یک بار برای همیشه

برنده بزرگ حماس است

یوری اونری – برگردان : هاتف رحمانی

شعار این دور از مبارزه یک بار وبرای همیشه بود

"این فریاد ده ها بار از صمیم قلب از سوی ساکنان شهرها و روستاهای آسیب دیده اسرائیل در جنوب با دستپاچگی در تلویزیون شنیده می شد " ما باید یک بار وبرای همیشه به این ( راکت ها ، حماس، فلسطینی ها ، عرب ها؟) پایان دهیم ."

آن فریاد با شعاری که چندین دهه مسلط بود جابه جا شده است :" بنگ وپایان دادن!"

آن شعاراصلا کار نکرد.

حماس برنده بزرگ (این جنگ ) است که از غبار بیرون می آید .

تا این دور از مبارزه ، حماس در نوار غزه ظهور قدرتمندی داشت ، اما عملا جایگاه بین المللی نداشت . چهره جهانی ملت فلسطین، اعتبار ملی فلسطینی ها محمود عباس بود.

دیگر نیست

عملیات ستون ابر به دولت کوچک حماس در غزه به رسمیت شناختن گسترده جهانی اعطا کرده است . ( ستون ابر اسم رسمی عبری عملیات است ، اگر چه  سخنگوی ارتش برای مصرف خارجی آن را به نام انگلیسی نامید ، می تواند ستون دفاع باشد .) سران دولت ها وگروه هایی از سایر مقام های عالی خارجی زیارت خود را از نوارغزه انجام دادند .   

اولین آن ها امیر قطر قدرتمند و بی اندازه ثروتمند ، صاحب الجزیره بود. او اولین رئیس کشوری بود که وارد نوار غزه شد . سپس نخست وزیر مصر ، وزیر امورخارجه تونس ، دبیر اتحادیه عرب ومجموعه وزیرهای خارجه عرب (غیر از یکی که از رام الله دیدن کرد) آمدند.

در تمام مشورت های دیپلماتیک ، با غزه بعنوان دولتی غیر رسمی ، با دولتی غیر رسمی ( حماس)رفتار شد . رسانه های اسرائیلی استثنا نبودند. برای اسرائیلی ها روشن بود که هر قراری ، برای آن که موثر باشد ، باید با حماس بسته شود . 

در بین مردم فلسطین ، مقاومت حماس بازتاب بزرگی داشت . غزه به تنهایی ، کوچک تر از یک بخش متوسط امریکایی ، در برابر ماشین جنگ قدرتمند اسرائیل ، یکی از بزرگترین وموثرترین ماشین های جنگی در جهان مقاومت کرد . حماس از پای در نیامده است . در بهترین حالت پی آمد نظامی مساوی خواهد بود .

یک مساوی بین غزه ناچیز و اسرائیل قدرتمند به معنی پیروزی برای غزه است .

اکنون چه کسی فخر فروشی ایهود باراک را در میانه جنگ به یاد می آورد که : " ما تا زمانی که حماس به زانو در آید وآتش بس را گدایی کند توقف نخواهیم کرد !"

آیا  جایی برای عباس باقی است ؟ عملا هیچ جایی

برای یک فلسطینی ساده ، خواه در نابلس ، غزه یا بیروت ،مقایسه درخشان است . حماس شجاع ، با افتخار و استوار ، در حالی که فتح درمانده ، مطیع وحقیر است . غرور واحترام در فرهنگ عرب نقش محوری بازی می کند.

پس از بیش از نیم قرن تحقیر ، هر فلسطینی که در برابر اشغال مقاومت کند قهرمان توده های عرب ، در داخل وخارج کشور است . عباس تنها با همکاری نزدیک نیروهای امنیتی اش با ارتش اشغالگر نفرت انگیز اسرائیلی شناخته می شود . ومهم ترین واقعیت آن است که عباس چیزی برای عرضه ندارد .

اگر عباس بتواند حداقل یک دست آورد سیاسی بزرگی  برای دردها نشان دهد ، اوضاع می تواند دگرگون گردد. فلسطینی ها ملتی حساس هستند ، و در صورتی که عباس حتی اگر قدمی به مقاومت فلسطینی نزدیک ترشود ، احتمالا اکثر فبسطینی ها خواهند گفت : او ممکن است مسحور کننده نباشد ، اماکارها را به خوبی انجام می دهد. 

اما عکس آن در حال رخ دادن است . حماس خشن در حال کسب نتیجه است ، عباس مسالمت جو نیست . همان طور که یک فلسطینی به من گفت :" او(عباس) به آن ها ( اسرائیلی ها) همه چیز داده است ، آرامش وامنیت ، ودر عوض چه گرفته است ؟ آن ها به صورت او تف می اندازند!"

این دور از مبارزه تنها یک اعتقاد محکم فلسطینی ها را نقویت خواهد کرد :" اسرائیلی ها تنها زبان زور را می فهمند!" ( اسرائیلی ها ، البته ، دقیقا همان را در باره فلسطینی ها می گویند.)

اگر امریکا حداقل به عباس اجازه داده بود قطعنامه به رسمیت شناختن فلسطین بعنوان کشوری غیر عضو سازمان ملل را به دست آورد ، او می توانست خود را در برابر حماس قرار دهد . اما دولت اسرائیل تصمیم دارد به هر وسیله ممکن از این امر جلوگیری نماید . تصمیم باراک اوباما ، حتی پس از  دوباره  انتخاب شدن برای بستن راه تلاش فلسطینی ها حمایتی  مستقیم از حماس وسیلی به روی "میانه روها" است . دیدار سرسری هیلاری کلینتون در این هفته از رام الله در این زمینه قابل ملاحظه بود.

با نگاه از بیرون این دیوانگی محض به نظر می رسد .چرا "میانه روهایی" را که می خواهند وقادرند صلح را حفظ کنند تضعیف می کنند؟ چرا "افراط گرا ها " را که مخالف صلح هستند بالا می برند؟

پاسخ آشکارا از سوی آویگدور لیبرمن مقام سیاسی دوم کنونی ناتانیاهو داده شد : او خواهان نابودی عباس  در راستای  ضمیمه کردن ساحل غربی و پاک سازی  راه برای شهرک ها ست .

پس از حماس برنده بزرگ محمد مرسی است .

این داستان تقریبا قابل قبولی است . زمانی که مرسی بعنوان رئیس جمهور مصر برگزیده شد ، اسرائیل رسما دچار تشنج شد.افراطی های اسلامی بر مهم ترین کشور عربی مسلط شده بودند ! پیمان صلح ما با بزرگترین همسایه بی ارزش می شد !

واکنش امریکا هم تقریبا همان بود .

واکنون – در کمتر از 4ماه بعد- ما به هر کلمه ای که مرسی ادا می کند اصرار می کنیم. او مردی است که به کشتار و ویرانی دوجانبه پایان داد !او مصلح بزرگی است ! او تنها کسی است که می تواند بین اسرائیل وحماس  میانجیگری نماید! او باید قرار داد آتش بس را تضمین کند !

چنین چیزی ممکن است ؟ این می تواند همان مرسی باشد ؟ همان برادری مسلمان(اخوان المسلمین) ؟

مرسی 61ساله( اسم کامل او محمد مرسی عیسی ال ایاد است . عیسی فرم عربی مسیح است ، که در اسلام به عنوان یک پیامبر مورد احترام است .) در صحنه دنیا کاملا تازه کار است . با این حال  در این لحظه ، تمام رهبران جهان به او اعتماد دارند.

وقتی که من با تمام صمیمیت از بهار عربی استقبال کردم، افرادی مثل او را در فکرم داشتم. اکنون تقریبا تمام مفسر های اسرائیلی ، ژنرال ها وسیاست مدار های پیشین ، که  هشدارهای سهمناکی را در آن زمان به زبان آوردند، موفقیت او در دست یابی به آتش بس را می ستایند .

در سراسر عملیات من همان کاری را انجام دادم که همیشه در چنین شرایطی انجام می دهم. من دائما بین تلویزیون های اسرائیل والجزیره در رفت وآمد بودم. برخی اوقات ، زمانی که تفکرات من سرگردانند، من برای لحظه ای مرددم که کدام یک از دو تلویزیون را نگاه می کنم.

گریه زنان ، جابجایی زخمی ها ، خانه های کشتارگاه شده ،  پرت شدن کفش های بچه ها در اطراف ، بسته بندی وفرار خانواده ها. اینجا وآن جا تصویر های آینه. هر چند ، البته زخمی ها ی فلسطینی ها 30برابر بیشتر از زخمی های اسرائیل بود- بخشی به دلیل موفقیت افسانه ای موشک های حائل گنبد آهنی و پناهگاه ها ، در حالی که فلسطینی ها عملا بی دفاع بودند .  

 روز چهارشنبه ، به مصاحبه با کانال 2 ماهواره اسرائیل ، محبوب ترین ( ووطن پرست ترین) خروجی اسرائیل دعوت شده بودم . البته دعوت در آخرین لحظه لغو شد . اگر با من مصاحبه می شد من می توانستم با همکارانم پرسش ساده ای را مطرح کنم:

آیا ارزشش را داشت ؟

تمام مصیبت ، کشته ، زخمی ، ویرانی ، ساعت ها وروزها وحشت ، آسیب روانی بچه ها ، آیا ارزشش را داشت ؟

و ممکن بود اضافه کنم پوشش بی وقفه 24 ساعته تلویزیونی ، با ظهور لژیونی از ژنرال های سابق روی صفحه تلویزیون  ودکلمه کردن ورقه پیام دفتر نخست وزیر. وتهدیدهای وحشتناک سیاست مدارها و سایر احمق ها ، از جمله پسر اریل شارون ، که با خاک یکسان کردن محل های شهر غزه ، یا حتی بدتر کل نوار را پیشنهاد کرد، ارزشش را داشت ؟  

ااکنون جنگ تمام است ، ما تقریبا در همان جایی هستیم که قبلا بودیم . عملیات در داخل اسرائیل به طور عادی " دور دیگری" تلقی می شد ، به راستی دور بود – به جایی غیر از آنجایی که آغاز شد منجر نشد .

حماس اگر نه محکم تر ، به صورت محکمی در کنترل نوار غزه خواهد بود . غزه حتی بیش از همیشه از اسرائیل متنفر خواهد شد .برخی از ساکنان ساحل غربی ، که در طی جنگ به صورت دسته های هزاران نفری برای حماس تظاهرات کردند ، در انتخابات آینده حتی به تعداد بیشتری به حماس رای خواهند داد . رای دهنده های اسرائیلی که در دو ماه آینده رای خواهند داد قصد دارند به نوعی پیش روی  تمام چیز هایی که آغاز شد  رای دهند.

هر یک از دو طرف اکنون پیروزی بزرگ خود راجشن می گیرند. آگر آن ها تنها یک جشن مشترک را سازمان می دادند می توانست مقدار زیادی پول صرفه جویی شود .

نتیجه گیری های سیاسی جیستند؟

آشکارترین نتیجه آن است که می توان با حماس ، چهره به چهره گفتگو کرد .

اسحاق رابین یک بار به من گفت که چگونه به این نتیجه رسید که باید با سازمان آزادیبخش فلسطین گفتگو کند: پس از سال ها مخالفت (با سازمان ...)او دریافت که آن ها تنها نیرویی هستند که به حساب می آمدند . " بنا بر این مسخره بود که از طریق میانجی با آن ها گفتگو کنیم ."

اکنون همان (شرایط) در مورد حماس صادق است . آن ها اینجا هستند. آن ها جایی نخواهند رفت . برای مذاکره کننده های اسرائیلی مسخره است که در اطاقی در ستاد فرماندهی نیروهای امنیتی مصر نزدیک قاهره بنشینند، در حالی که مذاکره کننده های حماس در اطاق دیگر ، فقط چند متر آن طرف تر نشسته اند، و با مصری های فروتن  چانه بزنند. 

هم زمان ، تلاش به سوی صلح را به صورت جدی فعال کنیم.

عباس را حفظ کنیم . از این به بعد او هیچ جایگزینی ندارد . برای متعادل کردن دست آوردهای حماس، یک پیروزی فوری به او بدهیم. به درخواست فلسطینی ها برای کشور شدن در مجمع عمومی سازمان ملل رای مثبت دهیم.

با تمام مردم فلسطین ، از جمله فتح وحماس  به سوی صلح حرکت کنیم– در آن صورت می توانیم به صورت واقعی به خشونت پایان دهیم .

یک بار برای همیشه

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید: