پیام جعفر کوش آبادی از بیمارستان برای دوستان و دوستدارانش

 

سرچشمه: دینگ دانگ

این روزها شاعر نامدار و یکی از انگشت شمار بازماندگان سلاله پرافتخار شاعران نیمایی، جعفر کوش آبادی، در بیمارستان بستری است. او که از دو ماه پیش درگیر بیماری ست و در این دو ماه چند بار برای انجام آزمایشهای گوناگون در بیمارستان بستری شده، چند روز پیش تحت عمل جراحی قرار گرفت و هم اکنون دوران مراقبتهای بعد از عمل را در بیمارستان می گذراند.

سراینده "ساز دیگر"(١) بیش از چهار دهه است که شعر می سراید و در طول این سالیان دراز، با شش کتاب شعرش، ثابت کرده که شاعری همیشه وفادار به شعر نیمایی و پیرو پیگیر و پوینده خستگی ناپذیر راه نیمای دلبندش است.

سازنده منظومه "میرزا کوچک خان"(٢) با شعرهای متعهد و مردمگرایانه اش، نام خود را به عنوان یکی از شاخص ترین نمایندگان شاخه اجتماعی- سیاسی شعر نیمایی، که در دهه پنجاه به شعر چریکی مشهور شده بود، در تاریخ شعر معاصر ماندگار کرده است.

در دو دهه اخیر، اگر کمتر نام خالق "چهار شقایق"(٣) شنیده شده، فقط و فقط به این دلیل بوده که او از آشفته بازارِ ضد شعر و پر از هرج و مرج حاکم بر شعر سرزمینش به شدت دلگیر و مکدر است و کوشیده تا از آن فاصله بگیرد و آلوده اش نشود. او با تمام وجودش نگران وخامت حال شعر محتضر امروز است. به باور او "شبه تئوریهای وارداتی" و تقلید گرایی از شعر اروپایی، به خصوص  تقلید از برخی جریانهای منحط آن، در حال مسموم کردن تدریجی و از بین بردن شعر فارسی است. بر اساس همین باور است که کوش آبادی در آخرین سروده بلندش به نام "شعر ما" که برای نخستین بار در همین شماره دینگ دانگ منتشر شده، چنین سروده است:

 

وابماند این سوغات فرنگ

که شده وصله ی ناجور قبا

موذی هرزه درا

چهره ی از گل نازکتر شعر ما را

که خیالاتی روشنتر از آب زلال

جلوه اش را دوبرابر می کرد

و به پاس دل و میل مردم داشت گذر

آنچنان مثله و ناسورش کرد

که ببینیش دگر نشناسیش

 

دیگر از بوی خوش تازه ی نان

آسمان آبی

و دهانی که پر از حرف و حدیث ما بود

خبری نیست در آن

به عبث نیست اگر می پایم

شاعری را که در این وانفسا الماس شعرش را

آن چنان بتراشد

که تلالوهایش

دشت رنگین تماشا باشد .

 

خالق "سفر با صدا"(٤) از نوشته های بی سر و تهِ  پر از هیچ و پوچ و خالی از معنا و محتوایی که در دو دهه اخیر با نامهای غلط انداز و دهن پر کنی همچون "شعر مدرن" و "پسامدرن" و نظیر آنها، صفحات شعر نشریات ادبی و کتابهای شعر را انباشته و آلوده اند، هیچ دل خوشی ندارد و به شدت منزجر و خشمگین است، زیرا این جریان ویرانگر را تباه کننده شعر فارسی می داند. در همین "شعر ما" در این باره چنین می خوانیم:

 

من که از کودکیم

آشنایم با سرو

آشنایم با رود

دیده­ام بوسه ی باران را بر گونه ی گل

و از آن دم که بلوغ

بر شعورم تابید

شعر نیمائی را می­فهمم

از چه امروز نباید در شعر

معنی فکر ترا درک کنم؟

 

سر فریاد کشیدن دارم

که بنام قاصد

تو پیام­آور هیچستانی

نکند

فارغ از دغدغه بود و نبود

تو همان آینه گردابی

که به جز تصویر خویش در آن

کس دیگر را نتوانی دید ؟

 

او تنها راه نجات شعر امروز فارسی را از منجلاب ابتذال، و باتلاق انحطاط، راه شعر آزاد نیمایی می داند و از اینکه راه شعر نیما راهی بس کم رهنورد شده، آنچنان که در حال متروک شدن است، دلش خون است و از سر دریغ و افسوس می گوید:

 

شعر نوباوه اگر در دل باغ

قد بر آورده و بالنده شده است

در هوای شعر نیمائی

سینه اش را پر و خالی کرده است

شعر نیمائی را

که بریده­ست زبان؟

که چنان بی­رمق افتاده چراغی دم مرگ

مختصر جوهر اندیشه نمانده­ست در آن

 

در راستای تلاش برای نجات شعر فارسی و ترویج دوباره شعر نیمایی بود که شاعر "در آینه"(٥) و دوستانش تصمیم گرفتند سایتی تخصصی، ویژه شعر نیمایی، به وجود آوردند و در این فضای مجازی شعر نیمایی را از نو رواج دهند. حاصل هماندیشی های جعفر کوش آبادی و دوستانش، و تلاش پیگیرشان، سایت دینگ دانگ بود که در  زمستان امسال، و در آستانه هفتادمین سالگرد تولد ققنوس، نخستین شعر نیمایی، متولد و نخستین شماره اش در دی ماه منتشر شد. متأسفانه، انتشار این شماره مصادف شد با شروع بیماری خالق "اژدهای سیاه"(٦) و گرفتاریهای ناشی از آن. با وجود درگیری سخت کوش آبادی  با بیماری و عارضه های عذاب دهنده اش، او همچنان همراه  دینگ دانگ است، به آن می اندیشد، و مشتاق رشد روز افزونش و گسترش دامنه فعالیتش و جا باز کردن و راه یافتنش به ذهن جوانان علاقمند به شعر اصیل و راستین است.

چند روز پیش که برای عیادت از جعفر کوش آبادی به بیمارستان هاشمی نژاد رفتیم، او را نگران سرنوشت و آینده سایت دینگ دانگ دیدیم. با نگرانی از حال تک نهال نوپایی که در باغ خزان زده و بی بر و بار شعر سرزمینش نشانده، می پرسید. به او اطمینان خاطر دادیم که فعالیت سایت، با وجود بیماری او، پیگیرانه ادامه دارد و شماره دوم آن به زودی منتشر می شود. این خبر کوش آبادی را بسیار خوشحال کرد و لبخند امید بر لبانش نشاند. او به ما گفت که مدام به دینگ دانگ فکر می کند و آرزومند ان است که هرچه زودتر بهبود بیابد تا بتواند با تمام نیرو در خدمت آن باشد. در ضمن کوش آبادی به ما خبر داد که در دوران بیماری مجموعه ای از آخرین شعرهایش با نام "شعر ما" برای انتشار آماده کرده است. همچنین با خبر شدیم که قرار است به زودی خاطرات او در کتابی با عنوان "کوش آبادی به روایت کوش آبادی" منتشر شود.

پیام او برای دوستان و دوستدارانش این بود: دوستان، شعر نیمایی را پاس بدارد و رواج بدهید؛ سایت دینگ دانگ، این نخستین رسانه تخصصی شعر نیمایی، را حمایت و تقویت کنید؛ و این نهال نوپا را با مراقبت دلسوزانه و  پاسداری مسئولانه، به درختی پربار و سایه گستر تبدیل کنید.

 

------------------------------------------------------

 

(١) تا (٦)- نام کتابهای شعر جعفر کوش آبادی

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: