|
||
|
نویدنو:14/07/1386 صفحه قابل چاپ است |
||
|
شبح یک شورش جهانی ، بر فراز اجلاس عمومی سازمان ملل متحد روزنامه اومانیته - برگردان: آذین داد چگونه بی نظمی های ناشی از « نظم جدید جهانی» که همانا جهانی شدن نئولیبرالیسم است را می شود مهار کرد؟ این سئوال بافت اکثر سخنرانی های سران قدرت های بزرگ، در جلسه سه شنبه سازمان ملل را تشکیل می داد. از جمله سخنرانی جورج دبلیو بوش که سیاست خارجی اش از همان نخستین روزهای رسیدنش به حکومت، منبع ناثباتی های فراوان بوده است.
البته رئیس جمهور آمریکا، در مرحله اول، دست از بیانات معمولش در مورد لیست «کشورهای اوباش»، « رژیم های مستبد» و« تاریک اندیشان» برنمی دارد و «جهان آزاد» را ترغیب می کند که زیر پوشش «رسالت آزادسازیشان» در برابر آن ها ایستادگی نمایند. او سپس طی اظهاراتی مفصل تمایلش را در مورد لزوم مبارزه با گرسنگی در جهان، با بیماری و فقر اعلام کرد. او تاکید کرد که « ما باید مطمئن شویم که مردم کشورهای فقیر از همان فرصتهائی که اقتصاد جهانی در اختیار کشور های مرفه می گذارد بهره مند شوند.»
امکانات رسیدن به رفاه برای همه؟ جرج بوش بدون چشم به هم زدن جواب می دهد، بازار، سرمایه گذاری و کشور های جهان را دعوت میکند که در رابطه با قرار داد سازمان تجارت جهانی به منظور رسیدن به آزاد سازی کامل بازارها به توافق برسند. در حالیکه فرانسه و اتحادیه اروپا در منگنه رقابت بین آمریکا و اقتصاد های در حال رشد و شکوفای جدید، قادر نیستند به وضع خود سامانی دهند. نیکلا سارکوزی در حرف، خود را از این نوع لیبرالیسم کنار می کشد. واعلام میکند که « نظم جدید قرن 21 را بنیان گذاریم.»
بدین سان نیکلا سارکوزی دعوت به« تهذیب سرمایه داری مالی» می کند. او که قهرمان خصوصی سازی در فرانسه است، پیشنهاد بنیاد« نظم جدید قرن 21» بر پایه « منافع همگانی»را می نماید، تا این که « تمام مردم در سطح جهان از آب، انرژی، غذا، دارو آگاهی، بر خوردار باشند». او که مخترع سیستم مالیاتی به نفع ثروتمندان در فرانسه است از همقطارانش می خواهد که مسئله "توزیع عادلانه تر منافع، در آمد حاصله از مواد اولیه و در امد حاصله از تکنولوژی" را در نظر گیرند.
دلیل چنین اظهارات چیست؟ نیکلا سارکوزی طی یک مصاحبه مطبوعاتی اینطور توضیح می‌دهد."تقسیم درآمد سرمایه بین سهامداران در اقتصاد جهانی، بیش از آن حدی است که به شرکتها اجازه مدیریت مناسب را بدهد. و گرنه ما شرایطی را ایجاد می کنیم که به انقلابی غیر قابل قبول و عدم ثبات جهانی می انجامد." بی شک این بیانات بی ارتباط با گزارشی که هوبر ودرین وزیر امور خارجه سابق در ماه دسامبر به او ارائه کرد، نمی باشد. در جستجوی راهی برای «انطباق» فرانسه در راستای جهانی شدن، هوبر ودرین به "انزجار اخلاقی روز افزون فرانسوی ها از اقتصاد بازار و موتور اصلی آن، سود اوری های سرشار" اشاره می کند که "تعالیم نولیبرال در مورد جهانی شدن خوشبخت" نتوانسته این این انزجار ها را از بین ببرد. در جواب به این مسائل وزیر سابق امور خارجه، سه جنبه "حمایت،تنظیم و همبستگی" را برای قانع کردن فرانسوی ها در "هماهنگ" شدن با داده های اقتصاد جهانی پیشنهاد می کند.
شکافی عمیق بین حرف و عمل این نسخه هائی است که در کوتاه مدت، برای پر کردن این دره هولناک بین حرف و عمل، در فرانسه و دیگر نقاط جهان، کفایت نمی کند. در مورد امور آفریقا که در دستور جلسه روز سه شنبه سران شورای امنیت بود، نیز چنین بود. اقدامات سریع، بشردوستانه و نظامی برای سومالی و دارفور، به سختی سرپوشی است بر عدم وجود راه حلهای اساسی و پایداردر قاره ای که فقر، چپاول وابزارهائی از جانب قدرتهای بزرگ، بحرانها، جنگها و کشتارها را دامن می زند. به دنبال در خواست فرانسه و آمریکا، شورای امنیت توافق نامه ای تصویب کرد که در آن سازمان ملل و اروپا متحدا محافظت پناهندگان در شرق چاد وشمال شرقی آفریقای مرکزی را به عهده می گیرند. نقش کلیدی که فرانسه در این ماموریت به عهده دارد، نگرانی هائی را در مورد «بی طرفی» این قدرت استعماری سابق دامن می زند.
نقل از روزنامه اومانیته نشریه «حزب کمونیست فرانسه»
|
||
|
