|
||
|
نویدنو:28/10/1386 صفحه قابل چاپ است |
||
|
بیانیه ی هیئت ملی حزب کمونیست آمریکا( 6 دسامبر) برگردان: هما احمدزاده
بیشتر مردم اسرائیل، فلسطین، آمریکا و سایرنقاط جهان خواستار حرکتی در جهت تامین صلح همراه عدالت در اسرائیل و فلسطین هستند، و احساس می کنند در کنفرانس اخیرا به پایان رسیده ی آناپولیس، برای برداشتن قدم هایی به سوی این هدف، شانسی بوجود آمده است. و به این علت است که کشورهای بسیاری به این کنفرانس آمدند، و حتی بعضی از کشورهای مترقی نیز برای ورود به این مرحله وبا وارد آوردن فشاربیشتر به آمریکا و اسرائیل برای انجام عملی که ضروری است، از پرستیژ خود استفاده کردند. البته بسیاری در کشورما و سایر نقاط جهان به درستی به این موضوع بدبین هستند. واضح است که دلایلی زیادی برای زیرسئوال بردن انگیزه ی هیئت حاکمه ی بوش، وجود دارد که درپی ادامه ی سیاست های نظامیگرانه ی خود به نفع جناح راست افراطی کشورماست. تهدید وی علیه ایران و پشتیبانی وی از رژیم های ارتجاعی مانند عربستان سعودی، با منابع عظیم انرژی و موقعیت جغرافیایی استراتژیک، درخدمت راست هائی ست که برای اعمال کنترل بر خاورمیانه ی بزرگ، ازنیروی نظامی استفاده می کنند و این بخشی از موضوع کنفرانس بود.
همزمان، نخست وزیر اسرائیل اهود اولمرت از موضع گیری برخی دولت های پیشین اسرائیل در برخی از موضوع های کلیدی، مانند مرزهای کشور فلسطین آینده، عقب نشینی کرد. دولت راست میانه وی تحت فشار راست های افراطی است که راه حل وجود دو کشور را رد کرده اند و وی به حمایت آن ها درانتخابات پیش رو احتیاج دارد.
مذاکره ی سابق صلح، در دهه ی 90، نتایج متناقضی داشت. اما نشستن جرج دبلیو بوش در کاخ سفید، تغییرات حاد و بسیار بدی در آن پدید آورد. طی هفت سال گذشته، هیئت حاکمه ی وی هیچ علاقه ای برای حل دیپلماتیک این بحران 60 ساله سیاسی و انسانی نشان نداده و بجای آن، علیرغم وجود علائقی برای راه حل وجود دو کشور، برای جلوگیری از شکل گرفتن دو کشور مستقل به راست های اسرائیل چراغ سبز نشان داده است. بوش آن ها را فعالانه تشویق کرد که پیش بروند و خانه سازی در مناطق اشغالی، استقرارنظامیان، ایجاد دیوار، برج های دیده بانی، و پست های بازرسی را توسعه دهند که این اجرای راه حل ایجاد دو کشور را مشکل تر می کند. در نتیجه تمام طرف های درگیر شدیدا زیان دیدند.
فلسطینی ها، اسرائیلی ها و آمریکائی ها همه ضرر کرده اند
فلسطینی ها اشغال نظامی ای را تحمل می کنند که جامعه ی آن ها را کوچکتر، زمین ها و زندگی آن ها را تحت کنترل گرفته و آن ها را تبدیل به نیروی کار زندانی و بازارمصرفی برای اسرائیلی ها کرده است. نیروی سرکوبگری که اهمیتی به رهبری آن ها نمی دهد، و با محروم کردن آن ها از سرزمین ملی خود بر برخوردهای داخلی آن ها افزوده است. یکی از نتایج این کار تبدیل کردن غزه به اردوگاهی با 5/1 میلیون نفر فلسطینی است. تمام این ها به ناامیدی دامن زده، و زمینه را برای اعمال خشونت توسط یک اقلیت کوچک آماده می کند.
ازسوی دیگر، جناح راست اسرائیل از این خشونت برای دامن زدن به حس ترس و تهدید بین اسرائیلی ها سوء استفاده می کند و تحت این پوشش، به خانواده ی کارگران اسرائیلی خصوصی سازی، کاستن حق بازنشستگی، و کاهش هزینه های آموزشی و سایر خدمات ضروری اجتماعی را به روش بوش تحمیل می کند. همانطور که در آمریکا زیرسایه ی بوش فقر و نابرابری شدیدا افزایش یافته، این اتفاقات در اسرائیل نیز طی سال های اخیر تکرار شده است. نظامیگری، نژادپرستی و تعصب مذهبی به بافت اجتماعی اسرائیل آسیب می رساند.
آمریکائی ها هم بها می پردازند. تداوم این برخوردهای خشونت آمیز، پوششی می شود برای رژیم های ارتجاعی تا خود را درقدرت نگهدارند و تهدید تروریسم و جنگ را افزایش دهند. دولت ما حدودا 3 میلیارد دلار در سال به دولت اسرائیل کمک می کند که درصد بسیاربالائی از آن کمک نظامی است. اگر صلح برقرار شود، این میلیاردها دلار می تواند برای کمک های اساسی به مردم منطقه و همینطور بودجه برای نیازهای مبرم مردم کشور اختصاص داده شود.
سیاست خارجی بوش که جایگاه آمریکا در جهان را شدیدا تضعیف کرده، از حمله ی مصیبت بار و اشغال عراق شروع شد. البته مدتی است که بخش مهمی از طبقه ی حاکم نگرانی خود را بیان می کند، و گرایش به تغییر افزایش می یابد. یک سال پیش، گروه بررسی عراق که از دو حزب تشکیل شده بود و سیاستمدارهای با نفوذی در آن حضورداشتند، حل مناقشات بین اسرائیل و فلسطین را اولویت کلیدی تشخیص دادند و خواستار تعهدی تازه و پایداراز سوی آمریکا برای صلحی جامع بین اعراب و اسرائیل شدند. اخیرا نیز گروهی مشابه، شامل برژینیسکی، لی هامیلتون و برنت اسکوکرافت[1] نامه ای برای بوش و وزیر امورخارجه کاندولیزا رایس فرستادند و برای رسیدن به راه حل ایجاد دو کشور براساس طرح صلح عربی که مورد اقبال قرار داشته، خواستار" مذاکراتی معتبر و پایدار تحت نظارت بین المللی و با زمانبندی کامل " شده اند.
آناپولیس، چه دست آوردی می تواند داشته باشد؟
حزب کمونیست آمریکا معتقد است صلح بین فلسطین و اسرائیل ممکن و ضروریست. هیچگاه شرایط کاملی برای مذاکرات فراهم نخواهد بود. هر تاخیری، هر یک روزی که به این وضع ادامه داده شود، فقط در خدمت طراحان جنگ جناح راست افراطی اسرائیل ( همراه با نیروهای جناح راست در کشور ما) ست که برای مدتی طولانی از نبود صلح، برای خلق "واقعیت ها" استفاده کرده تا به تصرفاتش درسرزمین فلسطین ادامه دهد.
همانطور که نظرسنجی ها نشان می دهند، هم اسرائیلی ها و هم فلسطینی ها قدرتمندانه خواستار راه حلی بر پایه ی ایجاد دوکشور اسرائیل و فلسطین هستند.
اصول یک راه حل واقعی بطور گسترده ای مورد پذیرش قرار می گیرد
به نظر می رسد طرح صلح عربی که اتحادیه ی عرب در سال 2002 آن را تائید کرد و امسال نیز باز آن را مورد تائید قرارداد، و نشست غیررسمی ژنو در سال 2003 قدمی به جلو باشد. اصول پایه ای برای دستیابی به یک راه حل واقعی و ازطریق مذاکره، بطورکلی مورد توافق است:
· پایان دادن اسرائیل به اشغال کرانه ی غربی و غزه، بازگشت اسرائیل به مرزهای شناخته شده ی بین المللی چهارم ژون 1967، به عنوان مرزی بین دو کشور اسرائیل و فلسطین، با اصلاحات مختصرمورد توافق دو طرف. · اورشلیم شرقی پایتخت فلسطین ، و اورشلیم غربی پایتخت اسرائیل شود. دسترسی تمامی یهودیان، مسلمانان و مسیحیان به مناطق مقدس تضمین شود. · از طریق مذاکرات نیازها و حقوق پناهندگان فلسطینی تعیین شوند. · به عنوان بخشی از فرایند، استقرار اسرائیل در سرزمین فلسطین متوقف شود و سپس از بین برود، " دیوار حائل" تخریب شود، ومقررات امنیت دوطرفه و آزادی زندانیان انجام گیرد.
تجربه نشان داده است که معیارهای موقت و جانبدارانه نمی تواند جانشین راه حل بنیادی و " وضعیت نهائی" شود. نیرو های جناح راست مجبورخواهند شد از هدف خود مبنی بر تحمیل یک دولت فلسطینی همدست سیاست های جناح راست آمریکا و اسرائیل دست بردارند. این مردم فلسطین هستند که باید رهبران و مذاکره کنندگان خود را تعیین کنند، نه آمریکا و اسراائیل.
کلید در دست دولت ما است
ما نیز به کسانی می پیوندیم که اجلاس اناپولیس را فرصت و چالشی می دانند برای سازماندهی هرچه گسترده تر درخواست از دولت برای حرکت به سوی پایان دادن این برخورد مخرب و فاجعه بار
در آمریکا، ائتلاف غیررسمی و مهمی حول این کنفرانس، شامل یهودیان، فلسطینیان و گروه های کلیسیائی حمایت کننده از راه حل ایجاد دو کشور، شکل گرفته است. آن ها در گرفتن نامه ای به امضاء 135 نفر از اعضای کنگره برای جهت دهی سیاست آمریکا در جهت "حل برخورد اسرائیل و فلسطین"، ازطریق ایجاد دو کشور برای دو ملت، و مطرح کردن موضوع "حیاتی بودن این فرصت" که طی هفته های گذشته پدیدآمده، نقش مهمی داشته اند.
ما از تمامی آمریکائی های صلحدوست - یهودی، فلسطینی و دیگران- می خواهیم که به کاخ سفید، کنگره و کاندیداهای نمایندگی و ریاست جمهوری برای برقراری مذاکرات واقعی برپایه ی اصل فوق فشارآورند. کلید دردست دولت ما است. رهبران سیاسی ما باید پیام ما را بلند و واضح بشنوند: اکنون زمان حرکت بسوی صلحی عادلانه و پایداراست.این به نفع مردم اسرائیل، فلسطین، آمریکا، و تمام جهان است. |
||
|
|
