نامزدهای میلیارد دلاری

پول را دنبال کن ، رهبر را بیاب

پی.ساینات –برگردان : هاتف رحمانی

موضوع آن نیست که آیا باراک اوباما برنده انتخاب مجدد بعنوان رئیس جمهور می شود. موضوع آن نیست که آیا میت رامنی می تواند پیروز شود . موضوع آن است که نمی توان این رقابت را بدون یک میلیارد دلار در خواب دید . شکل (برگزاری) صرفا به شما اطمینان می دهد می توانید (در انتخابات) شرکت کنید نه این که برنده شوید . به ویژه اگر طرف دیگر حتی بتواند بیشتر هزینه کند. تقریبا کوچک ترین بخش نخبه های با ارزش خارج از بازی می ایستند. دموکراسی ای که هوشمندانه از سوی جوزف استیگلیتز درزمینه دیگری بعنوان :" از یک درصد توسط یک درصد برای یک درصد " نامیده شد.

دو نامزد اصلی ، حزب های آن ها و"پول خارجی" احتمالا 2.5میلیارد دلاری تا زمان فرو نشستن مه کارزار انتخاباتی در ماه نوامبر ریخت وپاش خواهند کرد . مرکز برای امورسیاسی پاسخگو– بهترین دنبال کننده هزینه های انتخاباتی کشور- می گوید با افزودن هزینه های پرداختی برای رقابت های کنگره ( مجلس)هزینه نهایی (انتخابات) می تواند به 6میلیارد دلار بالغ گردد. ( مبلغی که می توان با آن برای 120میلیون کودک مدرسه های هندی به مدت سه سال برنامه غذایی ناهار آماده کرد .)

کمتر از یک درصد

اگر فرض کنیم که ستاد های انتخابات ریاست جمهوری هر دو نامزد مبلغ مساوی از پول را می سوزانند ، ستادی  که برنده می شود بیش از 1.25 میلیارد دلار شامل همه منبع ها هزینه خواهد کرد . آقای رامنی می گوید پیروز است وامید دارد دو باره درانتخابات  2016 در رقابت شرکت کند. تنها جمع آوری همان صندوق جنگ به معنی آن است که او مجبور است ، از ریاست 4 ساله اش به طور متوسط روزانه بیش از 850.000دلار تامین نماید . این امر برای انجام هر کار دیگری غیر از پیش بردن لایحه هایی که تامین کننده های مالی شما خواستارند وقت اندکی باقی می گذارد . از آقای اوباما بپرسید . زمان رای گیری که  می رسد ، آنگاه ، بخشی از آن یک درصد است که گیلاس های مشروب را فرا می خواند.  

گروگان قدرت پول بودن افسانه نیست . همان گونه که دیو لیندورف  در کانتر پانچ خاطر نشان می سازد ، بزرگترین یاری دهندگان ستاد انتخاباتی اوباما در 2008 صرف نظر از سایر شرکت های بزرگ بیشتر شرکت های مالی بودند.این شرکت ها گلدمن ساچز ، جی پی مورگان چیس ، وسیتی گروپ را ، که نزدیک به 2.5میلیون دلار از طریق کمیته اقدام سیاسی به او داد شامل می شود .

1.5 میلیون دلار دیگر هم از سوی دو بانک بسیار بزرگ ، " یو بی اس و مورگان استنلی ، ونیز جنرال الکتریک ، تامین شد که کمتر از یک سال بعد بانکی را خریداری کرد ." جنرال الکتریک آن کار را در راستای بلعیدن " بیل اوت " (یارانه ) دولت با میلیارد ها دلار " پس انداز شده " از پول ملت انجام داد .

آقای لیندورف خاطر نشان می سازد ، آقای او باما این قرض ها را باز پس داد. در بین سایر چیز ها او تیم گیتنر را وزیر خزانه داری اش کرد . آقای گیتنر بعنوان رئیس بخش فدرال رزرو نیویورک در زمان بوش ، " رسوایی های مالی راکه سبب سقوط مالی شد" انکار کرده بود . آقای اوباما همچنین لورنس سامرس را بعنوان مشاور عالی اقتصادیش منصوب کرد . همان سامرسی که " بعنوان وزیر خزانه داری در زمان ریاست بیل کلینتون ، برای خارج کردن امور مالی از کنترل دولت ، واجازه دادن به بانک ها برای ادغام در بانک های سرمایه گذاری فشار آورده بود ." چنین شغل هایی برای پسران هم وجود داشت . البته ، این بار آقای رامنی بیشتر از آقای اوباما پول های وال استریت را جمع آوری کرده است .

شاید به نظر برسد که هزینه های مستقیم در سال 2012 از سوی دو ستاد انتخابات ریاست جمهوری کمتر از سال 2008 باشد – گرچه نه خیلی زیاد. اما این درصورتی است که شما تنها به ان چه نامزدها یا حزب ها انجام می دهند توجه کنید . هزینه های بزرگی نیز وجود دارند که از سوی کمیته های اقدام سیاسی پرداخت می شوند . گروه هایی وجود دارند که می توانند مبلغ های نامحدودی جمع آوری کنند. از نظر فنی ، آن ها اجازه ندارند تبلیغاتشان را با نامزدها هماهنگ نمایند . در حقیقت ، آن ها همچون ضمیمه های غیر رسمی برای ستاد های انتخاباتی عمل می کنند . وپس ازآن که دادگاه عالی امریکا در سال 2010 طی حکمی احکام مربوط به هزینه های انتخاباتی مستقل از سوی شرکت ها به صورت مستقیم را باطل کرد ، جریان پولی بسیار بیشتری وجود دارد .  

مبالغ بی اندازه ای وجود دارند که کمیته های عالی اقدام سیاسی می توانند از شرکت ها یا دیگران جمع آوری کنند.  مهم نیست که آن ها برای حمایت از یک نامزد یا شکست او چقدر پرداخت می کنند. ( آن ها مستقیما نمی توانند از نامزدی حمایت مالی کنند. و باید جزئیات اعانه دهندگان خود را در کمیسیون انتخابات فدرال ثبت کنند.)

مرکز سیاست های مسئولانه محاسبه می کند که در دوره 2012از16اکتبر: " 935 گروه سازماندهی شده بعنوان کمیته های عالی اقدام سیاسی دریافت کل "بیش از433میلیون دلار، و" کل پرداخت های مستقل " را نزدیک به 375میلیون دلار گزارش کرده اند. 

نیویورک تایمز می گوید بیشترین میلیون های پرداخت شده توسط گروه های خارجی صرف آگهی های تلویزیونی می شود. تنها در آیوا ، دو ستاد انتخابات و گروه های "مستقل" مربوطه بیش از 100.000 تبلیغات برای به دست آوردن 6رای الکترول ایالت اجرا کرده اند .

با این حال ،کارشناس ها برسر "توانایی" دور دوم مناظره اوباما – رامنی غش می کنند. این یکی "خودانگیخته تر" بود. علاوه بر این ، مناظره ، " قالب یک تالارعمومی " را داشت . خوب ، بعله ،  اگرحاضرین تالار عمومی بتوانند از سوی سازمان دهندگان دست چین شده باشند . واگر شنوندگان تالار عمومی عملا مجبور باشند با مجریان برنامه ها تمرین کنند ( همان گونه که اینجا تمرین کردند) . صرف نظر از آن که تمام پرسش های آن ها– به کلی برخلاف طرز کاریک تالار عمومی- برای بررسی بیشتر ارائه شده باشد .

هیچ یک از بازیگر ها یک بار هم به کلمه "نابرابری" در هیچ مقطعی از مناظره اشاره نکردند. نابرابری موضوعی است که پارسال به "جنبش اشغال" در شهر های بی شماری در سراسر کشورجرقه زد. موضوعی است که اقتصاد دان های برجسته متفاوتی را  در امریکا نگران می کند. کلمه ای است که در داده های اخیر آی آر اس ( خدمات درآمد داخلی بخشی از خزانه داری امریکا که مسئولیت محاسبه وجمع آوری مالیات ها را به عهده دارد - مترجم ) بازتاب می یابد ، و یک ماه پیش در داده های سرشماری در باره فقر به صورت عریانی نمودار می شود .   

اما کلمه نابرابری هم چون "جنایت شرکتی" تابو بود. تنها ذکر آن از سوی پرسشگری بود که می خواست بداند چرا به زن ها در برابر کار یکسان با مرد ها 72 درصد حقوق پرداخت می شود  . آقای اوباما وقتی که آقای رامنی را با فقدان "توده ها در راس" برای " بازی با مجموعه قواعد متفاوت " متهم کرد به آن نزدیک شد.  اما هیچ یک از آن ها کلمه نابرابری را حتی در پاسخ به پرسش ذکر نکردند .

نیو یورک تایمز اعلام می کند سال گذشته پرداخت غرامت 4درصدی به وال استریت به 60میلیارد دلار، بالاتر از هر سال به استثنای 2007و2008 بالغ شد ومتوسط حقوق کارکنان صنعت بورس در ایالت نیویورک به 362.950دلار ، 16.6درصد بالاتر از دو ساله گذشته بالغ شد . با این حال نزدیک به 25میلیون نفری که خواستار کار تمام وقت بودند نتوانستند کاری پیدا کنند .تعداد افراددریافت کننده کمک غذایی در سطح بی سابقه ای است . و50میلیون نفر در کشوری که به گفته پل بوچیت اقتصاد دان :" 10نفر ثروتمندترین امریکایی در سال گذشته به اندازه ای پول در آورده اند که برای تغذیه یک سال تمام افراد گرسنه در روی زمین کافی است " از عدم امنیت غذایی رنج می برند .

مجموعه ای از چیزهای دیگر در مناظره وجود داشت که می تواند  برای هندی ها جالب باشد . هر دو نامزد در صحبت از قیمت بنزین - با شنوندگانی که به روشنی نیاز به تنظیم قیمت آن را احساس می کردند- در عذاب بودند. حتی با مزه تر : در زمان اختصاص یافته به بحران انرژی ، آقای اوباما حتی یک بار هم انرژی هسته ای را بعنوان یک گزینه یادآور نشد . او حتی آن را تحت عنوان "انرژی پاک" جمع بندی نکرد. ( اگر چه او از چسبیدن هند به آن باور خوشحال است .) باد ، خورشید وسوخت های گیاهی  سرود او بود . آقای رامنی یک بار "هسته ای" را ذکر کرد اما هیچ وضعیت ویژه ای به آن نداد.  

برگزاری مناظره ها

و اکنون درباره چگونگی ترتیب مناظره ها  وچگونگی شرکت آن ها در مناظره . هفته گذشته ، ما شاهد اشاره رالف نادر به " قرارداد سری مناظره  تصویب شده از سوی ستاد های انتخابات اوباما ورامنی" بودیم که " کمیسیون مناظره های ریاست جمهوری ، منشا مشترک ستاد ها را اداره می کند " . چسبیدن آن ها به فرایند مناظره ها طاقت فرسا ، متقلبانه وکلی است . مناظره ها همیشه به این شیوه بر گزار نمی شد . تا سال 1987، مناظره ها به مدت بیش از یک دهه توسط اتحادیه زنان رای دهنده  بر گزارمی شد . 

چرا تغییر کرد؟ چرا اتحادیه ، که نمایش مستقلی را اداره می کرد اداره مناظره ها را از دست داد؟ چرا در سال 1987 احساس کرد مجبور به کناره گیری است یا برگزاری مناظره ها به زور از آن گرفته شد؟ من از اتحادیه پرسیدم وبلافاصله پاسخ ای میلم را از سوی بتسی گاردنر ، هماهنگ کننده اجرایی اتحادیه دریافت کردم. ستادهای انتخاباتی حزب فشار وکنترل عظیمی اعمال می کرد . خواه در انتخاب قالب مناظره ، در انتخاب مدیر مناظره ، یا در پرسش هایی که باید پرسیده می شد. اتحادیه بیانیه 1987 نانسی ام نئومان رئیس وقت اتحادیه را نیز برایمان ارسال کرد . آن زمان دوره رقابت جرج اچ دبلیو بوش (بوش پدر) – میشائیل دوکاکیس بود .

بیانیه آن زمان خانم نئومان از جمله اعلام می دارد " ستادهای انتخاباتی بین خودشان ، تصویر هایی را که دوربین های تلویزیون می توانستند ضبط کنند تعیین کردند . آن ها تصمیم گرفتند آن هایی را که می توانند پرسش هایشان رابا نامزدها مطرح کنند انتخاب نمایند ...تصمیم گرفتند که بتوانند سالن را با حامیانشان متراکم نمایند ، و قالب مناظره ها را تعیین نمایند . موافقت ستاد ها شاهکاری پشت درهای بسته بود . آن ها به ما گفتند موافقت نامه یک معامله انجام شده است . ما مجبور بودیم آن را امضا کنیم وتمام شرایط آن را تایید کنیم . به ما گفته شده بود در صورتی که موافقت نامه را امضا نکنیم مناظره را از دست خواهیم داد ...در وینستون – سیلم تا جایی پیش رفتند که بر تجدید نظر بیانات افتتاحیه مجری اصرار داشتند.    

" این امر منجر به آن شد که اتحادیه دو انتخاب بیشتر پیش رو نداشت . یا می بایست موافقت نامه پشت درهای بسته آنان را امضا کنیم و امیدوار باشیم که رخ داد برتقلب ودستکاری آن ها غلبه نماید ، یا از قرض دادن نام نیک  خود به این جدول کلمات متقاطع خود داری کنیم .

اتحادیه زنان رای دهنده امروز اعلام می دارد که تصمیم ندارد به ابزاری برای فریب افکار عمومی امریکا تبدیل شود  ."

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید: