اردلان سرفراز
بنده عشقم و از هر دو جهان آزادم (حافظ)
من از مُردن نمی‌میرم
پر پرواز می‌گیرم
فراموش و غُبارآلود
نخواهد ماند تصویرم
ندارم وحشتی از مرگ
که عشق و مرگ هم‌زادند
کلید راز بودن را
به دست عاشقان دادند
چرا که بندگانِ عشق
بی‌مرگند و آزادند
که از ویرانی آبادند
همیشه زنده دریادند
من از مُردن نخواهم مرد
که عشق هرگز نمی‌میرد
تنم را گرچه خاک از من
دوباره باز می‌گیرد
نخواهم مرد و خواهم ماند
چرا که بنده‌ی عشقم
که از هر دو جهان آزاد
نمک پروده‌ی عشقم
تمام عاشقان هرجا
همیشه در همه دنیا
مرا از خویش می‌دانند
مرا هر لحظه می‌خوانند
مرا در هر غزل آواز
صدای زخمی هر ساز
مرا در آبی پرواز
نه در پایان، که از آغاز
من از مُردن نمی‌میرم
که من آئینه پردازم
هر آنچه عشق می‌گوید
من از آن شعر می‌سازم
همیشه زنده خواهد ماند
دلِ آئینه پردازم
میان شعرهای من
که می‌سوزم و می‌سازم
ترکيه
۲۰۱۰
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب را به آزادگی بفرستید:
