طبقه كارگر مدافع منافع كل خلق!

فرهاد عاصمی

در برنامه نوين حزب توده ايران براي تصويب در ششمين كنگره آن پيشنهادهاي مشخصي در ارتباط با تامين منافع و خواست هاي طبقه كارگر، دهقانان و ديگر زحمتكشان يدي و فكري ارايه شده است كه در هم خواني و هم سويي با پيشنهادهاي بسياري براي تامين منافع خرده بورژوازي و بورژوازي ملي مي باشد. (نگاه كن به ”آزادي انتخاب شعاري مردمي“، بهمن ١٣٩١ http://www.tudeh-iha.com/lang/fa/archives/1952)

طرح چنين پيشنهادهايي در برنامه نوين حزب توده ايران در پايبندي به ديدگاه ماركسيستي- توده اي ريشه دارد ، و بيان انطباق منافع طبقه كارگر با منافع كل جامعه ، و نشان پيوند حزب توده ايران با توده هاي ميهن دوست است. موضع ميهن دوستي انقلابي حزب توده ايران ، كه در همين برنامه نوين با صراحت و روشني بيان شده است ، و دفاع از منافع طبقه كارگر و ديگر زحمتكشان را با دفاع از منافع ملي عليه خطر سلطه نواستعماري امپرياليسم تلفيق مي كند، نيز نشان پيوند حزب توده ايران با توده هاي ميهن دوست مي باشد. اين موضع حزب طبقه كارگر ريشه در سرشت منافع طبقه كارگر دارد. سلطه نواستعماري- نوليبرال سرمايه سوداگر امپرياليستي و متحدان داخلي آن، در وحله نخست، با تشديد استثمار و فقر كارگران زير فشار برنامه ”آزاد سازي اقتصادي“همراه است. از اين روي نيز طبقه كارگر پيگيرترين و انقلابي ترين طبقه ميهن دوست عليه خطر سلطه امپرياليسم بر كشور مي باشد.

حزب توده ايران، حزب طبقه كارگر ايران، دفاع و تامين منافع طبقه كارگر را در مركز انديشه و عمل خود قرار مي دهد، زيرا حزب متكي به طبقه كارگر مي باشد. اين سياست اما «هميشه بيانگر منافع جنبش در مجموع آن» است، زيرا سياست حزب توده ايران «از فرداي جنبش نيز دفاع مي كند» (مانيفست كمونيستي، به نقل از ”سيماي مردمي حزب توده ايران“، ص ١١).

هنگامي كه حزب توده ايران پس از پيروزي انقلاب بهمن خواستار برپايي ”جبهه متحد خلق“ به مثابه اتحاد فعال انقلابيون براي تعميق انقلاب بهمن شد، ناشي از اين شناخت بود كه «اگر ... رهبري جنبش دموكراتيك در دست بورژوازي باقي بماند، انقلاب در نيمه راه خواهد ماند و به سازش با استبداد و ارتجاع خواهد انجاميد.» (جوانشير، ”سيماي مردمي حزب توده ايران“، ص ٥٤). اكنون اين تجربه به مثابه واقعيت عيني، درس دردناك تاريخ سي سال اخير جامعه ايراني است.

جوانشير در اين بخش از اثر خود، نظر لنين را در ارتباط با رابطه طبقه كارگر با نزديك ترين متحدان خود، دهقانان در انقلاب دموكراتيك، تشريح مي كند. او با نشان دادن تشابهه شرايط با انقلاب بهمن بر اين نكته انگشت مي گذارد كه «پرولتاريا در پيروزي كامل انقلاب دموكراتيك [ملي] بيش از بورژوازي ذينفع است». از اين روي نيز طبقه كارگر به مساله جلب دهقانان و ديگر لايه هاي خرده بورژوازي توجه ويژه داشته و آن را براي پيروزي انقلاب مهم ارزيابي مي كند. او خاطرنشان مي سازد كه «پيروزي پيگير انقلاب دموكراتيك، هدف نهايي پرولتاريا نيست. اما اين پيروزي وقتي زير رهبري پرولتاريا به دست مي آيد و متكي به اتحاد كارگران و دهقانان [خرده بورژوازي- بوژوازي ملي] است، مي تواند به انقلاب سوسياليستي فرارويد. پرولتاريا بايد در اين جهت مبارزه كند.» از اين روي جوانشير نظر لنين را به عنوان نتيجه گيري از توضيح و تشريح خود برجسته مي سازد: «پيشبرد اين تاكتيك درست انقلابي موكول به وجود حزب استوار و محكم پرولتري است».

اكنون توده اي ها كه به دستاورد بزرگ تنظيم برنامه نوين كارگري و احياي خط مشي انقلابي حزب خود دست يافته اند، با دو صحنه پراهميت وظايف عاجل روبرو هستند.

اول- تحكيم وحدت حزب توده ايران، حزب طبقه كارگر ايران؛

در اين صحنه، زمان مماشات با انحراف ها از خط مشي انقلابي حزب پايان يافته است. بايد با صراحت خواستار قطع هر نوع فعاليت منافي با تحكيم مباني نظري و سازماني حزب توده ايران نزد هر جريان ممكن شد. بايد با شركت فعال در مبارزه افشاگرانه راه را بر همه كوشش ها براي پاره پاره كردن و خواستن حزب طبقه كارگر بست و به تقويت مواضع حزب ياري رساند.

دوم- انتقال برنامه حزب به درون طبقه كارگر و ديگر ميهن دوستان انقلابي در ميان خرده بورژوازي و بورژوازي ملي.

در اين صحنه، كوشش براي ايجاد هژموني انديشه توده اي امري ضروري و اجتناب ناپذير است. جوانشير همانجا ايجاد شدن هژموني مورد نظر لنين را «يك روند تكاملي» و «نه به عنوان پيش شرط شركت در نبرد» اعلام و پايبندي به آن را تصريح مي كند. او اين كوشش را مبارزه براي ايجاد پيوند با توده ها ارزيابي مي كند كه به معناي «پيروزي براي كسب رهبري نيست، بلكه رهبري براي كسب پيروزي [انقلاب] است».

با توجه به نكات فوق است كه مساله تبليغ و ترويج برنامه نوين حزب توده ايران، به وظيفه عاجل همه مبارزان توده اي بدل مي گردد. بايد نيروها را به اين سو هدايت و ضمن ارايه نظر و پيشنهادهاي حزب و توضيح و تشريح نقش آن ها در پيروزي روند انقلابي در ايران، مبارزان توده اي را به مثابه كارشناسان بخش هاي مختلف فعاليت انقلابي براي تغييرات بنيادين پيش رو پرورش داد.

 

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید: