از جنگ روانی تا یورش همه جانبه نظامی

جنگ مدت هاست آغاز شده است

احمد سپیداری

 

جنگ در عرصه های مختلفی منطقه را در بر گرفته و هر لحظه ممکن است ابعاد نظامی مستقیمی به خود بگیرد. این جنگ ضد بشری برنامه ریزی شده را می توان در عرصه های متفاوت اما به هم پیوسته دنبال کرد.

اگر چه جنگ روانی رو به گسترش که تا اعلام برگزاری جلسات سری دولت اسرائیل برای شروع عملیات نظامی از یک سو و ابلاغ ضرورت ماهوی برخورد نظامی بین دولت اسرائیل و جمهوری اسلامی از زبان فرماندهان سپاه پاسداران از سوی دیگر بالا گرفته بود، به علت مبارزه قهرمانانه مبارزان صلح در سطح جهان بویژه اسرائیل و بازتاب قدرتمند افکارعمومی ضد جنگ مردم در فضای انتخاباتی آمریکا فروکش کرده، اماهنوز هم آمادگی دارد تا دور تازه ای را بیاغازد.

در عرصه اقتصادی، تحریم های هدفمند و به شدت مدیریت شده علیه مردم کشورمان، جنگی تمام عیار را به راه انداخته است. این جنگ کثیف و جنونبار- اگر چه به ظاهر خاموش - با یورش های سبعانه اش توان و ارزش پول ملی ما را در هم شکسته و در واقع بیش از نیمی از ثروت ملی مان را در طی مدت کوتاهی به آتش کشیده و بر باد داده است. هم اکنون تحریم های اقتصادی ناشی از مصوبات نهادهای جهانی و کشورهای قدرتمند اقتصادی که رهبران نظام آن را مشتی ورق پاره می نامیدند، به تعطیلی گسترده صنایع داخلی و بیکاری انجامیده، احتکار و تورم را به حد بی سابقه ای افزایش داده و با تحمیل فقر و گرسنگی و عدم امکان تامین دارو و بهداشت از طرف بخش بزرگی از زحمتکشان، بدون شلیک گلوله ای، به نسل کشی در ابعاد ملی انجامیده است. ترور عملی بیماران خاص که تحریم و گرانی وحشتناک ارز به قطع تامین داروهایشان منجر شده، شاید یکی از دردناک ترین تجسم های جنگ کثیفی باشد که مردم ما با آن روبرو هستند.

این جنگ اقتصادی ناجوانمردانه که با مصوبات شورای امنیت سازمان ملل با بهره برداری از سیاست های ماجراجویانه و ضد ملی دولت احمدی نژاد آغاز گردید و با مصوبات کنگره آمریکا، و پشتیبانی اتحادیه اروپا و دیگر متحدان غرب شدت گرفت و عمق یافت، قدم به قدم کشور را به قهقرای یک بحران عمیق مرگ آور کشیده و می کشاند. دردناک اینکه این عملیات جنگ طلبانه با جنگی طبقاتی از طرف دولت دست راستی و حاکمیت جمهوری اسلامی پشتیبان آن علیه کارگران و زحمتکشان همراه شده است. برنامه ریزان اقتصادی دولت به جای پشتیبانی از مردم، با شناور کردن قیمت ارز ابعاد تازه ای به آزادسازی اقتصادی تحت برنامه ابلاغی بانک جهانی شدت بخشیده و به جای کنترل هر چه بیشتر عوامل اقتصادی و هدفمند کردن آن ها در خدمت رسانی به مردم، فاجعه را بعنوان شوکی برای پیشبرد برنامه های ضد مردمی شان به کار گرفته و دامنه مشارکت تجار بازار را تا صنعت نفت و همه ابعاد اقتصاد گسترش داده اند. این به آن می ماند که درست در زمانی که بعد از یک بمباران نظامی باید زخمی ها و مصدومان را نجات داده، آتش راخاموش کرده و برای اسکان بی خانمان شده ها محل هایی را تخصیص داد، با مشتی سارق مسلح سازمان یافته روبرو شویم که منطقه را قرق کرده و به غارت آنچه باقیمانده مشغول شده باشند.

جنگ در بعد نظامی اش نیز ادامه دارد و شدت می گیرد. اعزام جوخه های مرگ برای ترور دانشمندان هسته ای کشورمان و اقدامات تروریستی مشابه توسط سپاه قدس در کشورهای منطقه بی شباهت به تک تیراندازی های آغازین جنگ های کلاسیک نیست. امروز این گونه اقدامات خرابکارانه که خوراک مناسبی برای جنگ های روانی تامین کرده است و ما بهره برداری ها از آن ها را برای زمینه سازی تصویب تحریم ها دیده ایم، جای خود را به عملیاتی با دامنه و ابعاد وسیع تر داده است. شرکت مستقیم دو طرف در جنگ سوریه و اعلام گسترش جبهه جنگ از تهران تا دمشق توسط راهبران نظامی دو طرف و در گیری ها و یارکشی های منطقه ای در لبنان و فلسطین نشان دهنده آن است که دو طرف این جنگ تا چه حد ممکن است به رویارویی کشیده شده و برای گام گذاشتن در مراحل هر چه فجیع تر جنگ نظامی تا چه میزان آمادگی و استعداد دارند. آیا حمله چریکی به خاک جمهوری آذربایجان از داخل خاک ایران درست یکی دو هفته بعد از خمپاره اندازی به خاک ترکیه از داخل سوریه نشان از آن ندارد که قرار است پای کشورهای بیشتری برای رویارویی مستقیم به این بحران کشیده شود. این در شرایطی است که ارسال پهباد (هواپیمای بی سرنشین)جمهوری اسلامی (که اعلام می شود به سادگی می توانست بمب و موشک حمل کند) بر فراز تاسیسات هسته ای اسرائیل و متعاقب آن، بمباران تاسیسات نظامی در خاک سودان به دلیل مشارکت در ساخت و رساندن این پهباد ها به دست حزب الله لبنان، نشان می دهد ادعای برخی تحلیلگران مبنی بر امکان منطقه ای شدن جنگ و حتی ابعاد جهانی گرفتن آن (به قول رفیق فیدل کاسترو در نوشته های اخیرش) تا چه حد می تواند به حقیقت نزدیک باشد.

در عرصه سیاسی نیز جنگ مسیر اجتناب ناپذیر خود را به پیش برده است. در واقع، مذاکرات مختلفی برای پایان دادن به تخاصمات، چه به صورت رسمی توسط دولت جمهوری اسلامی و پنج بعلاوه یک و چه به شکل پنهان و مخفیانه، مانند مذاکرات صورت گرفته از سوی صالحی ، وزیر خارجه جمهوری اسلامی و ولایتی، وزیر خارجه نهاد رهبری ، در آمریکا و خلیج فارس ، بیشتر درخواست تسلیم بی قید و شرط طرف مقابل به خواسته های طرف دیگر بوده است. صف بندی جناح های مختلف در جمهوری اسلامی و موضعگیری کشورهای قدرتمند جهانی پیرامون این مذاکرات نشان دهنده آن است که هنوز هم هیچگونه چشم اندازی برای یک صلح شرافتمندانه وجود نداشته و به همین دلیل باید به شدت نگران افزایش دور تازه ای از رویارویی ها پس از پایان انتخابات در آمریکا بود. طبیعی است که اگر جناح افراطی به رهبری حزب جمهوری خواه در این انتخابات برنده شود، این خطر بازهم بیشتر افزایش خواهد یافت.

باید از هر ابتکار و اقدامی هر چند کوچک و محدود چه در خارج وچه به شکل جنبش صلح در کشورمان برای افشای اهداف جنگ و تشویق مردم به پشتیبانی از یک برنامه صلح جویانه دفاع کرد و به گسترش چنین اقداماتی یاری رساند. راهی جز مبارزه جانانه علیه جنگ پیش روی مان نیست. چشم بستن بر چنین وظیفه ای را تاریخ بر ما نخواهد بخشید.

 

 

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید: