راهنمای جهت
یابی برای رویارویی با بازار بزرگ فرا آتلانتیک
برگزیده از اسناد آتاک اروپا - ترجمه م . ت . برومند
اخبار روز:
www.akhbar-rooz.com
٨ ژوئیه
۲۰۱٣،
اتحادیه اروپا و ایالات متحد مذاکره ها پیرامون به فرجام رساندن موافقت
تجاری دو جانبه، سیستم فراگیر اجتماعی یا اقتصادی پیمان فرا آتلانتیک در
باره تجارت و سرمایه گذاری (
ptci
) آغاز کردند. در حقیقت این فرجام نتیجه چندین سال
کارکرد گروه های صنعتی و تجاری اروپایی ها و ایالات متحد بود.
Ptci
یکی از موافقت های مبادله آزاد و آزادسازی سرمایه
گذاری بسیار مهم تا کنون به انجام رسیده به شمار می رود، که نیمی از تولید
ناخالص جهانی و یک سوم مبادله های تجاری را در بر می گیرد. مانند دیگر
موافقت های دو جانبه تازه به امضا رسیده یا در جریان مذاکره – به ویژه
موافقت اتحادیه اروپا – کانادا - ،
ptci
به لغو کردن سدهای گمرکی بسنده نمی کند. او حتا با «سدهای بدون تعرفه»گسترش
می یابد. در واقع، هر تنظیم، حتااگر به طور دموکراتیک تصمیم گیری شده باشد،
می تواند به عنوان مانع در تجارت نگریسته شود. بنابراین، ptciویران
کردن و تضعیف همه قاعده ها یی را در نظر دارد که سودهای موسسه های اروپا یا
ایالات متحد را بر حسب منافع مربوط شان هدف گرفته اند.
به علاوه ، بخش «سرمایه گذاری» نمایندگی معامله
ptci
به طور ویژه مکانیسم تهدید کننده موسوم به «حل وفصل اختلاف ها» را پیش بینی
می کند که می تواند بین بازیگران اقتصادی خصوصی و یکی از دولت ها رخ دهد.
موافقت اتحادیه اروپا،کانادا که هنوز تصویب نشده، چنین روند کار را در نظر
دارد. وارد شدن در چنین مکانیسمی بنابر نامگذاری کارشناسان «داور» که مستقل
از دادرسی های عمومی ملی یا انجمن ها داوری می کنند، به فراملی ها امکان می
دهند از دولت ها طلب کنند که قاعده های بهداشتی، اقتصادی یا اجتماعی یا هر
تنظیم حمایت گرایانه دیگر از مصرف کنندگان یا اقتصادهای محلی را که چونان
مانع ها برای سرمایه گذاری های خارجی جلوه می کند، کنار بگذارند. هدف :
گسترش دادن پهنه ممکن سرمایه گذاری و «تأمین کردن» آزادی و سودهای سرمایه
گذاری ها است.
Ptci
می تواند نتیجه های چشمگیر در بسیاری از قلمروهای دیگر
که به وسعت از محیط تجارت فراتر می رود، داشته باشد. در مثل او به طور
بنیادی حقوق مالکیت فکری بازیگران اقتصادی خصوصی و قلمرو مالکیت گواهینامه
ها را تقویت کند و می تواند به چند ملیتی های تکنیک های جدید انفورماسیون،
قدرت فزاینده برای کنترل داده های اینترنت ، به ویژه داده های مربوط به
شهروندان بدهد . برای کمیسیون اروپا که به نام همه کشورهای اتحادیه اروپا
مذاکره می کند، مسئله عبارت از قرار دادن
ptci
در «بالاترین سطح آزاد سازی» ممکن است. او حتا خواستار این است که موافقت
را تا سطح مدل بالا ببرد.
این راهنمای جهت یابی برای مقابله کردن با بازارهای بزرگ فرا آتلانتیک از
خطرهای اساسی برآمده از این پروژه موافقت رمز گشایی می کند.
هشدار
۱ –
کاهش حقوق گمرکی و یورش ها به قاعده های اجتماعی، بهداشتی و اقتصادی
وکالت داده شده به کمیسیون اروپا از جانب شورای وزیران اروپایی تجارت از
۱۴
ژوئن
۲۰۱٣
«کاهش اساسی تعرفه های گمرکی» را خواستار شده است؛ با این که حقوق گمرکی به
طور متوسط تا اندازه ای از هر دو طرف آتلانتیک نا چیز است، اما در بخش های
معینی بالا باقی مانده اند.
در مثل در کشاورزی حقوق متوسط گمرکی ایالات متحد
۷%
و اتحادیه اروپا
۱٣%
است. این حقوق گمرکی برخی بخش ها را در برابر کشاورزی صنعتی تر و «رقابتی»
تر ایالات متحد، به ویژه بنابر واقعیت نا چیزی حمایت های اجتماعی و محیط
زیستی آن سوی آتلانتیک حفظ می کنند. حقوق گمرکی هم چنین به اتحادیه اروپا
امکان می دهند، خود را در برابر نرخ مبادله بسیار مساعد برای تولید های
ایالات متحد حفظ کنند. اگر این حقوق گمرکی ویران شده بود، چه اتفاق می
افتاد؟ در برابر ورود پر حجم فرآورده های جدید کشاورزی آمریکا ، کشاورزی
خاص اروپا امکان دیگری جز تعمیم دادن مدل کشاورزی صادر کننده مورد دفاع فرا
ملی های اروپا نداشت.
رقابت فزاینده به انقباض ارزش های تولید می انجامد. که ضعیف کردن
استانداردهای محیط زیستی، غذایی، اجتماعی را ایجاب می کند. چشم اندازهای
پیشبرد گردش های کوتاه و دوباره محلی کردن فعالیت های کشاورزی، کشاورزی
زیست بومی و کشاورزی روستایی را از بین می برند.
دلیل اساسی محرک های
ptci
استوار بر فرو افتادگی های اقتصادی است و با وجود این بنابر بررسی کمیسیون
اروپا، سود در ارتباط با تولید ناخالص داخلی به ۰.۱% برای
۱۰
سال، کم تر از
۰.۰۱%
در سال برآورد شده است. . . در حقیقت، «فرو افتادن» های کاملاً ناچیز با
خطرهایی مقایسه شده که روی شغل و حقوق اجتماعی فشار می آورد. در واقع، این
ها می توانند تنزل در چارچوب «هماهنگ سازی» قاعده های اجتماعی را یادآور
شوند.
از این رو، در مثل، به نظر کنفدراسیون سندیکایی ایالات متحد
ALENA
و
AFL_ cio
(موافقت همانند میان مکزیک، ایالات متحد و کانادا) تا کنون موجب فقدان یک
میلیون شغل، به ویژه بنابر واقعیت پایین آمدن تعرفه های گمرکی و نوسازی های
موسسه های «نا رقابتی» شده است. بر پایه این توسعه جغرافیایی رقابت
اقتصادی، بازار فرا آتلانتیک به ادغام / خرید موسسه ها کمک می کند و برای
شرکت های چند ملیتی بیش از پیش زیادتر اقتصاد و دارایی ها را فراهم می
آورد.
به طور مشخص: مرحله جدید قطعی در تاریخ قاعده زدایی
از
دهه
۱۹۹۰
سازمان جهانی تجارت (OMC)
انگیزه آزادسازی تجارت بوده است. درون آن، بیش از
۱۵۰
کشور در باره کاهش حقوق گمرکی برای ثروت ها و خدمات شمارمند، حذف سدهای نا
تعرفه ای، و هم چنین در باره گسترش سپهر آزادی مبادله و بازار مثلاً در
خدمات عمومی و مالکیت فکری مذاکره کردند.
حرکت سازمان جهانی تجارت به سوی قاعده زدایی کامل تجارت با شتاب با مانع
های شمارمند برخورد کرده است : از یک سو، بسیجیدن های جامعه مدنی که نتیجه
های فاجعه بار مبادله آزاد را رد می کند؛ از سوی دیگر، لغو امتیازهای قدرت
های بزرگ توسط کشورهای در حال توسعه . قدرت های بزرگ ضمن پذیرفتن تثبیت
نسبی
OMC
و به ویژه اتحادیه اروپا و ایالات متحد، در استراتژی دو جانبه و دو منطقه
ای با شریکان تجاری شان گام نهاده اند. از این رو، آن ها از رابطه قدرت
بسیار نامساعد برای کشورهای بسیار فقیر سود می برند. هنگامی که موافقت های
دو جانبه بین اقتصادهای قدرت قابل مقایسه مطرح می شود، آنگاه امتیاز برای
مذاکره کنندگان در لوای مراقبت عمومی عبارت از توان فراتر رفتن فزونتر از
چارچوب
OMC
در برقراری یک سیستم تجاری اندیشیده با شرکت های چند ملیتی است.
هشدار
۲ –
تجاری شدن سطح های جدید اقتصاد
مذاکره های
PTCI
تنها عبارت از فرو افکندن سدهای گمرکی نیست. مسئله هم چنین عبارت از کاستن
هر نوع سد قاعده مند برای توسعه سپهر مبادله آزاد، به ویژه در بخش های
خدمات است. توزیع آب و برق، آموزش، بهداشت، پژوهش، ترابری، کمک به افراد
بخش هایی هستند که برای خیلی ها هنوز به بخش عمومی مربوط اند و بدین ترتیب
می توانند برای رقابت گشوده باشند.
مذاکره های
PTCI
، آن گونه که گروه های با نفوذ اروپا آرزومندند، به گشایش بازار های عمومی
در اروپا و به همان اندازه در ایالات متحد گرایش دارند. جمع های محلی ممکن
است ، مجبور شوند فراملی ها را به عرضه آزاد فرا خوانند. بدین ترتیب، با
پایان اجرای قاعده های دقیق است که دیگر به آن ها امکان نمی دهند، به موسسه
ها، شغل ها و فرآورده های محلی (و بنا بر این توسعه محلی) کمک کنند و تطبیق
دادن قاعده های محیط زیستی یا اجتماعی فرازمند عملی گردد .
دولت فرانسه همواره به محفوظ ماندن«استثنای فرهنگی» خود بالیده است که تا
اندازه ای به کمک مالی کردن آفرینش هنری به ویژه سمعی و بصری امکان می دهد.
البته، استثنای گنجانده شده در دستور مذاکره ها فقط به بخش سمعی و بصری
مربوط است : هیچ محدودیت برای دیگر بخش های فرهنگ پیش بینی نشده است.
وانگهی، این کنارگذاری جزیی در دستور مذاکره قطعی نیست. در هر لحظه کمیسیون
می تواند توسعه دستور مذاکره اش را درخواست کند. و این بخش ها در لوای
مکانیسم تنظیم اختلاف ها جا ندارد.
PTCI
در قلمرو تکنولوژی های انفورماسیون و ارتباط ها ، که می تواند عنصرهای
موجود در پروژه «ACTA»
(ضد جعل کردن قرارداد تجارت یا موافقت نامه تجاری ضد تقلب) را اصلاح کند به
شدت تقویت کردن حقوق مالکیت فردی و بسیجیدن وسیع به ناکامی انجامیده در
ژوئیه۲۰۱۲
را پیش بینی کرده است. در واقع ، او می تواند به نام مبارزه با «دزدی
دریایی» مراقبت تعمیم یافته شبکه را مجاز بداند و آزادی بیان در اینترنت را
کاهش دهد.نتیجه دیگر همانا دسترسی مصرف کنندگان به داروهای ژنریک است که می
تواند خطر آفرین باشد .
وانگهی مسئله عبارت از حمله کردن به قاعده های بهداشتی و زیست بومی – به
ویژه بهبود وضع حیوان ها در بخش کشاورزی و مواد غذایی – است که برای تجارت
«مانع» می تراشد. ایالات متحد از موقعیت
PTCI
برای واداشتن اتحادیه اروپا به ترک معیارها و اصول اش (مثل اصل احتیاط) که
مورد نظر «حمایت گران» است و پذیرش قاعده های آمریکایی استفاده می کند.
به طور مشخص:
گاوهای هورمون دار نمایشگر بزرگترین بخش تولید و مصرف گاو در ایالات متحد
است. تولید و واردات این گاوها در اتحادیه اروپا به دلیل خطرهای بهداشتی
ممنوع است. سازمان جهانی تجارت (OMC)
اکنون به ایالات متحد و کانادا حق داده است که مجازند معیارهای رد دلیل
مورد بحث را به کار بندند. در چارچوب
PTCI
این امر به چه ترتیب خواهد بود؟
مسئله هم چنین برای ماکیان ضد عفونی شده با محلول کلر مطرح می شود که
ایالات متحد در سودای آن است بتواند صادر کننده آن ها به اتحادیه اروپا
باشد. موافقت اتحادیه اروپا – کانادا اگر تصویب شود به شرکت ها اجازه می
دهد علیه دولت هایی که گاو هورمون دار را رد می کنند، شکایت کند و به طور
مستقیم راه موافقت اتحادیه اروپا – ایالات متحد را بگشاید.
در زمان حاضر،
۵۲
نوع ارگانیسم تغییر ژن یافته اجازه یافته اند، وارد اروپا شوند. چند ملیتی
های نیرومند تولید کننده بذر و گروه های با نفوذ کشاورزی – صنعتی اروپا و
آمریکا برای این که فهرست گسترده تر از این باشد، فشار وارد می کنند.
بندهای مربوط به حمایت که توسط برخی کشورها چون فرانسه، به تصویب رسیده که
بنابر آن کاشت ارگانیسم تغییر ژن یافته در سرزمین شان را رد کرده اند، می
تواند توسط چند ملیتی ها از راه مکانیسم حل و فصل اختلاف ها مورد حمله قرار
گیرد. برای صنعت اروپا و همان طور ایالات متحد و به ویژه برای صنعت های
استخراجی مذاکره های
PTCI
و موافقت اتحادیه اروپا – کانادا یک فرصت به شمار می رود :
برای صنعت اروپا چون صنعت ایالات متحد و به ویژه برای صنایع استخراجی
مذاکره های
PTCI
و موافقت کانادا یک فرصت است:فرصت برای به پرسش کشیدن شمار معینی از حمایت
ها یا تنظیم های زیست بومی مثلاً در باره بهره برداری از گازهای شیست به
دست آمده که در فرانسه و بلغارستان ممنوع شده یا هنوز وضع مقررات اروپایی
در باره فرآورده های شیمیایی که اجباری دانسته شده . (REACH)
بانک ها و بیمه ها در پوست خود نمی گنجند :
ptci
برای گروه های با نفوذ مالی فرصت مناسب برای کاستن ابزارهای تنظیم مالی و
بانکی و ژرفش آزادسازی خدمات مالی فراهم آورده است. تقویت کردن کنترل بانک
ها و مالیات بندی سوداگری های مالی و مبارزه کردن با دارایی های سوداگرانه
نا ممکن می گردد.
هشدار ٣ – حمله بی سابقه علیه دموکراسی : فراملی ها در حرکت و مانور
ماهرانه برای کنترل شهروند با حیله و نیرنگ .
چند ملیتی های اروپا و گروه های فشار آن ها ، همان طور سوداگری اروپا، لابی
گری شدیدی را در چشم انداز گشایش مذاکره های
ptci
راه انداخته اند: منافع صنعتگران در نزد نهاد های اروپایی، آن طور که ترکیب
و کارکرد گروه کار سطح بالا آن را گواهی می دهند، برتری دارند که توسط
اتحادیه و ایالات متحد برای بررسی کردن نتیجه های موافقت و توصیه کردن ها
ساخته و پرداخته شده است .
کمیسیون، مشورت ها نزد فراملی های اروپا را افزایش داده است. از این رو از
میان
۱٣۰
دیدار که توسط کمیسیون برای گفتگو کردن با سهم برندگانِ موافقت برگزار شده
،
۱۱۹
دیدار مربوط به فراملی ها یا گروه های با نفوذ صنعتگران رده اول است. در
همان زمان مردم در بی خبری کامل باقی مانده اند. بدون بسیجیدن شدید
شهروندان تیرگی مذاکره ها به عنوان یک روش دنبال می شود: زیرا در زمان حاضر
دستور جلسه کمیسیون اروپا تنها به اعتبار گریز زدن ها شناخته می شود.
البته، نخستین خطر برای دموکراسی مربوط به مکانیسم داوری «سرمایه گذار –
دولت» در دستوری که به کمیسیون اروپا داده شده ، پیش بینی شده است. این
مکانیسم تنظیم اختلاف ها که اکنون در موافقت نامه اتحادیه اروپا – کانادا
آشکار شده ، به فراملی ها امکان می دهد، از هنگامی که یک قانون یا مقررات
مانع تجارت و سرمایه گذاری می شود، علیه یک دولت یا یک گروه سرزمینی شکایت
کند.
برای چند ملیتی ها میدان گسترده است. مسئله عبارت از به دست آوردن امکان
واقعی برای عمل کردن به عنوان «پلیس سرمایه گذاری» ، واداشتن دولت ها به
تقویت کردن قاعده های خاص شان و توانایی از میان برداشتن هر مانع برای
سودهای موجود و آینده شان است. مانع هایی چون قاعده های بهداشتی، اکولوژیک،
و اجتماعی که به طور دموکراتیک به تصویب رسید، به نام اصل مقدس حق سرمایه
گذارها زیر پرسش قرار گرفته است .
نمونه های شمارمند شکایت از چند ملیتی ها در چارچوب موافقت های دو جانبه
سرمایه گذاری تصویب شده وجود دارد. برخی دولت ها بدین ترتیب به جریمه های
گوشمالی دهنده محکوم شده اند، این جریمه ها اغلب به
۱
میلیون، حتا میلیاردها دلار (در زلاند نو، اوروگوئه، آرژانتین) بالغ می
گردد .
در چارچوب مکانیسمی مانند مکانیسم داوری «سرمایه گذار– دولت» که از
PTCI
بررسی شد، چند ملیتی لون پین ، دولت کانادا را تحت تعقیب قرار داد و
۲۵۰
میلیون دلار خسارت برای سرمایه گذاری ها و سودهایی که نمی توانند به دلیل
مهلت استخراج گاز های شیست که توسط کبک تعیین شده ، به دست آورد ، درخواست
کرد.
نتیجه
در
۱۹۹٨،
بسیجیدن شهروند بین المللی موفق شد، پروژه موافقت بین المللی را خنثی کند
که آزاد سازی سرمایه گذاری برای شرکت های فراملی و موافقت چند جانبه برای
سرمایه گذاری (AMI)
را در هدف داشت. موافقت تجاری ضد تقلب (ACTA)
در ژوییه
۲۰۱۲توسط
نمایندگان اروپا نیز نتیجه بسیج وسیع شهروندان اروپاست . بنابر این، رفو
کردن این پیروی شرکت ها و سرشت منافع فروشندگان چند ملیتی ممکن است.
جلوگیری از تصویب قرارداد کانادا و اتحادیه اروپا یکی از هدف های مهم مردم
اروپاست؛ زیرا قرارداد در بر گیرنده موضوع مهم اختیارهایی است که پذیرفتنی
نیست. رد کردن مذاکره ها در باره
PTCI
(پیمان فرا آتلانتیک در باره تجارت و سرمایه گذاری) از این رو اهمیت دارد
که خطر جدی برای شهروندان اروپا و ایالات متحد است.
در فرانسه، آتاک سرگرم سامان دادن ابتکار تشکیل جمعی است که مخالف این
موافقت است. جمعی که دهها شبکه شهروندان ، سازمان های هم پیوند سندیکایی و
سیاسی را گرد هم می آورد.
موافقت نامه مبادله آزاد خطر جدی برای دموکراسی
در جریان برگزاری دومین نشست، مذاکره در باره
PTCI
بین ایالات متحد و اروپا ، اِتک و آتاک در باره خطری که در کمین موافقت
پیرامون حقوق اساسی شهروندان اروپا و آمریکا است هشدار دادند.
در واقع، مذاکره به عنوان مذاکره ها پیرامون توافق با کانادا در ابهام و
تیرگی بسیار زیاد گام نهاده اند: نه افکار عمومی و نه نمایندگان آن ها به
دستور جلسه مذاکره دسترسی نداشتند؛ برعکس، موسسه ها و گروه های نفع برنده
از دسترسی ممتاز در مذاکره های اروپا برخوردارند.
اِتک و آتاک برای جلوگیری از ادامه این روند ضد دموکراتیک با دهها سازمان
دیگر در سطح فرانسه، اروپا و ایالات متحد همصدا شده اند. آن ها اکنون در
راه شناساندن خطرهای اجتماعی، زیست بومی و بهداشتی گام برداشته اند و
نمایندگان شان را در باره شرط های این موافقت به پرسش کشیده اند.
موافقتی که پیش از هر چیز هماهنگ سازی قاعده ها را در هدف دارد
این موافقت به حقوق گمرکی ، به ویژه در بخش هایی مانند کشاورزی که اهمیت
دارند، حمله می کند. البته، هدف این موافقت، پیش از هر چیز هماهنگ سازی
قاعده ها در زمینه تولید کشاورزی یا صنعتی، حمایت از داده های شمارمند، و
پروانه ها، معیارهای پیشگیری از خطرهای زیست بومی و بهداشتی و غیره است. در
واقع،
PTCI
، زیر پوشش این هماهنگ سازی گزینش های جمعی تاریخی در اروپا و دیگر کشورها
را تهدید می کند. در مثل با منع صادر کردن پرندگان ضد عفونی شده با محلول
های کلر یا گاو هورمون دار به اتحادیه اروپا چگونه برخورد می کند؟ وضع
مقررات در مورد فرآورده های شیمیایی (مانند رهنمود
REACH)
که در اروپا و ایالات متحد اجباری است، چه واکنشی دارد؟ این خطرها که به
روشنی در گزارش کمیسیون
ENVI
پارلمان اروپا بازتاب دارد، به نمایندگان مجلس اروپا توصیه می کند، مراقبت
در باره خطرها علیه اروپا را به خاطر از دست دادن استانداردهای حمایت در
سپهر محیط زیست و امنیت مواد غذایی، دو برابر کنند.
موافقتی که برای حقوق سرمایه گذاران نسبت به حقوق دموکراتیک شهروندان برتری
قایل است .
بنابر شکاف ها، نمایندگی، مکانیسم ناپذیرفتنی داوری در باره کشمکش های دولت
ها – سرمایه گذاران را به میان می کشد. این نوع مکانیسم ، موسوم به «حمایت
از سرمایه گذاری» حق تعقیب کردن یک دولت یا یک جمع محلی را در صورتی باز می
گذارد که با وضع مقررات مانع تجارت شوند و آنرا از سودهایی که انتظار داشته
، محروم سازند. هیئت کارشناسان خصوصی به تشخیص خود، در خارج از دادرسی های
عمومی ملی و منطقه ای یا چند جانبه، کشمکش ها را حل و فصل می کنند. بدین
ترتیب، موسسه های چند ملیتی برای رد کردن و بی اثر ساختن همه تصمیم های
سیاسی که روی سود آن ها اثر می گذارد، به ابزار نیرومندی دست یافته اند.
آتاک و دیگر سازمان های دموکراتیک به این دلیل به انتشار دادن گزارش در
باره «اعلامیه فرا آتلانتیک حقوق موسسه ها»پرداخته اند که خطرهای روبرو شدن
با این کشمکش ها را گوشزد کنند . گزارش به برخی موردهای رمزآمیز چون تعقیب
های غول تنباکو فیلیپ موریس علیه اورو گوئه و استرالیا در ارتباط با
هشدارهای بهداشتی در باره بسته های سیگار یا شکایت تازه شرکت لون پین
ایالات متحد علیه کبک در ارتباط با مهلت آن در مورد استخراج گاز شیست،
اشاره می کند.
موافقتی که بازتاب های جهانی دارد
علاوه بر این، بازتاب های این موافقت به طور وسیع از مرزهای اروپا فراتر می
رود، زیرا مسئله عبارت از پیوند زدن
AECG
(موافقت اقتصادی و تجاری جهانگیر) بین اتحادیه اروپا و کانادا و
PTCI
برای ره سپردن به ساختمان منطقه حقیقی مبادله آزاد فرا آتلانتیک است که بیش
از نیمی از اقتصاد جهانی را در بر می گیرد. از سوی دیگر، اتفاقی نیست که
۱٨
اکتبر گذشته آشکارا برای موافقت سیاسی در باره
AECG
اقدام شده است. مذاکره همانند در زمینه موافقت تجاری و سرمایه گذاری بین
ایالات متحد و
۱۲
کشور منطقه اقیانوس آرام (TPPA)
توسعه دادن سطح و هژمونی این «سوپر مارکت» جهانگیر را به منظور تحمیل کردن
قاعده های اش به مجموع سیاره ممکن می سازد.
وانگهی، کارل دو گوچ کمیسر اروپا در تجارت این موضوع را پنهان نمی کند که :
«با کانادا این دو کشور حجم حیاتی – بیش از نیمی از اقتصاد جهانی – را در
اختیار ما می گذارند که به ما امکان می دهد قاعده ها یی فراهم آوریم که به
جهانی شدن گرایش دارند» (کارل دو گوچ ، مصاحبه با لیبراسیون
۲۹
اکتبر
۲۰۱٣
) .
بنا بر این، داوهای این موافقت بسیار عظیم اند. اما با کدام برتری؟ با
کاربرد طرح های بسیار خوشبینانه پیشنهادی در بررسی برخورد مقدم که توسط
کمیسیون اروپا سفارش شده ، اقتصاد دان دین باکر از مرکز اقتصاد وسیاست
پژوهش در واشنگتن، نتیجه گرفته است که
PTCI
افزایش بینا بینی قدرت خرید فردی به میزان. . . –
۵۰
دلار سالیانه یا
۱۵
سنت در روز را به وجود آورده! آیا حقوق بسیار اساسی ما بیش از این ارزش
ندارند؟
خوانندگان عزیز می توانند در همین موضوع به مقاله زیر مراجعه نمایند:
متن سخنرانی سیتارام یچوری عضو هیئت سیاسی ،
دبیر
بخش بین الملل حزب کمونیست (مارکسیست) هند
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
