یک قهرمان افریقایی

امیلکار کابرال : مبتکر

گوین گوین بالی – برگردان : مهرگان

امیلکار کابرال رهبربرجسته افریقایی در 20ژانویه 1973توسط شرکتی که برای رژیم فاشیست پرتقال کار می کرد، در تلاش برای متوقف کردن جنگ آزادی بخش گینه ترور شد.

امیلکار،عضو بنیان گذار حزب افریقایی برای استقلال گینه بیسائو وگیپ ورد(PAIGC) ،در دفتر حزب در کوناکری ، پایتخت همسایه جمهوری گینه، در طی تدارکات برای مرحله تعیین کننده در مبارزه رهایی بخش ، به ضرب گلوله کشته شد.

رهبر حزب افریقایی ...هم رزم آوری دور اندیش در مقابله با رزیم پرتقال و هم متفکری برجسته بود ، اندیشه ها و نوشته های او فراتر از عرصه های ملی به سطح قاره ای  گسترش می یافت.

او یک دانشمند سیاست افریقایی و واقعیت های اجتماعی شناخته می شود ، تحلیل های او ماهیت مشکل های احاطه کننده  قاره ،  در گام نخست ناشی از بردگی و پس از آن ناشی از پی آمدهای رژیم های استعمارگر قاره را افشا می کرد .

مسلح به این قدرت آرمانی ، او وضعیت افریقا و مردم گینه وکیپ ورد را در اجتماع های گوناگونی تشریح می کرد. در سال 1966 در کنفرانس سه قاره در هاوانا ، رخ دادی که رهبرهای مهم جهان سوم را گرد هم آورد ، شرکت کرد.

ماجرا جو های پرتقالی در قرن پانزدهم ، به گینه بیسائو و جزیره های کیپ ورد در 300کیلومتری ساحل غربی آفریقا رسیدند. تجارت برده تا 1840در هر دو سرزمین ادامه یافت و با وضعیت استعماری آن ها دنبال شد .

حضور پرتقال هرگز به صورت مسالمت آمیزی پذیرفته نشد ، و شکل های مختلفی از مقاومت در برابر اشغال خارجی وجود داشت . مبارزه داخلی  در اطراف اصلاح ها بنا شده بود وبعدا تبدیل به مبارزه برای استقلال شد . (1945-1939)

گام های نخستین

املیکار کابرال در 12 سپتامبر سال1924 در بافاتا ، شهرک کوچکی نزدیک  بمبادینکا گاریسون ، حل استقرار بزرگترین تاسیسات ارتش پرتقال در جبهه شرقی متولد شد ، او در رشته کشاورزی فارغ التحصیل شد و سلطه استعماری را از سن جوانی رد می کرد .

در سال 1945 فکر ایجاد مبارزه ضد استعماری در گینه بیسائو و کیپ ورد را پایه گذاری کرد. کشاورز جوان به رهبری اصلی این جنبش که زن ها ومرد های مصممی را برای در هم شکستن یوغ استعمار گرد آورد ارتقا یافت .

  در 19سپتامبر 1956، در دیداری محرمانه ، امیلکار و گروه کوچکی از رفقا حزب افریقایی ... (PAIGC)،را که ناگزیر از حمل سنگینی مبارزه مسلحانه علیه استعمار بود ، تاسیس کردند . 

سازمان در ابتدا در مناطق شهری عمل می کرد و فعالیت های آن بعدا به مناطق روستایی گسترش یافت . مقام های پرتقال ، بر حفظ سامانه منسوخ استعماری اصرار می کردند که به معنی آن بود که تنها راه پیش رو شورش بود .

مبارزه رهایی ملی در سوم اوت 1959آغاز شد . کارگرها در بارانداز پیدجیگویتی در بندر بیسائو ، به اولین اعتصاب سازمان یافته از سوی حزب افریقایی برای رهایی گینه بیسائو وکیپ ورد در روز مقرر فرا خوانده شدند . 

پلیس ، نیروهای مسلح و استعمارگران مقیم مقابله کردند و بر روی اعتراض کننده ها آتش گشودند که منجر به 50 نفرکشته و بیش از 100نفر زخمی شد . 

ماه بعد ، در 19سپتامبر 1959، کنفرانس مخفیانه ای برای تدارک مبارزه مسلحانه و سیاسی کردن منطقه های روستایی بر گذار شد .

با درس آموزی از کشتار جمعی پیدجیگیوتی، املیکار ورهبر های حزب افریقایی ... (PAIGC)تصمیم گرفتند اقدام مستقیم را در دستور کار قرار دهند ، و در سال 1961، در زمان بزرگداشت دومین سالگرد قتل عام ، اولین اقدام چریکی خود را، همراه با خرابکاری در تاسیسات پرتقالی  اجراکردند. 

درسال 1964،وقتی که اولین کنگره حزب افریقایی (PAIGC)در منطقه های آزاد شده جنوب بر گذار شد ، مبارزه در تمام عرصه ها با ایجاد نیروهای مسلح انقلابی خلق و مراکز آموزش برای کودکان وجوانان وارد مرحله جدیدی از پیشرفت شد .

در مواجهه با اقدام انقلابی ، رژیم استعماری نیروهای نظامی خود را افزایش داد ووحشیانه ترین انتقام جویی را در منطقه های روستایی به راه انداخت ، در سال 1966حزب افریقایی ... (PAIGC) اعلام کرد که بیش از 50درصد خاک کشور را آزاد کرده است .

تا آن زمان ، نیروهای استعماری بر 25000نفر ، 25 برابر بیش ازتعداد آن در سال 1961بالغ می شد . مبارزه نیازمند ویژگی جدیدی بود : حزب افریقایی ... (PAIGC) وارد مرحله تهاجمی شد و گروه های چریکی آن به ارتشی دائمی با خمپاره ، توپ وبازوکا تبدیل شدند . 

اعلام دولت گینه بیسائو

امیلکار ، در زمان مرگ ، به دقت در حال تدارک آن چه مهم ترین اقدام در زندگی سیاسی کشور می نامید ، اعلام دولت گینه بیسائو در منطقه های آزاد شده مادینا بوئه بود.

او فکر می کرد که این اقدام می تواند مبارزه استقلال را به یک سطح جدیدی ارتقا دهد و به رسمیت شناخته شدن از سوی  چندین کشور افریقایی و سایر کشور ها را ، که می توانند گینه بیسائو را بعنوان دولتی آزاد که بخشی از خاکش از سوی نیروهای استعماری خارجی اشغال شده درک کنند ، به دست آورد .

این راهبرد نتیجه داد : در 24 سپتامبر 1973، سال ترور امیلکار ، دولت گینه بیسائو اعلام شد و بلافاصله از سوی کشورهای افریقا ، اسیا وامریکای لاتین به رسمیت شناخته شد .

اعلام دولت گینه بیسائو  ضربه سیاسی موثری بود ، که منجر به سرنگونی استعمار در گینه بیسائو و کیپ ورد شد . پنج کشور به سلطه پرتقال پایان دادند .

امیلکار کابرال به قهرمان ملی تبدیل شد و نام او در تاریخ در میان سایر رهبر های استقلال افریقا نقش بسته است .

سرچشمه : گرانما

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید: