جنبش صلح طلبان و پژوهشگران صلح در آلمان:
سیاست صلح به جای سیاست جنگ
درگیری با ایران به طور خطرناکی در حال حاد شدن است. غرب با تحریم نفت و
تحریم بانک مرکزی ایران دست به اقدام خطرناکی زده است. انگلستان و ایالات
متحد آمریکا یکبار در دهه‌ی 1950 نفت ایران را تحریم کردند که به سقوط دولت
قانونی مصدق منجر شد. تحریم‌های نفتی و مالی کنونی در درجه‌ی اول به زیان
مردم ایران تمام می‌شوند و از این گذشته به رژیم کنونی این امکان را
می‌دهند تا با تکیه به آن واقعه ی تاریخی، خود را مانند دولت مصدق قربانی
تجاوز غرب و از آن مهمتر، مدافع مشروع استقلال ایران بنمایانند که برای هر
ایرانی مهم‌ترین هدف سیاسی است. این تحریم ها و تهدیدها آبی هستند به آسیاب
جریان‌های افراطی و نظامی‌گرا در جمهوری اسلامی که غرب را به بستن تنگه‌ی
هرمزتهدید مینمایند. تهدیدهای متقابل در راستائی قرار دارند که میتوانند به
جنگ منتهی شوند، جنگی که نه تنها برای مردم ایران فاجعه‌بار خواهد بود،
بلکه تمام منطقه را تا دهه‌ها بی‌ثبات خواهد ساخت.
همه‌ی شواهد از این حکایت دارند که مردم ایران نه خواستار جنگ و نه خواهان
بمب هسته ئی میباشند. اما درعین حال مصمم اند در برابر هرگونه تهدید نظامی
از خارج مقاوت کنند. تلاشهای تسلیحاتی ایران در حالی انجام میگیرند که از
یکطرف اسرائیل جنگ‌افزارهای اتمی در اختیار دارد واز طرف دیگرایالات متحد
به محاصره‌ی نظامی ایران دست زده است، آنگونه که در این بین تقریبا در
همه‌ی کشورهای همسایه‌ی این کشور پایگاه‌های نظامی برپا کرده است.ایالات
متحد آمریکا و اتحادیه‌ی اروپا که از طرفی با تسلیحات اتمی اسرائیل مدارا
میکنند ولی همزمان تنها و یک جانبه نسبت به برنامه‌ی هسته ئی ایران سیاست
خصمانه ی را دنبال مینمایند، شرایطی را بوجود آورده اند که هیچ
سیاستمداراپوزیسیون در ایران جرات مخالفت با سیاست هسته ئی جمهوری اسلامی
را پیدا نکند.
ما در آلمان و اروپا خطر فزاینده‌ی جنگی که پیامدهای جدی برای اروپا و جهان
دربر خواهد داشت را کاملا احساس میکنیم . کسانی که هدف از میان برداشتن
جمهوری اسلامی از طریق مداخله‌ی نظامی را تعقیب میکنند،عملا کلیه
راه‌حل‌های امکان پذیر درگیری بر سر برنامه‌ی هسته ئی ایران را نادیده
میگیرند. ما هشدار میدهیم که بعضی از محافلی آمریکائی و دنباله روان
ایرانی آنها قصد دارند که با تبلیغات گمراه کننده تز یا جنگ علیه ایران یا
ایران هسته ئی ،درگیری هسته ئی را دستاویز تعویض رژیم در ایران نمایند. ما
با قاطعیت این نوع کوشش ها رد میکنیم.
ما از باراک اوباما، رئیس‌جمهور آمریکا می‌خواهیم:
تحریم های صدور نفت و بانک مرکزی ایران را متوقف کنید. مانع از آن شوید که
مبارزات انتخاباتی ریاست‌جمهوری در ایالات متحد، دولت‌های آمریکا و اسرائیل
را به ورطه‌ی جنگ با ایران بکشاند. ما پیشنهاد میکنیم به دولت ایران در
برابر پذیرش کنترل‌های پیش‌بینی‌شده در پیمان منع گسترش سلاح‌های هسته ئی
(ن پی تی) یک پیمان خودداری از حمله‌ی متقابل - حتی‌المقدور همراه با
اسرائیل - عرضه کنید.
ما از خانم آنگلا مرکل صدراعظم آلمان می‌خواهیم:
هرگونه شرکت آلمان در جنگی علیه ایران را علنا رد کنید و تحریم‌های پر خطر
در دست انجام علیه این کشور را متوقف کنید. از طرح مصوب سازمان ملل برای
ایجاد منطقه‌ی خالی از جنگ‌افزارهای کشتار جمعی در خاورمیانه و نزدیک را
حتی‌المقدور همراه با دیگر دولت‌های اروپایی- پشتیبانی کنید. اجرای این
مصوبه بنا بود در سال 2012 آغاز شود. از اینکه تا کنون در باره این مصوبه
سازمان ملل از همه طرف در کشورهای غربی سکوت محظ اعمال میگردد بسیار متعجب
هستیم و این در حالی است که این طرح چنانچه با تشکیلاتی شبیه به «کنفرانس
امنیت و همکاری اروپا» تکمیل گردد، چشم‌انداز کاملا نوینی را برای صلح و
همکاری تمام منطقه فراهم می‌کند. فقط سیاستی می‌تواند بی‌اعتمادی متقابل و
دشمن سازی میان آئین‌ها ،اقوام ، ملت‌ها و دولت‌ها را از میان بردارد، از
مسابقه‌ی تسلیحاتی جلو گیرد و زیر پای دیکتاتورها را خالی کند که همه‌ی
کشورهای منطقه، از جمله اسرائیل را موظف به خلع‌سلاح اتمی و خودداری از
تولید این سلاح‌ها نماید.
ما از سازمان ملل متحد درخواست میکنیم که کنفرانس طرح‌شده را هرچه زودتر
تشکیل دهد، حتا اگر در آغاز کار از سوی اسرائیل یا ایران تحریم شود. در
درازمدت هیچ قدرتی نمی‌تواند، بدون از دست دادن اعتبار ومشروعیت خود، به
چنین چشم‌اندازی بی اعتناعی کند. کنفرانس امنیت و همکاری خاورمیانه و نزدیک
(KSZMNO)
علاوه برحل مسالمت آمیز درگیری هسته ئی درحال حاضر، امید به راه حل
صلح‌آمیز درگیری‌های دیگرمنطقه، به ویژه مسئله‌ی فلسطین را نیز افزایش
می‌دهد.
امضاکنندگان زیر به دعوت آندره‌آس بورو، کریستف کرمر و محسن مسرت از این
بیانیه پشتیبانی کردند:
Franz Alt,
Elmar Altvater,
Johannes M. Becker,
Hanne-Margret
Birckenbach,
Reiner Braun,
Daniela Dahn,
Hans-Peter Dürr,
Theodor
Ebert,
Iring Fetscher
, Ute Finkh,
Johan Galtung,
Ulrich Gottstein,
Peter Grottian
, Matthias
Jochheim, Heiko Kauffmann, Karlheinz Koppe,
Ekkehart
Krippendorff, Wiltrud Roesch-Metzler, Christine Morgenroth,
Wolf-Dieter Narr,
Oskar Negt, Bahman
Nirumand, Norman Paech, Bergrun
Richter, Clemens
Ronnefeldt, Werner Ruf, Christine Schweitzer, Eva
Senghaas-Knobloch,
Gert Sommer, Hans von Sponeck, Eckart Spoo, Otmar
Steinbicker, Mani
Stenner, Peter Strutynski, Helga Tempel, Konrad
Tempel, Renate
Wanie, Herbert Wulf, Christian Wellman
Kontakt und
v.i.S.d.P.: Andreas Buro (andreas.buro@gmx.de),
Christoph Kraemer
(kraemer.ak-sn@ippnw.de),
Mohssen Massarrat
(mohssen.massarrat@uos.de)
سرچشمه: اخبار روز
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
مطلب
را به آزادگی بفرستید:
