نویدنو:10/2/1392  

 

نویدنو10/02/1392 

 

 

اعلامیه کمیتة مرکزی حزب توده ایران به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر! 

 

درود آتشین به پیکار دلیرانه طبقه کارگر و زحمتکشان میهن برای دست یابی به حقوق صنفی، عدالت اجتماعی، آزادی و طرد رژیم ولایت فقیه!

کارگران و زحمتکشان شریف میهن!

کمیته مرکزی حزب توده ایران، روز 11 اردیبشهت ماه، اول ماه مه، روز جهانی کارگر را به شما، که در شرایط دشوار فشارهای کمر شکن اقتصادی، و ادامه حیات رژیم استبدادی و کارگر ستیز ولایت فقیه، همچنان به پیکار خود برای تحقق حقوق صنفی و سربلندی و رهایی کشور ادامه می دهید، تبریک می گوید.
امسال برگزاری اول ماه مه مصادف است با 127 -مین سالگرد روز اول ماه مه 1886، روز نبرد دلیرانه و خونین کارگران نساجی شیکاگو، با گزمگان سرمایه داری. پیکاری که طلایه دار مبارزه پیگیر طبقه کارگر با سرمایه داری جهانی شد، جهان را تغییر داد و با همه فراز و نشیب ها بیش از یک سده اخیر دست آوردهای سترگی را برای بهبود زندگی کارگران و زحمتکشان جهان به همراه داشت. روز اول ماه مه، روز بزرگداشت بیش از یک قرن پیکار تاریخی و حماسی طبقه کارگر بر ضد ستمکاری سرمایه داری، برای برابری و عدالت اجتماعی، صلح و آزادی و رهایی انسان از استثمار و روز گرامی داشت خاطره تابناک همه انسان های نستوهی است که جان خود را بر سر آرمان های والای طبقه کارگر گذاشتند. 
امسال کارگران جهان در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر می روند که با گذشت بیش از شش سال پس از آغاز دور جدید روند بحران سیستم مالی، پولی و اقتصادی در جهان سرمایه داری، و با وجود ادعاهای نظریه پردازان سرمایه داری درباره موقتی بودن این بحران، امروز مشخص است که بحران اخیر نه یک بحران مقطعی به دلیل عدم کارآیی مکانیزم های سرمایه داری یا قصور در به کارگیری آن ها، بلکه نمایشگر شکست بنیادی ترین اصول و ساختارهای سیستم سرمایه داری، و به ویژه مفاهیمی نظیر ”بازار آزاد“، قابلیت سرمایه داری به تنظیم روابط درونی خود و مجموعه سیاست های مخرب نولیبرالی است که در سال های اخیر بر بشریت تحمیل شده است. ادامه بحران در ”اتحادیه اروپا“ که ما در سال اخیر شاهد فروپاشی اقتصادی کشور هایی همچون یونان، اسپانیا، پرتغال ایتالیا و در ماه های اخیر قبرس بوده ایم و همچنین ادامه بحران اقتصادی در آمریکا و ژاپن نشانگر پوچ بودن نظریات نظریه پردازان نولیبرالیسم اقتصادی و ادامه وخامت اوضاع برای سرمایه داری جهانی است. اعمال سیاست های ضد مردمی از بین بردن خدمات اجتماعی، از قبیل بهداشت و آموزش عمومی، حقوق تأمین اجتماعی و موج فزاینده بیکاری در کشورهای پیشرفته سرمایه داری و تشدید فقر و محرومیت در کشورهای در حال رشد که زیر سیاست های دیکته شده از سوی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی دست و پا می زنند بیش از پیش نشانگر وضعیت دشواری است که طبقه کارگر در کشورهای مختلف جهان با آن رو به روست.
بر اساس آخرین برآوردهای سازمان بين‌المللی کار، شمار بيکاران جهان، در سال 2012 (1391) از مرز 197 میلیون نفر فرا تر رفته است و این روند در سال 2013 و 2014 (1392 و 1393) تشدید خواهد شد. بر اساس همین گزارش 6 درصد نیروی کار جهان بیکارند و در شرایط بسیار دشواری زیست می کنند. محرومیت شدید بخش بزرگی از کارگران و زحمتکشان جهان، در کنار ناهنجاری های رو به رشد اجتماعی، ناشی از فقر مفرط، تشدید دره عظیم میان فقر و ثروت و تشدید درگیری های قومی، نژادی و دخالت های روز افزون نظامی-سیاسی کشورهای امپریالیستی در امور کشورهای مستقل، از جمله معضلات فاجعه باری است که نظام سرمایه داری جهانی بر بشریت تحمیل کرده است. مردم صلح دوست جهان نگران این هستند که در شرایط تشدید بحران اقتصادی، همانند تجربه های مشابهی در یک قرن گذشته کشورهای سرمایه داری با به راه انداختن جنگ و برخورد نظامی و از طریق فعال کردن انحصارهای تولید اسلحه سعی به غلبه بر بحران های کنونی بنمایند. سیاست های مداخله گرانه امپریالیسم در منطقه خاورمیانه از دخالت مخرب در امور سوریه ، و یورش نظامی و سرنگونی دولت لیبی و همچنین مداخله مستقیم بر ضد مبارزه مردم بحرین و حمایت از رژیم وابسته و ضد مردمی این کشور بار دیگر ضمن تأیید بی اعتباری مدعیات کشورهای امپریالیستی در زمینه دفاع از دموکراسی و حقوق بشر تأکیدی است بر ضرورت توجه نیروهای ترقی خواه جهان به امر مبارزه برای صلح و سازماندهی موثر در این مسیر. 

کارگران و زحمتکشان میهن!
شما در شرایطی به استقبال روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر می روید که به دلیل سیاست های مخرب و خانمان برانداز رژیم ولایت فقیه و دولت برگمارده آن و همچنین ادامه تحریم های مخرب کشورهای امپریالیستی، ده ها میلیون تن از هم میهنان مان، خصوصا طبقه کارگر و زحمتکشان در شرایط بی سابقه فشارهای اقتصادی و محرومیت برای تأمین زندگی حداقلی برای خود و خانواده هایشان با دشواری های عظیمی رو به رویند.
برخلاف همه دروغ های سران رژیم، از جمله علی خامنه ای، ولی فقیه مجموعه سیاست های مخرب و ضد ملی دولت نظامیان نه تنها ایران را در رکود اقتصادی بی سابقه یی فرو برده است بلکه تورم افسار گسیخته، بیکاری میلیونی، ورشکستگی واحد های تولیدی و تشدید فقر و محرومیت در مجموع شرایط بسیار دشواری را برای میلیون ها خانواده ایرانی پدید آورده است. بنا به آمار منابع دولتی و روزنامه های مجاز کشور، میزان بیکاری اکنون به بالاترین حد خود، در دو دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد رسیده است. در حالی که آمارهای بین المللی، از جمله برآوردهای سازمان بین المللی کار از بیکاری 15 تا 17 درصدی در ایران حکایت می کند حتی بر اساس آخرین آمارهای مرکز آمار ایران، شمار بیکاران در ایران در آغاز سال 1391، از مرز 3 میلیون و 146 هزار نفر فرا تر رفته و این روند فاجعه بار در سال 1392 تشدید خواهد شد. نکته قابل توجه دیگر اینکه نرخ بیکاری در میان زنان و جوانان نسبت به سایر قشرها بیش از پیش تشدید شده است.
بیکاری مزمن در کنار تورم افسار گسیخته، در مقابل سقوط چشمگیر توان مالی و قدرت خرید زحمتکشان بیانگر شرایط تکان دهنده زیستن در چارچوب رژیم ولایت فقیه، ”نظام نمونه“ جهان است. بر اساس آخرین آمار ارائه شده از سوی مرکز آمار ایران، نرخ تورم از مرز 30 درصد گذشته است و این نرخ تورم از دوران ریاست جمهوری رفسنجانی تاکنون بی سابقه بوده است. 
کارگران و زحمتکشان مبارز!
ششمین کنگره حزب توده ایران، که در بهمن ماه سال جاری برگزار شد، ضمن بررسی و توجه ویژه به وضعیت شدیداً بحرانی کشور و عواقب آن برای کارگران و زحمتکشان از جمله یاد آور شد که آنچه این اوضاع را نگران‌کننده‌تر و تحمل ناپذیرتر می‌سازد، تحریم‌های مداخله‌جویانه امپریالیستی است که بردامنه فقر و تیره‌روزی مردم به ویژه زحمتکشان بسی افزوده ‌است. زندگی شما کارگران، نمونه‌ گویا و مشخص فقر براثر سیاست‌های رژیم و تحریم‌های امپریالیستی است. در طول ماه‌های اخیر، براثر نوسان‌های بازار ارز و کاهش ارزش پولِ ملی، به طور رسمی اعلام شد که، دستمزد کنونی زحمتکشان فقط برای گذرانِ
۱۰ روز کافی‌است. درعین حال، بیش از ۸۰ درصد کارگران کشور با قراردادهای موقت و سپیدامضا مشغول به‌کارند، و هرگاه کلان‌سرمایه‌داران اراده کنند آنان اخراج و بیکار می‌شوند. دراین زمینه آمارها نشان می‌دهد که، رشد شاخص مزد و حقوق کارگران واحدهای صنعتی بزرگ و کلیدی کشور در ۵ سال اخیر، ۳۳ درصد کمتراز رشد شاخص هزینه‌های زندگی بوده ‌است. علاوه براین، برآوردهای رسمی منتشر شده حاکی از آنست که، فقط طی یک سال قدرتِ خرید کارگران و زحمتکشان بیش از ۷۵ درصد کاهش داشته‌ است. 
به‌این موردها اصلاح قوانین کار و تامین اجتماعی را باید افزود تا ژرفای یورش ارتجاع به‌حقوق و دستاوردهای طبقه کارگر ایران و نیز زندگی و معیشت ناگوار آن‌ها به‌خوبی درمعرض داوری قرارگیرد. با تغییر و اصلاح قوانین کار و تامین اجتماعی، بسیاری از حقوق کارگران نظیر: حق تشکل، افزایش دستمزدها، تامین امنیت شغلی، دسترسی به بهداشت و درمان، حق بازنشستگی، و موردهایی مهم ازاین قبیل، به کلی نابود می‌گردند.
درچنین وضعیتی، مبارزه دلیرانه شما کارگران و فعالان سندیکایی حتی در چارچوب قوانین موجود به‌سختی و باشدت هرچه تمام‌تر سرکوب می‌گردد. اعمال فشارهای هدفمند به سندیکالیست‌ها، تهدید، اخراج، و بازداشت کارگران فعال در سندیکاها و تشکل‌های مستقل، سیاست دایمی و شناخته‌شده ارتجاع حاکم در رویارویی با طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان میهن ما بوده و هست. به‌علاوه، تهدید، تطمیع، و فریب، ازدیگر اجزای سیاست ارتجاع در برابر جنبش کارگری به‌شمار می‌آیند. 

کارگران و زحمتکشان شریف!
سال 1392، سال تحولات مهمی است که می تواند تأثیر مهمی بر آینده میهن ما به همراه داشته باشد. انتخابات ریاست جمهوری و بحران جدی سیاسی ای که رژیم ولایت فقیه با آن دست به گریبان است و بازتاب آن را می توان در برخوردهای فزاینده جناح های مختلف حاکمیت مشاهده کرد، در کنار بحران بین المللی و تحریم های مخرب کشورهای امپریالیستی، در مجموع شرایط به شدت بحرانی و حساسی را برای میهن ما پدید آورده است.
به گمان ما طبقه کارگر ایران و زحمتکشان میهن می توانند و باید نقش تعیین کننده یی در تحولات آتی داشته باشند. آینده ایران و سرنوشت جنبش مردمی میهن ما برای دست یابی به عدالت اجتماعی، آزادی و حاکم شدن مردم بر سرنوشت شان در گرو مبارزه مشترک وسیع ترین قشرهای اجتماعی حول محورهای مشترک است. سران رژیم مصصم اند که اجازه ندهند تا حوادث خرداد 1376 و خرداد 1388 در ایران تکرار شود ولی این امر تنها در اراده آنها نیست و به توان، سازمان یافتگی و حرکت هدفمند و مشترک همه نیروهای مدافع آزادی و عدالت اجتماعی وابسته است. از این روست که رژیم ولایت فقیه به شدت از سازمان یافتگی گردان های اجتماعی خصوصاً طبقه کارگر و زحمتکشان به شدت در هراس است و تمام توان خود را در سال های اخیر به کار گرفته است تا از تحقق چنین امری جلوگیری کند. رژیم به تجربه می داند که حرکت های پراکنده اعتراضی کارگران و زحمتکشان و همچنین قشرهای دیگر اجتماعی از جمله زنان، جوانان و دانشجویان اثربخشی لازم را نداشته و می توان با محدود کردن حیطه عمل این اعتراض ها، آنها را به سرعت کنترل و سرکوب کرد. جنبش اعتراضی پس از کودتای انتخاباتی 1388 اگر با اعتراض ها و اعتصاب های هماهنگ کارگران و زحمتکشان همراه گشته بود بی شک ادامه حیات رژیم ولایت فقیه را با دشواری های جدی رو به رو می کرد. باید از این تجربیات آموخت و آن را در نبرد پیش رو برای طرد رژیم ولایت فقیه به کار گرفت. حزب ما در شادباش نوروزی اش به مردم ایران و در بررسی چالش های پیش رو، از جمله درباره انتخابات ریاست جمهوری سال 1392، ضمن اشاره به این مهم که نیروهای مترقی و قشرهای اجتماعی باید از این روند به نفع سازمان دهی و به عرصه میدان کشیدن طیف وسیعی از مردم جان به لب رسیده بهره جویند از جمله درباره وظایفی که پیش روی نیروهای مترقی است تأکید کرد: به چالش کشیدن برنامه‌های مرتجعان حاکم از جمله: خواستِ حذفِ نظارت استصوابی شورای نگهبان، تأمینِ عدم دخالت نیروهای سپاه و امنیتی در انتخابات، آزادیِ فوری و بدون قید و شرط همه زندانیان سیاسی، و پایان دادن به حصرِ زهرا رهنورد، میرحسین موسوی، و مهدی کروبی، عرصه‌های مهم مبارزاتی‌ای‌اند که جنبش مردمی و تمامی نیروهای اصلاح طلب و آزادی‌خواه باید برای عملی کردن آن، با صف‌هایی منسجم، به میدان آیند. تبدیلِ صحنه انتخابات به عرصه چالش جدی با ادامه حاکمیت کنونی و سیاست های نابخردانه و خانمان سوز ولی فقیه و شرکا، مهم‌ترین وظیفه‌یی است که بسیج در راه تحقق آن می تواند شرایط کنونی سیاسی کشور را به کلی دگرگون کند.  
کمیته مرکزی حزب توده ایران بار دیگر ضمن تبریک فرا رسیدن، اول ماه مه، روز جهانی کارگر، و تجدید عهد با آرمان های والای طبقه کارگر و زحمتکشان میهن ما، همه کارگران و زحمتکشان میهن را به منسجم شدن، و مبارزه مشترک و متحد با دیگر گردان های اجتماعی بر ضد رژیم ولایت فقیه فرا می خواند. تحقق حقوق صنفی، دست یابی به عدالت اجتماعی و رهایی از شرایط دهشتناک فقر و محرومیت کنونی ارتباطی گسست ناپذیر با مبارزه عمومی خلق برای طرد رژیم ولایت فقیه دارد. 
فرخنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
درود به خاطره تابناک جان باختگان جنبش کارگری میهن!
آزادی برای همه زندانیان سیاسی!
کمیته مرکزی حزب توده ایران
اردیبهشت ماه 1392 

 

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: Balatarin مطلب را به آزادگی بفرستید:Azadegi

بازگشت به صفحه نخست         

         

free hit counter