|
شكست مفتضحانه
در داووس
گيريش ميشرا-
برگردان: بابك پاكزاد
بي‌هيچ ترديدي فوروم اقتصادي جهاني 2007 يا
WEF
كه با تشريفات بسيار در داووس گشايش يافت با شكست و ناكامي پايان گرفت. از
24 تا 28 ژانويه به مدت پنج روز 400ر2 شركت‌كننده از 90 كشور جهان از جمله
24 رييس دولت، 85 وزير، رهبران مذهبي، غول‌هاي رسانه‌اي، نمايندگان
NGO
ها و البته شركت‌هاي بزرگ جهاني آرا و افكار خود را به اشتراك نهادند تا
نتيجه‌اي عيني و برانگيزنده حاصل شود اما آشكارا در حصول آن شكست خوردند.
اين امر به سادگي به خاطر ديدگاه‌هاي متناقض است كه دستيابي به تفاهم را
مشكل مي‌كند.
از سال 1971،WEF
و ستاره راهنماي آن پروفسور كلاوس. ام. شواب، با پشتيباني كامل از سوي دولت
سوييس، نهايت تلاش خود را كرده‌اند تا كشورهاي در حال توسعه را در نظام
جهاني تحت سيطره شركت‌هاي غربي وارد كند. فلسفهء اين اقدام همان اجماع
واشنگتن است. آنچه بانك جهاني در سند مرتبط با هند به هنگام نشست داووس
بيان داشت اين موضوع را به طرز آشكاري برجسته كرد. براساس سند بانك جهاني،
رستگاري هند در پيشبرد رشد تحت هدايت بخش خصوصي، مديريت كلان بهره، ادغام
بيش‌تر در اقتصاد جهاني و سياست‌هاي پولي و مالي انعطاف‌پذير نهفته است.
آنجلامركل صدراعظم آلمان نشست داووس را افتتاح كرد. او به اين دليل براي
انجام اين كار دعوت شد چرا كه او هم اكنون رييس اجلاس سران كشورهاي 8
G
است كه قرار است در ماه جون در هيليگندام (آلمان) برگزار شود. وي قول داد
كه نهايت تلاش خود را جهت تقويت سرمايه‌گذاري در كشورهاي در حال توسعه به
كار بندد._ به گفتهء او «براي تمام كشورها، رشد اقتصادي پيش‌شرط كسب ميزان
اشتغال بيش‌تر، استاندارد زندگي بالاتر و بهره‌وري بيش‌تر است.» رشد
اقتصادي در كشورهاي در حال توسعه مستلزم سرمايه‌گذاري است كه تنها مي‌تواند
با دعوت شركت‌هاي خارجي براي سرمايه‌گذاري محقق شود. رستگاري، در
سرمايه‌گذاري مستقيم خارجي نهفته است و به اين منظور شرايطي را بايد به
آن‌ها پيشنهاد كرد كه نظر آن‌ها را جلب كند.موضوع سخنراني مركل _«رشد و
ثبات» بود. او عليه رشد بي‌حد و حصر هشدار داد چرا كه وضعيت آب و هوا را با
مخاطرهء جدي مواجه مي‌كند. محافظت از شرايط آب و هوايي به همان اندازه به
حداكثر رسانيدن بهره‌وري و مراقبت در انتخاب و استفاده از منابع انرژي
اهميت دارد. او با وجود ميراث عدم تمايل براي اقدامي عيني در قبال موضوعاتي
نظير گرم شدن زمين و انتشار دي‌اكسيد كربن از سوي ايالات متحده، نسبت به
واكنش و همكاري آمريكا در اين زمينه خوش بين بود. وي با تكيه به قول
پرزيدنت بوش مبني بر پايين آوردن مصرف بنزين تا 20 درصد طي 10 سال آتي،
خطاب به WEF
اظهار كرد: «ايالات متحده نشانه‌هايي را از خود بروز داده است كه بسيار
اميدواركننده‌تر از سال‌هاي پيشين است.» او ورود برزيل، چين و هند به8G
را به دليل اين‌كه اين كشورها اولويت‌هاي متفاوتي پيرامون موضوعاتي نظير
انتشار گاز دي‌اكسيد كربن و توسعه دارند قاطعانه رد كرد.
مركل بر تجديد حيات مذاكرات دور دوحه و رساندن آن به يك نتيجهء موفقيت‌آميز
تاكيد كرد. مذاكرات بين 150 كشور عضو و
WTO
بايد فوراً آغاز شود و تا حصول نتيجه پيگيري شود. او درخواست كرد كه
اتحاديهء اروپا، ايالات متحده و كشورهاي در حال توسعه در مذاكراتشان
انعطاف‌پذير باشند.
سند نهايي كه به‌عنوان نتيجهء اجلاس منتشر شد نهايت تلاش را به خرج داده
بود تا با ابراز خوش‌بيني در مورد_ از سرگيري گفت‌وگوهاي دور دوحه بدون
وجود زمينه‌اي عيني براي آن شكست اجلاس را بپوشاند. روزنامهء
Financial Times
در 29 ژانويه در مورد اجلاس چنين نوشت: «مذاكرات تجاري دور دوحه طي هفتهء
گذشته با ابراز تمايل كشورهاي پيشرفته براي رسيدن به تفاهم تجديد حيات يافت
اما جزييات اندكي در مورد چگونگي آن ارايه شد.» تنها زمينه براي خوش‌بيني
آن بود كه حدود 30 وزير بازرگاني حاضر در داووس به مقامات رسمي خود دستور
دادند تا چارچوب مورد توافقي براي رسيدگي به اختلافات در ارتباط با مسايل
مربوط به كشاورزي فراهم كنند.
سه ماه آتي براي آيندهء مذاكرات دور دوحه بسيار جدي و كليدي است. در حالي
كه برخي تلاش‌ها با برجسته كردن توافق بر سر ادامهء‌مذاكرات دور دوحه شكست
مفتضحانه داووس را لاپوشاني كردند دو اظهارنظر كليشه‌اي شنيده شد. فرانسه،
عضو مهم اتحاديهء اروپا، قوياً مخالف هر معامله‌اي بر سر محصولات كشاورزي
است كه به كاهش يارانههاي صادراتي بينجامد. فرانسه نمي‌خواست كشاورزان
اروپايي در معرض رقابت محصولات خارجي قرار گيرند. اظهارنظر دوم از سوي رشيد
محمد رشيد وزير بازرگاني مصر مطرح شد كه گفت: «اين سومين اجلاس داووس است
كه اين حرف‌ها تكرار مي‌شود و هنوز اتفاقي نيز رخ نداده است.» ايالات
متحده، اتحاديهء اروپا و ديگر كشورهاي تجاري عمده تنها تعهدي مبهم را براي
نجات مذاكرات دور دوحه از بن‌بست پذيرا شدند. ايالات متحده و اتحاديهء
اروپا آشكارا يكديگر را به خاطر شكست مذاكرات تجاري دور دوحه مورد سرزنش
قرار دادند. آن‌ها همچنين با كشورهاي در حال توسعه بر سر يارانهها و
تعرفه‌ها به ويژه در بخش كشاورزي به مجادله پرداختند. پاسكال لمي، دبير كل
سازمان تجارت جهاني، در تلاش براي روشن ساختن حداقل الزامات براي از سرگيري
مذاكرات تجاري گفت: «ما به پيشنهاد جديدي از سوي ايالات متحده در مورد
يارانههاي محصولات كشاورزي نياز داريم. همچنين به پيشنهاد جديدي از سوي
اتحاديهء اروپا در مورد تعرفه‌ها نيازمنديم و نهايتاً از سوي برزيل و هند
به پيشنهاد جديدي در مورد محصولات صنعتي نياز داريم.» در فقدان هرگونه
نشانه‌اي مبني بر اين‌كه اين پيشنهادات در دستور كار قرار گرفته‌اند، لمي
در جايگاهي نيست كه دربارهء موعد احياي مذاكرات تجاري دور دوحه اظهارنظري
كند.
به نظر مي‌رسد كه همه چيز به آمريكايي‌ها بستگي دارد. مردم به حسن‌نيت و
عزم آن‌ها براي پيشبرد مذاكرات دور دوحه شك دارند. در چنين وضعيتي، اشارهء
اكونوميست 277 ژانويه) به موضوع كاملاً روشنگر است. خوش‌بيني با دو عدد
جادويي شكل مي‌گيرد، 17 و 54، اگر آمريكايي‌ها يارانه هايشان را بر محصولات
كشاورزي به 17 ميليارد دلار در سال كاهش دهند، اروپايي‌ها نيز سعي مي‌كنند
تعرفه‌هاي بخش كشاورزي را تا 54 درصد يا چيزي نزديك به آن كاهش دهند. هنوز
چنين ارقامي در پيشنهادات رسمي مطرح نشده است.
پيرامون فقر در آفريقا، شركت‌هاي كشاورزي بزرگ نظير
Monsanto
و Du Pont
خواستار انقلاب سبز هستند كه در هند به اجرا گذاشته شده است. به بيان ديگر،
تكيه به بذرهاي جديد، مهارت‌هاي جديد، كودهاي شيميايي، سموم دفع آفات،
اعتبار بيش‌تر و ادغام در بازار جهاني داروي همهء دردها تلقي مي‌شود. به
شكل تعجب‌برانگيزي هيچ كدام از آن‌ها به تبعات انقلاب سبز در هند نگاهي
نمي‌اندازند. خودكشي تعداد پرشماري از كشاورزان و افزايش نابرابري‌ها،
ناديده انگاشته مي‌شود. به ندرت كسي اشاره‌اي به بدبختي كتا‌ن‌كاران
آفريقايي مي‌كند كه به دليل يارانههايي كه دولت ايالات متحده _به كشاورزانش
مي‌دهد و آن‌ها را قادر مي‌سازد تا ديگران را از صحنه خارج كنند نمي‌توانند
محصولات خود را صادر كنند.اين بار اعتراض پرسروصدايي از سوي مخالفان
جهاني‌سازي در داووس صورت نگرفت چرا كه بيش‌تر آن‌ها براي شركت در فوروم
اجتماعي جهاني به كنيا رفته بودند، با اين حال، با وجود اقدامات امنيتي سفت
و سخت از جمله ايجاد موانع و سيم‌هاي خاردار يك نفر- لوميل لمون- در 26
ژانويه توانست با پلاكاردي كه روي آن بر ضد فوروم اقتصادي جهاني شعاري
نوشته بود وارد محل اجلاس شده و آرام در رديف جلو در حالي كه پلاكارد خود
را نمايش مي‌داد، بنشيند.
اگرچه هند با يك هيات نمايندگي 100 نفره و بسيار قدرتمند در اجلاس حضور
پيدا كرد، اجلاس تحت سيطرهء اروپا و آمريكاي شمالي قرار داشت. نمايندگان
شركت‌هاي بزرگ در تمام مدت در حال لابي‌كردن و انجام معامله با نمايندگان
دولت‌ها بودند. آنچه آن‌ها واقعاً موفق به كسب آن شدند در ماه‌ها و سال‌هاي
آتي مشخص خواهد شد.
منبع : znet
برگرفته از روزنامه‌ی سرمایه
|
