![]() |
نویدنو:20/11/1391 |
نویدنو20/11/1391
یک قهرمان افریقایی گوین گوین بالی – برگردان : مهرگان
امیلکار،عضو بنیان گذار حزب افریقایی برای استقلال گینه بیسائو وگیپ ورد(PAIGC) ،در دفتر حزب در کوناکری ، پایتخت همسایه جمهوری گینه، در طی تدارکات برای مرحله تعیین کننده در مبارزه رهایی بخش ، به ضرب گلوله کشته شد. رهبر حزب افریقایی ...هم رزم آوری دور اندیش در مقابله با رزیم پرتقال و هم متفکری برجسته بود ، اندیشه ها و نوشته های او فراتر از عرصه های ملی به سطح قاره ای گسترش می یافت. او یک دانشمند سیاست افریقایی و واقعیت های اجتماعی شناخته می شود ، تحلیل های او ماهیت مشکل های احاطه کننده قاره ، در گام نخست ناشی از بردگی و پس از آن ناشی از پی آمدهای رژیم های استعمارگر قاره را افشا می کرد . مسلح به این قدرت آرمانی ، او وضعیت افریقا و مردم گینه وکیپ ورد را در اجتماع های گوناگونی تشریح می کرد. در سال 1966 در کنفرانس سه قاره در هاوانا ، رخ دادی که رهبرهای مهم جهان سوم را گرد هم آورد ، شرکت کرد. ماجرا جو های پرتقالی در قرن پانزدهم ، به گینه بیسائو و جزیره های کیپ ورد در 300کیلومتری ساحل غربی آفریقا رسیدند. تجارت برده تا 1840در هر دو سرزمین ادامه یافت و با وضعیت استعماری آن ها دنبال شد . حضور پرتقال هرگز به صورت مسالمت آمیزی پذیرفته نشد ، و شکل های مختلفی از مقاومت در برابر اشغال خارجی وجود داشت . مبارزه داخلی در اطراف اصلاح ها بنا شده بود وبعدا تبدیل به مبارزه برای استقلال شد . (1945-1939) گام های نخستین املیکار کابرال در 12 سپتامبر سال1924 در بافاتا ، شهرک کوچکی نزدیک بمبادینکا گاریسون ، حل استقرار بزرگترین تاسیسات ارتش پرتقال در جبهه شرقی متولد شد ، او در رشته کشاورزی فارغ التحصیل شد و سلطه استعماری را از سن جوانی رد می کرد . در سال 1945 فکر ایجاد مبارزه ضد استعماری در گینه بیسائو و کیپ ورد را پایه گذاری کرد. کشاورز جوان به رهبری اصلی این جنبش که زن ها ومرد های مصممی را برای در هم شکستن یوغ استعمار گرد آورد ارتقا یافت . در 19سپتامبر 1956، در دیداری محرمانه ، امیلکار و گروه کوچکی از رفقا حزب افریقایی ... (PAIGC)،را که ناگزیر از حمل سنگینی مبارزه مسلحانه علیه استعمار بود ، تاسیس کردند . سازمان در ابتدا در مناطق شهری عمل می کرد و فعالیت های آن بعدا به مناطق روستایی گسترش یافت . مقام های پرتقال ، بر حفظ سامانه منسوخ استعماری اصرار می کردند که به معنی آن بود که تنها راه پیش رو شورش بود . مبارزه رهایی ملی در سوم اوت 1959آغاز شد . کارگرها در بارانداز پیدجیگویتی در بندر بیسائو ، به اولین اعتصاب سازمان یافته از سوی حزب افریقایی برای رهایی گینه بیسائو وکیپ ورد در روز مقرر فرا خوانده شدند . پلیس ، نیروهای مسلح و استعمارگران مقیم مقابله کردند و بر روی اعتراض کننده ها آتش گشودند که منجر به 50 نفرکشته و بیش از 100نفر زخمی شد . ماه بعد ، در 19سپتامبر 1959، کنفرانس مخفیانه ای برای تدارک مبارزه مسلحانه و سیاسی کردن منطقه های روستایی بر گذار شد . با درس آموزی از کشتار جمعی پیدجیگیوتی، املیکار ورهبر های حزب افریقایی ... (PAIGC)تصمیم گرفتند اقدام مستقیم را در دستور کار قرار دهند ، و در سال 1961، در زمان بزرگداشت دومین سالگرد قتل عام ، اولین اقدام چریکی خود را، همراه با خرابکاری در تاسیسات پرتقالی اجراکردند. درسال 1964،وقتی که اولین کنگره حزب افریقایی (PAIGC)در منطقه های آزاد شده جنوب بر گذار شد ، مبارزه در تمام عرصه ها با ایجاد نیروهای مسلح انقلابی خلق و مراکز آموزش برای کودکان وجوانان وارد مرحله جدیدی از پیشرفت شد . در مواجهه با اقدام انقلابی ، رژیم استعماری نیروهای نظامی خود را افزایش داد ووحشیانه ترین انتقام جویی را در منطقه های روستایی به راه انداخت ، در سال 1966حزب افریقایی ... (PAIGC) اعلام کرد که بیش از 50درصد خاک کشور را آزاد کرده است . تا آن زمان ، نیروهای استعماری بر 25000نفر ، 25 برابر بیش ازتعداد آن در سال 1961بالغ می شد . مبارزه نیازمند ویژگی جدیدی بود : حزب افریقایی ... (PAIGC) وارد مرحله تهاجمی شد و گروه های چریکی آن به ارتشی دائمی با خمپاره ، توپ وبازوکا تبدیل شدند . اعلام دولت گینه بیسائو امیلکار ، در زمان مرگ ، به دقت در حال تدارک آن چه مهم ترین اقدام در زندگی سیاسی کشور می نامید ، اعلام دولت گینه بیسائو در منطقه های آزاد شده مادینا بوئه بود. او فکر می کرد که این اقدام می تواند مبارزه استقلال را به یک سطح جدیدی ارتقا دهد و به رسمیت شناخته شدن از سوی چندین کشور افریقایی و سایر کشور ها را ، که می توانند گینه بیسائو را بعنوان دولتی آزاد که بخشی از خاکش از سوی نیروهای استعماری خارجی اشغال شده درک کنند ، به دست آورد . این راهبرد نتیجه داد : در 24 سپتامبر 1973، سال ترور امیلکار ، دولت گینه بیسائو اعلام شد و بلافاصله از سوی کشورهای افریقا ، اسیا وامریکای لاتین به رسمیت شناخته شد . اعلام دولت گینه بیسائو ضربه سیاسی موثری بود ، که منجر به سرنگونی استعمار در گینه بیسائو و کیپ ورد شد . پنج کشور به سلطه پرتقال پایان دادند . امیلکار کابرال به قهرمان ملی تبدیل شد و نام او در تاریخ در میان سایر رهبر های استقلال افریقا نقش بسته است . سرچشمه : گرانما
|
|