نویدنو:13/01/1386                                                                     صفحه قابل چاپ است

بازهم «کنفرانس بین المللی»

ایالات متحده آمریکا برنامه تازه ای را برای سرهم بندی کردن ائتلاف ضد ایرانی تدارک می بیند.

نویسنده : آ. سافارین  -بر گردان: ا. م . شیزلی

 

کاندالیزه رایس دوباره به خاور میانه آمد. اما، این بار نه به عراق که، جبهه اصلی جنگ است،بلکه، به تل آویو و بیت المقـدس که، اساسا مذاکرات سیاسی در آنجا صورت می گـیرد.

سفر او، در پی چند رویداد مهم در فلسطین صورت می گیرد. صحبت بر سر تشکیل دولت ائتلاف ملی فلسطین است. این دولت پس از چندین ماه، ابتدا،درگـیریهای سیاسی و پس ازآن، برخوردهای مسلحانه بین نیروهای متخالف فلسطینی فتح و حماس، تشکیل می شود. همانطور که اطلاع دارید، حماس در انتخابات ماه ژانویه سال گذشت پیروز گردید. اما، مواضع رادیکال آنها در قبال اسرائیل، به بایکوت و تحریم فلسطین از طرف اسرائیل و حامیان غربی آن منجر شد. این تحریم، فلسطین را با بحران اقتصادی سنگینی مواجه ساخت واوضاع اعراب بشدت وخیم گردید. نتیجه طبیعی آن، ابتدا، بحران عمیق سیاسی و سپس درگیریهای شدید مسلحانه بود که به کشته شدن دهها نفر منجر شد.

با میانجی گری کشورهای عـربی، فلسطینی ها به توافق رسیدند. چند عضو فتح وارد کابینه دولت گردیدند. بدین ترتیب، می بایست علت تحریم فلسطین را که، ظاهرا مواضع سازش ناپذیر حماس در قبال اسرائیل بود، بر طرف می ساخت( حماس دولت اسرائیل را برسمیت نمی شناسد). آخرین مانع، تعیین وزیر کشور بود و بعد ازآن، دولت می بایست به انجام وظایف خود بپردازد ولی، اسرائیل کماکان، در حفظ مجموعه تحریمها اصرار می ورزد.

درست در چنین شرایطی، سفر کاندالیزه رایس به منطقه آغاز شد. هدف اصلی او در این سفـر چیست؟ سخن بر سر دعـوت کنفرانس بین المللی برای حل مناقشه بین اسرائیل و فلسطین است. رهبری روسیه مدتهاست طرفدار حل این مسئله است. اما، غـربی ها، تا ارائه مدل جدید خود برای حل مشکل اعراب واسرائیل، به طرح روسیه بی اعتنائی کـرده و می کـنند و به همین جهت، خانم رایس برای مذاکره طرح جدید، مرتبا به منطقه رفت و آمد می کند.

طرح های اولـیه او کـدامـند؟ به نظر می رسـد، کـنفـرانسی نه چـندان وسیـع،یعـنی درترکـیـب « ٤+٤+٢» برگزار کـنند. اولین گروه چهار جانبه، عبارتند از: سازمان ملل متحد، اتحادیه اروپا، آمریکا و روسیه. دومین گروه چهار طرفه، شامل کشورهای با نفوذ عـربی؛ عربستان سعودی، مصر، اردن و امارات متحده عـربی می باشد. طبعا، فلسطین و اسرائیل هم دو طرف ثابت مسئله خواهند بود.

اصولا، تشکیل کنفرانس با این ترکـیب، نمی تواند مورد اعتراض واقع شود اما، چند موضوع را نباید از نظر دور داشت:

 اول- «ابتکارعمل» از دست روسیه خارج میشود و با بیرون خزیدن کاندالیزه رایس از منطقه، نمایندگان اتحادیه اروپا و سازمان ملل به آنجا داخل می شوند. این است که، تلاشهای روسیه در این منطقه بی نتیجه می ماند. چرا؟ آیا این بدان معنی نیست که رهبری روسیه آگاهانه ابتکار عمل را به همتایان غربی خود واگذار می کند؟

 دوم ـ آمریکائی ها در« شوره زار» چه هدفی را دنبال می کنند؟ آمریکائیها هیچگاه همدلی خاصی نسبت به فلسطینیها نداشته اند. اما، علاقمندی رهبری آمریکا به اسرائیل، هیچوقـت پوشیده نبوده است. می توان انتظار داشت که هدف از برگـزاری کـنفرانس، می تواند عبارت از وادار کردن دولت فلسطین، پیش از همه، اکثریت حماس، برای برسمیت شناختن اسرائیل، پذیرفتن همه توافقنامه های منعقده پیشین و اعلام انصراف از مبارزه مسلحانه برعلیه اشغالگران باشد. به عبارتی دیگر، به اهدافی که اسرائیل و حامیان آن از راه تحریم و گرسنگی دادن نتوانستند دست یابند، از طرق سیاسی نائل شوند.

 سوم ـ مهمترین دل مشغولی(هدف) آمریکا در این منطقه، قطعا، حل مناقشه بین اسرائیل و فلسطین نبوده، بلکه، مبارزه با ایران سرکش و متمرد می باشد. آمریکائیها درصدد آنند که با ایران از طریق براه انداختن و تشدید اختلاف و درگیری بین شیعه مسلط بر ایران و سنی مسلط بر همه کشور عربی، مبارزه کـنند. واشنگتن با دعوت کشورهای عربی نامبرده به کنفرانس بین امللی، آشکارا، بدنبال سرهم بندی کردن یک ائتلاف ضد ایرانی با مشارکت کشورهای عـربی است.

 چهارم ـ اینکه، کاندالیزه رایس، با ایهود اولمرت، نخست وزیر اسرائیل، امکان عقد توافـقـنامه ای را بر اساس پیشنهاد کهنه عربستان سعودی مورد بررسی قرار خواهد داد تا منطبق با آن، کشورهای عربی بتوانند اسرائیل را با مرزهای سال 1967برسمیت بشناسند. هر چند، اسرائیل هیچگاه نمی خواهد آن مرزها را برسمیت بشناسد، زیرا این، به مفهوم خروج از سرزمینهای وسیع اشغالی خواهد بود. در عین حال، تل آویو، با انجام مذاکرات در این باره چراغ مخالفتی ندارد، زیرا، هر گونه توافـقی حاصل شـود یانه، از پیش "براتش را بر روی یخ نوشته اند".

به این ترتیب احتمال می رود عربستان سعودی را که تا کنون به انحاء مختلف از تماس مستـقـیم با اسرائیل طفره رفته است، با اسرائیل بر سر میز مذاکره بنشانند، کاری که به عـقیده تل آویو و حامیان غربی آن، بسیار امید بخش است.

و این بدین معنی است که آمریکا بازهم مثل همیشه به کار دوست داشتنی خود- مانورکردن- مشغول است. این بار تا چه حد موفق خواهد شد، باید منتظر بود. فعلا، نتیجه حاصل قابل تردید است و به احتمال زیاد، اسرائیل عملا به استـقـبال فلسطینیان نخواهد رفـت و عـلنا، تاکـتیک کش دادن بی پایان تصمیمات جامعه جهانی را به کار خواهد گـرفـت.

 

روزنامه « سووتسکایا راسیا« شماره ٤٤(١٢٩۵۸)،١٣ ⁄ مارس ⁄ ٢٠٠۷

آ. سافارین  -بر گردان: ا. م . شیزلی

 

 

 

 

 

بازگشت به صفحه نخست                                   

Free Web Counters & Statistics