سیاست خارجی ویرانگر جمهوری اسلامی

 

انقلاب ١۳٥۷ نه تنها در منطقه بلکه در سراسر جهان سر و صدائی راه انداخت. در این انقلاب اولین بار بود که همه اقشار و طبقات جامعه علیه دستگاه ستمگر پهلویها به پا خاستند. هدف از این قیام دست یابی به آزادیهای دمکراتیک و تغییر ریشه ای در ساختار اجتماعی بود. بلافاصله پس از پیروزی انقلاب دهقانان برای تقسیم اراضی مالکان بزرگ اقدام نمودند. و ملی کردن کارخانجات صنعتی و بانکی را خواستار گردیدند. اما حاکمان دینی که در رآس انقلاب قرار گرفته بودند به تدریج از تقسیم اراضی جلوگیری نمودند. کارخانه های ملی شده را در بنیادهای به اصطلاح مستضعفین متمرکز نمودند. بدین ترتیب اهداف انقلاب زیر پا گذاشته شد. هیچ تغییری در زیر بنای جامعه انجام نگرفت. زمین در دست بزرگ مالکان و کارخانه ها در دست کارخانه داران باقی ماند.

 همانطورکه میدانیم  سیاست خارجی هر کشور،ادامه سیاست داخلی آن است. بدین ترتیب روابط ایران با کشورهای خارجی بخصوص با آمریکا تیره تر گردید. بدین طریق ایران بیک کشور منزوی تبدیل گردید. حلقه این انزوا بعد از غنی کردن اورانیوم تنگتر شد. ایران از جانب کشورهای غربی مورد تحریم اقتصادی و مالی قرار گرفت. هر روز که میگذرد این تحریم ها تاثیر منفی خود را بیشترنشان میدهد. بنابه گزارش گزارشگر "نیورک تایمز" که اخیرا از ایران دیدار و با مردم گفتگو کرده است. در نتیجه  تحریمها کارخانه ها در حال تعطیل و کارگران در حال از دست دادن کار خود هستند. تجارت متزلزل شده قیمت ها افزایش میابد. این وضع برای طبقه متوسط ویرانگر است. بعبارت دیگر در نتیجه تحریم ها فشار اقتصادی شدت میابد و نارضایتی مردم بیشتر می شود. در این گزارش بطور مشخص گزارشگر می نویسد: یک کارخانه دار که تابلو برق تولید میکند به من گفت ناچار شده است دوازده تن از پانزده نفر کارگر خود را اخراج کند. یک کارخانه دار دیگر که تولید کننده نخ و پارچه است میگوید که تحریم ها مشکلات موجود را تشدید کرده است. افزایش قیمت ها، تولید را تقریبأ غیر ممکن کرده است و در نتیجه این تحریم ها همه چیز سخت تر و وقتگیرتر و گرانتر شده است. کارخانه دار دیگری نیز شکایت دارد که یک سال و نیم پیش یک مبدل برق در کارخانه اش منفجر شد. بدین سبب یکی از خطوط تولیدش را تعطیل کرد و در نتیجه او روزی پانصد دلار ضرر میدهد.

گزارشگر روزنامه نیویورک تایمز از شهر تبریز دیدن کرده و با یک فروشنده کفش های ورزشی دیدار نموده است. فروشنده با ناراحتی به او گفته است:  فروش در یک سال گذشته به یک سوم کاهش یافته است. او با تنفر افزوده است که دست بسیاری از ایرانیان چنان تنگ است که با کفشهای تقلبی چینی به مهمانی میروند.

 در این گزارش آماده است. به این دلیل که رئیس جمهور (محمود احمدی نژاد) تمام یارانه ها، از نان گرفته تا بنزین را حذف کرده است. در ماندگی مالی دو چندان شده است. این شاید سیاست اقتصادی مثبت باشد ولی بسیار منفور است. بنظر این گزارشگر نارضایتی در کل سیستم سیاسی ایران در حال افزایش است. ایرانیان برای افزایش قیمت ها از رهبران شان عصبانی هستند... آنها میگویند ما دیگر نمیتوانیم مثل گذشته کار کنیم و کیفیت زندگی مدام سیر نزولی طی می کند.

در حالیکه ایران کشوری است ثروتمند و با اجرای سیاست درست میتوان رفاه مردم را بالا برد. کارخانه ها  را توسعه داد. نرخ بیکاری را پائین آورد. اجرای چنین سیاستی در زمانی ممکن است که ایران سیاست معقول و مناسبی در عرصه جهانی اتخاذ کند و سیاست انزوا طلبی را کنار بگذارد. در داخل کشور نیزآزادیهای دمکراتیک را رعایت نماید. و مانند بسیاری از کشورها یک سیاست  خارجی ملی را پیش بگیرد.

سرچشمه :سایت فرقه دموکرات آذربایجان

http://www.adfmk.org/print_preview.php?lang=pr&id=345

                       

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: مطلب را به آزادگی بفرستید: