نمی توانیددست 99درصد راکوتاه کنید!

برگردان: هاتف رحمانی

فرمانداران شهرهای سراسر کشور ، یکی پس از دیگری ،  به سازمان های پلیس خود دستور کوتاه کردن دست های اعتراض کننده ها از اردوهای اشغال وال استریت را صادر کرده اند.

آنها  ، نگرانی از خشونت وامنیت عمومی را بهانه قرار می دهند.

اعتراض ها ، که دو ماه تمام ادامه داشته است، به شکل مقاومت ناپذیری مسالمت آمیز وخالی ازبزهکاری بوده اند. 

اعتراض کننده ها در حال عملی کردن اولین حق اصلاح خود برای آزادی بیان وگردهمایی هستند.  میشل بلومبرگ ، شهردار میلیاردر نیو یورک ، ادعای مسخره ای را مطرح می کند که ، اعتراض کننده ها می توانند تصمیم هایشان را در بین گروه های بحث در پارک ونه با چادر زدن بگیرند.

باقی ماندن در محل – خواه در حال نشستن، آموختن ، یا خوابیدن باشد-  یک فرم سنتی اعتراض است .  اغلب ، همان طور که در مورد اشغال وال استریت  مشاهده می شود ، این شیوه  به نحو موثرتری نسبت به سایر اشکال اعتراض توجه به بی عدالتی  را جلب می کند.

اردو های اشغال وال استریت ذهن و حمایت مردم امریکا را تصرف کرده است . بی اثر کردن اجباری آنها تخلف از حقوق قانونی افراد است .  آن حقوق  مقررات  محلی حاکم بر فعالیت در پارک های شهر را لغو می کند.

هر چند ، جنبش اشغال باید به  امکان اجرایی  پیش بردن اردوها  نگاهی  جدی داشته باشد . دامنه  نگرانی ها از هوای زمستان تا خستگی عمومی تا مسئله های ایمنی را که در اردوگاه ها وجود دارد  در بر می گیرد.

در حالی که افکار عمومی از جنبش 99 درصد حمایت کند، اما از هیچ گونه جرم یا خشونت در اردو ها یا نسبت به پلیس حمایت نمی کند. هر موردی از خشونت ، تهاجم جنسی یا جرم های دیگر آسیب عظیمی به جنبش اشغال وارد می سازد. هیچ توجیهی برای آن وجود ندارد.

سرانجام ، جنبش اشغال برای چیزی بسیار با اهمیت تر از قطعه ای از پارک عمومی که  بتواند در آن بخوابد مبارزه می کند. یک جنبش نمی تواند همواره صرفا از یک شکل اعتراض استفاده کند.

جنبش اشغال پژواک مطالبات میلیون ها امریکایی است که آنها ، اکثریت 99 درصدی، می توانند در خانه ای با سقفی بالای سرشان بخوابند، وکار سودمندی داشته باشند.

اعتراض باز تاب خواسته های میلیون ها نفر برای سهم منصفانه از ثروتی است که تولید می کنند. 

اعتراض نگرانی های اکثریت 99 درصد را در کشور ما منعکس می کند.

بر چیدن اردوها جنبش را متوقف نخواهد کرد. مثلا در شیکاگو و نیویورک ، حتی با اشغال  اموال وخانه های توقیف شده  هم زمان با فرا رسیدن زمستان  ، از گسترده کردن اعتراض ها ،  سخن می رود .

قطعا ، گام بعدی سازمان دادن اقدام روز 17 نوامبر برای گرامی داشت دو ماهگی اشغال است . فعالیت های جدول بندی شده ای در همه جا وجود دارد. ما در داخل بزرگترین فاجعه اقتصادی از زمان رکود بزرگ زندگی می کنیم .همان گونه که آنها در طی آن سال ها انجام دادند، مردم دوباره از مبارزه حمایت می کنند.

جنبش مردم در دهه 1930- ودهه 1960- وقتی که فرمانداران شهرها به آنها گفتند که  مقررات مختلفی را نقض می کنید متوقف نشد . آنها سازمان یافتند ومبارزه را ادامه دادند وتمام کشور را به سمت جدیدی به حرکت در آوردند.

این  صریحا همان چیزی است که برای اشغال وال استریت وتمام جنبش های کارگری ومردمی امروز درحال رخ دادن است .

نویسنده: هیئت سردبیری دنیای مردم –روزنامه حزب کمونیست امریکا