 |
«خبر فوری»
نویدنو:11/10/1385
ا. م. شیزلی
«صدام حسین با حـضور فـرمانـدهی نـظـامی آمـریـکا، "مقامات قضائی، سیاسی، و پزشکی عـراق" بدار آویخته شد». این خبر کوتاه و پر جنجال را، امروز صبح همه خبـر گـزاریهای جهان، تقریباً بطور همزمان منتشر ساختند. انتشار این خبـر خواه نا خواه عکس العملهای کاملاً متفاوت و متضادی را در پی داشت و تا مدتها هم موضوع بحث محافـل مختلف سیاسی و اجتماعی خواهد بود.
قبل از اینکه به موضوع اعدام صدام حسین پرداخته شود، لازم است خود این نوع مجازات مورد بررسی قرار گیرد.
از نظر ما اعدام انسان به هر شکل آن(بدار آویختن، تیرباران و سنگـسارکردنها در ایران، گردن زدن در عربستان سعودی وزجرکـش کردن در آمریکا و یا به هر شیوه دیگر) صرف نظراز درجه و میزان مجرمیت معدوم، بمفهوم تصمیم به ارتکاب قـتل عمد از سوی سیستم قضائی حاکم ویا یک یا چند نفر، می باشد. با حرکـت از این مبداء، اوّلاً،صدور و اجرای حکم اعدام از سوی هر ارگانی و یا هر کسی را بمعنی صدور مجوز قتل نفس عمدی تلقی می کـنیم و باید تحت پیگرد قانونی قرار داده شود. ثانیاً، اظهار شادمانی از قتـل و یا اعدام هر کسی را دریک کلام ساده و بی تفسیر، دوری از سجایای عالی و کمال انسانی ارزیابی کرده و از این گونه رفتارها منزجر و متنفـریم و معتقدیم که، قـتل انسان به هردلیل و بهانه و به هر شیوه و متد، از خصوصیات اخلاق دوران وحشیگری انسان است که، بخشی نسبتاً قابل توجهی از انسانها، از نیاکان خویش به ارث برده اند.
اعدام عجولانه صدام حسین بخودی خود سؤالاتی را در پی خود مطرح می سازد که جواب آنها، تا حدود زیادی از دید اکثریت مردم جهان از پیش روشن است.
اوّل ـ صدام رئیس جمهور "جانی، دیکتاتور و مخلوع" فقط بخاطر کشتار مردم الدجیل بدار آویخته شد، حال در غیاب وی، چه کس و یا کسانی بجرم کشتار یک صد وهشتاد هزار کرد، بمباران شیمیائی حلبچه، جنگ با ایران، اشغال کویت و دیگر جنایات مرتکـبه در عراق باید جواب دهد؟
دوّم ـ چرا حکم اعدام صدام، پیش از رسیدگی به همه موارد جرمش و قبل از اتمام مهلت تعیین شده از سوی "دادگاه" اجرا شد؟
سوّم ـ در صورت ادامه "دادگاه" محاکمه صدام، احتمال فاش شدن اسرار پشت پرده و محرمانه بود یا نه؟
چهارم ـ با اعدام صدام، "دموکراسی" آنگلو ساکسونی در عراق حاکم خواهد شد؟
پنجم ـ اعدام صدام از نوع قـتـلهای سفارشی بود یا نه؟... و بسیار سؤالات و مسائل دیگر که، هدف این کوتاه بررسی آنها نیست.
قصد ما در اینجا بررسی و محکوم کردن اجرای "حکم" اعدام صدام حسین نیست چرا که وی نفر بود، در حالیکه در جهان امروزی، رقم کشتار روزمره انسانها سر به هزاران نفر می زند. چرا که به گزارش سازمان ملل متحد، درهمین کشور عراق، بطور متوسط، روزانه ١٢٠نفر کشته می شود. فعلا در مورد رقم سرسام آور زخمیها، معلولین و فراریان از کشور آمار حتی نسبی هم نمی دهند. هرچند بر اساس برخی ارزیابیها تعداد آنها، رقمی در حدود ٨میلیون نفراز جمعیت ٢٤نفرمیلیونی کشور عراق را تشکیل می دهد.
اینک، بیش از شانزده سال است که، بلا استثنا، همه روزه از صفحه تلویزیونها، از چـندین نقـطه جهان، بـسان فـیـلـمهای آمریکائی، جـنازه، خون، خرابی وآتـش نمایش داده می شود. آنچه را که آمریکائیان طی سالـیان سال از طریق فـیلمها تبلیغ می کردند، امروز بوقوع پیوسته است. اوج بربریت زمانی بود که، صحنه بدارآویختن صدام حسین را در انظار بشریت جهان بنمایش گذاشتند. در واقع این، یک جنگ روانی تمام عیاربعنوان جزء مکمـل جنگ جهانی جاری و بمعنی تهدید و ارعاب بشریت و بویژه آن دسته از رهبرانی است که، خلاف نئوفاشیسم حاکم بر جهان کـنونی فکر می کـنند.
حوادث شانزده سال اخیر زنگ هـشداریست به همه بشریت جهان، سازمانها و تشکلهای بین المللی بویزه سازمان ملل متحد( دفتر نمایندگی دول منفرد) وشورای امنیت وحقوق بشـرآن که، تاکـنون با لاقیدی و بی پرنسیپی نظاره گر جنایت های بی شمار نئوفاشیسم آنگلوساکسونهای حاکم برجهان بوده اند، یا باید بخود آیند وبرای جلوگـیری از ادامه و افزایش روزمره جنایات ضد بشری، تجدید سازمان نمایند و یا حداقـل، بخاطر عـدم مشارکت در تحمیق و فـریب انسانها، « در دکّـان» خویش را تخته کـرده و هزینه اضافی بمردم بدبخت تحمیل نکـنند.
سازمان ملل متحد، بخصوص شورای امنیت آن، مسئول بلاواسطه و مستقـیم حوادث خونباریست که در جهان اتـفـاق می افـتـد. این سازمان می توانست و می بایست جلو حرکـت ماشین جنگی آمریکا و انگلیس را بگیرد، ولی درطول سالـیان موجودیت خود نشان داد که، عملاً درخدمت زورگویان و مهاجمان بوده و کاری جز این نمی خواهـد بکند. ناکارآمدی این تشکل در خاموش کـردن آتش همه جنگها در مناطق مختلف جهان، که یک طرف جنگ بطور مستـقیم ویا غـیر مستـقیم آمریکاست، بویژه دربمباران و تخـریب یوگسلاوی، افـغـانستان و عـراق، با تمام ابعادش آشکار است.
مسیری را که تا امروز درعراق پیموده شده است، بخاطر آورید. سخنگوی دروغگویان با دویست هزار نیروی مسلح به پیشرفته ترین سلاحهای شیمیائی و اتمی، برای کشـف سلاحهای کشتار جمعی به این کشور نسبتاً رشدیافته خاورمیانه لشکرکـشید. در طی مدت سه سال اشغال عراق، زیربنای اقتصادی کشور بطور کامل تخریب و نابود شد، یک سوم جمعیت آن کشته و زخمی شده ویا مجبور به ترک وطن شده اند. موزه ها به یغما رفت ودر محل آثار باستانی تخریب شده آن( آثارباستانی ٢٧٠٠ساله بابل) پایگاه نظامی آمریکا ساخته شد. در طول سه سال بعد از اشغال کمترین شواهدی از « پیروزی دموکراسی» دراین کشور دیده نمی شود... نباید از نظر دور داشت که، تنها دستاورد دموکراسی در عـراق، برگزاری همه روزه مجالس پرشـکوه جشن وشادی، رقص و پایکوبی( ... ئاهه نگی ساز ده که ن) درمنطقـه کـردستان است که صهـیونیستهای اسرائـیلی، ارکـسترهمه آنهـا را رهـبری می کـنند.
صدام حسین را بخاطر جنایات پیش از اشغال بدار آویخـتند. پس در برابر این همه جنایات هولناک جهان وعـراق چه کسی و یا کسانی باید دردادگاه جواب دهـند؟ دبلیو بوش، بلیر، رامسفـلد، برمر، جون ابی زید، یا کسانی دیگر؟
بنظر می رسد همچنانکه هیچ یک از جنگ سالاران جنگهای جهانی، قاتلین سـه مـیـلـیون ویتنامی، اشغالگران گرانادا و قاتلین موریس بیشاب نخست وزیرآن، کودتاچیان شیلی، اندونزی و...،قاتلین میلیونها الجزایری و بطور کلی آفریقائی، صدهاهزار یوگسلاویائی،افغانی و... مجارات نشدند، در مورد مشخص عراق هم چنین خواهد شد.
١٠/١٠/١٣۵۸