حقوق زنان در جهان وایران

ناهید مذکوری  

اکثر زنان وسازمان های آنان دارای خواست های مشترک واحدی می باشند.آنها در راه صلح وعلیه جنگ هسته ای، برای بدست آوردن کار ، حقوق برابر در مقابل کار برابر، در راه ایجاد موسسات تخصصی مورد استفاده همگان برای کودکانی که به سن تحصیلی نرسیده اند ، مرخصی با استفاده از حقوق و دستمزد بهنگام بارداری یا بهنگام پرستاری از کودکان بیمار، و بخصوص در کشورمان ایران ، استفاده برابر از تحصیل و ورزش وازدواج تک همسری و حقوق فرزند خوانده گی ، حق بیمه زنان خانه دار، و حق بیمه طلاق وحق شهادت برابر- آزادی در حجاب - خروج آزادانه به خارج از کشور، حق حضانت ازفرزندان ، حق طلاق ، ممانعت از ختنه زنان ، آزادی سقط جنین ، وده ها نا برابری دیگر که یکی از مهمترین آنها نا برابری حقوق" زنان در کار" بخصوص زنان کارگر می باشد .جنبش زنان وکارگری اتفاق نظر دارند که اوضاع وخیم و تورم اقتصادی حاکم در کنار تبعیض های جنسیتی ونابرابری حقوق زنان، وضعیت سخت ودشواری را برای زنان ، وبخصوص زنان کارگر پدید آورده که بیش از پیش زندگی آنها را تهدید می نماید . زنان کارگر بار سنگین داشتن شغل با کمترین حقوق و بدون هیچ مزایائی را همراه با درد و رنج و خشونت و آزار های جنسی بدوش می کشند . یکی از مسائل حقوقی لازمی که در سال  1392 (2013) در ایران مطرح شد ، حق فرزند خواندگی و اجازه ازدواج با وی می باشد.  در باره این لایحه نقدی از یک حقوقدان و پژوهشگر دینی وفقهی را که در گفتگو با "دو یچه وله " بیان کرده است مورد بررسی قرار میدهم.

 

آقای اولیائی فرد"نقض هدف" را اشکال حقوقی در این قانون می داند ومی گوید " هدف از این رابطه ایجاد علاقه پدر و فرزندیست وهدف این لایحه نیز حمایت از این نوع رابطه است " ، حال آنکه به نظر او این تبصره هم هدف پدر و فرزندی وهم لایحه حمایت از کودکان بی سر پرست را مخدوش می کند.

نکته بعدی مورد استناد اولیائی  فرد اشکالی است که در اجرای این قانون وجود دارد و در واقع هیچ نقشی برای فرزند و فرزند خوانده قائل نیست ....

این بی قانونی ها که از دهه اول انقلاب همراه با دستگیری های تعداد زیادی از فرزندان خلق وکشتار هزارن مبارز شروع شد ، در دهه دوم وسوم انقلاب به اتحاد وشکل گیری نیروهای مردمی وبخصوص زنان انجامید ، در این برهه  زنان دست به تشکل های ضد جنگ وضد اعدا م زدند ، که از آن جمله می توان تشکل "مادران پارک لاله "و"کمپین صلح "و"کانون وکلای زن" را نام برد،  که  بنیان گذار آن "نسرین  ستوده "حقوق دان و وکیل شماری از زنان فعال باز داشت شده است .

 

باید خاطر نشان کرد که در جنبش های مترقی همیشه نیروهائی وجود دارند که می کوشند جنبش های توده ای از جمله جنبش زنان را متوقف سازند ، این جنبش هم از برون وهم از درون مورد حمله قرار می گیرد .علیه مبارزان صلح و برابری تحریکاتی سازمان داده می شود ، ودر یک سلسله از کشور های سرمایه داری از جمله میهنمان ایران به نسبت تحکیم نیروها شیوه های مبارزه دشمنان با آن جنبش ها سنجیده تر وخشن تر می گردد. اگر می خواهیم جنبش اثرگذار باشد ، مقابله با کسانی که می کوشند به وحدت زنان آسیب وارد کنند دارای اهمیت فراوان است.از این رو می توان گفت که گسترده ترین وحدت نیروها بدون مقابله با دروغ ، تحریف وجعلیاتی که بمنظور منحرف ساختن جنبش وایجاد پراکندگی در صفوف ما تبلیغ و شایع می کنند بدست نخواهد آمد. طبق آمار سازمان ملل متحد، زنان ، یعنی اکثریت ساکنان سیاره ما ، فقط نزدیک به یک سوم فعال های اقتصادی کره  زمین را تشکیل می دهند.هنوز هم در بسیاری از کشورها و از جمله در کشور ما ایران تحصیل ویا حتی فقط با سواد شدن ، پیدا کردن کار واستفاده از امکان های ترقی وپیشرفت اجتماعی - اقتصادی برای زنان دشوار تر از مردان است . زنان وکودکان نخستین قربانیان بی دفاع هر گونه در گیری وهر اقدام تجاوزکارانه هستند . سنگین ترین بار پی آمد های سیاست غارت و چپاول امپریالیستی یا توسعه طلبانه -استثمار واستعمارو.... – به دوش زنان است.

 

از این روی فعالیت گسترده زنان علیه نا برابری وجنگ با شرکت توده ای و یا حضور نمایندگان آن ها  در روند های مبارزات آزادیبخش ملی ، مبارزه برای دفاع از حقوق اقتصادی- سیاسی واجتماعی خویش وتوجه به رفاه وآسایش کودکان وحفظ حقوق مادران ارتباط نزدیکی دارد. یکی از مهمترین وظایف جنبش ماهمبستگی با کسانی است که با امپریالیسم نو وانواع تبعیض ها مبارزه می کنند .در این کشور ها طیف بزرگ بیکاران را زنان تشکیل می دهند.تبعیض در مزد کار برای زنان برای انحصارهای سرمایه داری ، سالانه ده ها میلیارد دلار سود در بر دارد . در این گونه کشور ها و از جمله در کشور ما ایران تعداد اندکی از زنان در ارگان های رسمی ودستگاه های دولتی واداره امور اقتصادی شرکت داده شده اند . در این شرایط است که زنان زحمتکش با قاطعیت هرچه بیشتری علیه استثمار ، بیداد وستم اجتماعی ونقض حقوق خود مبارزه می کنند . آنهادر اعتصاب ها شرکت می جویند در تظاهرات حاضر می شوند ودر اتحادیه های کارگری فعالانه تلاش می کنند. تشکل و سازماندهی دارند ، صرف نظر از تفاوت های فکری و نظری به شکل یک پارچه در جهت تحقق خواست های مشترکشان به کار و پیکار می پرازند . در کشورمان ایران " کمپین مادران صلح- مادران پارک لاله - فعالان اجتماعی ونیز کانون های وکلای زن وخیلی از موارد دیگر را می توان نمونه هائی از این قبیل فعالیت ها خواند.  زنانی از قبیل "مریم فیروزها، شیرین عبادی ها، نسرین ستوده ها، شهلا فرجاد ها" وصدها زن مبارز وفعال اجتماعی دیگر در این مبارزات پا بعرصه کار زار گذاشته ومی گذارند ، وبا شجاعت وپایداری اعتراض خود را حتی تا مجلس شورای اسلامی مطرح می کنند ، تا شاید از نا برابری ها بکاهند ودر جبهه متحد مردمی پیوند نا گسستنی خود را صیقل می دهند ، تا حقوق خود و مردم خویش را باز پس گیرند ، حقوقی که حکومت بیداد روز بروز عرصه تحقق آن ها را  تنگتر می نماید ، اما نمی تواند از مبارزات پیگیرزن ها جلو گیری کند . این زنان آگاه  همدوش مردان زحمتکش و روشنفکر جامعه برای به عقب راندن دشمنان جاهل و ضد مردم و پیروزی نهایی بر آن ها گام برمی دارند ، زیرا این پیروزی است که آنها را به سر منشاء آزادی ها وبرابری های دیگر خواهد رساند.

 

27.01.2014

   

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید: