نوید نو : هر روزه رسانه های بزرگ دولت های امپریالیستی ورسانه های مسلط شرکتی ساعت ها فیلم وگزارش از مالی نمایش می دهند. در روز های اخیراکثر این نمایش ها از مضمون خاصی بهره می بردند : استقبال مردمی از ژنرال های فرانسوی . در این نمایش ها نشان داده می شد که مردم داغ نکبت خورده شهرهای مختلف مالی با رقص واواز از سربازها وژنرال های فرانسوی استقبال می کنند. علت استقبال آن ها ظاهرا با  نفرت مردم از گروه های اسلامگراتوجیه می شود . غول های امپریالیسم ساخته ای که جز جاده صاف کنی برای هدف های غارتگرانه امپریالیسم کار دیگری ندارند . شگفتی و طنز تاریخ آن  است که در کشوی با 81درصد مسلمان ، کشور غیر مسلمان فرانسه ومحموعه ناتو برای نجات مسلمان ها از دست "اسلامگرا" ها "دست یاری" دراز کرده اند . با وجود سکوت بسیاری از نیروهای به ظاهر ترقی خواه در این تهاجم امپریالیستی ، همین فردا ها طشت رسوایی این تجاوز از بام خواهد افتاد و نیروهای مدعی "چپ" شاید بازهم همانند لیبی برای حاکمیت نوپدید مالی پیام تبریک بفرستند.

تنها می توان از باب فضولی پرسید  که:  آیا این همه هزینه ای که برای "نجات" ملتی "پاپتی" صرف می شود ، برای فرانسه وناتو اولا تر نبود که در یونان، پرتقال ، اسپانیا وایرلند بحران زده مصرف می شد تا مگر راه نجاتی برای اتحادیه اروپا باشد ؟ همه تاریخ استعمار وامپریالیسم نشانگر آن است که این هزینه ها به امید غارت ملت ومنطقه ای "سرمایه گذاری"  می شود که پس از ختم " غائله" به غارت آن مشغول خواهند شد .   

چشم اندازی به واقعیت ها، نمایه ها و تاریخ کشور مالی

گردآوری وبرگردان : هاتف رحمانی

 

برای مشاهده نقشه بزرگتر روی نقشه کلیک کنید

 

کشور مالی ، کشوری محصور در خشکی در شمال غرب افریقا است . بخش اعظم کشور را صحرا می پوشاند و کشوری است کم جمعیت . بخش جنوبی کشوربا وجود رودخانه نیجر پر آب است و تقریبا تمام مردم مالی در روستاهای امتداد رودخانه نیجر یا رودخانه های سنگال زندگی می کنند. مردم این کشور عموما روستایی به طور عمده با کشاورزی و ماهیگیری روزگار می گذرانند. خشکی مشکل عود کننده است واغلب سبب قحطی وخشکسالی می شود . باما کو بزرگترین شهر وپایتخت مالی است که حدود 1میلیون جمعیت دارد .  

اگر چه باماکو پایتخت مالی است اما شهرتومبکتو بسیار معروف تر از آن است . این شهر در قرن 11مسیحایی بنا گردید ، و به عنوان مرکز تجاری  در لبه جنوبی صحرا ، قرن ها به خاطر زرق وبرق خود مورد ستایش قرار می گرفت . کاروان های شتر ، حامل طلا وعاج ، ونیز برده  از آن عبور می کرد . تومبکتو تمام صحرای غربی را به دریای مدیترانه در شمال وصل می کرد . در آن زمان ، برای غربی ها تمام آن امری بعید ، راز آلود و غیر قابل تصور بود . از قرن پنجم تا قرن نوزدهم ، مالی مرکز سلسله ای از امپراطوری های افریقایی بود که برای کنترل مسیرهای پر سود کاروان های تومبکتو و طلای جنوب آن تلاش می کردند . در اواخر قرن 19مالی به مستعمره فرانسه تبدیل شد .تحت حاکمیت فرانسه سرزمین مالی سودان فرانسه خوانده می شد . مالی درسال 1960 کسب استقلال کرد ونام یکی از امپراطور های قرون وسطی را بر گزید ودر منطقه مستقرشد .مالی از نظر اقتصادی از زمان استقلال جنگیده است .در سال 2007برنامه توسعه سارمان ملل مالی را در رتبه 175ام از 178کشور فهرست شده در توسعه انسانی قرار داد ، که معیار فقر ، باسوادی ، امید به زندگی و سایر معیارهای رفاه ملی را در بر می گیرد . بانک جهانی پیش از این مالی را در ردیف یکی از فقیر ترین کشورهای جهان طبقه بندی کرد ه بود.

فرانسه زبان رسمی مالی باقی ماند و اسلام با اکثریت مطلق مذهب عمده مالی است . اما  مردم مالی به گروه های مختلف قومی تعلق دارند و به زبان های متنوع افریقایی سخن می گویند . 

بخش اعظم مالی را سرزمین های مسطحی تشکیل می دهد که در جاهایی به طور اتفاقی تپه های سنگی درآن مشاهده می شود . کشور از سه منطقه طبیعی تشکیل شده است . منطقه جنوب آن  گیاهستان گرمسیری ، یا دشت بی درخت ، با درخت های پراکنده اتفاقی است . منطقه مرکزی آن کمربند کم آبی معروف به ساحل است ، گیاهان این منطقه شامل گیاهان خار دار وبوته های خار است . منطقه شمالی در داخل صحرا قرار دارد ، که بیابان گسترده ای است در سراسر افریقای شمالی .

مالی دو رودخانه مهم دارد که عبارتند از رودخانه نیجر و سنگال . هر دو رودخانه از بخش جنوبی کشور می گذرند . رودخانه نیجر در ساحل به غرب می چرخد و قوس بزرگی را در منطقه برش می دهد . بین شهر موپتی ، که رودخانه بانی به نیجر می ریزد ، وشهر تومبوکتو دلتای داخلی بزرگی با کانال های رودخانه ای ودریاچه های بسیار واقع شده است . رودخانه سنگال وشاخه های فرعی آن در سمت شمال در انتهای غربی مالی جریان دارد . زمین بلندی در جنوبی ترین نقطه غرب ، جایی که  فلات  سنگ ماسه ای جلگه های نیجر و حوزه رودخانه بانی را احاطه می کند بنا شده است .  

کوه های همبوری در جنوب شرق واقع شده است وبالاترین  قله ها در مالی هستند.همبوری توندو ، بلندترین نقطه ، 1.155متر از سطح دریا ارتفاع دارد . کوه های بامبوک و ماندینگو در جنوب غرب واقع شده اند .

مالی از شمال به الجزایز ،از شرق به نیجر ، از جنوب به بورکینا فاسو ، ساحل عاج و گینه ، واز غرب به سنگال وموریتانی محدود است . مساخت کشور1.240.192کیلومتر مربع است ، که آن را بزرگترین کشور در غرب آفریقا می سازد .

منابع طبیعی

مالی عمدتا کشوری کشاورزی است . ارزشمندترین منبع  کشور رودخانه نیجر است ، که دارای ماهی فراوان است وآب آن برای آبیاری مورد استفاده قرار می گیرد . منبع های کانی مالی را  طلا ، نمک ، سنگ فسفات، اوره آهن ، الماس ، و اورانیوم تشکیل می دهند . طلا مهم ترین کانی است که استخراج می شود . 

تاریخ

تاریخ ثبت شده منطقه ای که اکنون مالی را در بر می گیرد به نوشته هایی عموما عربی بر می گردد که ، متعلق به قرن چهارم پس از میلاد هستند . بین آن زمان وقرن نوزدهم ، مالی  منطقه مرکزی امپراطوری های بزرگ سودان غربی بود : غنا ، مالی ، و سونگای . شهرهایی مانند ژن ، تومبکتو و گائو، به مرکز داد وستد ، آموزش و فرهنگ تبدیل شدند .

   امپراطوری های اولیه

پادشاهی غنا در ابتدا از منطقه مسیحی سرچشمه گرفت و بین سال های 950و 1050به اوج خود رسید . بیشتر تاریخ آن تحت حاکمیت افراد سونینکه بود که به زبان  مانده سخن می گفتند. تا قرن هشتم  مالی برای جهان اسلام بعنوان " سرزمین طلا" معروف بود . این فلز از معدن های طلا بیشتر در جنوب غنا استخراج می شد واز آن جا توسط چادرنشین های بربر از میان دشت  برای مبادله با نمک وسایر کالاهابه شمل افریقا برده می شد . غنا پس از قرن یازدهم رو به زوال رفت وپایتخت آن کمبی صالح ، واقع درشمال باماکو جدید ، در سال 1076به تسخیر نیروهای بر بر ی درآمد که به سلسله ال مروارید وفا دار بودند . پس از تاخت وتاز ال مروارید بسیاری از مردم پادشاهی غنا اسلام آوردند ، اما خود امپراطوری از هم پاشید . 

امپراطوری مالی در قرن یازدهم تاسیس شد ، دوران طلایی آن تحت حاکمیت ساندیاتا کیتا آغاز شد ، که از سال 1235تا 1255 حکومت کرد .تا این زمان امپراطوری از گائو تا تکرور (سنگال جدید) گسترش یافت وبه یکی از بزرگترین تامین کنندگان طلا در جهان تبدیل گشت .

معروف ترین پادشاه مالی مانسا موسا بود ، که در اوایل قرن 14 حکومت می کرد. زیارت او از مکه در سال 1324با 500برده وحدود 50.000اونس طلا برای توزیع در طول راه جهان مدیترانه را از شکوه او وحشت زده کرد . مانسا موسا  در بازگشت دانشمند ها و معمار های مسلمان را برای کسب شهرت بیشتر برای آموزش وفرهنگ شهرهایی مانند تومبکتو و گوا  همراه خود آورد . زمانی که در گذشت ، امپراطوری گسترده ای را در سراسر صحرا ی جنوبی و گیاهستان های آرایش دهنده رودخانه نیجر باقی گذاشت . ابن بطوطه جهانگرد عرب ، که چند سال بعد از امپراطوری بازدید کرد ، در آن جا حاکمیت قانونی را یافت که مورد حسادت اروپای قرون وسطی بود .   

مالی در اواخر قرن چهارده واوایل قرن پانزدهم رو به زوال گذاشت . زوال بیشتر به خاطر بی ثباتی داخلی بود تا فشارهای مرزی از سوی  مردم موسی در جنوب ، والوف و تکرور در غرب ، و صحرای تارق در شمال . در قرن پانزدهم نقش ان در منطقه به آرامی تحت سلطه پادشاهی سونگای گائو در آمد . 

امپراطوری سونگای که پایتخت آن گائو بود ، اعتقاد داشت که حاکمیت آن درحدود  قرن نهم آغاز شده بود . برای مدت کوتاهی در قرن چهاردهم ، امپراطوری سونگای شرقی ترین استان مالی را تشکیل می داد . سونگای استقلال خود را در سال 1335باز یافت اما نتوانست بیش از یک قرن بعد  ، دوران پادشاهی سنی علی ، از 1464تا1492، توسعه یابد. تامبوکتو در سال 1468 از تارق پس گرفته شد ، و تمام منطقه میانه دلتای نیجر تا حدود 1478 تحت کنترل سونگای قرار داشت . سلطنت سنی علی با ساختن کانال رابطی بین  تامبوکتو و نیجربرجسته می شود. برنامه کانال دوم  به ناگزیر به دلیل حمله های موسی متروک ماند . آن کانال می بایست حدود 400کیلو متر در صحرا امتداد می یافت و نیجر را به مرکز تجاری اوالاتا ( آن چه امروز موریتانی خوانده می شود ) وصل می کرد . 

پس از درگذشت سنی علی یکی از مشاورهای برجسته او تخت اورا تصرف کرد وخود را اسکیا محمد نامید . ا و از1493تا1528حکومت کرد . در دوران پادشاهی او سونگایی قدرت خود را به سمت شرق تا ایالت های هوسا ( اکنون نیجریه شمالی) ، که  مجبور به پرداخت خراج شدند و به سمت غرب تا مرزهای تکرور در سنگال گسترش داد . در شمال ، مرکز های تجاری متعددی از کنترل تارق خارج شد . در جنوب ، اگر چه ارتش سونگایی کمتر موفق بودند ، اما با این حال پایتخت موسی نابود شد ولی پادشاهی موسی هرگز تحت انقیاد در نیامد . 

در پایان پادشاهی اسکیا محمد ، سونگایی با یک سری از مبارزه های داخلی برای قدرت مورد حمله قرار گرفت .  در نتیجه این مبارزه ها امپراطوری تضعیف شد وسلطان مراکش ، احمد ال منصور ، تشویق شد تا برای درهم شکستن قدرت سونگایی تلاش نماید . ارتش سونگایی سرانجام نزدیک گائو در 1591از جودارپاشا ، یک اسپانیایی که به خدمت سلطان درآمده بود شکست خورد ، وامپراطوری سونگایی  در سرزمین مراکشی تومبوکتو مستحیل شد . 

حاکمیت مراکش وفرانسه

مراکشی ها ، تا آن زمان ، هرگز امپراطوری گسترده ای را اداره نکرده بودند . بسیاری از سرباز های مراکشی با زنان بومی ازدواج کردند ، و فرزندان آن ها یک کاست نظامی را تشکیل دادند که به ارما معروف بودند ، که پاشا ( رهبر) های محلی را انتخاب می کردند . روستا ها از سوی پاشا ها و ارتش غارت می شد . اما تا سال 1780 این قدرت ها چنان ضعیف شدند که منطقه به دولت های کوچکی تقسیم شد . تنها ایالت های بامبارا ی سگو و کاارتا با ثبات ماندند .

درقرن نوزدهم جنبش های متحد لیبرالی زیر پرچم اسلام و رهبری عمر تال ، یک واعظ مسلمان ، ورهبری نظامی ساموری توره پدیدار شد .عمر اعلام جهاد کرد ، و پیروان خود را با تفنگ مسلح ساخت ، و یک امپراطوری مذهبی را ، که از تامبوکتو تا مرزهای آبی نیجر وسنگال گسترش یافت تشکیل داد . پسر وجانشین  او ، احمدو ، توسط فرانسوی ها در سال 1893شکست خورد . ساموری در جنوب امپراطوری عمر ، مردم ماندیکه را در کشوری اسلامی متحد کرد که  در برابر سربازهای فرانسوی به موازات پیشرفت آن ها در داخل منطقه پایداری محکمی تدارک می دید .  

تا دهه 1890،پس از شکست احمدو وساموری ، دولت فرانسه در منطقه مستقر شد . در 1904آن چه که امروز مالی خوانده می شود به بخشی ار مستعمره هاوت – سنگال – نیجر فرانسه تبدیل شد . در سال 1920نام سودان احیا شد ، و مانند سودان فرانسه جزء اصلی سرزمین افریقای غربی فرانسه را تشکیل می داد .

فعالیت سیاسی افریقایی ها در مالی تا پس از جنگ جهانی دوم (1945-1939)از سوی فرانسه ممنوع اعلام شد ه بود . حزب های مختلفی که در آن زمان تشکیل شده بودند سرانجام برای تشکیل اتحاد سودانی ، یک حزب مبارز ضد استعماری در هم ادغام شدند . آن حزب در طی دهه 1950به سرعت قدرت گرفت . در1956فرانسه اصلاحی را تصویب کرد که  به رهبر هایی از درون سرزمین استعماری اش خود مختاری اعطا می کرد . هم زمان اصلاح هایی در سال1957به اجرا در آمد ، که اتحاد حزب اصلی مطرح کننده آن ها بود .

در 1958رفراندومی بر گزار شد . حزب به جای رای دادن به جدایی کامل از فرانسه ، جایگزین خود مختاری را در داخل جامعه جدید فرانسه بعنوان جمهوری سودانی پذیرفت . حزب پس از آن برای متحد کردن کشورهای افریقای غرب فرانسه در داخل فدراسیون سیاسی جدیدی تلاش کرد . اما تنها سنگال وسودان با آن موافقت کردند ودر سال 1959 فدراسیون مالی را تشکیل دادند .

استقلال

مالی استقلال خود را در سال 1960 تحت ریاست جمهوری کیتا اعلام کرد. فدراسیون در سپتامبر از هم پاشید ، سودان فرانسه پیشین  نام مالی را حفظ کرد و کیتا بعنوان رئیس جمهور جمهوری جدید مالی باقی ماند .  تجزیه ستیزه بر سراصول گرایی اقتصادی و رادیکالیسم اقتصادی را ، بین گرایش های وسیعا طرف دار فرانسه و  شدیدا پان افریقا در بر داشت . مالی در نهایت رادیکالیسم اقتصادی را پذیرفت ، و پس از استقلال سیاست توسعه اقتصادی راه  سوسیالیستی را در پیش گرفت .  

ریاست جمهوری کیتا

رئیس جمهور مودیبو کیتا ، به اتحاد سودانی ، حزب سیاسی حاکم دستور داد تا سیاست متحد کردن قدرت دولت برای هدف نوین سازی کشورراارائه دهد . حزب از نظر ایدئولوزژی از ترکیبی از ایده های مارکسیستی ، افتخار به ارثیه سیاسی کشور، واحساس  ماموریتی بر گرفته از اسلام  الهام گرفته بود . از نظر سازمانی ، هم حزبی توده ای بود وهم اتحادی از رهبران مذهبی عمده . حزب تمام سازمان های حزبی مخالف را جذب کرد و مشارکت های داوطلبانه تر ، مانند اتحادیه های کارگری ، سازمان های زنان ، گروه های جوان ها ، و انجمن های کهنه سربازها را ، که ازمجرا های غیر قانونی برای بیان اختلاف سیاسی خود از کشور خارج شده بودند به کنترل خود درآورد . حزب ودولت ساختاری موازی داشتند .    

فرانک جدید مالی ، با پشتوانه اندک تبادل خارجی ، نمی توانست برای پرداخت های بین المللی مورد استفاده قرار گیرد . علاوه بر فشار مالی ، کشوردرگیرشرکت های بی کفایت دولتی بود، که کیتا گسترش داده بود . در اواسط 1967او مجبور به تایید نظارت گسترده فرانسه بر اقتصاد کشور شد تا مالی بتواند دوباره وارد منطقه فرانک فرانسه شود . مخالف های سیاست های او در داخل اتحاد سودانی کیتا را مجبور کردند  تا اختلاف را متوقف کند ، بیان اختلاف های درونی  تا زمانی که او در سال 1968توسط کمیته نظامی آزادی ملی سرنگون شد ، متوقف ماند.

حکومت نظامی

درسال 1969رهبر خوانتای نظامی ،سرهنگ موسا ترائوره بعنوان رئیس جمهور ونخست وزیر ظاهر شد . دولت او سیاست های اقتصادی کیتا را اصلاح کرد ، اما تا سال 1976ترائوره اجازه نداد  یک حزب سیاسی ،  اتحاد دموکراتیک مردم مالی ، تشکیل شود . او پس ازتشکیل آن هم آغاز فعالیت آن را به مدت سه سال ممنوع کرد .  

حکومت ترائوره با 4 تلاش برای کودتا ، دفعه های متعدد به هم ریختگی کابینه ، و نا آرامی رشد یابنده در میان دانش جو ها و فارغ التحصیل های بیکار مشخص می شود. خشک سالی سوزان در میانه دهه 1970و اوایل دهه 1980در ترکیب با قیمت پایین پنبه و مدیریت اقتصادی به شدت بد ، مردم مالی را به صف فقیر ترین کشورهای جهان راند . کشورهای بزرگی تدارک کمک دیدند ، اما روابط با چین واتحاد شوروی به آرامی کاهش یافت . بعنوان تنها نامزد ریاست جمهوری ، ترائوره در سال 1979 و 1985 به ریاست جمهوری باز گشت .

جنگ مرزی با بورکینا فاسو (ولتای بالا) در اواخر سال 1985 با آتش بسی متوقف شد . مالی تحت فشار بستانکار های خود در اواخر دهه 1980اقتصاد خود را برای خصوصی کردن دارایی های دولتی باز سازی کرد .

 انقلاب مارس

از 22مارس تا 26مارس 1991،اعتراض های توده ای دموکراسی خواهانه ، واعتصابی سراسری در شهر وروستا بر گذار شد ، که به انتقلاب مارس معروف شد .در با ما کو در پاسخ به اعتراض های توده ای سازمان یافته از سوی دانشجوهای دانشگاه ، که بعداز آن اتحادیه های کارگری وسایرین هم به آن پیوستند، سربازها بدون تبعیض بر روی اعتراض مسالمت آمیزمردم آتش گشودند. متعاقب تیر اندازی شورشی درگرفت . سنگربندی ها ونیز راه بندان ها بر پاشد و ترائوره وضعیت اضطراری اعلام کرد و منع رفت وآمد شبانه را بر قرار ساخت . با وجود برآورد از دست رفتن جان 300نفر در طی 4روز ، اعتراض های مسالمت آمیزهر روز با بازگشت به باماکو ودرخواست استعفای رئیس جمهور دیکتاتور و اجرای سیاست های دموکراتیک ادامه یافت . 

ششم مارس 1991روزی است که درگیری بین سربازهای ارتش و اعتراض های مسالمت آمیز دانشجو ها که درقتل عام ده ها نفربه دستور رئیس جمهور موسا ترائوره به اوج رسید را برجسته می کند. او وسه همکارش بعدا محاکمه وبه خاطر دستورهای صادر شده در آن روز به اعدام و حبس ابد محکوم شدند. امروزه ، روز ششم مارس در یادبود رخ داد غمبار و افرادی که کشته شدند تعطیل عمومی است . از کودتا بعنوان انقلاب مارس1991 مالی یادآوری می شود .

در 26مارس افزایش خودداری سربازها از شلیک به اعتراض های مسالمت آمیز جمعیت به یک جنجال همه جانبه تبدیل شد، ودر نتیجه آن هزار ها سرباز با فرو گذاشتن اسلحه خود به جنبش دموکراسی خواهی پیوستند. عصر همان روز سرهنگ دوم امادو تومانی توره از رادیو اعلام کرد که رئیس جمهور دیکتاتور موسا ترائوره را دستگیر کرده است . پی آمد آن ، حزب های مخالف قانونی شدند و کنگره ای از غیر نظامی ها وگروه های سیاسی برای نوشتن قانون اساسی دموکراتیک جدیدی که از سوی رفراندوم سراسری باید مورد تایید قرار می گرفت تشکیل شد . 

مقام های سویسی بعد ها فاش کردند که ترائوره در طی سال ها یک میلیارد دلار به حساب های بانکی شخصی خود انتقال داده است .

در سال 1992قانون اساسی جدیدی برای تدارک جمهوری چند حزبی تصویب شد . آلفا عمر کناره رهبر اتحاد برای دموکراسی در مالی ، بعنوان اولین رئیس جمهور دموکراتیک مالی در اواخر همان سال برگزیده شد . دانش جو های شورشی  در اوریل1993  در مخالفت با اقدام های ریاضتی کناره به تعداد زیادی از ساختمان های دولتی در باماکوخسارت وارد کردند . تلاش برای کودتا از سوی حامی های ترائوره در سپتامبر همان سال خنثی شد . 

از سال 1990 ، ستیزه ای در شمال سبب تمرکز توجه بر دولت مالی شد . پس از آن که خشکسالی دهه 1980 پایان گرفت ، چادر نشین های تارق که به الجزایر ولیبی مهاجرت کرده بود بازگشت به افریقای غربی را آغاز کرد . بین جمعیت ساکن افریقا و چادر نشین های تارق جنگ درگرفت . هم زمان منطقه گرفتار شورش عمومی تارق شد که درخواست  خودمختاری بیشتری را از دولت های مالی ، نیجر و الجزیره در خواست می کردند ، که به صورت سنتی مرزهای آن ها از سرزمین تارق عبور می کند. 

در سال1992 یک موافقت ، پیمان باماکو، با گروه های اصلی تارق منعقد شد .  نبرد بین ارتش وگروه های کوچک تر تارق تا سال 1995ادامه یافت . در سال 1996 بیش از 2000نفر از شورشی های سابق تارق به ارتش رسمی پیوستند . هزاران نفر از تارق های  مهاجر مالی از نیجر به کشورشان باز گشتند .  

علاوه بر اقتصاد آشفته  و شورش تارق ، کناره مجبور بود با محاکمه های رئیس جمهور سابق موسا ترائوره هم سروکار داشته باشد . در سال 1993ترائوره به خاطر نقش او در مرگ اعتراض کننده های چند سال پیش تر محکوم به اعدام شد . این حکم  از سوی کناره به حبس ابد تبدیل شد ، اما در سال 1998، ترائوره ، همسر او مریم سیسسکو و برادر زنش ابراهام سیسسکو به خاطر اختلاس به دادگاه رفتند . هر سه آن ها در سال 1990محکوم به اعدام شدند ، اما حکم اعدام در سال 1999به حبس ابد با اعمال شاقه تبدیل شد . کناره در سال 2002 ، قبل از ترک ریاست جمهوری ، اعلام کرد که آن ها را بخشیده است . 

پس از آن ، دموکراسی وضعیت بدی داشت . دادگاه قانون اساسی اعلام کرد که انتخابات قانونی بر گزار شده در سال 1997به دلیل تقلب و فقدان سازمان بی اعتبار است . گروه های مخالف درخواست کردند که زمان انتخابات  در صورت امکان به تاخیر افتد . با این وجود انتخابات بر گذار شد ، اگر چه به غیر از یک گروه تمام گروه های مخالف آن را تحریم کردند . کناره برای یک دوره پنج ساله دیگر انتخاب شد . جیمی کارتر رئیس جمهور پیشین امریکا در سال 1998برای میانجیگری بین دولت ومخالف ها از مالی دیدار کرد . با وجود توصیه کارتر ، مخاف ها به درخواست کناره گیری کناره ادامه دادند . برای انتخابات ریاست جمهوری سال 2002، 24 نامزد ثبت نام کردند . توره رهبر کودتای 1991، پس از دو بار رای گیری بعنوان رئیس جمهور انتخاب شد . 

توره در سال 2007 دوباره بر گزیده شد . دادگاه قانون اساسی اعلام کرد که او برنده دور نخست رای گیری با بیش از 70 درصد رای ها است واز بر گذاری دور نهایی خود داری کرد .

ستیزه در شمال

از ژانویه 2012گروه های شورشی بسیاری در کار زار جنگی علیه دولت مالی برای استقلال یا خودمختاری بیشتر برای شمال مالی ، جایی که به آزاواد معروف است درگیر بوده اند . جنبش ملی برای آزادی آزاواد(ام ان ال اMNLA)،سازمانی که برای تبدیل آزاواد به سرزمینی مستقل برای مردم تارق می جنگد، تا آوریل 2012 کنترل منطقه را به دست گرفته بود .

در 22 مارس 2012 رئیس جمهور امادو تومانی توره با کودتا بر سر دست داشتن او در بحران ، یک ماه قبل ازآن که انتخابات ریاست جمهوری بر گذار شود بر کنار شد . سرباز های شورشی ، که خود را کمیته ملی برای احیا دموکراسی و کشور می خوانند (سی ان آر دی آرCNRDR) اداره  کشور را به دست گرفتند وقانون اساسی را به تعلیق درآوردند. در نتیجه بی ثباتی به دنبال کودتا ، سه شهر بزرگ شمالی مالی ،- کیدال، گائووتامبکتو-  در سه روز متوالی مورد تاخت وتاز شورشی ها قرار گرفت. در پنجم آوریل 2012 ، پس از تسخیر دوئنتزا ، ام ان ال ا اعلام کرد که  به هدف خود رسیده است وتهاجم خود را متوقف کرد . روز بعد ، استقلال آزاواد را از مالی اعلام نمود. 

ام ان ال ا به طور اساسی از سوی گروه اسلامگرای انصار دین حمایت می شد . پس از بیرون کردن ارتش مالی از آزاواد انصار دین وتعدادی از گروه های کوچک تر اسلامگرا تحمیل  اکید قانون شریعه را آغاز کردند. ام ان ال ا و اسلام گرا ها بر سر اختلاف نظردر تشکیل یک دولت جدید با هم جنگیدند . پس از آن ام ان ال ا مبارزه علیه انصار دین و سایر گروه های اسلامگرا ، از جمله جنبش برای وحدت وجهاد در افریقای غربی ، گروه منشعب از القاعده در مغرب اسلامی را آغاز کردند. تا 17 جولای 2012 ، ام ان ال ا کنترل بخش اعظم شهر های شمالی مالی را به سود اسلام گرا ها از دست داد . 

در 11ژانویه 2013، فرانسیس هولند ، رئیس جمهور فرانسه ، اعلام کرد که با در خواستی از جانب دولت مالی برای کمک خارجی موافقت نموده و"نیروهای فرانسوی  حمایت از مالی را تدارک دیده اند "

 

واقعیت ها وآمارهای مالی

نام رسمی: جمهوری مالی

پایتخت:  باماکو

مساحت: 1.240.192کیلو متر مریع

جمعیت : 12.324.029(برآورد 2008)

رشد جمعیت : 2.73درصد (برآورد 2008)

جمعیت برنامه ریزی شده برای سال 2025: 20.386.013 نفر

جمعیت برنامه ریزی شده برای 2050: 40.002.414 نفر

تراکم جمعیت : 10نفر بر کیلومتر مربع ( سال 2008)

توزیع شهر- روستا

سهم شهر: 34درصد (برآورد2005)

سهم روستا: 66درصد (برآورد2005)

بزرگترین شهر ها وجمعیت آن ها

باماکو Bamako: 1.264.000 نفر(2003)

سئوگو Ségou: 107.000نفر(1998)

گروه های قومی

بامبارا Bambara ، فولانی Fulani ،تارق Tuareg ،سونینکه Soninke ،سنوفو  Senufo ، سونگایی Songhai ، ماندینکا Mandinka ( ونیز معروف به ماندینگو Mandingo یا مالینکه Malinke) ، وسایر گروه ها

زبان  رسمی فرانسه ، بامبارا و تعدادی زبان های دیگر افریقایی

مذهب

مسلمان : 81 درصذ

اعتقاد های بومی : 16درصد

مسیحی : 2درصد

سایر :1درصد

عمر متوسط: 49.9 (برآورد 2008)

زن ها  : 51.9 سال (برآورد 2008)

مرد ها :48سال

نرخ مرگ کودکان : 104 کودک  در 1000تولد

نسبت جمعیت به پزشک : 12.734 نفر ( 2004)

جمعیت نسبت به تخت بیمارستان : 4.167 نفر (1998)

نرخ با سوادی : 49.7 درصد

با سوادی در زنان : 43.1 درصد (2005)

با سوادی در مرد ها : 56.6 درصد (2005)

هزینه آموزش وپرورش به تولید ناخالص ملی :3درصد (200)

سال های اجباری مدرسه ابتدایی : 9سال (2003)

نسیت دانش آموز ها به آموزگارها ، مدرسه ابتدایی :57 دانش آموز به هر آموزگار (2003)

دولت

شکل دولت : جمهوری

سن رای دادن : عموما در 21 سالگی

قانون اساسی : تصویب شده در 12ژانویه 1992

نیروهای مسلح

تعداد کل نیروهای مسلح : 7.350نفر (2003)

تولید ناخالص ملی (دلار امریکا : 5.9میلیارد دلار(2006)

درآمد سرانه (دلار امریکا): 490.10دلار(2006)

درآمد سرانه نسبت به بخش اقتصاد

کشاورزی ، جنگل داری ، ماهیگیری : 36.9درصد (2006)

صنعت : 2درصد (1990)

خدمات : 39.1 درصد (2006)

اشتغال

تعداد کارگران : 4.820.069 نفر

توزیع نیروی کار در بخش اقتصاد

کشاورزی ، جنگل وماهی گیری : 89درصد(1990)

صنعت : 2درصد(1990)

خدمات : 12درصد (1990)

نرخ بیکاری : 8.8 درصد (2004)

بودجه ملی (دلار امریکا )

کل در آمد : 981میلیون دلار(2006)

کل هزینه ها :920میلیون دلار(2006)

 واحد پول : کمونات  ( فرانک مالی افریقا ) شامل 100سنت

عمده ترین طرف های تجاری صادرات :تایلند، هند، ایتالیا،برزیل ، و کره جنوبی

طرف های تجاری عمده واردات : ساحل عاج ، فرانسه ، المان ، سنگال ، وامریکا

انرژی، ارتباطات و حمل ونقل

برق از منابع گرمایی : 20.73درصد

برق از منابع هیدرو الکتریک (بخار) :79.27درصد

تعداد رادیو به 1000نفر: 55(1997)

تعداد تلفن به هزار نفر:6(2005)

تعداد تلویزیون به 1000نفر: 15(2000)

تعداد میزبان های اینترنت به 1000نفر: 0.17 ( 2003)

تیراژ روزانه روزنامه به 1000نفر: 1(1996)

تعداد وسیله نقلیه موتوری بر 1000نفر: 4.5 (1997)

سهم جاده اسفالته به کل راه ها :18درصد(2004)

منبع ها:

1-   انکارتا ماکروسافت – 2- ویکی پدیا – 3 - رسانه های مختلف

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید: