اعلامیه کمیته مرکزی حزب توده
ایران به مناسبت روز جهانی کارگر!
کارگران
و زحمتکشان شریف!
روز
11 اردیبشهت ماه، اول ماه مه، روز جهانی کارگر، روز بزرگداشت بیش از یک
قرن
پیکار تاریخی و حماسی طبقه کارگر بر ضد ستمکاری سرمایه داری، برای
برابری و عدالت اجتماعی، صلح و آزادی و رهایی انسان از استثمار و روز گرامی
داشت خاطره همه انسان های نستوهی که جان خود را بر سر آرمان های والای
طبقه کارگر گذاشتند را، به شما مبارزان راستین راه رهایی بشریت شادباش می
گوییم. 125 سال پیش، روز اول ماه مه 1886، کارگران نساجی شیکاگو، با نبرد
خونین، در راه تحقق خواست های برحق خود، طلایه دار مبارزه پیگیر طبقه کارگر
با
سرمایه داری جهانی شدند که با همه فراز و نشیب ها ولی با دست آوردهای
سترگی تا به امروز ادامه داشته است.
امسال کارگران جهان در شرایطی به استقبال روز جهانی کارگر می روند که افزون
بر
ادامه بحران جهانی سرمایه داری تحولات تاریخی یی که طبقه کارگر در آن
نقش
مهمی را ایفاء کرده است منطقه خاورمیانه را از مصر تا تونس و یمن فرا
گرفته و حیات پوسیده رژیم های دیکتاتوری را درهم نوردیده است. چهار سال پس
از
آغاز روند بحران سیستم مالی، پولی و اقتصادی در جهان سرمایه داری، و
ادعاهای نظریه پردازان سرمایه داری درباره موقتی بودن این بحران، امروز
مشخص است که بحران اخیر نه یک بحران مقطعی به دلیل عدم کارآیی مکانیزم های
سرمایه داری
یا
قصور در به کارگیری آن ها، بلکه دقیقاٌ
نمایش شکست اصلی
ترین تجلیات سیستم سرمایه داری، و به ویژه مفاهیمی نظیر ”بازار آزاد“،
قابلیت سرمایه داری به خود تنظیمی و اعمال سیاست های نولیبرالی است. ادامه
بحران در ”اتحادیه اروپا“ که ما در سال اخیر شاهد فروپاشی اقتصاد کشور های
یونان، ایرلند و همچنین وضع وخیم اقتصادی پرتغال و اسپانیا و بریتانیا با
صدها میلیارد دلار بدهی، و همچنین ادامه بحران اقتصادی در آمریکا و ژاپن
بوده ایم، نشانگر ادامه وخامت اوضاع برای سرمایه دارای جهانی است. اعمال
سیاست های ضد مردمی از بین بردن خدمات اجتماعی، از قبیل بهداشت و آموزش
عمومی، حقوق تأمین اجتماعی و موج فزاینده بیکاری در کشورهای پیشرفته سرمایه
داری و تشدید فقر و محرومیت در کشورهای در حال رشد که زیر
سیاست های
دیکته شده از سوی صندوق بین المللی پول و بانک جهانی دست و پا می زنند بیش
از
پیش نشانگر وضعیت دشواری است که طبقه کارگر در کشورهای مختلف جهان با آن
رو
به روست.
بر
اساس آخرین برآوردهای سازمان بين‌المللی کار شمار بيکاران جهان، در سال
2011
از
مرز 205 ميليون نفر فرا تر رفت و فدراسیون جهانی سندیکاهای کارگری
در
بیانیه خود به مناسبت اول ماه مه امسال از بیش از 10 میلیون انسان بیکار
در
آمریکا و بیش از 20 درصد بیکاری جوانان در کشورهای اروپایی خبر می دهد.
مردم صلح دوست جهان نگران این هستند که در شرایط تشدید بحران اقتصادی،
همانند مقاطع مشخص در یک قرن گذشته کشورهای سرمایه داری با به راه انداختن
جنگ
و برخورد نظامی و از طریق فعال کردن انحصارهای تولید اسلحه سعی به غلبه
بر
بحران های کنونی بنمایند.
سیاست های مداخله گرانه امپریالیسم در منطقه
خاورمیانه از یورش نظامی به لیبی تا مداخله مستقیم بر ضد مبارزه مردم
بحرین و در حمایت از رژیم وابسته و ضد مردمی این کشور بار دیگر ضمن تأیید
بی
اعتباری مدعیات کشورهای امپریالیستی در زمینه دفاع از دموکراسی و حقوق
بشر
تأکیدی است بر ضرورت توجه نیروهای ترقی خواه جهان به امر مبارزه برای
صلح
و سازماندهی موثر در این مسیر.
کارگران و زحمتکشان
میهن!
بر
خلاف همه مدعیات دروغین سران رژیم و دولت ضد مردمی احمدی نژاد، امسال
روز
جهانی کارگر، در میهن ما، در شرایط بحران همه جانبه سیاسی، اجتماعی و
اقتصادی
و
تشدید روند سرکوب و تعرض رژیم به کادرها و فعالان کارگری کشور
برگزار می شود. علی خامنه ای،
با
درک بحران اقتصادی تعمیق یابنده رژیم،
سال
1390 را سال ”جهاد اقتصادی“ اعلام کرد ولی همانگونه که پیش بینی می شد
مجموعه سیاست های مخرب و ضد ملی دولت نظامیان نه تنها ایران را در رکود
اقتصادی بی سابقه یی فرو برده است بلکه تورم افسار گسیخته، بیکاری میلیونی،
ورشکستگی واحد های تولیدی و تشدید فقر و محرومیت در مجموع شرایط بسیار
دشواری را برای میلیون ها خانواده ایرانی پدید آورده است.
بنا
به آمار منابع دولتی و روزنامه های مجاز کشور، میزان بیکاری اکنون به
بالاترین حد خود، در دو دوره ریاست جمهوری احمدی نژاد رسیده است.
بنا
بر
بررسی های اخیر مرکز آمار ایران، نرخ بیکاری در بهار 1389 به ۶/ ۱۴ درصد، و
تعداد بیکاران نیز به بیش از ۵/ ۳ میلیون نفر افزایش یافت. این درحالی است
که
نرخ رسمی بیکاری در سال های گذشته حداکثر ۹/ ۱۱ درصد و تعداد بیکاران
نیز
کمی بیشتر از ۵/ ۲ میلیون نفر بود.
در
بررسی یی که سال گذشته توسط
روزنامه مهر صورت گرفت، نشان داده شده است که در ۵ سال بین ۱۳۸۴ تا ۸۸ ،
کشور در سال ۸۸ با بالاترین نرخ بیکاری مواجه بوده است. بر اساس این آمار،
۷/
۲۴
درصد جوانان ۱۵ تا ۲۴ ساله کشور بیکار بودند. در سال ۸۹ بیکاری برای
این
گروه سنی، طبق گزارش مرکز آمار، برابر با ۶/ ۲۹ درصد است.
زمینه های بیکاری کنونی را باید در سیاست های کلان اقتصادی کشور، از جمله
روند خصوصی سازی واحد های تولیدی، عدم حمایت از تولید داخلی و ایجاد
اقتصادی متکی بر دلالی و رانت خواری و همچنین کنترل بخش اساسی یی از شریان
های
اقتصادی کشور توسط سران سپاه و نظامیان دانست. روزنامه دنیای اقتصاد،
۲۳
خرداد ماه امسال، گزارش داد: ”۲۰ هزار واحد نیمه تمام معطل ۵۲ هزار
میلیارد تومان سرمایه است. معاون وزیر صنایع از وجود ۲۰ هزار واحد صنعتی
نیمه تمام درکشور خبر داد و گفت، حل مشکل نقدینگی مورد نیاز این واحدها را
در
دستور کار داریم.
...“
اتاق بازرگانی نیز درگزارش کمیسیون صنعت خود خاطر نشان می سازد که، ۵۰ درصد
واحد های تولیدی دراکثر مناطق در حالت رکود قرارداشته و هزاران تن بیکار
شده
اند. پایگاه اطلاع رسانی کلمه، ۲۹خرداد ماه ، درگزارشی با عنوان:
”نگاهی
به گزارش اقتصادی اتاق بازرگانی، روزهای بحرانی برای تولید ایرانی“
با
ذکر آمار به بررسی وضعیت ناگوار تولید پرداخته و از جمله یادآور شده است
: ”...
درزمان حاضر تولید درکشور بدترین روزهای خود را سپری می کند
...
براساس گزارش کمیسیون صنعت اتاق ایران، ۵۰ درصد واحدهای تولیدی در اکثر
مناطق صنعتی کشور درحال تعطیلی یا در شرف تعطیل شدن هستند ... اکثر واحدهای
تولیدی و صنعتی بزرگ کشور با کمتر از ۳۰ درصد ظرفیت اسمی خود مشغول به کار
هستند ... برخی واحدهای تولید به دلیل شرایط اقتصادی مجبور به تعدیل نیروی
انسانی هستند.
”
کارگران آگاه و مبارز!
بیش
از دو سال از کودتای انتخاباتی ولی فقیه و سران سپاه می گذرد. سرکوب
خشن
و خونین اعتراضات گسترده مردم بر ضد ادامه حاکمیت استبداد و پایمال شدن
حقوق و آزادی های دموکراتیک از جمله حقوق صنفی از مسایل مهمی بوده است که
تآثیر آن را در حیات و فعالیت روزه مره جنبش کارگری می توان ملاحظه کرد.
سرکوب شدید فعالیت های سیاسی و اجتماعی تنها به دانشجویان و زنان مبارز
کشور محدود نبوده است و بلکه فعالان کارگری کشور را نیز هدف قرار داده است.
مبارزه پیگیر شما برای احقاق حقوق طبیعی تان و از جمله برخورداری از حق
تشکیل سازمان های صنفی و طبقاتی مستقل در سال های اخیر با فراز و نشیب
همچنان ادامه یافته است و حاوی درس های گرانبهایی برای نبرد های آینده است.
طبقه کارگر ایران دو سال گذشته را با تجربه اندوزی از اعتصاب و حرکت های
اعتراضی نظیر
”پتروشیمی
تبریز“، ”ایران خودرو“،
”پالایشگاه
آبادان“،
”واگن
پارس“، ”نیشکر هفت تپه“ و
”تراکتور
سازی تبریز“ را پشت سر گذاشت، و
سال
جدید را با اعتصاب کارگران در “منطقه گازی پارس جنوبی (عسلویه)”، “کاغذ
سازی پارس“، “مجتمع پتروشیمی بندر شاپور“ و “مجتمع پتروشیمی ماهشهر“ آغاز
کرده است.
تجربه غنی نزدیک به یک قرن مبارزه کارگری در ایران و جهان نشان
داده است که چاره کارگران، زحمتکشان و رنجبران در مقابل ترفندهای سرمایه
داری، وحدت و تشکیلات است. طبقه کارگر متحد و سازمان یافته، نیروی عظیم
رهایی بخشی است که می تواند و باید در رهایی میهن از بندهای استبداد کنونی
نقش
اساسی را ایفاء کند. امروز در کنار مبارزه برای افزایش حقوق، بهبود
شرایط کاری و تامین شغلی و اجتماعی، مبارزه برای ایجاد تشکل های مستقل صنفی
از
اهمیت ویژه ای برخوردار است. سازماندهی مبارزه برای ایجاد سندیکا و
اتحادیه های مستقل کارگری از جمله وظایف مهمی است که امروزه در مقابل جنبش
کارگری میهن ما قرار دارد. در این مبارزه بغرنج و دشوار می بایست از همه
امکانات موجود بهره گرفت.
تجربه دو ساله مبارزات اخیر بر ضد حکومت استبدادی ولایت فقیه نشانگر این
واقعیت گران است که بدون وحدت و کار مشترک قشرهای مختلف اجتماعی و اتحاد
همه
نیروهای سیاسی آزادی خواه نمی توان بر رژیم دیکتاتوری حاکم، با وجود
همه
بحران های سیاسی-اقتصادی آن غلبه کرد. تجربیات اخیر پیروزی جنبش های
مردمی در مصر، تونس و یمن، از جمله نشانگر نقش فعال و برجسته جنبش کارگری
در
کنار دیگر قشرهای اجتماعی در مبارزه بر ضد رژیم های دیکتاتوری بوده است.
رژیم با درک این خطر برزگ، یعنی وحدت عمل همه نیروهای ضد استبداد همه تلاش
های
خود را برای جلوگیری از این امر به کار بسته است. جنبش کارگری کشور،
به
خاطر سال ها سرکوب خشن، به دلیل عدم سطح مطلوب سازمان یافتگی و پراکندگی
نیرو و محدودیت شدید فعالیت سندیکاها و اتحادیه های مستقل کارگری،
بدون
شرکت در مبارزه عمومی و سراسری خلق بر ضد استبداد حاکم نمی تواند به حقوق
پایمال شده خود دست یابد.
حزب
توده ایران، در تمامی طول تاریخ هفتاد ساله مبارزه خود، همواره نبرد در
راه
تحقق آرمان های طبقه کارگر را از مهمترین وظایف خود دانسته، و امروز
نیز
متعهد به این تاریخ پرافتخار که از درون آن چهره های درخشان جنبش
کارگری کشور مانند علی امید، شناسایی ها، حسین پور تبریزی ها زاده شده اند،
به
این پیکار مقدس در کنار کارگران و زحمتکشان میهن ادامه می دهد.
کارگران و زحمتکشان ایران!
در
آستانه فرا رسیدن روز کارگر، جشن بین المللی کارگری در روز اول ماه مه،
بیائید هم صدا با جنبش سندیکائی جهانی خواهان آزادی های سندیکایی و حق تشکل
در
اتحادیه های کارگری مستقل برای همه، خاتمه فوری کشتار و پیگرد فعالان
سندیکایی، آزادی فوری زندانیان سیاسی بشویم.
بیائید دست در دست هم جبهه
وسیع ضد دیکتاتوری را در مقابل صف واحد ارتجاع، استبداد و واپس گرایی بنا
کنیم و راه را برای تحقق عدالت اجتماعی، آزادی و استقلال بگشائیم. تاریخ
نزدیک به یک قرن مبارزه قهرمانانه طبقه کارگر میهن نویدبخش پیروزی خلق بر
ضد
ارتجاع و استبداد است.
فرخنده باد روز اول ماه مه، روز جهانی کارگر!
درود بر خاطره تابناک شهدای جنبش کارگری ایران!
پیروزباد مبارزه خلق در راه طرد رژیم ولایت فقیه برای آزادی، صلح، استقلال
و عدالت اجتماعی!
کمیته مرکزی حزب توده ایران
اردیبهشت ماه 1390
به
نقل از نامه مردم شماره 867، 5 اردیبشهت ماه 1390
مطلب
را به بالاترین بفرستید:
