مطلب دریافتی

ده روش برای اغوای مردم به واسطه رسانه های جمعی

نوآم چامسکی - ترجمه و چند توضیح مختصر: ا. م. شیری

١ــ منحرف کردن توجه

عنصر اصلی هدایت جامعه عبارت است از انحراف توجه مردم از مشکلات اساسی و تصمیمات محافل سیاسی و اقتصادی از طریق اشباع دائمی فضای جامعه با اخبار و اطلاعات مربوط به مسائل کم اهمیت اجتماعی. روش انحراف اذهان عمومی از این جهت بسیار حائز اهمیت است که امکان کسب آگاهی های جدی در عرصه های علوم، اقتصادیات، روانشناسی، نیرابویولژی و سیبرنتیک را از شهروندان سلب می کند.

«منحرف کردن مستمر اذهان عمومی جامعه از مشکلات اجتماعی موجود، پیوند دادن موضوع آنها با مسائل فاقد اهمیت واقعی، کوششی است در جهت آنکه مردم چنان مشغول باشند که وقتی برای اندیشیدن برای آنها باقی نماند؛ مثل اغلب حیوانات، از صحرا به-  طویله» (نقل از کتاب: «سلاح بی صدا برای جنگ خاموش»).  

٢ــ مشکل آفرینی، و سپس پیشنهاد جستجوی راه حل آن

این متد «مشکل- واکنش- راه حل» نامیده می شود. در اجرای آن، زمانی که مشکلی بروز می کند، باید «وضعیت» در سمتی هدایت شود، که بتواند موجب برانگیختن چنان واکنشی در میان مردم گردد که بر راه حل مورد نظر محافل حاکمه منطبق باشد. بعنوان مثال، دامن زدن به موج خشونت در شهرها و یا سازماندهی اقدامات تروریستی خونین بخاطر آنکه خود مردم خواستار تصویب قوانین شدید امنیتی و اجرای سیاستهای محدود کننده آزادیهای مدنی باشند.

و یا: دامن زدن به بحران اقتصادی بمنظور ضروری نشان دادن تخلف شدید از حقوق اجتماعی و اعمال محدودیت در انجام امور خدمات شهری.  

٣ــ روش استفاده مستمر

برای اتخاذ هر گونه تدابیر غیرعادی، القاء دائمی آن، روز به روز، سال به سال کافیست. شرایط اجتماعی- اقتصادی کاملا جدید (نئولیبرالیسم)، دقیقاًَ با استفاده از همین روش در سالهای ٨٠ و ٩٠ قرن قرن گذشته تحمیل گردید.

هر چه محدود کردن نقش دولت، خصوصی سازی، بی اطمینانی، بی ثباتی، بیکاری توده ای، حقوق و دستمزدها، دیگر برای زندگی شایسه کفاف نمی کنند. اگر همه آنها بطور همزمان اتفاق می افتادند، قطعا انقلاب روی می داد.  

٤ــ تعویق مهلت اجرا

روش دیگر برای اجرای تصمیمات غیرمتعارف، در نشان دادن آنها بعنوان «راه حلهای ضروری و مناسب» و جلب رضایت مردم برای اجرای آنها در آینده خلاصه می شود. البته که حصول توافق بر سر هر گونه تلفات در آینده بسیار سهل تر از پذیرش آنها در زمان حال می باشد.

اولا- برای اینکه فوری انجام نمی گیرد. ثانیا- برای اینکه خلق در مجموع خود همیشه تمایل دارد «با امیدواری به اینکه فردا بهتر خواهد شد» و یا احتمال گریز از آن تلفات نیز وجود دارد، خود را تسلی دهد. در چنین وضعیتی، شهروندان زمان بیشتری برای خوگرفتن با فکر تحولات و قبول متواضعانه آنها هنگامی که زمان اجرایشان فرا می رسد، خواهند داشت.  

۵ــ مراجعه به مردم همچون مراجعه به اطفال

در اکثریت بیانات تبلیغاتی فراگیر خطاب به توده های مردم، از دلایل، پرسوناژها، کلمات و لحن بیانی استفاده می شود که انگار سخن از کودک دبستانی عقب مانده جسمی یا عقلی می رود.

کسی که تلاش بیشتری بخرج می دهد تا شنونده را گمراه کند، بمیزان بسیار بیشتر از آن برای استفاده از گفتارهای بچگانه کوشش می کند. چرا؟ «برای اینکه اگر یک نفر به یک نفر دیگری چنان مراجعه می کند که گویی او ١٢ سال یا کمتر از آن سن دارد، بموجب نیروی تلقین پذیری، در پاسخ یا واکنش آن شخص، قطعا، انتظار یک ارزیابی انتقادی از یک کودک ١٢ ساله یا سنین پائین تر از آن را نیز نخواهد داشت.  

٦ــ اتکاء هرچه بیشتر به احساسات بجای تکیه بر اندیشه

تأثیرگذاری از طریق احساسات، یک روش سنتی است که با هدف از بین بردن قابلیت مردم برای تجزیه و تحلیل منطقی، و در نتیجه و بطور کلی برای مسدود کردن راه تفکر انتقادی پیرامون وقایع اتفاقیه بکار برده می شود. از دیگر طرف، استفاده از عامل احساسات اجازه گشودن دروازه به ناخودآگاهی را برای رسوخ دادن افکار، امیال، ترس ها، نگرانی ها، مجبوریت ها یا الگوی ثابت رفتاری می دهد...  

٧ــ اشاعه جهل در میان مردم با روش آموزش در سطح متوسطه

این روش بمنظور ناتوان ساختن مردم از درک شیوه ها و شگردها و برای تسهیل مدیریت و تابع اراده خود ساختن آنها مورد استفاده قرار می گیرد. «کیفیت تحصیل قابل دسترس برای طبقات فرودست جامعه، در حد امکان باید ناکافی و در حد متوسط باشد. بطوریکه دیوار جهالت بین طبقات پائینی و بالایی جامعه، باید در چنان سطحی ثابت بماند که طبقات فرودست نتوانند از آن عبور کنند.  

٨ــ تشویق شهروندان به تحسین حد وسط

این روش چنین فکری را که حماقت، ابتذال و بی ادبی مد روز است، به اذهان مردم القاء می کند...  

٩ــ تقویت حس خود مقصری

واداشتن انسان به باور بر اینکه فقط خود او مقصر بدبختی هایش می باشد، که به شکل نارسائی های فکری، ناتوانی ها یا  تلاشهای جاریش بروز می کند. در نتیجه، بجای آنکه برعلیه سیستم اقتصادی برخیزد، با مقصر شناختن خود در قبال همه مشکلات، به خودنابودی مشغول می شود، که آن هم باعث افسردگی منجر به انفعال می گردد. و بدون عمل هم نمی توان از انقلاب صحبت کرد.  

١٠ــ کسب شناخت در باره انسانها بیش از آن شناختی که خود در مورد خود دارند

پیشرفتهای علمی در طول ۵٠ سال اخیر، موجب عمیق تر شدن شکاف بین آگاهی انسانهای عادی و اطلاعات در اختیار و مورد استفاده طبقه حکمران، شده است.

ببرکت علم بیولوژی، نیرابیولوژی و روانشناسی تجربی، «نظام» شناخت پیشرو در باره انسان را، هم از لحاظ فیزیولوژیکی و هم هم از نظر روانشناسی تحت اختیار خود در آورده است. نظام موفق شده است در مورد انسان عادی بیش از آنچه که خود از خود می شناسد، شناخت بدست آورد. این بدین معنی است که در اکثر موارد نظام از قدرت عظیمی برخوردار است و بدرجات بیشتر از خود انسانها، آنها  را اداره می کند.

چند توضیح مختصر

در حین برگردان نوشتار فوق، در نظر داشتم بمنظور واضح تر نشان دادن هر یک از روشهای مورد بحث، نمونه ها و مثال هایی را نیز ذکر کنم. ولیکن، برای احتراز از اطاله کلام، در اینجا فقط به آوردن توضیحات مختصری راجع به چهار روش-  منحرف کردن توجه، مشکل آفرینی و سپس پیشنهاد جستجوی راه حل آن، استفاده مستمر و اشاعه جهل در میان مردم با روش آموزش در سطح متوسطه- بسنده نموده و بقیه را بخود علاقمندان شناخت روشهای اغواگرانه امپریالیسم واگذار می کنم.

منحرف کردن توجه- این روش را دولتها و رسانه های امپریالیستی همه روزه بصورت گستره مورد استفاده قرار می دهند. مثلا اگر در نظر بگیریم که در عرض همین روزهای و ماههای اخیر در حالی که در یک سو تقریبا تمام کشورهای اروپایی و آمریکا را اعتراضات و اعتصابات مردمی فراگرفته و در سوی دیگر، کشورهای افغانستان، پاکستان، فلسطین، لیبی زیر بمبارانها «بشردوستانه» ارتشهای استعماری هر روز بیش از روز پیش به ویرانه تبدیل می شوند و مردم بی دفاع آنها فوج فوج کشتار می شوند، مراسم «ازدواج» دو همجنسگرای موی سر و ریش سفید در آمریکا و نشان دادن بوسه «عشق» آنها از رسانه های تصویری، خبر «تقلای» استروس کان، رئیس سابق صندوق بی المللی پول برای تجاوز به یک زن و اخبار بسیاری دیگر در همین سطح و اهمیت را چنان بزرگنمایی می کنند و چنان پیرامون آنها هیجان می آفرینند که انگار تمام مشکلات و مصایب مردم جهان فقط همین «حوادث» بوده و بس.

مشکل آفرینی و سپس پیشنهاد جستجوی راه حل آن- حوادث تروریستی ١١ سپتامبر سال ٢٠٠١ در نیویورک و واشینگتن، انفجار ایستگاه مرکز قطار مادرید در مارس ٢٠٠٤ و انفجار بمب در ایستگاه متروی لندن در سال ٢٠٠۵ و عملیات تروریستی جمعه گذشته، 22 ژوئیه سال ٢٠١١ در چهارچوب این روش قابل بررسی هستند. تحلیلگران ذوق زده که بر اساس داده های دولتها و رسانه های امپریالیستی آنها را به «القاعده (گذشته از اینکه القاعده نیز یکی از گروههای شبه نظامی سازمان سیا است) و یک نفر (بلی فقط یک نفر!) نروژی چشم آبی و مو بور» ربط دادند، بی شک در بیراهه ای قدم گذاشتند که آنها را از تلاش برای شناخت اقدامات تروریستی سازمانهای امنیتی دولتهای امپریالیستی بعنوان سازمانگر اصلی حوادث فوق الذکر و بسیاری رویدادهای مشابه محروم می سازد.

استفاده مستمر- این روش به تحلیلگران اجازه می دهد از جمله با تحقیق پیرامون اجرای برنامه «هدفمند سازی یارانه ها» مطابق برنامه های «اقتصادی» بانک جهانی و صندوق بین المللی پول توسط رژیم جمهوری اسلامی ایران، به عمیق اغواگریهای رژیمها سرمایه داری پی ببرند.

اشاعه جهل در میان مردم با روش آموزش در سطح متوسطه- تا آنجا که اطلاع و شناختم اجازه می دهد، جمهوریهای منشعب از اتحاد شوروی سابق، زننده ترین نمونه و مثال زنده کاربرد روش امپریالیستی اشاعه جهالت و نادانی در جامعه هستند. بعقیده کارشناسان، نظام آموزش و پرورش اتحاد شوروی بالغ ترین نظام تعلیم و تربیت تاکنونی در جهان بود. اما در سالهای پساشوروی، علیرغم اینکه کشورهای غربی دهها مدرسه «عالی» و «دانشگاه» در هر یک از جمهوریها دایر کرده و همه ساله میلیاردها ثروت مردم را ببهانه شهریه به جیب می زنند، گذشته از افزایش سالانه درصد بیسوادان صرف، سطح سواد علمی «تحصیل کرده ها» تا آن حدی پائین آمده است که طبق نظر سنجی تلویزیون «ار تی ار» روسیه، هفتاد درصد سؤال شوندگان معتقدند که خورشید دور زمین می چرخد و یا، برنامه ها و کتابهای درسی نوآموزان مدارس ابتدائی بقدری فشرده و سنگین هستند که مثلا، دانش آموز کلاس دوم ابتدای باید چهار عمل اصلی ریاضیات (جمع، تفریق، ضرب و تقسیم) را فراگیرد و یا کتابهای درسی اش را بخاطر حجم و سنگینی آنها، با کمک والدین یا یک نفر بزرگتر تا مدرسه و بالعکس حمل کند. همچنین، در مدارس برای آموختن حروف الفبا به دانش آموزان کلاس اول ابتدایی از کلماتی مانند خدا، قرآن، تورات، انجیل، پیغمبر، امام، کلیسا، مسجد، زیارتگاه و امثال آنها استفاده می شود. با این وضع، می توان فاجعه کاربست این شیوه نحس را تا حد تقریبا دقیقی حدس زد.

٦ مرداد ۱٣۹۰

منبع: تارنمای «جنگ و صلح»

http://www.warandpeace.ru/ru/commentaries/view/60037/

تارنگاشت آقای شیری : www.eb1384.wordpress.com

 

 

 

مطلب را به بالاترین بفرستید: