است، در تاريخ ثبت شده است. مادر نوزاد به همراه 8 دختر خود در درون خانه شيميايي شدند و مردند. عمر خاور تنها پسرش را در آغوش گرفته بود تا فرار كند ولي گاز خردل امانش نداد. شايد اين عكس را كاوه گلستان گرفته باشد؛ در واقع اگر عكاسان ايراني نبودند فاجعه حلبچه افشا نمي‌شد. اكنون سردر حلبچه نوشته‌اند ورود بعثيان ممنوع. يادشان رفته است بنويسند ورود جنگ‌افروزان ممنوع. پرده دوم: عراق، اسفند 1381، <تخريب سازنده و جنگ تمام عيار!> در هجدهم مارس 2003 ميلا‌دي مقارن با آخرين روزهاي اسفند 1381 يكي از بزرگ‌ترين حوادث قرن در همسايگي كشور ما رخ داد. حمله نظامي به عراق. نيوكان‌ها يا همان محافظه‌كاران جديد آمريكا عنوان <تخريب سازنده و جنگ تمام‌عيار> را براي عمليات اشغال عراق، برگزيدند. بدين معني كه با بمباران‌هاي شديد تمام زيرساخت‌هاي اين كشور تخريب شده، آنگاه مقاطعه‌كاران آمريكايي مي‌آيند و با پول نفت، سازندگي را آغاز مي‌كنند و برايشان دموكراسي مي‌آورند! پرده سوم: فلسطين، اسفند 1386، خانه‌اي مخروبه از بمباران در غزه جهان شاهد تكرار فاجعهِ ديگري در منطقه است؛ محاصره شديد و اينك بمباران غزه؛ بمباراني كه با به خاك و خون كشيدن خانه‌ها، بيمارستان‌ها و مكان‌هاي عمومي، به يك نسل‌كشي ديگر شبيه است. اين كشتارهاي بي‌ترحم بيش از نيم‌قرن است كه در فلسطين ادامه يافته است و از فرط تكرارگويي زشتي‌اش از ياد ما رفته است! پرده چهارم: جهان، مارس 2007، تظاهرات گسترده ضدجنگ جنگ و اشغالگري در عراق تاكنون صدها هزار كشته و مجروح و چند ميليون يتيم و بي‌سرپرست برجاي گذاشته است. در اثر تخليه، بمباران هوايي و سپس حملهِ زميني كامل به شهرهايي چون فلوجه، رمادي، سامرا، تل عفر و القيام و... علا‌وه بر تخريب زير‌ساخت‌ها، دو و نيم ميليون نفر آواره در كشورهاي اردن، سوريه، تركيه و ايران پراكنده شده‌اند. در اين ميان 500 هزار كودك از مدرسه رفتن محروم شده‌اند. وزير امور زنان عراق در هشتم مارس امسال اعلا‌م مي‌كند كه هم‌اكنون دو ميليون زن بيوه و بي‌سرپرست در عراق وجود دارد. در عراق حدود دو ميليون زن بيوه و بي‌سرپرست با ميانگين سني 35 سال وجود دارد كه 90درصد آنان حداقل چهار فرزند دارند و در شرايط بد معيشتي زندگي مي‌كنند. كمپين‌هاي ضدجنگ در تمام دنيا تظاهراتي را از 15 تا 20 مارس به مناسب پنجمين سالگرد اشغال نظامي عراق برگزار مي‌كنند. شعارهايشان دور اين محور است: خروج فوري نظاميان از عراق، حمايت از فلسطين و حمايت از ايران در برابر تهديد به حمله نظامي با اين شعار: به ايران حمله نكنيد! پرده پنجم: تهران، اسفند 1386، مادران صلح مادران صلح ايران تعدادي مادران ايراني هستند با قوميت و مذاهب مختلف؛ مادراني كه جوانيشان در مبارزه با ديكتاتوري شاه و امپرياليسم سپري شد؛ مادراني كه به اميد ايراني آباد و آزاد و برقراري عدالت در روند انقلا‌ب شركت داشتند؛ مادراني كه در دوران 8 سال جنگ تحميلي با عراق و پس از آن، براي تحقق آرمان‌هايشان هزينه‌هاي فراواني متحمل شدند؛ مادراني كه سخت‌ترين تحريم‌هاي اقتصادي را تحمل كردند و صف‌هاي طويل را صبورانه تاب آوردند تا قوت روزانه خانواده را فراهم كنند؛ مادراني كه نه‌تنها مخالف جنگ هستند بلكه امنيت و آسايش هم‌ميهنان را مي‌طلبند و به هر آنچه امنيت اجتماعي، اقتصادي و سياسي ما و جوانانمان را تهديد كند، اعتراض دارند. اين مادران صلح در كنار خانه تكاني، يادشان نرفته كه همگام با كمپين‌هاي ضدجنگ و صلح‌طلبان در سراسر دنيا در تدارك تجمع اعتراض‌آميز در اين روزهاي پاياني سال باشند. ميان‌پرده خيالي براي پرده پنجم: تهران، يكشنبه 26 اسفند 1386، جلوي سازمان ملل مادران صلح جمع هستند. روي پلا‌كاردهايشان اين شعارها به چشم مي‌خورد: صلح سكوت گورستاني نيست، تحريم مجازات ملت‌هاست، جنگ نه! صلح آري! اجازه دهيد كودكان بدون وحشت از جنگ زندگي و در صلح رشد كنند، مادران اسرائيل! فرزندان عزيز خود را از جهنم جنگ بي‌پايان فرا خوانيد،خشونت را متوقف كنيد، اسلحه‌هاي كشتار جمعي را جمع‌آوري كنيد! خلع‌سلا‌ح جهاني براي صلح، كاربران سلا‌ح‌هاي شيميايي بايد مجازات شوند، حلبچه، هيروشيماي دوم بود، خلع‌سلا‌ح جهاني بايد از قدرت‌هاي نظامي شروع شود. ما خواهان جهاني عاري از زرادخانه هسته‌اي هستيم و... بازگشت به پرده پنجم: تهران، اسفند 1386، مادران صلح تلفن زنگ مي‌زند. - الو؟ - از فرمانداري زنگ مي‌زنم. درخواست تجمع شما رد شد. شما حق تجمع نداريد! پشت پرده: تهران، هفته آخر اسفند 1386 عيد نزديك است در حالي كه صلح از ما دور مي‌شود. حتي اجازه نداريم درباره آن حرف بزنيم. اعتماد ملی |
||
|
|
